Grenzen oprekken

Lezing… wat een raar woord eigenlijk. Iedereen heeft er wel meteen een beeld bij: Tegenwoordig is dat steevast iets met powerpoint, een presentatie dus. Maar lezing, betekent dat dan eigenlijk niet dat je iets leest? Iets voorleest? Je houdt een verhaal. Je vertelt iets. Al dan niet op een podium, al dan niet achter een katheder. Katheder, ik zoek dat woord even op: spreekgestoelte, lessenaar, preekstoel, kansel…  zie je… dat bedoel ik: Het heeft iets ouderwets.

Wij hielden gisteren een ‘lezing’ over dierencommunicatie. Piek was hiervoor benaderd in de periode dat we net de cursus aan het opzetten waren en riep meteen dat ze dat dan samen met mij zou doen. Dat werd niet helemaal goed begrepen in eerste instantie en toen ik de aankondiging zag, riep ik uit: ‘Kan je het alleen? Ik voel me niet zo geroepen…’ Maar nee, dat was niet de bedoeling, vond Piek. Zij vindt het een meerwaarde hebben als ik meedoe, omdat ik het ‘breder’ trek en in een bepaald perspectief plaats: Eerherstel. En ‘De nieuwe wereld’.

De nieuwe wereld dient zich aan en die begint IN onszelf. Wij geven de nieuwe wereld zelf vorm. Ons bewustzijn verhoogt en vanuit dat hogere bewustzijn ontstaat een nieuwe wereld. Wij creëren ‘m.

Dierencommunicatie is een vorm van Eerherstel. Zowel voor onszelf, onze eigen vermogens, als voor de dieren, als volwaardige partners. Maar ook voor de natuur, de balans op de wereld en de balans in onszelf. Dat heeft allemaal met elkaar te maken.

Allerlei mensen vroegen vooraf: ‘Wie geeft de lezing?’, waarop wij dus antwoordden: Wij samen. ‘Eigenlijk is dat ook de nieuwe wereld,’ bedacht ik me ter plekke: Je doet het samen. Het gaat over samenwerking. Net als met intenties: De kracht van ‘samen’ is geen optelsom, maar exponentieel. Het heeft meerwaarde. Er ontstaat een gezamenlijk veld, waar ook alle mensen in de zaal deel vanuit maken. En waar ook de dieren aan bijdragen, zichtbaar of onzichtbaar. Gezamenlijk – met alle aanwezigen! – hebben we ook intenties gestuurd naar alle dieren op boerderijen, koeien, varkens, kippen en alle andere dieren. En naar alle boeren, het beleid, alle dieren in de hele wereld, het bewustzijn daaromtrent…

Wat je daarmee doet is veel groter en sterker dan je kunt bevatten als mens. Ondertussen versterken we ook elkaar, we moedigen elkaar aan om te vertrouwen op die grotere kracht, die er is, die in iedereen aanwezig is. Dit is de manier waarop de wereld zich aan het vernieuwen is, het begint in onszelf. Vanuit je hart is er verbinding met anderen, met elkaar, met dieren, met alles. Daarin lost alles ook op, want het overstijgt de verschillen. Het heelt. Het creëert. Een nieuwe wereld! Hoera!

Het is wel leuk om de grenzen wat op te rekken. Ook in vormen, overtuigingen en verwachtingen. Dat hoort erbij, bij deze nieuwe tijd. Wie zegt nou hoe iets moet? Wie bepaalt dat?