Nee maar, hier is eindelijk weer een aflevering van mijn Dagboek van een Wonder… De trouwe fans hebben er even op moeten wachten, inmiddels heb ik een paar nieuwe kanalen…. (ahum). Het beste kan je via deze website alles volgen, maar wees welkom om dit ook te volgen via het youtubekanaal van Happy View:
Het is een momentopname, wat er in de tussentijd allemaal is gebeurd en wat we allemaal weer hebben beleefd, daarover volgt ongetwijfeld binnenkort meer…
“Dat wat niet meer bij je past, laat jou vanzelf wel los,” schreef ik laatst aan iemand. Zo werkt dat. Het gaat vanzelf. Het regelt zichzelf. Behalve… je raadt het al zeker? Als wij er zelf koste wat het kost aan vast houden, het vast willen houden, bij ons willen houden, hebben, bezitten, bang voor zijn om het los te laten, enz.. enz…
Mooi voorbeeldje van de ‘menselijke bemoeienis’ waarmee we het onszelf lastig maken. Je zou ook kunnen denken: “We zien wel hoe het zich ontwikkelt.” Of: “Ik vertrouw er op dat alles goed is.” Of: “Alles komt/gebeurt/is altijd op het juiste moment.” Of, die heb je misschien ook wel eens gehoord: “Alles wat er gebeurt dient mijn ‘hoogste’ goed. Alles is zich aan het regelen voor mij.”
Zo gaat het. Je kunt het je misschien niet voorstellen als je geen vertrouwen hebt in het universum, het Goddelijke, de kosmos, het grote geheel, dat een enorme intelligentie IS en onvoorstelbaar nauwkeurig te werk gaat… Je kunt het je niet voorstellen als je nog bent ingebed in de Angst en die Angst je gedachten bepaalt en je houding en je dus ook beperkt. Met name in het geloven in jezelf.
Wie in zichzelf gelooft, gelooft ook in het Goddelijke, de kosmos, de universele krachten, het oneindig grote geheel, waar we deel van uitmaken. “Je bent gewoon een stukje kwantisch veld,” grapte ik na afloop van de channeling door Inge in dit filmpje, vorige week opgenomen:
Ik vroeg me dus af of alles al van tevoren bepaald is en welke invloed we er dan zelf nog op uit kunnen oefenen. Er was namelijk ‘iets’ wat zij al had voorzien, ruim een jaar geleden – waar ik vorig jaar dus al vrolijk naar uitkeek 😉 – maar al vrij snel weer naast me neergelegd hebt, misschien wel een beetje teleurgesteld? – wat nu opeens wel verscheen. Hoe zit dat?
Nu weet ik het. Alles heeft met jezelf te maken. Met Nu. Met je eigen gevoel. Alles. Het is een spel, een geweldig ingenieus en intelligent en interessant spel zelfs! Door zo’n invalshoek – bekijk het eens als een groot quantumveld, waar je deel van uitmaakt, waarin je verbonden bent met alles… – ga je opeens toch heel anders kijken naar jezelf en je eigen leven en allerlei ‘zaken’ waar je je normaal gesproken mee bezig houdt, druk over maakt, boos over maakt, bang voor bent, mee in gevecht bent, over oordeelt en jezelf schuldig over voelt of slachtoffer wellicht.
Als je nu eens helemaal zonder oordelen kijkt naar alles, dan zie je hoe vanzelfsprekend alles ‘beweegt‘. Alles beweegt. Zelfs als jij denkt slil te staan of niet in beweging te zijn of te kunnen komen. Zelfs dan roep je allerlei situaties naar je toe, trek je zelf de deur dicht voor nieuwe mogelijkheden die zich aandienen en misschien al op de stoep staan, opgestapeld voor de deur tot jij eens zover bent om die deur open te doen…
Alles heeft alleen maar met onszelf te maken. Staan we het onszelf toe om te bewegen? Om te ontvangen? Om te genieten? Om te groeien? Om lol te hebben? Om VRIJ te zijn en VRIJ te bewegen?
Trek je vooral niets aan van degenen die je proberen te weerhouden, je waarschuwen, veroordelen, terug in je hok proberen te krijgen: Pas je aan! Gedraag je! Hou je mond. Stel je niet aan. Doe normaal. Wat denk je wel niet? enz…
Of zijn die ‘anderen’ misschien ook een deel van/in je eigen mind dat je angst en schuldgevoelens aanpraat, bezwaren aandraagt, je tegen probeert te houden en vooral klein?
Het maakt niet uit, allebei. Alles is energie. Het ene beperkt, het andere bevrijdt. Er zijn twee bewegingen: Verruiming of verdichting. Donker en Licht? Angst en Liefde!
EERHERSTEL is niet zomaar een boek, maar ook een zienswijze. Ik laat zien hoe alles uiteindelijk over jezelf gaat en hoe we alleen door de vertaalslag naar onszelf te maken iets kunnen veranderen in onze wereld. Hoe we alleen door in onszelf op onderzoek uit te gaan kunnen komen tot vrede en oplossingen. Ik toon aan hoe alles een spiegel is van onze eigen beleving. Willen we iets veranderen aan het beeld dat we in de spiegel zien, zullen we ons eigen idee ergens over moeten bijstellen. Dat onderzoek kan confronterend zijn, maar ik durf wel te zeggen dat ik een manier gevonden heb om het makkelijk te maken en dat helpt anderen om het voor zichzelf ook makkelijker te maken. Kort samengevat: Het waarnemen op zich is al genoeg om het transformatieproces in gang te zetten. Er hoeft niet geoordeeld te worden, dat scheelt 😉 en… misschien wel het allerbelangrijkste: Al die verschijningsvormen (bang, boos, gefrustreerd, enz..) zijn maar tijdelijke vormen, het is niet wie we echt zijn. Die wetenschap helpt en maakt het hele proces een stuk makkelijker. Hoe dat precies zit en werkt, dàt lees je in het boek.
Het is misschien niet zo’n comfortabele boodschap om aan de man te brengen in een wereld, waarin men geneigd is elkaar te beschuldigen en te veroordelen. Zelfs de al zeer bewuste mens is nog vaak geneigd anderen te betichten van onbewustheid, onbegrip of te slapen en wakker te moeten worden. Nietwaar? Maar wat zegt dat over onze eigen waarneming? Alles en iedereen laat ons delen van onszelf zien. Daarom zijn we ook nog lang niet klaar als we dit principe kennen. Weten is niet genoeg. Juist dan hebben we een hoop te doen. En bij te dragen. Want alles wat wij in onszelf weten op te lossen, heeft een enorm effect op het totale veld van bewustzijn. Door iets te veroordelen en af te wijzen, houden we het in stand en dragen we helemaal niks bij. Onze eigen zienswijze is bepalend voor wat we zien!
Dit is dus simpelweg een boodschap die ik niet kon verkondigen zonder eerst zelf aan de slag te gaan en mijn eigen ‘werk’ te doen. Mijn verhaal zou niets waard zijn als ik niet bij mezelf begon en dus zelf het voorbeeld gaf. Want hoe kan je spreken over vrede in de wereld als je niet eerst die vrede in jezelf weet te vinden?
Ik geef als het ware een kijkje achter de schermen door aan de hand van allerlei concrete voorbeelden ‘het proces’ onder woorden te brengen, omdat dat nu eenmaal een talent is wat ik heb ontvangen. Zoals iedereen zijn eigen talent heeft, een geschenk om iets mee te doen. Een Goddelijk geschenk wat we veel te vaak maar laten liggen en niet durven te tonen aan de buitenwereld. Wie zijn wij om zo’n geschenk niet te eren en te waarderen? Het leven nodigt ons voortdurend uit om tevoorschijn te komen, te durven zijn wie we werkelijk zijn. Waarom zouden we ons dan nog verstoppen en ons laten weerhouden door allerlei angsten en onzekerheden? Die zijn er om overwonnen te worden. Om doorheen te kijken.
EERHERSTEL dus, eerherstel van het Goddelijke in onszelf. Pas als we dat in onszelf erkennen, kunnen we het ook in de ander herkennen: It takes One to see One. En daarmee nodigen we het ook uit in de ander, moedigen we het aan, we kunnen onszelf herkennen in de ander, we hoeven niet meer bang te zijn voor elkaar als we weten, voelen en begrijpen dat er Eenheid schuilgaat achter al die verschillende verschijningsvormen, die ook allemaal heel nuttig zijn, juist om dat te ontdekken. Door die enorme diversiteit die we waarnemen, omdat iedereen uniek is, kunnen we juist onszelf leren kennen. Er is geen groter feest dan dat!
Als je je hierin herkent, wat dus een feestje betekent, nodig ik je uit om mee te doen, allereerst voor jezelf. Op welke manier je maar wilt, op je eigen manier, met jouw talent. Het is een keuze, een beslissing die je kunt nemen. Je intentie telt en gaat aan het werk voor je.
Zoals Eckhart Tolle zegt: “All it takes is a simple choice, a simple decision: no matter what happens, I will create no more pain for myself. I will create no more problems.”
Als mijn boek daarbij behulpzaam kan zijn, fijn! Het boek is echter ook bedoeld voor mensen die nog helemaal geen kennis hebben gemaakt met deze (spiegel-)zienswijze en daar inmiddels misschien wel aan toe zijn omdat ze steeds tegen hetzelfde aanlopen, hun eigen kracht en mogelijkheden nog niet kennen, maar wel aanvoelen dat er meer is, meer mogelijk is en dat het ook anders kan. Misschien niet voor de nog al te sterk oordelende mens, want die zal wellicht al op de eerste pagina afhaken 😉 – hoewel ik mijn best heb gedaan het zo concreet en toegankelijk mogelijk te maken voor iedereen. Het neemt je makkelijk mee en het gaat al voor je aan het werk terwijl je het leest. Wie eenmaal kennis heeft genomen van deze ‘omgekeerde beweging’ in onze eigen waarneming, kan niet meer terug. Die zal zich op de momenten dat het nodig is afvragen: Wat laat dit mij zien? Wat vertelt me dit over mijzelf? En als dat dan onder ogen is gezien, kan het transformeren. Zo bouwen we aan de nieuwe wereld. Zelf en samen.