Creativiteit in het bos

Je benen zijn de wielen van je creativiteit,’ zou Albert Einstein hebben gezegd. ‘Ga eens een half uurtje buiten lopen zonder doel en zonder verwachtingen en let op wat er met je gebeurt,’ las ik als suggestie daaraan toegevoegd. Dat laatste moet je dan eigenlijk ook niet doen, want dan ben je nog steeds ergens mee bezig 😉

Maar goed, ik had ik me net voorgenomen om elke dag weer minimaal een half uur te gaan lopen, dus deze hint viel in goede aarde. Soms komt het er niet van omdat ik dan eerst aan het bedenken ben waar ik naartoe zal gaan wandelen.

Nu ging ik naar het bos. Dat is een gewoonte geworden op zondag, die me goed bevalt. Ook al is het verreweg de drukste dag van de week daar. Maar ook daar kan ik van genieten: Zoveel mensen die lekker wandelen en ontspannen. Bovendien daagt het me uit tot sluiproutes…

‘Zonder doel en zonder verwachtingen’ breidde ik nu uit tot ‘niet volgens een bepaalde route’ en willekeurig afslagen nemen, wandelen op gevoel. Met als gevolg dat ik keer op keer uitkwam bij die ene plek, mijn lievelingsplek in het bos. Grappig hoe dat werkt. Alsof dat het hart van het bos is, waar alles omheen draait.

Net als de zee is het bos ook altijd weer anders. Zo staan er nu opeens een heleboel paddenstoelen. De paden liggen bezaaid met bladeren en de zon bescheen de oranje eikenbladen, die nog net bleven hangen. Kunstwerkjes allemaal. Ik kon het niet laten om foto’s te gaan maken. Al had ik doelbewust (zonder doel) juist mijn fototoestel thuisgelaten. De telefoon dus….

En als je dan eenmaal een zo’n foto gemaakt heb, zie je steeds meer kunstwerkjes verschijnen. Zo gaat dat.

Ik herinner me dat ik ooit op het strand gefascineerd raakte door een blauwe schelp. Na een half uurtje lopen zag ik alleen nog maar blauwe schelpen. Ik kwam met handenvol blauwe schelpen thuis. Schatten…

Ook is het me wel eens overkomen dat een tak in het bos tot mijn verbeelding begon te spreken. Mocht je je afvragen wat die takken toch liggen te doen in mijn huiskamer… Ik heb daar grootse plannen mee. 🙂

Dus ja, Einstein heeft wel gelijk. Maak je geest leeg en zie wat er dan in opwelt. Daar zie je het proces van het creëren heel eenvoudig gebeuren: Het gaat vanzelf. Vind je dat leuk? Of liever: Heb je daar aandacht voor?  Okee, dan krijg je daar meer van. Nog meer mooie plaatjes, nog meer lichtspel…

Ik vroeg me wel even af: ben ik nu niet weer ergens mee bezig? ‘Doelloos’ is vrijwel onmogelijk! Maar het zou ook heel erg onnatuurlijk zijn om dat te stoppen. Je maakt de geest leeg – dat is heel goed voor de mens, alles eens even lekker laten, loslaten, weg laten waaien…. Maar ‘het veld’ is een veld vol potentie, vol mogelijkheden, de hele wereld en nog veel meer werelden wellen eruit op! Wij zijn creërende wezens! Dus dan komt de creativiteit juist op gang. Einstein…

En daarom is het ook zo goed om dat te beseffen, dat je op elk moment weer opnieuw kan beginnen. Mocht je je nu per ongelijk ergens over aan het opwinden zijn… stop. Terug naar af.

Voor ik vertrok had ik een – voor mijn doen – nog wat vol hoofd, omdat er mensen protesteerden tegen snelwegen en 5G-straling en hoewel ik het er natuurlijk helemaal mee eens ben dat bossen, bomen, dieren en stralingsvrije zones veel beter zijn voor ons allen, werd ik daar toch heel moe van. Mijn hoofd wordt moe van strijd, zelfs als ik niet eens meedoe. Na de wandeling had ik een oplossing.

Als we al die mensen die zich nu zo boos maken over van alles en protesteren tegen… als we die nu eens mobiliseren om mee te doen aan het sturen van intenties! Briljant plan. En weet je wat het is? Ik heb het niet bedacht… Het komt zich aandienen. Het toont zich. En dat gebeurt alleen als je steeds de geest weer leeg maakt en de plannen de ruimte geeft om op te doemen. Je hoeft verder niet zoveel te doen. De weg wijst zichzelf. Het kan zelfs nog makkelijker: Als iedereen gewoon gaat wandelen en genieten en ophoudt met mopperen, dankbaar is en de aandacht richt op het mooie bos, de vreugde deelt, de natuur en de dieren waardeert, alleen het mooiste en het beste aandacht geeft…

Moeite doen is al een vorm van gevecht. Laat het ontstaan. Van binnenuit. Dan gaat het makkelijk en vanzelf. Wij creëren… elke dag opnieuw!