Voor wie hem nog niet in z’n mailbox ontvangen heeft, maar wel wil ontvangen, stuur even een mail, dan stuur ik je de nieuwsbrief over het boek Eerherstel, een nieuw begin.
Ik zal je zeggen, het voelt een beetje dubbel, maar het hoort er natuurlijk bij om als je een boek geschreven hebt, het ook te laten weten aan ‘de wereld’. Het zal z’n weg wel vinden, daar ga ik vanuit, maar het gaat natuurlijk niet helemaal vanzelf. Het vraagt weer nieuwe stappen. Hoe presenteer je het, hoe breng je het onder de aandacht en bij wie?
Daarin loop ik opnieuw tegen uitdagingen op, want – zoals ik al eerder schreef – je hebt enerzijds de neiging om je ‘kindje’ te beschermen, anderzijds wil je ‘m aan de wereld tonen en z’n bestaan luid en duidelijk verkondigen. Enerzijds stap je zelf even opzij, anderzijds stap je er juist vol in.
Het blijft een heel gestoei hier op de achtergrond met ‘mezelf’. Want enerzijds gaat het helemaal niet om mij persoonlijk, maar het gaat wel over authenticiteit. Het gaat wel over tevoorschijn durven komen. Jezelf mogen zijn, geen angst meer hebben om te zijn wie je bent, te zeggen wat je te zeggen hebt, je niet de mond meer laten snoeren of ‘klein’ laten maken, jezelf ‘klein’ houden of je koest houden, aanpassen en maar braaf meedoen en volhouden, terwijl je liever iets anders zou zeggen of doen of in elk geval vrij zou willen zijn.
Vrijheid is leven zonder angst. En die angst, die zit in onszelf. Die zit daar opgeslagen zonder dat we hem goed in beeld hebben, die is erin gepompt of door omstandigheden erin geslopen. Als we boos zijn, zijn we dan niet vooral boos op onszelf? Omdat we onszelf met die angst hebben ingelaten? En die angst ons leven laten regeren?
We kunnen onze woede wel richten op ‘het systeem’ of op anderen, op vroeger, op de regering, op de banken, de machthebbers, de grote bedrijven, de vervuilers en de belastingontduikers, de bazen, die hun macht misbruiken en op weet ik welke anderen in ons leven, die wij zoveel macht geven of hebben gegeven, maar zit het in the end niet allemaal in onszelf? Dat we dat hebben laten gebeuren? Dat we ons klein hebben laten krijgen, dat we ons zo hebben laten overrulen, beïnvloeden en hebben laten intimideren?
Het geldt voor alles, dat je de vertaalslag kunt maken naar jezelf. Men doet dat meestal niet graag, omdat ‘men’ zich dan al snel bekritiseerd, aangevallen of ‘niet goed genoeg’ voelt, maar dat is niet waar het over gaat. Dat is namelijk weer diezelfde mind, die dat zo beoordeeld. En die daar bang voor is. Het gaat niet om oordelen, het gaat er niet om dat we het persoonlijk nemen, het gaat alleen maar om het mechanisme, actie-reactie, dat we doorzien hoe het werkt. Dat is van belang, omdat we onszelf dan kunnen bevrijden van al die oude ballast.
Ik leg – in het boek aan de hand van allerlei voorbeelden uit het dagelijks leven – de verbinding met de macht buiten onszelf en in onszelf, de macht die we onze eigen ‘mind’ geven. Want uiteindelijk worden we door onze eigen ‘mind’ geterroriseerd. Die is het die voortdurend vanuit angst ‘denkt’ en handelt en zich verdedigt, die tegen ons zegt: nee, niet doen, pas op, dit is niet goed en dat is niet goed, onze ‘eigen’ mind is voortdurend aan het oordelen, afkeuren, afwijzen, bekritiseren en inkaderen. Over onszelf en over anderen. We bedenken zelf wat anderen wel niet zullen denken, hoe anderen zullen oordelen,wat anderen vinden enz… maar dat zijn wel onze eigen gedachten. Helaas ook nog in staat zichzelf waar te maken, want we nodigen uit wat we verwachten. Iets anders zien we niet en beperken we dus als we ons daarvan niet bewust zijn.
Toch is die ‘mind’ helemaal niet wie wij zijn, dat is niet ons ware zelf, dat is meer een vat waarin allerlei meningen, overtuigingen en (voor)oordelen opgeslagen liggen en die we dagelijks veel te veel ‘stem’ geven, veel teveel macht geven. We pikken allerlei ideeën op, vinden van alles, moeten van alles, geloven van alles, we zijn nooit goed genoeg en het is ook nooit goed genoeg. We zitten als het ware gevangen in ons eigen web van repeterende gedachten, die ons enorm kunnen beperken.
Het is een hele struggle om die mind onder controle te krijgen en hem de baas te worden. Je cijfert hem niet zomaar weg, het helpt echt niet om hem te gaan bevechten. Het enige wat werkt is je realiseren dat het niet is wie je bent en ‘hem’ zien als een instrument dat door jou wordt bestuurt. En dan het stuur stevig in handen nemen en houden. Jij bepaalt waar die ‘mind’ met jou heengaat. Niet andersom.
Omdat de wereld zoals je hem beleeft en waarneemt een weerslag is van jouw innerlijke overtuigingen, kan het geen kwaad die eens onder de loep te nemen. Waar loop je steeds opnieuw tegen aan? Wat vertelt je dat? Is het niet een heerlijk vooruitzicht dat je dat nu niet meer met die buitenwereld hoeft uit te vechten, maar in jezelf allemaal kan oplossen? Voel je je in de steek gelaten? Dan heb je jezelf in de steek gelaten. Ik laat je in dit boek zien hoe eenvoudig je dat oplost. Het is maar een kleine stap, maar wel een met grote gevolgen. Dat maakt je leven een stuk makkelijker.
Dus… dat is dus mijn betoog…. dat alles in wezen over jezelf gaat en dat je dus alles heel makkelijk in jezelf weer kunt rechtzetten. Okee, je zal even moeten weten hoe, je hebt een beetje lef nodig om die confrontatie met ‘jezelf’ aan te gaan, maar ik help je enorm ondertussen door je te vertellen wie je echt bent en wie je niet bent. We verslaan de ’terrorist’ in onszelf. Dat gun ik iedereen. Die bevrijding. Bovendien worden we dan leuker, vriendelijker en liefdevoller voor elkaar. We zetten de deur open in plaats van dat we hem angstvallig gesloten houden en onszelf afschermen.
En daarom gaat dit boek dus over mijzelf, ik kon er niet omheen, want het is mijn verhaal. Alles wat ik vertel is mijn verhaal natuurlijk. En jij zal er vervolgens je eigen verhaal van maken. Mijn mind vond het kennelijk nodig om dit nog even uit te leggen. Want die mind – die ik onder controle moest zien te krijgen op dit punt – was mij aan het betichten van exhibitionisme en vroeg zich af of hier geen ‘ego’ in het spel was. Maar ik zeg ‘hem’ nu: Het is ego om jezelf te verstoppen, om niet duidelijk te durven zijn, om je in te houden en om niet te durven zijn wie je bent, om je eigen waarheid niet te leven.
“It’s more important for you to live your destiny than for you to hide from anything. Living your destiny is all that is being asked of you, it is the reason you are here. Sometimes we call it Divine Purpose. It is the gifts that you give to the world, simple gifts, beautiful gifts, powerful gifts.” (Divine Mother)
Hier vind je mijn ‘gift to the world’!