“Velen worden geroepen, slechts weinigen geven gehoor aan de roep.”

Dat schoot me te binnen, terwijl ik me iets afvroeg, namelijk waarom zoveel mensen wel een bepaalde weg inslaan – de spirituele bijvoorbeeld, de weg naar zelfontdekking, zelfontginning, realisatie, bewustzijn van wie je bent en ZIJN wie je bent – maar niet doorgaan, omwegen maken, het niet aangaan met zichzelf, afhaken, wel veel mooie woorden verkondigen, maar ondertussen ‘het’ niet leven…. enzovoort. We kunnen alles wel weten, gelezen hebben misschien, bedacht hebben, maar dat is nog niet HET LEVEN.

HET LEVEN is het voorbeeld zijn, de belichaming zijn. Niet het wegvluchten in gezweef, je afsluiten van de rest van de wereld, afhankelijk zijn van allerlei zaken buiten jezelf, wat dat ook is… maar IN jezelf op zoek gaan, VOELEN en accepteren, erkennen, omarmen van wat je tegenkomt en zo stukje bij beetje ontdekken wie je werkelijk bent. Dat is jezelf bevrijden, dat is ‘het’ aan durven gaan, met jezelf èn met anderen… dat is ook de LIEFDE toe durven laten, die er is. Voor jezelf. En de Liefde toe durven laten in jezelf, betekent dat je de Liefde kunt delen en de wereld ermee kunt voeden, verblijden en helen.

En dat vind ik geloof ik het meest pijnlijk: Liefde die afgewezen wordt, niet toegelaten wordt, niet begrepen wordt. En dat is waar je het meeste LEF voor nodig hebt in het leven: Om LIEF te hebben, zonder je er iets van aan te trekken. Om vanuit Liefde aanwezig te blijven. Voor jezelf, in jezelf, maar ook buiten jezelf. En dan ben je wie je bent, is dat kwetsbaar? Tja… misschien noem je dat zo. Ik noem het liever KRACHT. Zachte Kracht. Het is makkelijker om je ervoor af te sluiten. Maar als je dan ‘de weg’ wilt gaan en ‘JA’ hebt gezegd – tegen jeZelf, je roeping, je pad…. dan is dit wel de essentie:

Durf dan ook in Liefde aanwezig te zijn.

“Fall in Love, Stay there,” zei Rumi toch al?

Het is heerlijk om verliefd te zijn! Yes…. ‘moet’ je ook eens doen… 😉 En weet je wat het leuke is? Eigenlijk maakt het niet uit op wie of wat! Ja… dat was ‘vroeger’ wel anders hè? Of kennen jullie dat soms niet, dat je hoe je je voelde afhankelijk maakte van anderen? Niet meer nodig! Je kunt ook verliefd zijn op de bloemetjes, de lente, de bijen, je huisdieren, de bomen, op mooie kleuren, op jezelf.., why not?, op geuren, op landen, op landschappen… en ja natuurlijk ook op anderen! Niks mis mee, zolang je je welzijn en je geluk, je happiness maar niet ‘uitbesteedt’ aan een ander. Dat mag wel natuurlijk, als je dat graag wilt, alleen… dan zal je er vroeg of later achter komen dat het zo niet werkt. Dat je ‘het’ alleen maar in jezelf kunt vinden. Dat jouw gevoel van jou is. Dat jouw gevoel gebaseerd is op jouw gedachten, overtuigingen, angsten, ideeën, oudbakken of geheel vernieuwd. Jij kunt kiezen. Wat je denkt en hoe je je voelt. Of je plezier hebt in het leven of er een heel gezwoeg van maakt.

En ja, het is ook zeker heel erg fijn om (nieuwe) mensen tegen te komen, die je herkent, die je wilt leren kennen, verkennen, die je weer iets heel nieuws kunnen laten zien …. nieuwe ontwikkelingen in gang zetten… En ja, je komt jezelf tegen, altijd. Wat je ook ziet, zegt, beoordeelt of waar je ook van geniet, it is YOU.

Dan deel ik graag nog even deze mooie ‘blogpost’ voor je over verliefdheid van Onesense, Françoise & Gilbert. Ik werd er zelf helemaal blij van toen ik het las. Omdat het een lans breekt voor verliefdheid: het is ‘gewoon’ goed voor je, gezond. Zowel geestelijk als lichamelijk. En je goed voelen is het belangrijkste wat er is, dan gaat alles lekker soepel en makkelijk. Het leven is licht.

Dus ja, why not? Hou je niet in. Don’t hold back!
Zet je roze bril maar vast op…. en geniet! <3

****

En je krijgt de verzendkosten cadeau (code: EER) als je zin hebt om verliefd te worden op dit boek:

https://www.happyviewshop.info/collections/boeken/products/eerherstel-een-nieuw-begin

Elke dag een wandeling maken – minimaal een half uur, langer mag natuurlijk – en daar dan een verhaaltje over vertellen. Met een foto, een kort filmpje, … we zien wel. Dat was het plan. Ik begon vrijdag (op 8 maart) en jawel… dat begon goed! 🙂 Ik kwam thuis met m’n armen vol narcissen…

Weet je wat het is? Je kunt kiezen welk verhaal je gaat beleven. Je kunt er ook voorbij lopen. Ik was ook even stil blijven staan bij een poes achter het raam… (dat zou ook zo een serie kunnen worden trouwens… 😉 ) de ijswinkel, die net weer open ging… (ook een leuke seriue 😉 ) – ik had ook de andere kant op kunnen lopen, maar wie weet was ik dan ook wel geknakte narcissen tegen gekomen. ’t Is maar wat je wilt zien, oppakt (letterlijk & figuurlijk), welk verhaal je zich aan jou laat tonen, waar je de aandacht op richt….

Alles heeft je iets te vertellen. Daarom is wandelen zo leuk! Dat er vervolgens nog een heel verhaal uit zou rollen, dat had ik ook niet verwacht. En toch wil het worden verteld… Open gegooid. Transparant zijn…. ONTKRACHT. Ontladen. Hersteld in …
Vandaag heb ik nog even teruggekeken. Zal ik er wat uit knippen? Wel of niet plaatsen? Maar ja… Sommige verhalen willen verteld, benoemd, juist om getransformeerd te kunnen worden, om het evenwicht te herstellen. Het wil aangekeken worden en dat klopt ook helemaal in deze tijd.

Het klopt op de deur… Zo had ik het zelf niet kunnen bedenken! En dat is nou wat ook zo mooi is in het Leven… Laat het zichzelf maar regelen. Alles is zichzelf aan het herstellen… alles is aan het helen.  Laat alles zich maar in ERE herstellen! Halleluja, amen.

Daar gaan we dan: Het verhaal van de (geknakte) Narcis.

“Morning has broken… Like the first morning….” zo voelt het vandaag. Herboren…  en dat is ook wel een beetje echt zo. Gisteravond (weet je nog hoe het tekeer ging, qua storm?) heb ik onverwacht een flinke slag geleverd – veel heftiger dan ik had kunnen bevroeden, op leven en dood, zo voelde het… of liever gezegd: ‘Wie vermoordt wie?’ En ja, lieve mensen, ik heb de slag gewonnen… Hèhè… eindelijk. Klaar.

Het was een bijzonder heftige ervaring, in de sauna, waar ik bijna alleen was, bijna geen andere mensen gezien, nauwelijks iemand gesproken. En dan dus die storm en regen buiten, waar je dan in alle naaktheid doorheen gaat. Wel een gave film eigenlijk 😉 als ik het zo voor me zie….  Het was vergelijkbaar met die terrorist waar ik mee afrekende in mijn boek (hoofdstuk 8), beetje maf hoe alles nog eens een keer voorbij komt. Echter: Het boek is zichzelf aan het bewerkstelligen/manifesteren, dus in die zin klopt het wel weer.

Hoogste tijd voor een nieuw boek! Hahaha…. Ik ga een nog veel leuker verhaal schrijven… nu weet ik hoe het werkt! 🙂 Wacht maar…. Dat betekent ook dat deze editie beperkt blijft… 😉 Hahaha, zo wordt elk boek steeds meer waard…. (en dan hier van die gezichtjes met tranen van het lachen, weet je wel?) ’t Zou best eens zo kunnen gaan. Wouw…. Wat er nu in me opkomt, hou ik nog even voor mezelf.

Bevrijding dus! Yes. Als je dat voelt hè, zo licht, vrolijk, blij, vrij, enz… zomaar… wat je ook doet, waar je ook bent, geniet er dan helemaal volop van, stay there… en… besef je eens heel er goed dat het IN jou aanwezig is en dus niet afhankelijk van iets buiten jezelf. Van Niemand. Van niks. STAY (T)HERE!

Yes, that’s it: “Fall in Love, stay (t)here…”

Dan valt de angst van je af, alle lading, alle ballast, alle zorgen, alle oude verhalen, zaken, pijn, enz… enz… laat gaan, laat lekker wegvliegen, wegzakken, los…

Straks een filmpje (op youtube) , waarin meer hierover. Nu nog even een mooie quote van Divine Mother, die net binnenkwam en wel mooi aansluit. We worden geholpen. Grijp die hand….  en stay there…

“I am here because I love you. I am reaching out my hand to pull you through into Love and Truth. I know you have traveled a long journey in fear and pain. I am reaching out to you to grab my hand. I am Love in the personal form. Because you have been focusing on a personal identity, I am here to help you by giving you a personal form to trust.”

Oordelen belemmeren je in je eigen groei.

Ook ergernis, frustratie, ongeduld of ‘bemoeizucht’ is een oordeel. Het is ego. Het zijn delen om naar te kijken en om los te laten. Wil je verder komen, wil je groeien… En dat willen we uiteindelijk allemaal. Al verzetten we ons daar soms ook tegen, komen we onze eigen weerstand daarin ook tegen – die zich dan weer kan uiten in oordelen.

Oordelen is altijd van ‘de mind’. Je Ware Zijn neemt waar, ziet en leert ‘je’ precies dat wat je nodig hebt. Alles komt altijd op het juiste moment op je pad om je verder te helpen. Het heeft geen zin om daarover te oordelen. Wel heeft het zin om te kijken wat het je te vertellen heeft, wat het je te leren heeft.

Heb geduld met jezelf, heb geduld met anderen… Ongeduld werkt averechts. Het verruimt – je oordelen opzij zetten. Het maakt je wijzer, brengt meer vrede, rust en plezier. Alles gaat makkelijker en meer vanzelf. So: Take it easy…

Uiteindelijk ontvouwt alles zichzelf. Volgens een bepaald plan. Daar kan je aan meewerken, je tegen verzetten, maar ook te snel willen, teveel willen en te hard willen gaan, kan weer weerstand oproepen. Natuurlijk kan je ‘Ja’ zeggen en is het je eigen keus om de volgende stappen te zetten, maar tegelijkertijd is er geen ontkomen aan. Je groeit toch wel. Het gaat makkelijker, meer ‘smooth’ als je gewoon rustig meebeweegt en niets probeert te forceren. En… er geen oordelen over hebt. Niet over jezelf, niet over wat er zou moeten, zelfs het ‘willen’ is een vorm van oordelen, want kennelijk niet tevreden zijn met hoe het NU is.

Alles is NU en tijd bestaat niet. Een lastig concept voor onze menselijke mind om te begrijpen. Alles ontvouwt zich in het NU, zou je ook kunnen zeggen. Heb Vrede met hoe het NU is, het is namelijk toch wel zoals het is. En dat ‘Nu’ wat we in de buitenwereld waarnemen is in principe al verleden tijd. Dat is al gemanifesteerd. Alle gedachten creëren werelden op zich… dus pas op, wees alert… Weet wat je creëert…

Gisteren ging ik even sporten, dat wil zeggen: Minimaal een half uurtje steppen op zo’n apparaat op de sportschool, daarna nog wat oefeningen en dan lekker de sauna in, de ‘worst’ die ik mezelf dan voor hou als de missie volbracht is. 🙂

Met gemak haal ik tegenwoordig de hoogste stand op dat step-apparaat. Dat wil zeggen dat ik behoorlijk sterke beenspieren heb. Halverwege stapt er iemand op de step naast me, een persoon die ik al vaker had waargenomen en waarvan ik eerder dacht dat het een veel sportiever type was dan ik. Onder andere door z’n flitsend sportieve outfit wellicht… Maar, nu komt het: Ik gluurde stiekem even op welke stand hij z’n step had staan. Op 8! Wouw… Bij mij stond ie op 20! Maar, herinnerde ik me, een jaar geleden ook nog op 8… Niet dat het een competitie is natuurlijk, zeker niet, maar het opende me wel de ogen. Het idee wat je kunt hebben over jezelf… bizar toch? Dat is allemaal dus alleen maar ons eigen ‘idee’, nergens op gebaseerd, behalve dan op een zelfbeeld wat helemaal niet klopt. Die stoere vent naast me viel zomaar van z’n voetstuk. Haha… Grapje natuurlijk, want ik weet helemaal niks van hem, kan er niet over oordelen en dat is ook niet mijn bedoeling. Hij gaf me in feite een kado. Soms mag je het beeld van jezelf wel eens even rechtzetten! Omdat je daarmee jezelf veel meer eer aandoet. In plaats van altijd maar denken dat het ‘niet goed genoeg’ is, dat jij ‘niet goed genoeg’ bent….

Zelfkritiek, wie kent het niet. Het houdt ons tegen te zijn wie we zijn, spontaan te zijn, we zitten onszelf er enorm mee in de weg. We censureren onszelf, verliezen ons ‘goede gevoel’ ermee, belemmeren onszelf te Leven, terwijl het helemaal nergens op slaat. Als je gewoon geniet van jezelf en het leven en ervan uitgaat dat alles goed is zoals het is, vooral jijzelf, wordt het een stuk leuker en makkelijker.

Wis alle ‘verhalen’ van ‘niet goed genoeg’ of ‘een ander nodig hebben’ of ‘pas gelukkig zijn als…’ Dat is allemaal onzin. Daar hangt het niet van af. Het hangt alleen maar van je Zelf af. Zet je Zelf op de eerste plaats. Ook wat een ander van jou vindt doet niet ter zake. Het is in the end zelfs zo dat je ook dat zelf hebt bedacht en daarom zo ook terug gespiegeld krijgt, als je pech hebt en er maar genoeg in gelooft…

Vrijheid is dat je jezelf bevrijd van al die kronkels, verhalen en ideeën over jezelf, waarmee je jezelf beperkt en waarmee je je relaties vertroebelt. Maak je geen zorgen, egoïstisch is dat niet, want wie aardiger voor zichzelf is, is ook aardiger voor z’n omgeving. Dat gaat vanzelf.

“Er was eens een meisje dat zou gaan trouwen. De volgende dag zou haar trouwdag zijn en alles werd in gereedheid gebracht. Ze maakte zich klaar om de laatste dingen te doen voor het zover was en verheugde zich er enorm op. Ze had een paar afspraken: Met de bakker, de kleermaker en de priester. Aan het eind van de dag zou ze haar verloofde zien en de volgende dag zouden ze eindelijk in elkaars armen kunnen vallen…

Het meisje woonde in het bos en op deze laatste dag voor de bruiloft, vertrok ze, klaar voor al haar afspraken. Na een paar stappen op weg naar de bewoonde wereld, stond er opeens een grote leeuw voor haar neus. En hongerige leeuw. Ook dat nog. Face to face. Ze kon zijn adem voelen.

Op dat moment bestond er geen afspraak meer met de bakker. Ook niet met de kleermaker en de priester. Zelfs niet met haar verloofde. Op dat moment was ze helemaal alleen. Geen tijd, geen toekomst, geen intenties, geen verleden, geen identiteit.

“Verwelkom de leeuw op je pad,” zegt de meester. Want tot op dat moment ben je aan het plannen voor de dag van morgen, die niet bestaat. Een volgende week, die er niet is. Onze gedachten zijn gevuld met van alles. Wat brengt je onmiddellijk in het nu?  Wanneer is er een moment om gewoon helemaal te zijn? Zonder enige gedachte aan morgen? Zonder planning? Het is een gewoonte die we allemaal hebben en we zijn zo volgepland, we zitten zo vol herrie in ons hoofd…. Wat zal je terugbrengen in de essentie en alles ontmantelen? Voorbij tijd en intenties? Hoever ben je ervan verwijderd? Wat is er nog te doen? Welke zaken moet je allemaal eerst nog afronden? Voordat je simpelweg kan zijn? De mind gaat echt niet op vakantie… Er is iets dat niet in het volgende moment is, niet in het verleden, iets wat je nergens kunt vinden. Zelfs je zoektocht om het te vinden verrijst er al uit op. We missen het meest voor de hand liggende. Zoek geen hulp van je mind…”

verhaaltje van Mooji