Nee maar, hier is eindelijk weer een aflevering van mijn Dagboek van een Wonder… De trouwe fans hebben er even op moeten wachten, inmiddels heb ik een paar nieuwe kanalen…. (ahum). Het beste kan je via deze website alles volgen, maar wees welkom om dit ook te volgen via het youtubekanaal van Happy View:
Het is een momentopname, wat er in de tussentijd allemaal is gebeurd en wat we allemaal weer hebben beleefd, daarover volgt ongetwijfeld binnenkort meer…
“Dat wat niet meer bij je past, laat jou vanzelf wel los,” schreef ik laatst aan iemand. Zo werkt dat. Het gaat vanzelf. Het regelt zichzelf. Behalve… je raadt het al zeker? Als wij er zelf koste wat het kost aan vast houden, het vast willen houden, bij ons willen houden, hebben, bezitten, bang voor zijn om het los te laten, enz.. enz…
Mooi voorbeeldje van de ‘menselijke bemoeienis’ waarmee we het onszelf lastig maken. Je zou ook kunnen denken: “We zien wel hoe het zich ontwikkelt.” Of: “Ik vertrouw er op dat alles goed is.” Of: “Alles komt/gebeurt/is altijd op het juiste moment.” Of, die heb je misschien ook wel eens gehoord: “Alles wat er gebeurt dient mijn ‘hoogste’ goed. Alles is zich aan het regelen voor mij.”
Zo gaat het. Je kunt het je misschien niet voorstellen als je geen vertrouwen hebt in het universum, het Goddelijke, de kosmos, het grote geheel, dat een enorme intelligentie IS en onvoorstelbaar nauwkeurig te werk gaat… Je kunt het je niet voorstellen als je nog bent ingebed in de Angst en die Angst je gedachten bepaalt en je houding en je dus ook beperkt. Met name in het geloven in jezelf.
Wie in zichzelf gelooft, gelooft ook in het Goddelijke, de kosmos, de universele krachten, het oneindig grote geheel, waar we deel van uitmaken. “Je bent gewoon een stukje kwantisch veld,” grapte ik na afloop van de channeling door Inge in dit filmpje, vorige week opgenomen:
Ik vroeg me dus af of alles al van tevoren bepaald is en welke invloed we er dan zelf nog op uit kunnen oefenen. Er was namelijk ‘iets’ wat zij al had voorzien, ruim een jaar geleden – waar ik vorig jaar dus al vrolijk naar uitkeek 😉 – maar al vrij snel weer naast me neergelegd hebt, misschien wel een beetje teleurgesteld? – wat nu opeens wel verscheen. Hoe zit dat?
Nu weet ik het. Alles heeft met jezelf te maken. Met Nu. Met je eigen gevoel. Alles. Het is een spel, een geweldig ingenieus en intelligent en interessant spel zelfs! Door zo’n invalshoek – bekijk het eens als een groot quantumveld, waar je deel van uitmaakt, waarin je verbonden bent met alles… – ga je opeens toch heel anders kijken naar jezelf en je eigen leven en allerlei ‘zaken’ waar je je normaal gesproken mee bezig houdt, druk over maakt, boos over maakt, bang voor bent, mee in gevecht bent, over oordeelt en jezelf schuldig over voelt of slachtoffer wellicht.
Als je nu eens helemaal zonder oordelen kijkt naar alles, dan zie je hoe vanzelfsprekend alles ‘beweegt‘. Alles beweegt. Zelfs als jij denkt slil te staan of niet in beweging te zijn of te kunnen komen. Zelfs dan roep je allerlei situaties naar je toe, trek je zelf de deur dicht voor nieuwe mogelijkheden die zich aandienen en misschien al op de stoep staan, opgestapeld voor de deur tot jij eens zover bent om die deur open te doen…
Alles heeft alleen maar met onszelf te maken. Staan we het onszelf toe om te bewegen? Om te ontvangen? Om te genieten? Om te groeien? Om lol te hebben? Om VRIJ te zijn en VRIJ te bewegen?
Trek je vooral niets aan van degenen die je proberen te weerhouden, je waarschuwen, veroordelen, terug in je hok proberen te krijgen: Pas je aan! Gedraag je! Hou je mond. Stel je niet aan. Doe normaal. Wat denk je wel niet? enz…
Of zijn die ‘anderen’ misschien ook een deel van/in je eigen mind dat je angst en schuldgevoelens aanpraat, bezwaren aandraagt, je tegen probeert te houden en vooral klein?
Het maakt niet uit, allebei. Alles is energie. Het ene beperkt, het andere bevrijdt. Er zijn twee bewegingen: Verruiming of verdichting. Donker en Licht? Angst en Liefde!
De ‘morning pages’ van Julia Cameron zijn een begrip, je hebt er vast en zeker wel eens van gehoord. Al was het alleen al omdat ik het er wel eens vaker over gehad heb. Ik doe het ook regelmatig, weliswaar op mijn eigen manier, want ik heb er een gewoonte van gemaakt om er meteen ook ‘afstemmen’ van te maken, een vorm van herschrijven dus. Hoe dat precies in z’n werk gaat, is meer iets voor de herschrijvers (van herschrijf je eigen leven), maar wat ik zeker iedereen (want het is niet alleen voor creatievelingen bedoeld) aan kan raden is om het eens uit te proberen, want het werkt. Voordat je met je dag begint, allerlei social-media berichten tot je neemt en alweer tot over je oren in de ‘ruis’ belandt, eerst even lekker gaan zitten en voor jezelf opschrijven wat je bezig houdt. 3 pagina’s. Lekker ongestructureerd, dat mag. Het hoeft niet mooi te zijn, ook niet verantwoord, maar het verheldert wel en ruimt op. Julia Cameron legt het zelf uit in dit filmpje (hieronder) op haar pagina.
Met de hand schrijven, zegt ze, verbind je dieper met je gedachten. Misschien is dat wel zo. Ik vind het zelf ook wel gewoon lekker om met de hand te schrijven, weer eens wat anders 😉
Wat ik vooral een voordeel vind, is dat je het daarna ook weg kan gooien. Je hoeft het niet allemaal nog eens terug te lezen of te bewaren. Zo doe ik dat met de morning pages, die ik trouwens steevast ‘morning papers’ noem. Want weet je wat het is? Je moet gewoon niet aan al die verhalen vast willen blijven houden! 🙂
De grap is dat je de volgende dag weer een heel ander verhaal hebt. Soms zelfs over hetzelfde onderwerp. Zo zie je dus ook heel goed de relativiteit ervan… ’t Is maar net welk verhaal je jezelf wilt (blijven) vertellen. Ik kan je vertellen: je kunt al je eigen verhalen ook een hele andere draai geven. Heel verfrissend!