Loslaten = leven vanuit het hart

Het is steeds belangrijker om los te laten. Loslaten in de zin van een sterk oordeel ergens over hebben en dan inzien dat je dat ook kan laten. Bepaalde overtuigingen, waar je aan vast houdt, onderzoeken en herkennen, zodat het kan bewegen. Met oordelen zetten we iets klem en versterken we het, tot het onhoudbaar wordt. Dat gebeurt in het groot en in het klein. In de wereld en in ons eigen leven. De tegenstellingen lijken zich te verscherpen. Zwart-wit. Dualiteit.

Loslaten betekent uit de dualiteit stappen en de Eenheid zien. Wie zich identificeert met één kant van de medaille – ofwel zwart, ofwel wit – komt er niet uit. Het is ook de kunst om zaken niet persoonlijk te maken, om je er niet persoonlijk mee te identificeren. Misschien was jij zelf in een vorig leven wel de ‘zwarte Piet’ waar je nu mee vecht. Wie zal het zeggen? Eigenlijk zijn we alles allemaal. We verschijnen in een bepaalde vorm, vertolken een bepaald onderdeel van het geheel, vervullen onze rol als een radartje in het geheel en op die manier hebben we allemaal invloed op alles.

En dan kan je dus kiezen: verharding of verzachting. Meer licht en Liefde brengen of meer de zwaarte en moeite voeden. Weten wie je werkelijk bent, betekent meer in Licht & Liefde aanwezig zijn. Al die verhalen, al die persoonlijke drama’s en toestanden, dat is niet wie je bent. Ook dat onderscheid tekent zich duidelijk af. Een deel van jou weet – altijd al – heel goed wie je bent, een ander deel protesteert daartegen en roept ‘ja, maar….’ en wil aandacht voor z’n angsten, zorgen en problemen.  We kunnen wel aan de gang blijven die serieus te nemen en aandacht te geven, maar wat bereiken we daarmee? Meer en meer en meer daarvan.

Het wordt ook steeds simpeler! Hoera! Dat is het grote voordeel van deze tijd, waarin alles in een stroomversnelling lijkt te zijn gekomen. Alles kan zich heel snel oplossen. Alles kan heel makkelijk losgelaten worden. Alles kan jou heel makkelijk loslaten. Alles waar je je niet meer druk over maakt, kan zichzelf oplossen. Het lijkt een beetje tegenstrijdig, maar ik zie het elke dag gebeuren.

Het gaat zo: Ik betrap mezelf bijvoorbeeld op een ‘ontevredenheid’ ergens over en realiseer me dat er daardoor lading op zit, waardoor het klem komt te zitten. Automatisch maak ik er dan tegenwoordig een intentie van en ik ben dus degene die beslist dat een bepaald oordeel, wat een bepaald gevoel oplevert, losgelaten mag worden en ik wens de hele situatie het beste. Waar het ook over gaat. Ik hoef het niet te doen, niet te bedenken, ik kan wel iets wensen en het me voorstellen en ik geef het toestemming te bewegen, door het los te laten. En ik zal je zeggen: Alles beweegt altijd de goeie kant op. Wij kunnen dat niet altijd overzien, maar er wordt aan gewerkt. Ook als er een onverwachte wending optreedt in ‘het verhaal’, kan dat een stap op weg zijn naar verbetering.

Met andere woorden: Ik hoef er geen strijd van te maken! Ik zie van alles, ik zie ook mensen worstelen of zwoegen of zoeken of moeite doen, aandacht vragen voor problemen en vechten voor rechtvaardigheid of erkenning of met elkaar. Ik zie ook veel mensen die het anderen willen vertellen, anderen willen veranderen, het beter denken te weten, ik zie arrogantie en ik zie slachtofferschap en ik kan het allemaal herkennen en begrijpen, maar ik wens vooral dat alle mensen zichzelf gaan erkennen, zien en in ere herstellen.

Het is een spel, een heel ingewikkeld spel, wat heel simpel gemaakt kan worden als we simpelweg gaan leven vanuit ons hart. En dus loslaten. Dat is een beslissing, die je kan nemen. Een intentie, die je kan formuleren. En het mooie van intenties is, dat ze zelf hun werk gaan doen. Probeer maar.