Voor de verschillende social-media kanalen maakte ik wat kortere filmpjes. Allereerst over de jaarcursus ‘Eerherstel, een nieuw begin’ (aansluitend op het boek) die je per maand kunt volgen bij de Happy View School. Elke maand heeft een ander thema. Je wordt persoonlijk begeleid en je krijgt oefeningen op maat, afgestemd op jou…
Vandaag kwam dit filmpje eruit rollen…
Wil je meer weten? Vraag het gerust!
Je kunt mailen naar: info@happyview.info voor meer informatie.
Sowieso zal ik hier en via de verschillende kanalen regelmatig iets delen waar je door geïnspireerd zou kunnen raken, soms is het precies op het goeie moment dat iets tot je komt, nietwaar? En het delen is vermenigvuldigen… Maar wil je echt consequent en gedegen aan de slag, boek dan een cursus en krijg oefeningen en feed-back op maat!
Na ruim 31 jaar begin ik langzaam aan het idee te wennen dat ik eerdaags toch echt dit huis en de stad ga verlaten… Soms zijn de aanwijzingen overduidelijk. Dat was al een tijdje zo, gevoelsmatig was ik al langer toe aan meer Stilte, rust en natuur, verandering…
Stapje voor stapje beweeg ik in de richting van… iets nieuws! En ik neem je mee in mijn ‘Dagboek van een Wonder’ op avontuur… Als reizende ofwel ‘rijzende’ reporter!
Je kunt ons, Muni & me, volgen via deze website, linksonder kan je je abonneren!
Nee maar, hier is eindelijk weer een aflevering van mijn Dagboek van een Wonder… De trouwe fans hebben er even op moeten wachten, inmiddels heb ik een paar nieuwe kanalen…. (ahum). Het beste kan je via deze website alles volgen, maar wees welkom om dit ook te volgen via het youtubekanaal van Happy View:
Het is een momentopname, wat er in de tussentijd allemaal is gebeurd en wat we allemaal weer hebben beleefd, daarover volgt ongetwijfeld binnenkort meer…
“Dat wat niet meer bij je past, laat jou vanzelf wel los,” schreef ik laatst aan iemand. Zo werkt dat. Het gaat vanzelf. Het regelt zichzelf. Behalve… je raadt het al zeker? Als wij er zelf koste wat het kost aan vast houden, het vast willen houden, bij ons willen houden, hebben, bezitten, bang voor zijn om het los te laten, enz.. enz…
Mooi voorbeeldje van de ‘menselijke bemoeienis’ waarmee we het onszelf lastig maken. Je zou ook kunnen denken: “We zien wel hoe het zich ontwikkelt.” Of: “Ik vertrouw er op dat alles goed is.” Of: “Alles komt/gebeurt/is altijd op het juiste moment.” Of, die heb je misschien ook wel eens gehoord: “Alles wat er gebeurt dient mijn ‘hoogste’ goed. Alles is zich aan het regelen voor mij.”
Zo gaat het. Je kunt het je misschien niet voorstellen als je geen vertrouwen hebt in het universum, het Goddelijke, de kosmos, het grote geheel, dat een enorme intelligentie IS en onvoorstelbaar nauwkeurig te werk gaat… Je kunt het je niet voorstellen als je nog bent ingebed in de Angst en die Angst je gedachten bepaalt en je houding en je dus ook beperkt. Met name in het geloven in jezelf.
Wie in zichzelf gelooft, gelooft ook in het Goddelijke, de kosmos, de universele krachten, het oneindig grote geheel, waar we deel van uitmaken. “Je bent gewoon een stukje kwantisch veld,” grapte ik na afloop van de channeling door Inge in dit filmpje, vorige week opgenomen:
Ik vroeg me dus af of alles al van tevoren bepaald is en welke invloed we er dan zelf nog op uit kunnen oefenen. Er was namelijk ‘iets’ wat zij al had voorzien, ruim een jaar geleden – waar ik vorig jaar dus al vrolijk naar uitkeek 😉 – maar al vrij snel weer naast me neergelegd hebt, misschien wel een beetje teleurgesteld? – wat nu opeens wel verscheen. Hoe zit dat?
Nu weet ik het. Alles heeft met jezelf te maken. Met Nu. Met je eigen gevoel. Alles. Het is een spel, een geweldig ingenieus en intelligent en interessant spel zelfs! Door zo’n invalshoek – bekijk het eens als een groot quantumveld, waar je deel van uitmaakt, waarin je verbonden bent met alles… – ga je opeens toch heel anders kijken naar jezelf en je eigen leven en allerlei ‘zaken’ waar je je normaal gesproken mee bezig houdt, druk over maakt, boos over maakt, bang voor bent, mee in gevecht bent, over oordeelt en jezelf schuldig over voelt of slachtoffer wellicht.
Als je nu eens helemaal zonder oordelen kijkt naar alles, dan zie je hoe vanzelfsprekend alles ‘beweegt‘. Alles beweegt. Zelfs als jij denkt slil te staan of niet in beweging te zijn of te kunnen komen. Zelfs dan roep je allerlei situaties naar je toe, trek je zelf de deur dicht voor nieuwe mogelijkheden die zich aandienen en misschien al op de stoep staan, opgestapeld voor de deur tot jij eens zover bent om die deur open te doen…
Alles heeft alleen maar met onszelf te maken. Staan we het onszelf toe om te bewegen? Om te ontvangen? Om te genieten? Om te groeien? Om lol te hebben? Om VRIJ te zijn en VRIJ te bewegen?
Trek je vooral niets aan van degenen die je proberen te weerhouden, je waarschuwen, veroordelen, terug in je hok proberen te krijgen: Pas je aan! Gedraag je! Hou je mond. Stel je niet aan. Doe normaal. Wat denk je wel niet? enz…
Of zijn die ‘anderen’ misschien ook een deel van/in je eigen mind dat je angst en schuldgevoelens aanpraat, bezwaren aandraagt, je tegen probeert te houden en vooral klein?
Het maakt niet uit, allebei. Alles is energie. Het ene beperkt, het andere bevrijdt. Er zijn twee bewegingen: Verruiming of verdichting. Donker en Licht? Angst en Liefde!
Ik ben een heel tevreden mens. Ik word ’s morgens wakker met ideeën, nieuw inspiratie, met letterlijke teksten, soms met goeie boektitels, soms hoor ik iemand iets zeggen – dan droom ik nog een beetje en word me iets verteld, dan moet ik opletten en het goed onthouden… ik oefen mezelf in het goed onthouden en op een gegeven moment spring ik mijn bed uit en ga het opschrijven allemaal, voor ik het vergeet.
Er zijn ook tijden geweest dat ik wakker werd met gedachten aan allerlei zaken, waar ik ontevreden over was. Dit is het verschil: ik volg mijn eigen innerlijke stroom nu. En dan kunnen er – in de loop van de dag – nog steeds wel eens van die ondermijnende gedachten langs komen, zoals: ‘Hoe ga je daarvan leven? Hoe los je dit of dat op? Hoe ga je dat betalen? Hoe bereik je je publiek? Hoe zou ‘men’ het vinden?’ en meer van dat soort praktische vragen, maar zoals gezegd, dat zijn ondermijnende gedachten, tenzij ik ze net zo creatief benader als alle andere vragen die ik heb en had, dan komen de antwoorden vanzelf wel. Zorgen maken werkt averechts.
Gisteren las ik ’toevallig’ een openbaar dagboek van iemand die een roman schrijft en die had het over gezwoeg. Dat het soms uren duurt voordat er een zin geschreven is. Over dat het een gevecht is met jezelf. Ik was verbaasd. Dat is het schrijven niet voor mij, het gaat vanzelf. Bepaalde onderwerpen soms misschien, die je kunnen confronteren met jezelf en willen dat je ergens doorheen breekt, maar het schrijven zelf niet. ‘Zwoegen’ is altijd je hoofd, je eigen gedachten, die zich ermee gaan bemoeien, twijfel gaan zaaien, problemen gaan maken. Echt. Niet alleen met schrijven, ook in het ‘gewone’ leven. We zouden eens uit ons slachtofferschap moeten stappen, vond ik gisteren, naar aanleiding van een aantal voorbeelden. Maar daarvoor zullen we dan eerst moeten erkennen dat we ons als slachtoffer opstellen met al die ‘verhalen’ van de mind, die we geloven. En dat doen de meesten niet. Toen ontdekte ik dat het juist onze gedachten zijn, die altijd die slachtoffermentaliteit aannemen. Het is een karaktereigenschap van gedachten. Let maar eens op! Waar klagen ze over? Waar zijn ze ontevreden over? Ze zoeken altijd wat, nietwaar? Daarom moeten we ze vooral de baas blijven. Want, wij zijn dat niet, die gedachten. Wij zijn niet degene die we denken te zijn. We zijn niet al die verhalen die we onszelf vertellen. Je maakt het jezelf veel gemakkelijker als je dat inziet.
Vlak voor ik ging slapen, zag ik gisteravond nog een documentaire over Leonard Cohen in zijn jonge jaren, op tournee. Hij heeft me ergens van bevrijd! Want hij zei dit:
“Hoe groot mijn publiek is maakt niet uit, ik zing toch wel. Ik wil namelijk zingen.”
That’s it. That’s the spirit. Dat is de kracht. Laat het niet afhangen van anderen of van omstandigheden of laat je eigen gedachten, ideeën en overtuigingen je vooral niet weerhouden te doen wat jij wil doen, nee, wat er door jou heen gedaan wil worden, gezongen, geschreven, geschilderd, geboetseerd, wat dan ook.
Dat kwam diegene in mijn halve droom vanmorgen ook vertellen: “Waarom zou ik iets anders doen dan wat ik van binnenuit opgedragen krijg? Ik gehoorzaam, omdat ik het zelf niet beter weet.”