Het communiceren met dieren heeft te maken met ‘kanaal zijn’ en dat betekent dat je de weg vrij maakt om te ontvangen. Ofwel de informatie van de dieren, ofwel iets anders wat je op dat moment wilt weten, nodig hebt. Een ‘kanaal zijn’ betekent ook dat de creativiteit kan stromen. Dat je jezelf niet in de weg staat. Dat je die ‘kleine mind’, die altijd alles maar betwijfelt en afkraakt, waarneemt en opzij zet. Dat je hem herkent en detecteert, waardoor je kunt gaan inzien dat je dat niet bent. Dat dat een programmering is, veel oude overtuigingen zijn, conditionering, maar niet wie je bent. Want jij kan bepalen dat je die gedachten opzij schuift en als je dat doet maak je plaats voor je Ware Zelf. Die wil doorkomen, die wil terrein winnen, die wil door je heen stromen.

Als je je afvraagt wie je bent, kijk dan vooral naar wie of wat je niet bent! Je Ware Zelf laat zich niet vangen, niet in hokjes stoppen, niet beperken, niet labelen, niet klein krijgen, niet bang maken.

Heb je het nodig om je Zelf te definiëren, te identificeren? Heb je het nodig om anderen te definiëren? Hij of zij is zus of zo. Klein, groot, aardig, onvriendelijk, problematisch, vaag, duidelijk, succesvol, eenzaam, bang, boos, blij, noem maar op… Is niet alles altijd in beweging en aan verandering onderhevig? Waarom zou je dan iets willen vangen en labelen? Daarmee voldoe je misschien aan je eigen behoefte van overzicht. Daarmee hou je misschien een zekere controle. Waarom is dat nodig?

Het is niet nodig. Het komt allemaal voort uit angst. Dualiteit is gebaseerd op angst. Kijk eens naar die angst. Wat blijft ervan over als je er naar kijkt? Wie kijkt er naar? Wie ben jij? Waarom zou de angst jou in z’n greep moeten houden? Waarom zoveel macht geven aan iets buiten je Zelf? Angst kan er alleen zijn als je je Zelf nog niet kent. Want zodra je weet wie je bent – omdat je weet, ervaart, voelt wie je niet bent – bevrijdt je jezelf van die angst.

De buitenwereld is zoals je hem zelf ervaart. Dat wil niet zeggen dat het zo is, het is slechts je eigen ervaring. En die kan veranderen. Het is ook onmogelijk om iets in de buitenwereld te veranderen, het is alleen maar mogelijk om iets in jezelf, je eigen blik, te veranderen. En dan verandert dat wat je ziet.

Dus: Hou maar op met al je commentaar op anderen, op die wereld die ‘het’ niet begrijpt, die jij zo nodig van alles moet vertellen, leren, waar je mee aan het vechten bent, het heeft geen zin. De tegenstellingen worden daar alleen maar groter van. Niets in de buitenwereld gaat niet over jou. Als je ophoudt met oordelen, veroordelen en pogingen om het allemaal te definiëren, kun je dat gaan zien. Het gaat om het lef om in de spiegel te kijken. Zie je boosheid in de wereld? Wat in jou is nog boos? Wat in jou wil nog een uitweg vinden? Gezien worden? Ge-uit worden?

Bepaalde problemen willen gezien worden en niet ontkend. Wat in jou wil nog aandacht krijgen? Welke angst in jou wil nog naar vertrouwen toe? Geef het die opdracht! Wens het. Maak er een intentie van. Intenties gaan aan het werk voor je. Als jij je Zelf toestemming geeft, beweegt alles naar de Waarheid.

Je kunt het dagelijks hardop zeggen: “Ik ben afgestemd op de Waarheid.” Dan zal de Waarheid zich tonen. Dan zal je vanzelf de ‘onwaarheden’ gaan zien. Roep je Ware Zelf tevoorschijn, geef die de leiding. En wees bereid… Wees bereid om los te laten wat je niet meer nodig hebt, wat oud is, verleden tijd, beperkend, onvrij, laat alles los wat voortkomt uit angst. Wens meer vertrouwen. Ook dat is een intentie. Intenties die kloppen met de Waarheid vinden heel snel hun weg. Eigenlijk is alles alleen maar een kwestie van de weg vrij maken, jezelf bevrijden, blokkades opheffen, je Zelf toestemming geven, toelaten, ontvangen, vertrouwen.

Adem vertrouwen in en laat de angst los. 

Ook dat is een vorm van intentie. Het werkt. Als je het hardop zegt, gaat het voor je aan het werk. Dus: Blaas vooral uit wat je niet meer nodig hebt, adem in wat je wel nodig hebt!

Af en toe vraag ik me af waarom ik – samen met Piek weliswaar – een cursus dierencommunicatie geef. Maar het antwoord komt ook, zoals op elke vraag altijd een antwoord komt. Er zijn meerdere antwoorden trouwens: Het is lekker concreet. Het is een duidelijk onderwerp. Het is voor veel mensen dè ingang, de weg naar zichzelf, omdat dieren hen raken, beroeren en spiegelen. De dieren hebben ons veel te leren. Dat maakt het extra interessant, ze doen mee – ook in het ‘lesgeven’. Een extra dimensie.

Maar het had – bij wijze van spreken – ook over gezondheid kunnen gaan, over bomen, over voeding, over kinderen, over creativiteit, over geld, over tot je recht komen, over emoties, over vertrouwen, over eerherstel, ik kan zoveel onderwerpen bedenken. Maar op het terrein van de dieren en hoe we met ze omgaan, is nog een hele slag te maken. En die hangt samen met alles: de natuur, voeding, emoties, hoe we met onszelf omgaan, enz… Dieren zijn een spiegel. Uiteindelijk gaat alles over onszelf!

Op 15 december organiseren we een themadag over dieren & emoties. Over de emoties die dieren zelf hebben, maar ook over de emoties die dieren losmaken in mensen. En hoe belangrijk het is om in te zien wat dan ‘van jou’ is en wat geprojecteerd wordt op de dieren. Hoe je daarmee om kunt gaan, hoe we onszelf en de dieren kunnen  bevrijden van die ‘ballast’, die het vaak is en op welke manier we kunnen bijdragen aan echte oplossingen. Natuurlijk werken we ook met intenties, gewoon omdat dat werkt. En als we dan gezamenlijk onze intenties richten op bepaalde situaties – zoals de situatie in de Oostvaardersplassen of op boerderijen… – heeft dat veel effect. Zowel op de mensen als op de dieren en de situatie in het algemeen.

Dieren zijn onze leermeesters, dat bleek ook al in het boek ‘In de Stilte hoor je alles.’ Ze hebben ons veel te leren en te vertellen over de wereld. Over ‘de nieuwe wereld’ zelfs! Daar hebben de dolfijnen, de walvissen, maar ook de bijen het over. Het leuke is dat we in deze cursus merken hoe de dieren meewerken en iedereen precies boodschappen ‘op maat’ krijgt. Zo was er gisteren een papegaai die op iemand z’n hoofd aan het tikken was. ‘Een harde noot om te kraken,’ verwoordde Piek het. De persoon zelf was ondertussen in slaap gevallen! Waarschijnlijk was dat de enige manier om z’n hoofd even uit te zetten. Het hoofd met al z’n oordelen en commentaar, die de communicatie in feite belemmert. Hij vond dat zelf heel erg, zodra hij wakker geschud werd, begon dat stemmetje weer… maar ondertussen merkte hij wel dat er iets was gebeurd, wat hem goed had gedaan.

Voor mij is het een vorm van Eerherstel, het communiceren met dieren. Dieren als volwaardige partners beschouwen in deze wereld. Hun wijsheid tot ons nemen. Zolang je dieren als ‘zielig’ beschouwt (bijvoorbeeld), neem je ze niet serieus. Hetzelfde geldt voor mensen trouwens. Je maakt ze dan kleiner dan ze zijn.

“Als je je zorgen maakt, zet je als het ware een kubus om me heen,” zei de kat van Piek ooit. “Dan kan ik geen kant op.” Zo prachtig verwoord! Ga eens na hoe vaak je je zelf zorgen maakt. En of dat nu over een dier is, over een kind of over een partner, een werksituatie of over je financiële situatie: Weet dat je daarmee een ‘kubus’ over de situatie of over iemand heen zet, waardoor het geen kant op kan! Haal die kubus weg en het kan weer bewegen.

Dit voorbeeld vertelt alles: Laat vertrouwen het overnemen van de angst. Dan kan alles zich oplossen, maar belangrijker nog: Daar groei je zelf ook van. Je ontdekt je eigen kracht en mogelijkheden. En daarom is het een feest om les te geven. Iedereen maakt op z’n eigen manier sprongen. Mensen maken zich op deze manier vrij van oude ballast, hun eigen oude overtuigingen. Overtuigingen die nu eenmaal in ons systeem terecht zijn gekomen, maar niet zozeer van ons zijn. Het is eeuwenlang verboden geweest – deze vorm van communicatie (ook met voorouders bijvoorbeeld). Veel cursisten vertellen dat ze als kind makkelijk konden communiceren met dieren, maar… ergens is het hen afgeleerd, er zijn blokkades gevormd, het werd ‘gek’ gevonden, mensen vertrouwden zichzelf niet meer, dachten dat ze ‘het’ niet goed deden, moesten zich aanpassen…  je kent het wel. Iedereen kent het. In meer of mindere mate hebben we het allemaal meegemaakt.

Dat trauma zijn we aan het healen. Daar gaat het over. En dat is Eerherstel. En dat Eerherstel leidt tot de Nieuwe Wereld. Als we onszelf in ere herstellen, herstellen we onze eigen vermogen in ere, maar ook anderen, ook dieren, ook de natuur, de bomen, onze gezondheid, onze voeding, noem maar op. Dan weten we het weer. We herinneren ons weer wie we zijn. Her-inneren.

Vrijwel iedereen die Eerherstel leest, zegt zoveel te herkennen. In het begin vroeg ik me af waarom ik dat boek dan had geschreven, als iedereen ‘het’ al weet. Maar dat is het nou juist: Dat wil wakker geroepen worden, dat wat ergens in jezelf wacht, sluimert en aanwezig is. Dat herkennen is dus een groot compliment. Want hoe zou dè Waarheid niet herkend kunnen worden?

Dè Waarheid overwint altijd. Het overstemt en overrule-t elke onwaarheid. En daarom werken intenties ook zo goed. Wij combineren onze vaardigheden, ervaringen en vermogens. We stemmen ons dus ook af op de cursisten, de dieren werken mee en er ontstaat een enorm krachtveld waarin al die blokkades oplossen en waarin je uiteindelijk je Zelf beter leert verstaan! Hoera! Want dat komt alles en iedereen uiteindelijk ten goede.

Het is een bekend fenomeen, waar we het maar eens over ‘moeten’ hebben. In mijn boek beschrijf ik het ook. Wat je tegenkomt als je zelf stappen zet en sprongen maakt, is dat er net op het moment dat je je ergens van bevrijd voelt en sterk voelt, omdat je keuzes hebt gemaakt of omdat je jezelf trouw bent gebleven, er weerstand komt. Die weerstand kan zich op allerlei manieren vertonen. Er gebeurt iets onverwachts, iemand in je naaste omgeving eist alle aandacht op, het zogenaamde ‘pijnlichaam’ van een ander probeert dat van jou te triggeren…. Je kunt er – bij wijze van spreken – de klok op gelijk zetten. Herken je dat?

Energetisch is het voelbaar dat jij ‘ontsnapt’. En dan is de vraag: laat je je daardoor tegenhouden, terugfluiten, weer in je ‘hok’ terugduwen of blijf je staan?

Je wordt uitgedaagd, altijd. Alles is bedoeld voor je eigen groei.

Je ziet vaak dat mensen (vrouwen met name) zich dan weer laten meesleuren de ‘diepte’ in, zich schuldig voelen dat ze hun eigen weg volgen en hun eigen gang gaan, gaan twijfelen aan zichzelf, zichzelf ondermijnen…, maar ook dat mensen hun ‘problemen’ gaan verdedigen en daar alle aandacht voor opeisen.

Afgelopen weekend tekende ik (tijdens de cursus) drie lagen, waarbij de bovenste laag het Licht was, de Eenheid, de Vrijheid, de Waarheid, de laag waarin alles mogelijk is, van waaruit je kunt creëren en healen, je verbonden kunt voelen met alles en iedereen. De onderste laag is donker, afgescheiden, vol problemen, drama’s angsten, verborgen trauma’s en pijn, angst vooral. En de middelste laag? Daarin staan wij als mens – in de vorm – en we kunnen kiezen waar we naartoe bewegen, waar we onze aandacht op richten. En dat heeft invloed op wat je ziet, meemaakt, wat zich vertoont.
Duik je die onderste laag in, dan heb je geen overzicht meer, dan kom je er niet uit. Natuurlijk kan je in elk ‘probleem’ een pareltje vinden, zeker. En dat kan je dan weer verlossen en naar het licht brengen.

Ineens dacht ik aan het schilderij op de voorkant van mijn boek. Dat beeldt het nog veel beter uit. Je ziet ook de bevrijding erin. Als iets doorgeworsteld, gezien en gevoeld is, kan je die bevrijding voelen. Het geeft ruimte, voelt prettig en het leven is licht, liefdevol en verloopt makkelijk. Als je je in dat witte gedeelte bevindt, blijf daar dan! Het voelt toch niet lekker om weer terug te duiken in de ‘probleemzone’?

Veel mensen denken dat dat moet, dat anderen daarom vragen, dat problemen daarom vragen. Maar je lost geen enkel probleem op door er in mee te gaan, door jezelf uit je kracht te laten halen. Je kunt ook niet meer terug naar een lager bewustzijnsniveau, je kunt alleen maar verder groeien. En leren hoe je ermee om kunt gaan. Het mechanisme zit in onszelf, ook al wordt het vertolkt door anderen in onze omgeving. Geef jezelf toestemming! Erken jezelf. Herstel jezelf in ere. Laat je niet van de wijs brengen. Wees wie je werkelijk bent.

En als je dat even niet voelt of het idee hebt dat je weer terug bent bij af, als je je niet lekker voelt en niet krachtig: Maak er dan een wens van, een intentie. Roep je kracht terug. Zeg dat je wilt leven in de Waarheid en in Liefde, vanuit je hart. De Waarheid overwint altijd en de Liefde is de enige Waarheid. Daarom werken intenties. En daarom ben ik helemaal niet bang dat er met intenties iets ‘mis’ zou kunnen gaan. Zelfs wensen vanuit het ego brengen je naar een hoger niveau. Ook die geven aan waar nog iets te transformeren is.

Blijf jezelf trouw.

Niemand heeft er iets aan als jij je mee laat sleuren naar het level van het ‘lijden’. Daarmee help je niemand. Van daaruit heb je geen kracht. Van daaruit ben je geen heler. Een ander zielig vinden – of dieren zielig vinden – helpt echt niet. Daarmee neem je iemand niet serieus. Zie elk ander als volwaardig Goddelijk wezen. Zie de kern van de ander. Maar blijf eerst en vooral aanwezig vanuit je eigen kern. Want anders kan je dat niet zien en dan heb je geen kracht. Je beïnvloedt elke situatie positief door in je eigen licht aanwezig te blijven. Weiger de ‘kleinheid’ van jezelf of van een ander te erkennen. Ook al word je nog zo getriggerd. Want je wordt niet voor niets getriggerd. Het is een test, een kans: Blijf je staan? Blijf je in je eigen kracht aanwezig?

Zorg eerst dat je jezelf goed voelt. Van daaruit kan je de hele wereld aan en heb je vanzelf een positieve invloed op je omgeving en op de wereld. Ook al protesteert er hier en daar iets. Laat maar… Dat protest ebt weg als je je er niet door onderuit laat halen en je niet van de wijs laat brengen. Als het jou niet meer KAN triggeren!

Iets om heel goed te onthouden!

 

PS: Ik heb besloten om het schilderij van de voorkant van mijn boek te laten afdrukken, omdat het mensen helpt herinneren aan hun eigen kracht. Elke dag. Voor mijzelf werkt het altijd heel goed om dat in beeld te hebben en het in beelden uit te leggen. Er zijn al twee bestellingen. Hoe meer ik er tegelijk laat afdrukken, hoe lager de kosten. Dus laat het vooral weten als je ook interesse hebt! Formaat is 40×50. Je kunt het als schilderij ophangen aan de muur. (info@happyview.info)

Overigens heeft het boek zelf natuurlijk ook die werking 😉

Nu zonder verzendkosten te bestellen via deze link.

Het is steeds belangrijker om los te laten. Loslaten in de zin van een sterk oordeel ergens over hebben en dan inzien dat je dat ook kan laten. Bepaalde overtuigingen, waar je aan vast houdt, onderzoeken en herkennen, zodat het kan bewegen. Met oordelen zetten we iets klem en versterken we het, tot het onhoudbaar wordt. Dat gebeurt in het groot en in het klein. In de wereld en in ons eigen leven. De tegenstellingen lijken zich te verscherpen. Zwart-wit. Dualiteit.

Loslaten betekent uit de dualiteit stappen en de Eenheid zien. Wie zich identificeert met één kant van de medaille – ofwel zwart, ofwel wit – komt er niet uit. Het is ook de kunst om zaken niet persoonlijk te maken, om je er niet persoonlijk mee te identificeren. Misschien was jij zelf in een vorig leven wel de ‘zwarte Piet’ waar je nu mee vecht. Wie zal het zeggen? Eigenlijk zijn we alles allemaal. We verschijnen in een bepaalde vorm, vertolken een bepaald onderdeel van het geheel, vervullen onze rol als een radartje in het geheel en op die manier hebben we allemaal invloed op alles.

En dan kan je dus kiezen: verharding of verzachting. Meer licht en Liefde brengen of meer de zwaarte en moeite voeden. Weten wie je werkelijk bent, betekent meer in Licht & Liefde aanwezig zijn. Al die verhalen, al die persoonlijke drama’s en toestanden, dat is niet wie je bent. Ook dat onderscheid tekent zich duidelijk af. Een deel van jou weet – altijd al – heel goed wie je bent, een ander deel protesteert daartegen en roept ‘ja, maar….’ en wil aandacht voor z’n angsten, zorgen en problemen.  We kunnen wel aan de gang blijven die serieus te nemen en aandacht te geven, maar wat bereiken we daarmee? Meer en meer en meer daarvan.

Het wordt ook steeds simpeler! Hoera! Dat is het grote voordeel van deze tijd, waarin alles in een stroomversnelling lijkt te zijn gekomen. Alles kan zich heel snel oplossen. Alles kan heel makkelijk losgelaten worden. Alles kan jou heel makkelijk loslaten. Alles waar je je niet meer druk over maakt, kan zichzelf oplossen. Het lijkt een beetje tegenstrijdig, maar ik zie het elke dag gebeuren.

Het gaat zo: Ik betrap mezelf bijvoorbeeld op een ‘ontevredenheid’ ergens over en realiseer me dat er daardoor lading op zit, waardoor het klem komt te zitten. Automatisch maak ik er dan tegenwoordig een intentie van en ik ben dus degene die beslist dat een bepaald oordeel, wat een bepaald gevoel oplevert, losgelaten mag worden en ik wens de hele situatie het beste. Waar het ook over gaat. Ik hoef het niet te doen, niet te bedenken, ik kan wel iets wensen en het me voorstellen en ik geef het toestemming te bewegen, door het los te laten. En ik zal je zeggen: Alles beweegt altijd de goeie kant op. Wij kunnen dat niet altijd overzien, maar er wordt aan gewerkt. Ook als er een onverwachte wending optreedt in ‘het verhaal’, kan dat een stap op weg zijn naar verbetering.

Met andere woorden: Ik hoef er geen strijd van te maken! Ik zie van alles, ik zie ook mensen worstelen of zwoegen of zoeken of moeite doen, aandacht vragen voor problemen en vechten voor rechtvaardigheid of erkenning of met elkaar. Ik zie ook veel mensen die het anderen willen vertellen, anderen willen veranderen, het beter denken te weten, ik zie arrogantie en ik zie slachtofferschap en ik kan het allemaal herkennen en begrijpen, maar ik wens vooral dat alle mensen zichzelf gaan erkennen, zien en in ere herstellen.

Het is een spel, een heel ingewikkeld spel, wat heel simpel gemaakt kan worden als we simpelweg gaan leven vanuit ons hart. En dus loslaten. Dat is een beslissing, die je kan nemen. Een intentie, die je kan formuleren. En het mooie van intenties is, dat ze zelf hun werk gaan doen. Probeer maar.

Allereerst even dit: Komende zondag geven we (Piek Stor en ik) een lezing over dierencommunicatie. Het loopt al aardig vol, maar je kunt je nog opgeven: zie hier de aankondiging.

Ook hebben we inmiddels een nieuwe 3-daagse cursus dierencommunicatie gepland staan in Zutphen, de data zijn: 1 en 22 december en 19 januari. Daarvoor zijn nog wat plekken. Opgeven kan hier.

De eerste cursisten zijn al volop bezig en tot onze verwondering lukte het sommigen al op dag 1 om een ‘echt’ gesprekje aan te knopen met een dier. Het is zo leuk om dat mee te maken. Zowel voor de mensen als voor de dieren. Opvallend is dat de meeste mensen heel duidelijk weten dat dit iets voor hen is. Vaak hebben ze er al kennis mee gemaakt, al langere tijd interesse in en bovenal het gevoel dat ze dit kunnen of kunnen leren.

Tot onze verbazing vroegen sommigen zich af waarom ik dit deed, terwijl wij het heel logisch vonden om dit samen te gaan doen. Piek is de dierentolk, kan veel vertellen over haar ervaringen met dieren en wat je zoal tegen kunt komen, hoe je daarmee om kunt gaan en wat de dieren ons te leren hebben. Ook kan zij – heel handig – checken of het een beetje klopt allemaal, wat er uit de oefeningen naar voren komt.

En wat doe ik dan? Voor mij valt dit onder de noemer ‘Eerherstel’. Eerherstel van onze eigen vermogens, eerherstel voor de dieren en de natuur. Een nieuw evenwicht in de wereld vraagt ons om dieren als gelijkwaardige partners te beschouwen en ons wat minder arrogant op te stellen als mens. Wij weten niet alles beter en wij mogen wel eens wat meer eerbied hebben voor de intelligentie van de natuur. In plaats van alles te willen controleren en beheersen, kunnen we ook leren luisteren, kijken en leren van het leven, van de dieren, maar ook van hoe de natuur functioneert.

In de natuur is overvloed, is je dat al eens opgevallen? Je plant een zaadje en dat ene zaadje kan talloze vruchten met weer nieuwe zaadjes voortbrengen. Wat we doen in deze cursus is ook een vorm van zaadjes planten. We bieden een eenvoudige methode aan, kennis en informatie, maar ook ontstaat er een gezamenlijk veld, waar men gemakkelijk op in kan tunen. Natuurlijk combineren we alles ook met de ‘geheimen’ uit ‘Eerherstel, een nieuw begin.’

Dat bracht ons op het idee om ook themadagen te gaan organiseren. Een themadag over (zelf)vertrouwen bijvoorbeeld, iets waar iedereen behoefte aan heeft die zich op de ‘nieuwe’ weg begeeft, die afwijkt van de ‘oude’ manier van denken, doen en reageren. Het vergt oefening, vraagt tijd en geduld, maar er zijn manieren waarmee je het jezelf makkelijker kunt maken.

Stel je toch eens voor dat iedereen met hart voor de dieren en de natuur, iedereen die zich inzet voor een mooiere, schonere, eerlijker en harmonieuze wereld, nu eens al z’n kracht en energie zou inzetten en bundelen om gezamenlijk dat doel te bereiken!

Er gaat nu veel energie verloren in protest en strijd ergens tegen, waardoor de tegenstellingen alleen maar versterken. Voorbeelden hoef ik niet te noemen, die kan iedereen zelf wel bedenken…

De omslag vindt plaats in onszelf. Het vraagt om een blik naar binnen: Waar in jou is nog strijd, wat wil nog gezien, verwerkt of ervaren worden? Wat willen jouw emoties over zaken in de buitenwereld je vertellen? Waar maak je je allemaal zorgen over?
Ik zal je één ‘geheim’ vast prijsgeven…. richt je op wat je wel wilt! Schrijf het op bijvoorbeeld.

In de loop der jaren heb ik veel onderzoek gedaan, veel geleerd en ontdekt (In Eerherstel een verslag daarvan) en het is steeds eenvoudiger geworden. Al die eenvoudige methodes leer ik anderen graag, ook in de cursus dierencommunicatie komen ze van pas. Maar net als met het communiceren met dieren, geldt ook hiervoor: Je kunt het allemaal aangereikt krijgen, maar je zal het zelf moeten ontdekken, in jezelf. In jezelf liggen alle mogelijkheden opgeslagen. Klaar om ontdekt te worden. Klaar om ingezet te worden.

Een nieuwe wereld komt er niet vanzelf, het is niet iets waar je op kan gaan zitten wachten. Niemand komt het je aandragen. Niemand anders kan ‘het’ voor je doen. Je kunt je wel laten voeden, je openstellen voor nieuwe zienswijzen en methodes, de wens uitspreken iets te willen leren of op een andere manier aan te pakken en dan… wordt jouw duidelijk verwoorde intentie ‘vanzelf’ gehoord, versterkt en ten uitvoer gebracht. Als jij ‘Ja’ zegt!

Als je op de hoogte wilt blijven van alle activiteiten, cursussen, workshops en lezingen, kan je je abonneren op de nieuwsbrief!

‘Je benen zijn de wielen van je creativiteit,’ zou Albert Einstein hebben gezegd. ‘Ga eens een half uurtje buiten lopen zonder doel en zonder verwachtingen en let op wat er met je gebeurt,’ las ik als suggestie daaraan toegevoegd. Dat laatste moet je dan eigenlijk ook niet doen, want dan ben je nog steeds ergens mee bezig 😉

Maar goed, ik had ik me net voorgenomen om elke dag weer minimaal een half uur te gaan lopen, dus deze hint viel in goede aarde. Soms komt het er niet van omdat ik dan eerst aan het bedenken ben waar ik naartoe zal gaan wandelen.

Nu ging ik naar het bos. Dat is een gewoonte geworden op zondag, die me goed bevalt. Ook al is het verreweg de drukste dag van de week daar. Maar ook daar kan ik van genieten: Zoveel mensen die lekker wandelen en ontspannen. Bovendien daagt het me uit tot sluiproutes…

‘Zonder doel en zonder verwachtingen’ breidde ik nu uit tot ‘niet volgens een bepaalde route’ en willekeurig afslagen nemen, wandelen op gevoel. Met als gevolg dat ik keer op keer uitkwam bij die ene plek, mijn lievelingsplek in het bos. Grappig hoe dat werkt. Alsof dat het hart van het bos is, waar alles omheen draait.

Net als de zee is het bos ook altijd weer anders. Zo staan er nu opeens een heleboel paddenstoelen. De paden liggen bezaaid met bladeren en de zon bescheen de oranje eikenbladen, die nog net bleven hangen. Kunstwerkjes allemaal. Ik kon het niet laten om foto’s te gaan maken. Al had ik doelbewust (zonder doel) juist mijn fototoestel thuisgelaten. De telefoon dus….

En als je dan eenmaal een zo’n foto gemaakt heb, zie je steeds meer kunstwerkjes verschijnen. Zo gaat dat.

Ik herinner me dat ik ooit op het strand gefascineerd raakte door een blauwe schelp. Na een half uurtje lopen zag ik alleen nog maar blauwe schelpen. Ik kwam met handenvol blauwe schelpen thuis. Schatten…

Ook is het me wel eens overkomen dat een tak in het bos tot mijn verbeelding begon te spreken. Mocht je je afvragen wat die takken toch liggen te doen in mijn huiskamer… Ik heb daar grootse plannen mee. 🙂

Dus ja, Einstein heeft wel gelijk. Maak je geest leeg en zie wat er dan in opwelt. Daar zie je het proces van het creëren heel eenvoudig gebeuren: Het gaat vanzelf. Vind je dat leuk? Of liever: Heb je daar aandacht voor?  Okee, dan krijg je daar meer van. Nog meer mooie plaatjes, nog meer lichtspel…

Ik vroeg me wel even af: ben ik nu niet weer ergens mee bezig? ‘Doelloos’ is vrijwel onmogelijk! Maar het zou ook heel erg onnatuurlijk zijn om dat te stoppen. Je maakt de geest leeg – dat is heel goed voor de mens, alles eens even lekker laten, loslaten, weg laten waaien…. Maar ‘het veld’ is een veld vol potentie, vol mogelijkheden, de hele wereld en nog veel meer werelden wellen eruit op! Wij zijn creërende wezens! Dus dan komt de creativiteit juist op gang. Einstein…

En daarom is het ook zo goed om dat te beseffen, dat je op elk moment weer opnieuw kan beginnen. Mocht je je nu per ongelijk ergens over aan het opwinden zijn… stop. Terug naar af.

Voor ik vertrok had ik een – voor mijn doen – nog wat vol hoofd, omdat er mensen protesteerden tegen snelwegen en 5G-straling en hoewel ik het er natuurlijk helemaal mee eens ben dat bossen, bomen, dieren en stralingsvrije zones veel beter zijn voor ons allen, werd ik daar toch heel moe van. Mijn hoofd wordt moe van strijd, zelfs als ik niet eens meedoe. Na de wandeling had ik een oplossing.

Als we al die mensen die zich nu zo boos maken over van alles en protesteren tegen… als we die nu eens mobiliseren om mee te doen aan het sturen van intenties! Briljant plan. En weet je wat het is? Ik heb het niet bedacht… Het komt zich aandienen. Het toont zich. En dat gebeurt alleen als je steeds de geest weer leeg maakt en de plannen de ruimte geeft om op te doemen. Je hoeft verder niet zoveel te doen. De weg wijst zichzelf. Het kan zelfs nog makkelijker: Als iedereen gewoon gaat wandelen en genieten en ophoudt met mopperen, dankbaar is en de aandacht richt op het mooie bos, de vreugde deelt, de natuur en de dieren waardeert, alleen het mooiste en het beste aandacht geeft…

Moeite doen is al een vorm van gevecht. Laat het ontstaan. Van binnenuit. Dan gaat het makkelijk en vanzelf. Wij creëren… elke dag opnieuw!

De koning heeft 5 paleizen, lees ik net. Het kan niet anders dan dat die grotendeels onbewoond zijn. En ik denk aan al die kinderen met honger in Jemen… En aan de commotie rondom de 400 kinderen, die in Nederland geboren zijn, maar het land uit zouden moeten. Misschien zou de koning zelf wel het liefst zeggen: ‘Kom maar, ik heb nog wel wat ruimte over in m’n paleis…’ maar ja, hij mag dan wel rijk zijn, vrij is hij niet. Wat heb je dan aan al die rijkdom?

Mensen hebben soms, vaak eigenlijk, verontwaardiging nodig. Ze halen dan energie uit een emotie, ze gaan ergens voor of tegen vechten bijvoorbeeld. (Voor of tegen maakt wel het verschil trouwens! Maar dat nu even terzijde…). Kracht halen uit de strijd… Ik lees dat een vrouw uit Oeganda, die ter dood was veroordeeld terwijl ze de moord op haar man niet had gepleegd, in de gevangenis rechten ging studeren en inmiddels zelf vrij is en ook nog vele levens van anderen heeft gered. Wouw!

Het lijken wel sprookjes allemaal, nietwaar? Het is allemaal ‘gewoon’ nieuws. Wat vertelt het? Van alles. Als deze Oegandese niet in de gevangenis was beland, had ze nooit een studie gedaan en was het haar nooit gelukt de doodstraf te helpen afschaffen. Bepaalde situaties vragen om een antwoord, om een beter antwoord, om rechtvaardigheid. En ja, dan heb je eerst wel die verontwaardiging nodig. Maar al die andere vrouwen waren net zo boos en verontwaardigd. Zoals vele mensen ook verontwaardigd zijn over kinderen met honger of het uitzetten van kinderen die hier in Nederland zijn geboren. Het verschil is… wat je ermee doet!

Je hebt dus geen geld nodig – zelfs geen optimale omstandigheden – om iets constructiefs te kunnen doen. Je kunt wel koning zijn, maar dat wil nog niet zeggen dat je meer invloed hebt dan een kansloze gevangene. Weet je nog hoe Claus zijn stropdas afwierp? Sterke symboliek, ook hij kon geen kant op.

Ik zag de hele week allerlei hartverwarmende initiatieven voorbij komen. Beau, die de daklozen in Rotterdam helpt. Linda de Mol die kinderen in armoede iets extra’s wil geven en dan presentator Tim Hofman die dus in de bres springt voor de 400 ‘asiel’-kinderen. ‘Meer erbarmen nodig,’ hoorde ik Matthijs van Nieuwkerk elke dag zeggen.

Ja. Dichtbij en ver weg. Ik hoop dat de gezamenlijke intenties die via het project van Lynne McTaggart binnenkort naar het Midden-Oosten worden gestuurd gericht zullen zijn op al die kinderen in Jemen, maar daar hoeven we het niet vanaf te laten hangen! Ook hoop ik dat er heel veel mensen meedoen en dat het veel vrede brengt. Of dat nu aangetoond wordt met dit experiment of niet. Wat telt is de inzet, de gezamenlijke inzet. De gezamenlijke kracht. Niet het gevecht, niet het slachtofferschap, niet de verontwaardiging, maar de gezamenlijke kracht die daaruit voort kan komen en die de hele wereld mooier maakt voor anderen. Want… mensen die intenties voor de vrede sturen, gaan zelf ook meer vrede ervaren in hun leven.

Succes is niet hoeveel paleizen je hebt, hoeveel er op je bankrekening staat, maar welk verschil je maakt. Wat je betekent voor anderen, zonder dat dat nou zozeer de opzet is. Het lef hebben, liefhebben, je inzetten, het beter willen, willen verbeteren en erin geloven dat dat kan. Dat je die kracht hebt. Dat we gezamenlijk die kracht vermeerderen. Het gaat niet over ‘ik’, maar over ‘wij’. En ‘wij’, daar horen we allemaal bij!

Het anderen gunnen en wensen, het iedereen gunnen en wensen. Dat gaat voorbij de verontwaardiging, voorbij de jaloezie, voorbij de eigen belangen. Voorbij het ‘ik’: WIJ.

Het is zo grappig, steeds als ik mijn youtubekanaal betreed, hoor ik mezelf in zomerse outfit bezweren: “Het is al verleden tijd!” En dan klik ik op ‘opladen’ of iets anders. Dit gebeurt al minstens een maand, zonder dat ik er echt acht op sloeg. Maar de laatste tijd ben ik vooral verbaasd: Steeds opnieuw begint dat filmpje af te spelen op datzelfde punt! Hoe bestaat het! En het heeft impact. ‘Oja,’ denk ik dan vrolijk. Het is al verleden tijd. Alles is al verleden tijd!

Een van de laatste filmpjes die ik heb opgeladen is de lezing van Vandana Shiva die ik bijwoonde in Drachten bij festival B. Na afloop van die lezing kon ik haar nog even interviewen en mijn ‘punt’ voorleggen…

Ik heb enorme bewondering voor deze dame, wat een kracht, inzicht, intelligentie, daadkracht ook en onbeschrijflijk waardevol voor de planeet, het werk dat ze doet. Ze heeft in India de organisatie Navdanya opgezet, een diversiteit aan zaden (rijst, graan in alle soorten en maten) gered van de ondergang en beschikbaar gemaakt voor de boeren, zelfvoorzienende woongemeenschappen opgezet, kleine boeren ondersteund en gestimuleerd in biodiversiteit, ze geeft lezingen over de hele wereld en ze is vast en zeker de grootste ‘vijand’ van de Monsanto’s op de wereld. Zo’n David die met een welgemikt kiezelsteentje Goliath omver werpt. Er zijn al heel wat rechtszaken gewonnen en ze roept iedereen – terecht – op om niet te accepteren dat Monsanto en consorten patent krijgen op voedselproductie, zaden, water of wat dan ook. En terecht. ‘Wakker worden, dat moeten we niet accepteren!’ zegt ze. Daarnaast heeft ze in vele studies al aangetoond dat biodiversiteit beter is voor de bodem, het voedsel, onze eigen gezondheid, het klimaat, de samenleving, de democratie, de economie en het welzijn van de dieren. Ja. Ik ben het helemaal met haar eens. Wie niet?

Ze noemt zichzelf een ‘Warrior’. Dat is ze zeker. Ze treedt graag in de voetsporen van Gandhi, haar grote voorbeeld, spreekt over vrede, harmonie op de wereld èn in ons lichaam… Ze maakt daarmee dezelfde vergelijkingen als die ik zelf zag en beschreef in mijn boek (Eerherstel), namelijk: Wij zijn de aarde. Beter voor ons lichaam zorgen is tegelijkertijd beter voor de aarde zorgen. De mind niet zoveel macht geven, die gewelddadige overheersende en onderdrukkende mind…

Ja, zulke voorbeelden, zulke sterke krachten hebben we nodig. Het evenwicht dient hersteld te worden op aarde. Eerherstel. Voor de planeet, Moeder Aarde, de natuur, de dieren, voeding, onszelf, ons lichaam. Ja. Helemaal mee eens.

Alleen is het gevecht niet precies wat ‘de tegenstander’ in het zadel houdt? De Waarheid heeft het niet nodig om te vechten, zichzelf te verdedigen, de Waarheid wint altijd. De Waarheid heeft het gelijk al aan z’n zijde staan. Waar je tegen vecht versterk je.

Nu is het zo dat het wel nodig is dat we ons bewust worden, daarvoor heb je misschien wel tegenstanders, vijanden nodig. Om je eigen kracht te ontdekken. Om de gezamenlijke kracht te ontdekken. Tegelijkertijd is dat een gevecht met onszelf, met onze eigen mind. Alles is in onszelf aanwezig. Dus als we werkelijk in vrede en harmonie met onszelf en onze omgeving leven, is er geen strijd meer. En dat is de volgende stap, denk ik. Want ja, het kan zijn dat we de tegenstelling nodig hebben om te kunnen bepalen wat we wel willen. Het contrast wat de wens oplevert (Abraham Hicks) en dat is nuttig. Maar blijf gefocust op wat je wel wilt – voed niet wat je niet wilt door daar maar de aandacht op te blijven vestigen.

De monsanto’s op deze wereld hebben hun functie gehad, ze zijn verleden tijd! Het is al verleden tijd!

Laat dit een leidraad zijn: Alles wat je nu waarneemt is al verleden tijd! Geef het geen bestaansrecht meer. De nieuwe wereld rijst op – het oude wat we waarnemen verdwijnt. Vecht er niet mee als je wilt dat het verdwijnt. Focus op wat je WEL wilt, op de Waarheid. Erken niets anders dan de Waarheid. Wat er ook gebeurt, weet dat hierin je werkelijke kracht ligt. Vechten is niet nodig, het voorbeeld zijn, laten zien hoe het anders kan, daarin geloven, niet twijfelen, je niet van de wijs laten brengen…. Want het gaat inderdaad over vrede. De natuur is sterker dan wij. Laten we samenwerken. Met elkaar en met de natuur. Met het leven.

Nadat ik het artikel afrondde over het boek ‘Licht in het hart van de duisternis’ (binnenkort wordt dat gepubliceerd) van Kevin Billett & Brandon Bays, zag ik een programma over eetstoornissen. ‘Eigenlijk gaat alles over hetzelfde,’ bedacht ik me. Zoals Kevin & Brandon mensen die last hebben van depressie, burn-out of stress de ‘uitweg’ wijzen door hen te begeleiden in het ervaren van hun emoties, zo zou je dat met alles kunnen doen. Ook met eetstoornissen. Ik hoor een mevrouw vertellen dat ze eet om maar niet te hoeven voelen. Ze heeft het over een ‘leegte’ die ze ervaart en die ze probeert op te vullen door vooral heel veel koekjes met chocola te eten. Natuurlijk weet zij zelf ook wel dat dat niet helpt. Je gaat je er bovendien niet beter door voelen. Integendeel.

In een andere ‘productie’ waar ik mee bezig ben, komt iemand aan het woord, die vertelt hoe rampzalig het voor je lichaam is als je vier koekjes achter elkaar op eet. Zij heeft een slimme nieuwe term bedacht die alles samenvat waar je lichaam niet blij mee is, wat niet ‘communiceert’: Nocx. Dat zie je binnenkort. Maar die communicatie, dat is waar het om gaat nu: De communicatie met jezelf en je lichaam.

Waar het ook over gaat, de gemene deler is steeds hetzelfde! Problemen beginnen te ontstaan als je (onbewust) probeert om je gevoelens te vermijden. Je vlucht ervoor weg. Bepaalde gevoelens denken we niet aan te kunnen of beoordelen we als ‘ongewenst’ of vinden we onprettig en die omzeilen we dus. Door er verhalen van te maken, verklaringen voor te zoeken en verhalen in stand te houden, manoeuvreren we ons in allerlei bochten.  In wezen gaat het steeds over een (onterecht!) negatief idee en oordeel over jezelf. Dan heb je dus je Ware Zelf nog niet ontdekt. En dat is nou precies waar het om gaat in het leven.

EERHERSTEL! Eerherstel van jeZelf dus in de eerste plaats. Zoals ik in mijn boek schrijf: Alles werkt andersom. We zoeken in de buitenwereld wat we denken nodig te hebben: Liefde, geld, waardering, erkenning, genoegdoening, troost, aandacht, vulling… Terwijl de enige vervulling van je ZELF kan komen. Alles is alleen IN jezelf te vinden. En ja daarvoor moet je wel even het ‘diepe’ induiken. Daarvoor zal je al die gevoelens juist wel aan moeten gaan, waar je zo bang voor bent. Alleen door vermijdend gedrag ontstaan problemen, je sluit die gevoelens als het ware op en ze hebben daardoor juist veel meer negatieve impact. Je komt zelf ‘op slot’ te zitten daardoor.

Maak er geen verhalen van. Voel het gewoon. Emotie betekent beweging. Een emotie wil komen en weer gaan. Zoals Kevin Billett ook zegt: “Ze duren niet zo lang. Laat ze gewoon door je heen spoelen, ervaar het gevoel. Het duurt hooguit een minuut of tien en dan is de emotie klaar met jou. Dan ben je ervan bevrijd. En dan ontdek je wie je werkelijk bent.”

Ik stel voor dat we er met z’n allen een gewoonte van maken om een paar keer per dag eens stil te staan bij wat we voelen. Geef het de ruimte, erken het gevoel, sta de emotie toe er te zijn (en dat is echt iets heel anders dan er vanuit te handelen, boos te gaan worden op anderen of op een andere manier je eigen onvrede te projecteren op de buitenwereld!) Vraag jezelf eens wat je voelt en laat het er zijn. Geef het de ruimte. Durf het aan te gaan.

Dat wat ‘leegte’ lijkt, dat wat je probeert te vermijden, dat wil ervaren worden. Het is als een ‘scherm’ waar je even doorheen moet. Als het klaar is, doemt iets nieuws op. Iets waar je blij van wordt. Je Ware Zelf kan bedekt zijn door alles wat je denkt, allerlei aannames, overtuigingen, angsten, zorgen, maar dat is niet wie je bent. Geef het toestemming er te zijn en het lost vanzelf weer op. Veroordeel jezelf niet voor wat je voelt of ervaart. Keur niets goed of af. Geef niemand de schuld. Ook jezelf niet. Erken alleen wel wat je voelt. Door niet te vluchten, maar te communiceren met jezelf, je lichaam en je gevoelens, bevrijd je jezelf. En weet je wat? Je kunt dat alleen zelf doen! Ik wens iedereen EERHERSTEL!

En hier vind je het boek Eerherstel, waarmee je jezelf in ere kunt herstellen….