Tag archieven: spiegel

Bespiegelingen

De Rijzende Reporter ;)

Na ruim 31 jaar begin ik langzaam aan het idee te wennen dat ik eerdaags toch echt dit huis en de stad ga verlaten… Soms zijn de aanwijzingen overduidelijk. Dat was al een tijdje zo, gevoelsmatig was ik al langer toe aan meer Stilte, rust en natuur, verandering…
Stapje voor stapje beweeg ik in de richting van… iets nieuws! En ik neem je mee in mijn ‘Dagboek van een Wonder’ op avontuur… Als reizende ofwel ‘rijzende’ reporter!

Je kunt ons, Muni & me, volgen via deze website, linksonder kan je je abonneren! 

Thank you!

Bespiegelingen

Je bent je eigen autoriteit

Je hebt vast wel eens gehoord van de ‘cursus in wonderen’. Ik zie zo nu en dan berichten hierover in een FB-groep. Het grappige is eigenlijk dat het niet zoveel uitmaakt welke groep het is – de Mooji groep, de Eckhart Tolle groep of deze en er zijn er nog wel meer – de ‘verhalen’ zijn min of meer hetzelfde. En dan verwijst men in de ene groep naar wat Mooji zegt, in de andere naar de cursus of naar Eckhart Tolle. En dan zijn er weer mensen die vinden dat je zelf moet nadenken en niet klakkeloos ‘de meester’ volgen. Ik zag dat Stine Jensen een boek heeft geschreven over Goeroes. Dat gaat daar ook over.

“Een goede goeroe verwijst je terug naar jezelf,” zei White Bull. (Hij schrijft hier nog meer over in het boek ‘Er is niets wonderbaarlijks aan een wonder.’

“Het Leven zelf is je goeroe,” zeg ik in mijn boek ‘Eerherstel, een nieuw begin‘ en dat is wat ik vervolgens uitwerk en laat zien. Eigenlijk is iedereen op je pad je goeroe en elke gebeurtenis, groot of klein, heeft je iets te leren. De mensen die je het het moeilijkst maken, zijn je grootste leermeesters…

Natuurlijk kan je op weg naar ‘het Licht’ wel gebruik maken van de wijsheid van anderen, van boeken en channelingen, meditaties en dergelijke. Er zijn vele wegen naar de top – maar het pad zal je toch echt zelf ‘moeten’ lopen. Als je dat wilt, want… we hebben vrije wil als mens en dat is niet voor niets!

Daarom klopt het voor mijn gevoel niet als je je onderwerpt aan een stroming, richting of goeroe die zegt wat je moet doen. Gaat het Leven er niet net om dat je dat zelf ontdekt? Is dat niet precies de leerschool? Vaak zit daar het ‘onderwerpen’ van het ego achter en ja, natuurlijk, daar gaat het om: Dat je ontdekt dat je dat ego niet bent, de vorm niet bent, je gedachten niet bent. Maar hoe kan je weten hoe koffie smaakt als je het nooit hebt geproefd? Je kunt het niet voor een ander ‘proeven’…  Een ander kan het niet voor jou doen.

Vanuit vrije wil kies je ervoor om je Ware Zelf te ontdekken of niet. Om rond te blijven dolen in ‘het donker’ of op te stijgen naar het Licht. Dat gebeurt alleen op je eigen verzoek, als je er klaar voor bent en als je er ‘Ja’ tegen zegt. Dat is mijn ervaring. Wel is er hulp, het Licht roept je altijd. Het Licht IN jezelf, je Ware Zelf. Dat is het Licht. Maar er zijn vele leermeesters die je daar naartoe kunnen verwijzen en daar is helemaal niks mis mee. Tenzij je er afhankelijk van bent, dan zal je – naar mijn idee – die top niet bereiken. Pas als je vrij bent. Want in the end gaat het om Vrijheid, zelfbevrijding. Bevrijd van elke illusie dat er iets buiten jezelf werkelijk bestaat….

Ik weet dat er ook mensen zijn die in een tempel in India gaan zitten om zich te laten klaarstomen voor verlichting. Ja, dat kan… Waarschijnlijk werkt het zo dat je door de kracht en de hoge trillingen zelf ook lostrilt en ‘opstijgt’ als het ware… Natuurlijk heeft liefdevolle energie kracht en invloed. Altijd. Het in het gezelschap van een meester verkeren kan heel prettig zijn, als een warm bad… Net zoals het mediteren in een groep de kracht enorm kan versterken.

‘Waar 2 of meer bijeenkomen in mijn naam, daar ben ik ook,’ zei Jezus. Zijn teksten zijn stuk voor stuk interessant en leerzaam. Hij was en is een leermeester en een voorbeeld. Betekent dat dan niet dat we het altijd samen moeten doen? Ik weet het niet… Elk ander mens is je leermeester en we leren van elkaar. Als we alleen op een eiland zouden wonen zouden we verpieteren, mensen hebben elkaar wel nodig. Maar we zijn allen een en als je dat ontdekt… kan je jezelf tegenkomen in elk ander. En dan herken je jezelf ook in een vlinder, een bloem of zelfs een wesp…

Nu komt het interessante: Als je iets buiten jezelf waarneemt, kan je het alleen in jezelf veranderen. Stuur het meer Liefde… bijvoorbeeld. Laat je oordelen achterwege. Oordelen is niet verbindend, maar plaatst een wig tussen jou en dat wat je waarneemt, bijvoorbeeld een ander.

You don’t have to work by trying to manipulate the outer world. A crisis can be managed by you by working on your inner world, by working with me, Divine Mother.

Zoals je weet, ik heb een aantal favoriete ‘leermeesters’ in de onzichtbare wereld. Zoals Divine Mother. Hoe zit dat dan? Ik zie het als samenwerking. We zijn EEN. En als ik dan soms even verdwaald raak in mijn ‘kleine’ werkelijkheid, gevangen raak in de structuren van de mind, de fuik van al die ‘verhalen’ inzwem… dan roep ik graag de hulp in van de Divine. Het voordeel is dat ik weet dat het niet klopt, dat het anders kan en dat het een kwestie is van loslaten, loslaten… alleen als je heel hard probeert los te laten, lukt het juist niet. Op zulke momenten heb je het nodig om van een afstandje naar jezelf te kijken en het waar te nemen, het te zien en het liefst ook er om te lachen.

Elk probleem maken we zelf… en juist door ermee bezig te blijven en er de aandacht op te vestigen, blijft het. het wordt steeds ingewikkelder. Er is maar een manier om het op te lossen: Binnendoor… Daarom: Een goeie leermeester verwijst je terug naar jezelf. Het kan niet kloppen dat je afhankelijk bent van iets buiten jezelf. Je kunt iets buiten jezelf ook niet veranderen. Alleen in jezelf.

Divine Mother zegt het zo:

You are a human being with free will, and you can make choices. The animals and even the earth do not have the same contract with God that humans have — the free will contract. You can make choices. When you choose to follow the Truth in your heart, you will be supported. But we cannot choose for you. You are the authority in your life.

Bespiegelingen, Eerherstel

Wie in zichzelf gelooft, gelooft ook in het Goddelijke

“Dat wat niet meer bij je past, laat jou vanzelf wel los,” schreef ik laatst aan iemand. Zo werkt dat. Het gaat vanzelf. Het regelt zichzelf. Behalve… je raadt het al zeker? Als wij er zelf koste wat het kost aan vast houden, het vast willen houden, bij ons willen houden, hebben, bezitten, bang voor zijn om het los te laten, enz.. enz…

Mooi voorbeeldje van de ‘menselijke bemoeienis’ waarmee we het onszelf lastig maken. Je zou ook kunnen denken: “We zien wel hoe het zich ontwikkelt.” Of: “Ik vertrouw er op dat alles goed is.” Of: “Alles komt/gebeurt/is altijd op het juiste moment.” Of, die heb je misschien ook wel eens gehoord: “Alles wat er gebeurt dient mijn ‘hoogste’ goed. Alles is zich aan het regelen voor mij.”

Zo gaat het. Je kunt het je misschien niet voorstellen als je geen vertrouwen hebt in het universum, het Goddelijke, de kosmos, het grote geheel, dat een enorme intelligentie IS en onvoorstelbaar nauwkeurig te werk gaat… Je kunt het je niet voorstellen als je nog bent ingebed in de Angst en die Angst je gedachten bepaalt en je houding en je dus ook beperkt. Met name in het geloven in jezelf.

Wie in zichzelf gelooft, gelooft ook in het Goddelijke, de kosmos, de universele krachten, het oneindig grote geheel, waar we deel van uitmaken. “Je bent gewoon een stukje kwantisch veld,” grapte ik na afloop van de channeling door Inge in dit filmpje, vorige week opgenomen:

Ik vroeg me dus af of alles al van tevoren bepaald is en welke invloed we er dan zelf nog op uit kunnen oefenen. Er was namelijk ‘iets’ wat zij al had voorzien, ruim een jaar geleden – waar ik vorig jaar dus al vrolijk naar uitkeek 😉 – maar al vrij snel weer naast me neergelegd hebt, misschien wel een beetje teleurgesteld? – wat nu opeens wel verscheen. Hoe zit dat?

Nu weet ik het. Alles heeft met jezelf te maken. Met Nu. Met je eigen gevoel. Alles. Het is een spel, een geweldig ingenieus en intelligent en interessant spel zelfs! Door zo’n invalshoek – bekijk het eens als een groot quantumveld, waar je deel van uitmaakt, waarin je verbonden bent met alles…  – ga je opeens toch heel anders kijken naar jezelf en je eigen leven en allerlei ‘zaken’ waar je je normaal gesproken mee bezig houdt, druk over maakt, boos over maakt, bang voor bent, mee in gevecht bent, over oordeelt en jezelf schuldig over voelt of slachtoffer wellicht.

Als je nu eens helemaal zonder oordelen kijkt naar alles, dan zie je hoe vanzelfsprekend alles ‘beweegt‘. Alles beweegt. Zelfs als jij denkt slil te staan of niet in beweging te zijn of te kunnen komen. Zelfs dan roep je allerlei situaties naar je toe, trek je zelf de deur dicht voor nieuwe mogelijkheden die zich aandienen en misschien al op de stoep staan, opgestapeld voor de deur tot jij eens zover bent om die deur open te doen…

Alles heeft alleen maar met onszelf te maken. Staan we het onszelf toe om te bewegen? Om te ontvangen? Om te genieten? Om te groeien? Om lol te hebben? Om VRIJ te zijn en VRIJ te bewegen?

Trek je vooral niets aan van degenen die je proberen te weerhouden, je waarschuwen, veroordelen, terug in je hok proberen te krijgen: Pas je aan! Gedraag je! Hou je mond. Stel je niet aan. Doe normaal. Wat denk je wel niet? enz…

Of zijn die ‘anderen’ misschien ook een deel van/in je eigen mind dat je angst en schuldgevoelens aanpraat, bezwaren aandraagt, je tegen probeert te houden en vooral klein?

Het maakt niet uit, allebei. Alles is energie. Het ene beperkt, het andere bevrijdt. Er zijn twee bewegingen: Verruiming of verdichting. Donker en Licht? Angst en Liefde!

Jij bepaalt, jij kiest. Nu. Elk moment. 

EERHERSTEL ~ Een Nieuw Begin

 

Eerherstel

Een Zienswijze…

EERHERSTEL is niet zomaar een boek, maar ook een zienswijze. Ik laat zien hoe alles uiteindelijk over jezelf gaat en hoe we alleen door de vertaalslag naar onszelf te maken iets kunnen veranderen in onze wereld. Hoe we alleen door in onszelf op onderzoek uit te gaan kunnen komen tot vrede en oplossingen. Ik toon aan hoe alles een spiegel is van onze eigen beleving. Willen we iets veranderen aan het beeld dat we in de spiegel zien, zullen we ons eigen idee ergens over moeten bijstellen. Dat onderzoek kan confronterend zijn, maar ik durf wel te zeggen dat ik een manier gevonden heb om het makkelijk te maken en dat helpt anderen om het voor zichzelf ook makkelijker te maken. Kort samengevat: Het waarnemen op zich is al genoeg om het transformatieproces in gang te zetten. Er hoeft niet geoordeeld te worden, dat scheelt 😉 en… misschien wel het allerbelangrijkste: Al die verschijningsvormen (bang, boos, gefrustreerd, enz..) zijn maar tijdelijke vormen, het is niet wie we echt zijn. Die wetenschap helpt en maakt het hele proces een stuk makkelijker. Hoe dat precies zit en werkt, dàt lees je in het boek.

Het is misschien niet zo’n comfortabele boodschap om aan de man te brengen in een wereld, waarin men geneigd is elkaar te beschuldigen en te veroordelen. Zelfs de al zeer bewuste mens is nog vaak geneigd anderen te betichten van onbewustheid, onbegrip of te slapen en wakker te moeten worden. Nietwaar? Maar wat zegt dat over onze eigen waarneming? Alles en iedereen laat ons delen van onszelf zien. Daarom zijn we ook nog lang niet klaar als we dit principe kennen. Weten is niet genoeg. Juist dan hebben we een hoop te doen. En bij te dragen. Want alles wat wij in onszelf weten op te lossen, heeft een enorm effect op het totale veld van bewustzijn. Door iets te veroordelen en af te wijzen, houden we het in stand en dragen we helemaal niks bij. Onze eigen zienswijze is bepalend voor wat we zien!

Dit is dus simpelweg een boodschap die ik niet kon verkondigen zonder eerst zelf aan de slag te gaan en mijn eigen ‘werk’ te doen. Mijn verhaal zou niets waard zijn als ik niet bij mezelf begon en dus zelf het voorbeeld gaf. Want hoe kan je spreken over vrede in de wereld als je niet eerst die vrede in jezelf weet te vinden?

Ik geef als het ware een kijkje achter de schermen door aan de hand van allerlei concrete voorbeelden ‘het proces’ onder woorden te brengen, omdat dat nu eenmaal een talent is wat ik heb ontvangen. Zoals iedereen zijn eigen talent heeft, een geschenk om iets mee te doen. Een Goddelijk geschenk wat we veel te vaak maar laten liggen en niet durven te tonen aan de buitenwereld. Wie zijn wij om zo’n geschenk niet te eren en te waarderen? Het leven nodigt ons voortdurend uit om tevoorschijn te komen, te durven zijn wie we werkelijk zijn. Waarom zouden we ons dan nog verstoppen en ons laten weerhouden door allerlei angsten en onzekerheden? Die zijn er om overwonnen te worden. Om doorheen te kijken.

EERHERSTEL dus, eerherstel van het Goddelijke in onszelf. Pas als we dat in onszelf erkennen, kunnen we het ook in de ander herkennen: It takes One to see One. En daarmee nodigen we het ook uit in de ander, moedigen we het aan, we kunnen onszelf herkennen in de ander, we hoeven niet meer bang te zijn voor elkaar als we weten, voelen en begrijpen dat er Eenheid schuilgaat achter al die verschillende verschijningsvormen, die ook allemaal heel nuttig zijn, juist om dat te ontdekken. Door die enorme diversiteit die we waarnemen, omdat iedereen uniek is, kunnen we juist onszelf leren kennen. Er is geen groter feest dan dat!

Als je je hierin herkent, wat dus een feestje betekent, nodig ik je uit om mee te doen, allereerst voor jezelf. Op welke manier je maar wilt, op je eigen manier, met jouw talent. Het is een keuze, een beslissing die je kunt nemen. Je intentie telt en gaat aan het werk voor je.

Zoals Eckhart Tolle zegt:  “All it takes is a simple choice, a simple decision: no matter what happens, I will create no more pain for myself. I will create no more problems.”

Als mijn boek daarbij behulpzaam kan zijn, fijn! Het boek is echter ook bedoeld voor mensen die nog helemaal geen kennis hebben gemaakt met deze (spiegel-)zienswijze en daar inmiddels misschien wel aan toe zijn omdat ze steeds tegen hetzelfde aanlopen, hun eigen kracht en mogelijkheden nog niet kennen, maar wel aanvoelen dat er meer is, meer mogelijk is en dat het ook anders kan. Misschien niet voor de nog al te sterk oordelende mens, want die zal wellicht al op de eerste pagina afhaken 😉 – hoewel ik mijn best heb gedaan het zo concreet en toegankelijk mogelijk te maken voor iedereen. Het neemt je makkelijk mee en het gaat al voor je aan het werk terwijl je het leest. Wie eenmaal kennis heeft genomen van deze ‘omgekeerde beweging’ in onze eigen waarneming, kan niet meer terug. Die zal zich op de momenten dat het nodig is afvragen: Wat laat dit mij zien? Wat vertelt me dit over mijzelf? En als dat dan onder ogen is gezien, kan het transformeren. Zo bouwen we aan de nieuwe wereld. Zelf en samen.

Hier vind je het boek ‘EERHERSTEL, een nieuw begin’ .

 

Eerherstel, Herschrijven

“Ik kan je de baas zijn.”

Soms maakt een misverstand heel veel duidelijk. Als je er niet teveel van ondersteboven raakt en het los kan zien van je persoonlijke rol in het ‘spel’, zie je de kern van het verhaal. Zo kan je zelfs iets helpen oplossen in het totaalveld van het gezamenlijke bewustzijn.

Er was iemand, een man (dat is wel interessant in dit verband) die iets wat ik kennelijk gezegd had, had opgevat als “Ik kan je de baas zijn.” Gelukkig liet hij me dat weten. Anders was het een heel eigen leven gaan leiden wellicht. Met alle gevolgen van dien. Zoals dat wel vaker gebeurt in het leven….

“Huh? Wanneer heb ik dat gezegd? Wat zei ik dan? Waar ging het over?” Ik had geen idee. Per ongeluk had ik een snaar geraakt, maar ik was me er niet van bewust en bovendien: Ik wil helemaal niemand de baas zijn, dat kan nooit de intentie van mijn woorden zijn geweest. Ik wil wel mijn eigen baas zijn, dat is iets heel anders. En dat wens ik zelfs iedereen toe, dat ie z’n eigen baas is.

Na wat heen en weer gesteggel werd me duidelijk op welk moment dat was gebeurd. Dat diegene het zo had opgevat, dat ging over hem, dat was zijn gevoeligheid. Iets voor hemzelf om naar te kijken en te doorzien. Maar wel zeer interessant! Want…

Wat was nu het geval, hij wilde mijn Chinese dierenriemteken weten, om te kunnen inschatten welk dier ik was en of dat een dier was wat hem doorzag. Zoiets. Want er was ooit een vrouw geweest, die de enige was die dwars door hem heen keek. Zoiets dus. Ik vond dat niet zo interessant, ik vond het ook niet van belang om daarvoor mijn geboortedatum te noemen, want ik ben niet zo bezig met leeftijd, hou er niet van om in hokjes geplaatst te worden en bovendien geloof ik dat als we ons teveel aantrekken van allerlei sterrenbeelden en voorspellingen, kosmische weerberichten of karaktereigenschappen die we zouden moeten hebben vanwege de dierenriem of wat dan ook voor een systeem, dat zichzelf gaat waarmaken en belangrijker nog: Ik vind dat we zelf onze eigen verantwoordelijkheid moeten nemen en die niet moeten uitbesteden. Ik zie veel te veel afhankelijkheid van zulke zaken en het is al snel een excuus om te zeggen “ja, mijn sterren staan nu eenmaal zo…” alsof je zelf niks te vertellen heb. Niet dat er niet van alles in de lucht kan hangen, maar daar zijn we altijd nog wel zelf bij en we hebben veel meer invloed op alles, zelfs op het klimaat en de vrede in de wereld, dan we denken. Kortom, zoals je misschien allang begrijpt: Ik ben groot voorstander van het ontdekken van onze eigen kracht en mogelijkheden. Dus ik weet niet meer precies wat ik heb geantwoord, maar ik deed in elk geval niet mee aan deze poging mij in te kaderen. (Of mij de baas te zijn misschien? 😉 )

Als ik ergens dwars doorheen kijk, dan is dat omdat ik door de verschijningsvorm heen kijk, niet onder de indruk ben van uiterlijk vertoon, probeer te ontdekken waar het echt over gaat en wie iemand echt is, wat vaak schuilgaat achter bepaald gedrag. Dat is – voor alle duidelijkheid – geen manier om ‘macht’ te hebben over een ander, dat is meer een vorm van het ego niet teveel aandacht geven en me daar in elk geval niet door laten intimideren. Zo ga ik ook met mijn eigen ego om overigens, het is maar een vorm en het is fijn als ‘hij’ meewerkt, soms heeft-ie daar geen zin in, dan is-ie lastig en dan ben ik Zelf degene die ‘hem’ zal moeten doorzien.
Niet iets om bang voor te zijn voor anderen, want ik zie alleen maar iets mooiers en het meest waardevolle van je als ik zie wie je echt bent. Je hebt er meer aan dat ik daarmee communiceer dan met je ‘identiteit’ als …. vul maar in.

Ineens werd me iets helder. Want waarom werd ‘de vrouw’, laten we zeggen Eva, op een gegeven moment op vrij hardhandige wijze ondergeschikt gemaakt aan ‘de man’, laten we zeggen Adam? De oorspronkelijke Eva was ’te sterk’ voor Adam, zij werd het paradijs uitgebonjourd. Een ‘nieuwe’ Eva werd tevoorschijn getoverd uit zijn rib… ondergeschikt, gehoorzaam, bedeesd en braaf. Ik noem dat voor het gemak de ‘halve Eva’, niet in haar volledige kracht, alleen een deel van haar mag aanwezig zijn en wordt gewaardeerd. Ze mag vooral niet te sterk zijn en haar ware kracht tonen.

Er was – ooit – angst voor de macht van de vrouw. Het patriarchale tijdperk kenmerkt zich door onderdrukking van het vrouwelijke, maar meer dan dat. Macht willen hebben over anderen. Controle willen hebben. Overrulen. Het ego werd ‘de baas’. Onderdrukking van vrouwen en ‘het vrouwelijke’ – ook in onszelf, in iedereen – is al eeuwenlang aan de orde, het is vergelijkbaar met ‘de mind’ die onze eigen ingevingen, intuïtie, ons gevoel en ons enthousiasme kan onderdrukken.

Zou dat niet de wortel zijn? De oeroude angst van ‘de man’ in het algemeen, dat een vrouw hem de baas is? Betekent dat niet dat hij in wezen bang is voor zijn eigen gevoel? Zijn eigen gevoelige kant? Als zo’n prominente en machtige filmproducent een vrouw intimideert en onderdrukt, zal dat goed zijn voor zijn ego, maar is hij daarmee niet keihard zijn eigen gevoelskant aan het ontkennen en ondermijnen? Wat we een ander aandoen doen we ook onszelf aan. We zijn allemaal zowel dader als slachtoffer in het hele spel. Daar gaat het niet eens om, om dat beschuldigen, waar het volgens mij om gaat is dat we dit ontdekken in onszelf: Wat is de angst, waarvoor? We stappen allemaal wel eens ergens ‘met geweld’ overheen, over dat wat gevoeld wil worden bijvoorbeeld… De Liefde. Daar zijn we bang voor. De echte Eva was daar niet bang voor, dat was niet zozeer haar macht, maar haar KRACHT!

EERHERSTEL VOOR EVA! (Ken je die documentaire al? )
EERHERSTEL voor de Eva in onszelf: Een nieuw begin!

PS: na deze constatering was de ‘kwestie’ opgelost en… kan die zich nu ook oplossen in het veld….! Vooral als jullie ook meedoen met het rechtzetten van dit soort misverstanden 🙂

Eerherstel, Herschrijven

Attentie!

Ha, ik heb weer een leuk onderwerp om het over te hebben met jullie! Ook iets wat in mijn boek aan de orde komt, maar dan in een totaalverband. Het is een heel essentieel onderdeel van ‘mijn verhaal’ en ik grijp alvast de gelegenheid om je er op attent te maken! Waarom zijn mensen toch zo bezig met beoordelen en oordelen en focussen op de zogenaamde zwakheden, missers, fouten en ‘handicaps’ van elkaar? Waarom gaan we alles meteen inkaderen en kijken wat er ‘mis’ mee is, niet goed genoeg is, waarom vinden we dat we overal altijd wat van moeten vinden? Waarom moeten we overal zo nodig kritiek op hebben en delen we elkaar zo graag in in hokjes en plakken we er het liefst een label op?

Met andere woorden: Waarom zien we niet het beste en het mooiste in elkaar en waarom schenken we daar niet al onze aandacht aan? Waarom niet de aandacht richten op wat er wel is, maar altijd op wat niet?

Waarom moet iets meteen neergesabeld worden? Ik overdrijf, maar de menselijke mind heeft de neiging om alles meteen te bekritiseren en in te delen en te beoordelen. Dat is een manier om er controle over te hebben. Vanwaar die enorme behoefte aan controle? Terwijl we dat toch niet hebben, misschien is dat handig om te beseffen. Bovendien werkt controle averechts, je zet er van alles mee klem. Door de aandacht te vestigen op wat je niet wenst, wat je dwars zit, waar je last van hebt of waar je het niet mee eens bent, maak je het juist sterker, je houdt het in leven, je krijgt er alleen maar nog meer van. Want waar je je aandacht op richt…. groeit.

Alles wat ons raakt of ergert of afschrikt of niet bevalt, zegt meer over onszelf dan over iemand anders of over de situatie. Zodra we zien wat, kunnen we het ook weer loslaten of ombuigen. Niet zolang we het blijven projecteren op de buitenwereld.

In het omgaan met elkaar hebben we de gelegenheid om onszelf waar te nemen, om in onszelf helderheid te scheppen en onszelf te verlossen van bepaalde patronen, gedachten, overtuigingen en van ‘oud zeer’. Als we dat willen en beseffen…

Het ‘probleem’ is dat we dat vaak niet doen en juist van alles projecteren op elkaar. We zijn anderen voortdurend aan het bekritiseren, waarmee we het buiten onszelf plaatsen en anderen niet zien zoals ze zijn, maar zoals we zelf zijn. We zien bijvoorbeeld precies waar we bang voor zijn of precies dat wat we afwijzen in onszelf.  Of we ons ongenoegen nu uiten of niet, toch is het projectie.
Maar op het moment dat het ons lukt in de spiegel te kijken en te zien wat onze eigen gevoeligheid is hierin – beseffend dat het niet over de ander gaat – lossen we het op en daarmee lossen we zowel iets in onszelf op als in de relatie met de ander. Het is weer vrij. Als het is gezien, hoeft het zich niet te blijven manifesteren.

Als ik iets over mezelf vertel wat mij raakt bijvoorbeeld of waar ik last van heb, dan zou dat toch moeten kunnen zonder dat een ander mij daar meteen mee definieert? Dat ben ik niet, het is iets wat op dat moment even langs komt, iets wat ik heb meegemaakt bijvoorbeeld. Zet dat vooral niet klem.

Alles wat je ziet, waarneemt en ervaart is van jou. Daar mag je zelf naar kijken en zelf de verantwoordelijkheid voor nemen. Als iets niet prettig voelt, als het iets in jezelf raakt, waardoor je uit je humeur raakt bijvoorbeeld, ga dan eens op zoek naar de Waarheid over jezelf. Daarvoor moet je misschien even ergens doorheen, door de ‘onwaarheid’ die je jezelf onbewust hebt wijsgemaakt, maar de werkelijke Waarheid voelt altijd goed, want wie we werkelijk zijn is veel meer dan de verschijningsvorm op dat moment, die reageert op de wereld of op anderen. Dat is maar een spel waar we allemaal in verwikkeld zitten, waarin interacties het soms heel ingewikkeld maken. Maar hoe je iets opvat, vertelt je altijd iets over jezelf.

It takes One to see One.

Wat wil je zien? Wil je het beste, mooiste en waardevolste in een ander zien? Wil je dat benadrukken? Wil je dat voeden? En wil je dat aandacht geven? Gefeliciteerd! Daar doe je jezelf ook een enorm plezier mee. Wat je de ander geeft, geef je namelijk jezelf ook. Je kunt kiezen waar je naar kijkt. Blijf je hangen aan de oppervlakte of kijk je door de verschijningsvormen heen naar de werkelijke waarde?

Begrijp me goed, ik ben een enorme voorstander van openheid, we zouden ons wat mij betreft allemaal geheel en al vrij moeten voelen om te delen wat we willen, maar laten we eens ophouden met het oordelen. Het is een vreemde gewoonte om ‘zwakheden’ te delen en daar aandacht mee te krijgen of te geven, waarom zouden dat ‘zwakheden’ moeten zijn? Zo hoeven we dat niet te beoordelen. Openheid en eerlijkheid is sterk. Dat heeft niks met ‘zwak’ te maken. Jezelf kunnen waarnemen is een nog grotere kracht en je doet jezelf onrecht aan als je jezelf ervaart als slachtoffer, zwak of hulpbehoevend. Dat is niet wie je bent. Hooguit heb je even een bepaald gevoel ergens over, wat ervaren wil worden om weer te kunnen vertrekken. Niet om in ‘een verhaal’ terecht te komen wat als een langspeelplaat blijft ronddraaien in je gedachten.

Het is in mijn ogen een raar verschijnsel dat ‘het delen van zwakheden’ vaak zo juichend ontvangen wordt. Waarom zou dat zijn denk je? Voelen we ons beter als een ander iets mankeert of ergens moeite mee heeft? Kunnen we onszelf daardoor dan beter voelen ofzo? Of hebben we een excuus om dat ook voor onszelf in stand te houden? Zo is het nu eenmaal? O, wat is de wereld toch…..

Ik heb persoonlijk liever geen bevestiging daarvan en ik zit al helemaal niet te wachten op koestering van mijn ego. Ik begrijp heel goed dat mensen vaak een luisterend oor nodig hebben, hun verhaal kwijt moeten, maar niemand heeft er wat aan als ik een ander bevestig in het ‘deel’ wat ze vertonen op dat moment, maar niet werkelijk zijn. In hun slachtofferschap bijvoorbeeld of in hun ‘niet goed genoeg’ zijn, in hun gevoel gefaald te hebben of zwak, ziek en misselijk zijn. Ik noem maar wat. Voor alle duidelijkheid: Ik bedoel hier niemand persoonlijk mee, ik zie dit verschijnsel alleen vaak.

De behoefte om dat te doen, die aandacht te richten op van alles wat er aan de hand is, mis is, niet deugt en problematisch is, houdt juist in stand wat we helemaal niet nodig hebben. Als we allemaal eens onze aandacht zouden richten op wat er allemaal wel goed gaat, mooi is, waardevol en prachtig in de wereld of in elkaar, wat een andere wereld zouden we dan hebben! En als er eens iets is, buig het dan om naar wat wel gewenst is, dat schiet meer op!

Wij voeden met onze aandacht alles. Waar wij aandacht aan besteden geven we energie, roepen we in het leven of houden we in leven. Waarom zou je daar niet wat bewustere keuzes in maken?

Daarom is het dus van belang om op te passen welke verhalen je vertelt en bevestigt, want al die verhalen maken de werkelijkheid precies zoals ie is!

 

Kortom: Ben je ook toe aan EERHERSTEL van wie je werkelijk bent? 😉
WELKOM!

 

 

 

Eerherstel, Herschrijven

Dwars door je angsten heen!

‘Alles werkt andersom.’ Jullie, lezers van mijn Bespiegelingen, weten dat allang, want daar heb ik het wel vaker over. Toch is ‘weten’ nog wel iets heel anders dan in de praktijk weten toe te passen, dat weten jullie waarschijnlijk ook wel. Aan de hand van allerlei situaties en belevenissen in mijn eigen leven laat ik zien hoe het werkt in mijn boek, ik ga er ter plekke mee aan de slag, je ziet het proces achter de schermen. Want, daarom schrijf ik ook over mezelf en noem ik mijn eigen voorbeelden, ik heb geen recht van spreken, vind ik, als ik het niet eerst zelf doe. Het is eerlijker om zelf ‘met de billen bloot’ te gaan en je deelgenoot te maken van wat ik zelf door schade en schande geleerd en ontdekt heb, dan om je vanuit een arrogante positie te vertellen hoe jij het zou moeten doen. Als de hele wereld je spiegel is, zoals ik betoog, dan is het logisch dat ik je mijn verhaal vertel en deelgenoot maak van wat ik in mijn spiegel aangetroffen heb. Dan kan ik je meenemen in het schoonvegen van die spiegel, waardoor ook jouw spiegel schoongeveegd wordt, want… op het moment dat je mijn boek leest, ben ik jouw spiegel en jij die van mij! Bof jij effe 😉

Hier in deze Bespiegelingen lees je doorgaans al van alles wat hierop aansluit. Natuurlijk klinkt ook hier mijn visie al door. Ook hier maak ik je regelmatig deelgenoot van mijn bevindingen, ontdekkingen, verwondering, ontsteltenis soms, grote en kleine inzichten die voorbij komen, alledaagse voorbeelden en belevenissen. Ja. Wat is het verschil met wat ik in het boek schrijf dan? Dat zal ik je vertellen: In dit boek zit logica, komt alles samen, er ontstaan verbanden, die ik zelf eerder nog niet had gezien, er komen teksten tevoorschijn, die ik niet ‘bedacht’ heb, maar antwoord geven op cruciale vragen en de samenhang in het geheel is mijn eigen verhaal. Allerlei persoonlijke ‘ontboezemingen’, die ik nooit hier in deze openbare Bespiegelingen zou schrijven. Misschien omdat dat een proces is wat je met jezelf aangaat. Wat bezielt een mens om dat dan te delen met de wereld? Tja… dat heb ik mezelf ook afgevraagd natuurlijk.

Omdat het voorbeelden zijn, die een universeel verhaal vertellen en het heel toegankelijk en begrijpelijk maken. Misschien zal niet iedereen zich er in herkennen, maar ik schat in dat iedereen in zijn/haar eigen leven van alles heeft meegemaakt wat hem of haar aan het twijfelen heeft gebracht, uit zijn/haar kracht geslagen hebben, het zelfvertrouwen en het vertrouwen in de wereld heeft aangetast en naar mijn idee zoekt iedereen een weg, z’n eigen weg. Op deze manier kan ik laten zien hoe je eigen leven die weg is, je onderweg precies toont wat je lessen zijn, andere mensen spiegelen je delen van jezelf die gezien willen worden, gebeurtenissen die je raken, vertellen je welke delen van jezelf aandacht nodig hebben. Ik laat je zien hoe het werkt met dat ‘andersom’.

Daarom pak ik dit nu ook ‘andersom’ aan. Het boek is er, het is geschreven, het is al vormgegeven, het kan gedrukt worden. Maar het wil eerst ‘gedragen’ worden. Als ik het ‘de wereld’ in wil hebben, zal ik er bekendheid aan moeten geven, het moeten durven lanceren, er zelf in moeten geloven, durven geloven dat het een waardevolle bijdrage is, dat het transformerend werkt voor wie het leest, dat het de wereld kan helpen, meer vrede zal opleveren, problemen zal oplossen, meer begrip voor elkaar en onszelf zal brengen, een brug zal slaan tussen verschillende werelden (de spirituele en de journalistieke bijvoorbeeld, maar ook de westerse en de moslimwereld bijvoorbeeld, de oude en de nieuwe wereld), het kan patronen doorbreken, oud zeer oplossen, het schopt een beetje tegen heilige huisjes, maar brengt verloren gegane heilige zaken juist weer aan het licht.

Terwijl ik ermee bezig was, stuitte ik steeds op een ondermijnende ’tegenkracht’, namelijk: ‘Mag het wel?’ Mag je je uitspreken, mag je deze waarheid verkondigen, mag je jezelf zijn, mag je die vrijheid nemen…. Tot ik hem ‘ving’, die ondermijnende ‘kracht’, die vond dat dat allemaal niet mocht. De terrorist in onszelf, heb ik hem genoemd. En ik heb hem, ergens halverwege het traject, verslagen.

Mag je jezelf zijn? Mag je je eigen waarheid spreken en leven?Je zult jezelf er eerst toestemming voor moeten geven, want we zijn onze eigen grootste bangmaker en dus ondermijnende factor.

Ga dwars door je angsten heen. Kijk ze aan en laat ze niet over je regeren. Dat proces met jezelf aangaan terwijl je schrijft, is al heel wat. Zeer verhelderend en bevrijdend, ook als je er als lezer in meegesleurd wordt en onvermijdelijk jezelf ook tegen komt. Je helpt – als je het leest en mee beleeft – bovendien ook mee met het ‘bevrijden’ op universeel niveau. Toen nog niemand iets gelezen had, bespeurde ik al effecten van wat ik had geschreven in de wereld om me heen. Wij creëren en zetten energie in beweging. Het doel is natuurlijk om alles weer naar het level van ‘vrede’ te brengen. Van dualiteit naar Eenheid.  Daarin komen alle verhalen uiteindelijk weer samen.

En nu de volgende fase dus, want ‘door je angsten heengaan’ op papier is nog tot daar aan toe, maar om dat boek dan ‘in de wereld’ te gaan zetten vraagt nog veel meer lef. Die opdracht heb ik mezelf nu gegeven, want ik bespeurde opnieuw wat terughoudendheid bij mezelf. Zoals ‘ik wil alleen dat mensen het lezen die het kunnen begrijpen en waarderen.’ Waarop ik mijzelf nu corrigeer: “Ja, hallo, maar heb je daarvoor dit boek geschreven? Als mensen het allemaal al weten en begrijpen, zou het niet nodig zijn!”

We kunnen elkaar hierin versterken, ik hoop anderen hiermee ook te versterken en ik hoop dat jullie me ook willen helpen daarbij. Als ik zo’n 200 bestellingen heb, kan ik het laten drukken. Ik zal binnenkort een nieuwsbrief maken, (je kunt je inschrijven voor de nieuwsbrief), je hier op de hoogte houden, misschien alvast wat prikkelende stukjes uit het boek delen, artikelen schrijven, maar ik zou het geweldig vinden als jij – omdat je er achter staat en niet ‘zomaar’ – ook deze informatie zou willen delen en verspreiden. ‘Van onderaf’….  ofwel ‘van binnenuit’…. zo werkt het in de nieuwe wereld. Je plant een zaadje, geeft het water, liefdevolle aandacht, het groeit, komt tevoorschijn en groeit verder…. gaat bloeien, verspreidt weer zaadjes…. die allemaal weer kunnen gaan groeien….

Dankjewel alvast voor de belangstelling, je bijdrage, je inspanning, je support of je nieuwsgierigheid 😉

Op het EERHERSTEL! Eerherstel van wie we zijn, van de Moeder Aarde, onze eigen kracht, onze talenten, onze Goddelijkheid, ons creatievermogen, het Leven en de Liefde (want dat is de ware kracht uiteindelijk).

Hier kan je het boek alvast bestellen: EERHERSTEL – Een nieuw begin

Eerherstel

Zet een stap opzij

Laat ik eerst even de eerste mensen bedanken die het boek al besteld hebben: Thank you very much!

Alles begint met een eerste stap, de volgende stap wijst zichzelf… van het een komt het ander, onderweg kan je bijsturen, verfijnen, soms een beetje de koers wijzigen, maar vooraf is je intentie duidelijk. Dat is de motor, die de boel draaiende houdt. Je bent ergens naartoe op weg!

Een van de ‘geheimen’ is dat het niet eens om het doel gaat, maar om de weg. Als je pas tevreden bent als je je doel hebt behaald, zal je never nooit tevreden zijn. Je kunt beter onderweg alvast genieten, je kunt beter de weg zelf liefhebben, jezelf, je werk, je publiek, je product, je dienst, wat het ook is… je bent zelf degene die alles waarde geeft!

Het heeft geen enkele zin om met tegenzin ergens mee aan de slag te gaan. Want… wat produceer je dan? Vanuit frustratie creëer je meer frustratie. Vanuit ontevredenheid meer om ontevreden over te zijn. Vanuit blijdschap en plezier meer om je in te verheugen.

Hoe meer je opruimt aan zorgen, hoe makkelijker alles gaat. Daarom is het ook zaak om opruiming te houden in ons eigen verleden. Bepaalde ideeën die zich vastgezet hebben, bepaalde overtuigingen, verhalen die we onszelf maar blijven vertellen… Vertel jezelf eens een ander verhaal en je leven verandert.

Waar het ook over gaat, of je nu een boek schrijft, een restaurant runt, een bijzonder product aan de man wil brengen of een bepaalde dienst aanbiedt, alles valt of staat met je eigen beleving, verwachting, gevoel, vertrouwen en openheid. Het hangt van jezelf af, niet van anderen, niet van je omgeving.

Zolang je het idee hebt dat je een strijd te voeren hebt met ‘de wereld’, met je publiek, je gasten of je omgeving, ben je nog in strijd met jezelf. Dat helpt je niet. Je versterkt daarmee juist de tegenwerking, de tegenstand, de tegenkracht. Twijfel en negatieve ideeën over jezelf kun je onbewust projecteren buiten jezelf, dat geeft je misschien een excuus, waar je tijdelijk jezelf mee zoet kan houden – of misschien wel heel lang – maar wat schiet je ermee op?

We zouden onszelf niet zo af hoeven te keuren en te bekritiseren. Dat is waar we last van hebben. We zoeken naar oorzaken buiten onszelf, redenen, zaken die anders zouden moeten, anderen die anders zouden moeten reageren of handelen of zijn, maar wat nu als we eens helemaal niets hoeven te beoordelen? Ook onszelf niet? Als we ons oordeel eens gewoon los zouden laten. Wat dan? Wouw, wat een ruimte komt er dan opeens beschikbaar.

Ruimte voor het leven om te stromen, ruimte voor de Liefde om het over te nemen. Zet een stap opzij en laat het toe, want… wij zijn het niet, ‘het’ stroomt door ons heen. Sta het vooral niet in de weg met al je oordelen. Laat het toe. Laat het lekker stromen…

EERHERSTEL Bestellen? Dat kan! 🙂

HIER….