Af en toe vraag ik me af waarom ik – samen met Piek weliswaar – een cursus dierencommunicatie geef. Maar het antwoord komt ook, zoals op elke vraag altijd een antwoord komt. Er zijn meerdere antwoorden trouwens: Het is lekker concreet. Het is een duidelijk onderwerp. Het is voor veel mensen dè ingang, de weg naar zichzelf, omdat dieren hen raken, beroeren en spiegelen. De dieren hebben ons veel te leren. Dat maakt het extra interessant, ze doen mee – ook in het ‘lesgeven’. Een extra dimensie.
Maar het had – bij wijze van spreken – ook over gezondheid kunnen gaan, over bomen, over voeding, over kinderen, over creativiteit, over geld, over tot je recht komen, over emoties, over vertrouwen, over eerherstel, ik kan zoveel onderwerpen bedenken. Maar op het terrein van de dieren en hoe we met ze omgaan, is nog een hele slag te maken. En die hangt samen met alles: de natuur, voeding, emoties, hoe we met onszelf omgaan, enz… Dieren zijn een spiegel. Uiteindelijk gaat alles over onszelf!
Op 15 december organiseren we een themadag over dieren & emoties. Over de emoties die dieren zelf hebben, maar ook over de emoties die dieren losmaken in mensen. En hoe belangrijk het is om in te zien wat dan ‘van jou’ is en wat geprojecteerd wordt op de dieren. Hoe je daarmee om kunt gaan, hoe we onszelf en de dieren kunnen bevrijden van die ‘ballast’, die het vaak is en op welke manier we kunnen bijdragen aan echte oplossingen. Natuurlijk werken we ook met intenties, gewoon omdat dat werkt. En als we dan gezamenlijk onze intenties richten op bepaalde situaties – zoals de situatie in de Oostvaardersplassen of op boerderijen… – heeft dat veel effect. Zowel op de mensen als op de dieren en de situatie in het algemeen.
Dieren zijn onze leermeesters, dat bleek ook al in het boek ‘In de Stilte hoor je alles.’ Ze hebben ons veel te leren en te vertellen over de wereld. Over ‘de nieuwe wereld’ zelfs! Daar hebben de dolfijnen, de walvissen, maar ook de bijen het over. Het leuke is dat we in deze cursus merken hoe de dieren meewerken en iedereen precies boodschappen ‘op maat’ krijgt. Zo was er gisteren een papegaai die op iemand z’n hoofd aan het tikken was. ‘Een harde noot om te kraken,’ verwoordde Piek het. De persoon zelf was ondertussen in slaap gevallen! Waarschijnlijk was dat de enige manier om z’n hoofd even uit te zetten. Het hoofd met al z’n oordelen en commentaar, die de communicatie in feite belemmert. Hij vond dat zelf heel erg, zodra hij wakker geschud werd, begon dat stemmetje weer… maar ondertussen merkte hij wel dat er iets was gebeurd, wat hem goed had gedaan.
Voor mij is het een vorm van Eerherstel, het communiceren met dieren. Dieren als volwaardige partners beschouwen in deze wereld. Hun wijsheid tot ons nemen. Zolang je dieren als ‘zielig’ beschouwt (bijvoorbeeld), neem je ze niet serieus. Hetzelfde geldt voor mensen trouwens. Je maakt ze dan kleiner dan ze zijn.
“Als je je zorgen maakt, zet je als het ware een kubus om me heen,” zei de kat van Piek ooit. “Dan kan ik geen kant op.” Zo prachtig verwoord! Ga eens na hoe vaak je je zelf zorgen maakt. En of dat nu over een dier is, over een kind of over een partner, een werksituatie of over je financiële situatie: Weet dat je daarmee een ‘kubus’ over de situatie of over iemand heen zet, waardoor het geen kant op kan! Haal die kubus weg en het kan weer bewegen.
Dit voorbeeld vertelt alles: Laat vertrouwen het overnemen van de angst. Dan kan alles zich oplossen, maar belangrijker nog: Daar groei je zelf ook van. Je ontdekt je eigen kracht en mogelijkheden. En daarom is het een feest om les te geven. Iedereen maakt op z’n eigen manier sprongen. Mensen maken zich op deze manier vrij van oude ballast, hun eigen oude overtuigingen. Overtuigingen die nu eenmaal in ons systeem terecht zijn gekomen, maar niet zozeer van ons zijn. Het is eeuwenlang verboden geweest – deze vorm van communicatie (ook met voorouders bijvoorbeeld). Veel cursisten vertellen dat ze als kind makkelijk konden communiceren met dieren, maar… ergens is het hen afgeleerd, er zijn blokkades gevormd, het werd ‘gek’ gevonden, mensen vertrouwden zichzelf niet meer, dachten dat ze ‘het’ niet goed deden, moesten zich aanpassen… je kent het wel. Iedereen kent het. In meer of mindere mate hebben we het allemaal meegemaakt.
Dat trauma zijn we aan het healen. Daar gaat het over. En dat is Eerherstel. En dat Eerherstel leidt tot de Nieuwe Wereld. Als we onszelf in ere herstellen, herstellen we onze eigen vermogen in ere, maar ook anderen, ook dieren, ook de natuur, de bomen, onze gezondheid, onze voeding, noem maar op. Dan weten we het weer. We herinneren ons weer wie we zijn. Her-inneren.
Vrijwel iedereen die Eerherstel leest, zegt zoveel te herkennen. In het begin vroeg ik me af waarom ik dat boek dan had geschreven, als iedereen ‘het’ al weet. Maar dat is het nou juist: Dat wil wakker geroepen worden, dat wat ergens in jezelf wacht, sluimert en aanwezig is. Dat herkennen is dus een groot compliment. Want hoe zou dè Waarheid niet herkend kunnen worden?
Dè Waarheid overwint altijd. Het overstemt en overrule-t elke onwaarheid. En daarom werken intenties ook zo goed. Wij combineren onze vaardigheden, ervaringen en vermogens. We stemmen ons dus ook af op de cursisten, de dieren werken mee en er ontstaat een enorm krachtveld waarin al die blokkades oplossen en waarin je uiteindelijk je Zelf beter leert verstaan! Hoera! Want dat komt alles en iedereen uiteindelijk ten goede.