Regelmatig krijg ik vragen, kwesties, zaken waar mensen zelf niet uitkomen, waar ze in verstrikt zitten en graag helderheid in wensen. Vaak ken ik deze mensen niet eens. Soms wel. Wat wel apart is, is dat het heel vaak gaat over relaties. Die leveren ons als mens natuurlijk ook het meeste ‘drama’ en uitdaging op. Het hele idee van en over relaties – alle overtuigingen en aannames van hoe het zou moeten zijn – zijn per definitie al stof tot ‘groei’ natuurlijk. En daar zijn relaties – naar mijn idee – ook voor bedoeld: Groei.

De afhankelijkheid, het jezelf wegcijferen, je moeten aanpassen of aan de wensen van een ander tegemoet moeten komen… Het idee dat je zonder de ander niet gelukkig bent, niet gelukkig zou kunnen zijn of niet ‘compleet’ of ‘heel’ als mens. Wat een waanzin is dat eigenlijk! Wie heeft dat ooit bedacht?

Ik kan er wel een boek over schrijven… al die verhalen die ik ken, gehoord heb, beleefd heb, gezien heb en meegemaakt heb. Maar eigenlijk heb ik dat al gedaan. Eerherstel gaat ook over relaties, over hoe alles een spiegel is.

“Het gaat altijd over jezelf,” zeg ik dan. Alles gaat over jezelf. Dat is vaak niet zo makkelijk om dat in te zien, zeker niet als je verwikkeld zit in allerlei toestanden met een ander, die zeer levensecht zijn en je diep raken. Toch zijn we allemaal spiegels voor elkaar en projecteren we van alles op elkaar. Dus dat wat je ziet, waardeert en bewondert, maar ook dat wat je ergert en waar je last van hebt, vertelt je iets over jezelf. Je komt alleen maar delen van jezelf tegen. Het is dè kunst om dat te zien. En als je het ziet, kan het oplossen, is mijn ervaring. ‘Wil je het zien?’ is dan natuurlijk vraag nummer 1. Want het lijkt vaak makkelijker om een ander de schuld te geven. Het is veel makkelijker om van alles te vinden en te beoordelen en te wijzen naar anderen. Om er verhalen van te maken en om je gelijk te krijgen. Toch lost dat allemaal niks op. Je hebt er niks aan.

Afijn, wat dus wel apart is, is dat men met zulke verhalen en soms drama’s bij mij terecht komt. Alsof ik de expert ben. Ik heb nogal vrijzinnige denkbeelden. Daarom juist misschien…? Ik heb natuurlijk wel enige ervaring met diverse vormen van relaties. In mijn beeld groei je vanzelf naar steeds meer vrijheid toe, is het ook vooral de bedoeling dat je jezelf kunt blijven ontwikkelen en ontplooien, de ruimte krijgt en geeft en neemt en groeit… Soms groeit men verschillende kanten op, dat kan en hoeft op zich helemaal geen drama te zijn. Ook het idee dat je maar van 1 andere persoon zou kunnen houden, vind ik nogal beperkt. Waarom zou je niet van iedereen kunnen houden? Om het nog maar niet te hebben over het ‘bezitten’ van een ander. ‘Jij bent van mij.’ ‘Ik ben van jou.’ Ja ja, je hoort het mensen echt wel eens zeggen… Niemand is het bezit van een ander!

Waar het vaak – zo niet altijd – ‘mis’ gaat, is bij het vasthouden. Het vasthouden aan bepaalde denkbeelden, aan elkaar, zus en zo zou het ‘moeten’ zijn… vasthouden aan je standpunten, vasthouden aan je verwachtingen, aan je oorspronkelijke idee en dan ‘moet’ die ander daar aan voldoen. Dat knelt en werkt averechts.

Het allerbelangrijkste is dat je het met jezelf goed kunt vinden, dat je naar jezelf kijkt, luistert en jezelf kunt waarnemen. Vaak projecteren mensen hun onvrede op een ander. Dat is te makkelijk. Kijk naar jezelf. Lukt dat niet, dan heb je even een spiegel nodig!

Speciaal daarvoor heb ik een ‘spiegelservice‘ in het leven geroepen. Waar het ook over gaat, je kunt mij vragen om met je mee te kijken in de spiegel. Dan stem ik me samen met jou af op het ‘verhaal’ en help je te ontwarren wat ‘van jou’ is en wat van de ander. Waar het echt over gaat of waar je eigen mind het allemaal veel te ingewikkeld en dramatisch maakt. Geloof me: Alles is eenvoudiger dan je denkt! 🙂