God

 

Op een zekere dag besloot God om naar de aarde te gaan.

Hij wilde nu zelf wel eens weten hoe het was om als mens te leven.

Hoe kon het toch dat er zoveel verdriet en pijn was op de aarde?

De mensen huilden en baden maar: God help ons, verlos ons.

Misschien zou het helpen als hij z’n verhaal zelf eens vertelde.

Hoe mooi alles was en dat alles er was om gelukkig te zijn.

 

Hij werd geboren in een arme sloppenwijk,

omdat hij niet de makkelijkste weg wilde kiezen.

Steeds als ze weer werden weggejaagd,

Bouwden ze een nieuw dak boven hun hoofd.

 

Wij zijn heel rijk, vertelde hij op school.

We verhuizen elke maand.

We hebben eten en we kunnen slapen.

Ik kan leren en ik kan voetballen.

En we houden van elkaar.

 

Maar op school werd God gepest.

Hij had namelijk gaten in z’n kleren.

Netjes hersteld, maar ‘afgekeurd’…

De anderen begrepen hem niet.

Dat hij zomaar dankbaar was.

Terwijl hij eigenlijk niks had.

 

Z’n ouders leerden hem bidden,

Hard werken en eerlijk zijn.

Niet zeuren en je best doen.

Dan komt alles goed.

Vertrouw op God, zeiden ze dan.

 

God vertrouwde wel op God,

Deed goed z’n best en werkte hard.

Braaf deed hij mee met bidden.

Maar owee als hij zei

dat God echt zo streng niet was.

Dat je best plezier mocht hebben,

mocht voetballen en lachen.

Dan kreeg hij ervan langs.

 

God begreep er niks meer van.

Wat had hij verkeerd gedaan?

Hij hield van alle mensen.

Wat deden mensen zichzelf toch aan?

 

Ga jij maar in de leer, zei z’n vader,

Bij een strenge religieuze meester.

Want iets in je opvoeding

is niet helemaal goed gegaan.

 

Verbijsterd hoorde God daar aan

hoe Hij zou oordelen over de medemens.

Wat hij wel goedkeurde en wat niet.

Over schuld en over zonden.

Over straf en over hel!

Wat denken de mensen wel?

 

Zelfs God werd bijna boos,

het deed hem diep verdriet.

Dat niemand hem begreep,

z’n verhalen hoorden ze niet.

 

Nog steeds hield hij van alle mensen.

Wilde z’n verhaal vertellen

en helpen, zoveel hij kon.

 

Weet je wat? Ik geef ze te eten.

Ik geef ze liefde en plezier

Ik dans en zing en maak muziek

Vertel verhalen van klein geluk.

Misschien dat ze dan de tijd vergeten,

Genieten en begrijpen:

de hemel op aarde begint hier!

 

In een vreemd land hield hij zich staande.

Z’n ouders waren daar naartoe gevlucht.

Hij hielp de mensen, luisterde en zei altijd:

Geloof in jezelf, je bent sterk, je kan het!

 

Tot op een dag hemzelf het noodlot trof

Hij raakte alles kwijt, ook de weg.

Naar zichzelf, de weg naar God.

 

Van heimwee begon hij te drinken.

Op zoek naar het gevoel van toen.

Bijna was hij vergeten dat hij God was

en dat hij iets moest doen.

 

Doorgaan,

geef de moed niet op,

vertrouw op God!

 

Je belooft zoveel, zeiden de mensen

Waar blijf je nou met je liefde en geluk?

Je hebt beloofd dat je er zou zijn voor ons

En nu? Waar ben je? Waar is jouw geluk?

 

God huilde diep van binnen.

De pijn werd hem teveel.

Wat moest hij toch beginnen

in zo’n wereld, zijn wereld zonder geluk?

 

Waar is het vertrouwen gebleven?

Waar is het geloof, de liefde, het plezier?

Wie kwam God redden?

Van z’n ongeluk?

 

God wenste dat hij God weer was

En alles kon beheersen

Want als God op aarde

Accepteren de mensen je niet.

Ze horen je niet, ze zien je niet.

 

God liet een boodschap achter

Vlak voor hij weer naar huis vertrok:
Lieve mensen, zie toch de God in elkander

Dan vind je God in jezelf ook terug.

Dan leef je in een hemel op aarde,

Dat is de verlossing, die ik heb beloofd!

 

Net op tijd werd God gered.

Z’n engelen schoten hem te hulp.

Ze konden hem niet helemaal begrijpen.

God was veranderd,

God was zichzelf niet meer.

Hoe konden ze hem opbeuren,

Helpen, steunen en vertellen

dat maar een ding belangrijk was?
Dat hij in zichzelf moest geloven,

Hoe erg alles ook was.

 

God had zich laten vangen

door het menselijk leed.

Daardoor wist hij niet goed meer

Wat hij hier eigenlijk deed.

 

God, word wakker, sta eens op!

Hoogste tijd om de wereld te redden!

Vertel je verhalen!

Geef de mensen moed!

Want als jij het niet eens meer kan,

hoe moeten de mensen dan weten hoe het moet?

 

Zuchtend en steunend stond God op.

Je hebt gelijk, ik heb veel kracht.

Maar waarom hebben de mensen

Toch zoveel overmacht?

 

“Omdat je je laat vangen

In hun drama’s en hun pijn

God, je weet toch wel,

Dat je alleen maar jezelf hoeft te zijn?”

 

 

 

Petra

Welkom iedereen die voor het eerst deze vernieuwde website bezoekt. Gisteren hebben we namelijk een nieuwsbrief de deur (nou ja, deur…) uit gedaan en het zou dus goed kunnen dat je nu voor het eerst hier terecht komt.

Hier vind je de nieuwsbrief, mocht je ‘m nog niet gezien hebben: HAPPY VIEW-Nieuwsbrief #1-okt 2015

We hebben ook iets nieuws in ons aanbod voor degenen die ons al kennen: De richtingaanwijzer. Voor prangende vragen, waarop je snel een antwoord wil. Anna werkt met engelenkaarten en stemt zich af op jou en jouw vraag en geeft je met behulp van de engelen een antwoord.

Dat is dus weer iets anders dan de persoonlijke boodschappen, die je kunt aanvragen van Inge. Ook die zijn de moeite waard, richtinggevend en verdiepend. Het is maar net wat je wil en wat bij je past.

Waarom bieden we dit soort dingen aan? Dat zal ik je vertellen. Niet omdat je het zelf niet weet! Want ik geloof zeker dat we allemaal zelf heel goed weten wat we te doen hebben, dat we van binnenuit geleid worden. Ook als je zelf kaarten trekt of een boek openslaat, zal je precies dat tegenkomen wat op dat moment antwoord geeft. Ook in het gewone dagelijks leven kom je alles tegen, elke dag. Alles heeft je wat te vertellen. Elke wandeling die je maakt, kan je nieuwe inzichten geven, elk gesprek dat je voert en elk avontuur dat je beleeft. Dus nee, ik zeg niet dat het nodig is en ik raad je zelfs af het teveel te zoeken bij anderen, buiten jezelf.

Wel is het bedoeld om je meer inzicht te geven in je eigen keuzes, je te sterken en te stimuleren in de stappen die je aan het zetten bent, maar misschien nog wat eng vindt. Om de twijfel weg te nemen, om je te ondersteunen in wat je echt wilt. Soms twijfelen we omdat we twijfelen aan onszelf. Soms zien we iets niet en zijn er bepaalde angsten die ons weerhouden het scherp te zien. Bovendien is het fijn en prettig om jezelf te ‘voeden’ met positieve berichten.

Bij de keuzes die we maken bij Happy View letten we op de aspecten van vrijheid, onafhankelijkheid en bekrachtiging. Vroeger – in de oude spirituele wereld, zoals ik het voor het gemak maar even noem – had je wel eens te maken met kaartenleggers of handlezers die je bang maakten. Daar moeten we niks van hebben. Het zijn geen toekomstvoorspellingen. Dat kan ook niet, want je hebt zelf altijd keuzes en het zijn je eigen keuzes die je toekomst bepalen. Wel kunnen deze boodschappen en engelenberichten je een handje helpen bij het maken van je keuzes en je bemoedigen. Soms vertellen ze je iets nieuws, iets wat je zo nog niet bekeken had. Het geeft je inzicht in jezelf, het leven en wat je daar zelf van kan maken!

Je hebt keuze. Je hebt altijd een keuze.

Ondertussen is er ook jouw pad. Daar kan je van afwijken en via een omweg weer op terecht komen. Daar kan je ook helemaal van afwijken en dan niet meer weten wat je pad ook alweer was. Je kunt ook steeds weer een ander pad nemen. Je kunt het pad van een ander volgen, samen een pad lopen of achter iemand aan wandelen. Je kunt ook een hele andere weg inslaan en je eigen pad achter je laten. Toch zal het pad je blijven roepen. Jouw pad. En je voelt je het lekkerst als je je eigen pad bewandelt.

Waarom doen we dat dan niet? Waarom nemen we al die zijwegen? waarom dwalen we zo makkelijk af? En hoe erg is dat? Erg is het niet, elk zijpad kan bijdragen aan je ontwikkeling. Vooral de ‘verkeerde’ (dat is een relatief begrip) weg ingeslagen zijn, kan je juist veel leren. Alles is nuttig, alles wat je onderweg tegenkomt is leerzaam en ik geloof zelfs dat uiteindelijk alles weer samenkomt. Dat elke ervaring bijdraagt aan dat wat zich in jou wil ontwikkelen. Dat alle wegen uiteindelijk samen komen.

Wat alleen jammer is, is dat we vaak zo onzeker zijn en gaan twijfelen over onszelf en wat we te doen hebben. Het is onze eigen onzekerheid die het ons moeilijk maakt. Maar, wordt ook wel gezegd, als je grote ambities hebt, hoge doelen stelt, een flinke missie hebt uit te voeren, is het ego des te sterker actief als saboteur. Het is de kunst dat ego in de gaten te hebben en te ontdekken hoe het werkt. Want het is jammer als je niet in jezelf gelooft en als je niet doorgaat en niet geniet en vergeet wat je ook alweer aan het doen was. Als je in jezelf gelooft, gaat alles een stuk gemakkelijker. Maar ook dat is de weg. Het hoort erbij. Want het gaat om het maken van keuzes.

Ik geloof niet zo erg in het ‘op de proef gesteld worden’, maar meer in groei en ontwikkeling en goed luisteren naar je innerlijke stem. Duidelijk keuzes maken is een duidelijk signaal voor het universum. ‘Op de proef gesteld worden’ (bijvoorbeeld als er iets tegen zit) heeft te maken met je eigen twijfel. Omdat je twijfelt en niet duidelijk bent, nodig je ook twijfelachtige omstandigheden uit. Dan denk je misschien: Hoe kan dat nou, dit is toch mijn pad? Ja, dat zou goed kunnen, meestal voel je dat wel en weet je dat diep in jezelf precies. Durf je er echt voor te kiezen?

Soms geef je jezelf en het hele universum een duidelijk signaal door ergens ‘nee’ tegen te zeggen, want daarmee zeg je ‘JA’ tegen jezelf of dat wat je echt wilt. Focus daar dan op en laat je niet meevoeren op het pad van de twijfel. Er zijn geen verkeerde keuzes, maar we kunnen en mogen kiezen. Duidelijke keuzes maken het pad voor jezelf helder.

Het zal vast niet voor iedereen gelden, maar een ding vergeten we vaak in ons ‘bewust-worden’ en ik denk dat het een elementair element is: bewegen. Het lichaam, het lichamelijke. Respect voor het lichaam, het eren van het lichaam, het lichaam weer zien als een tempel. Dat is iets wat een beetje verdwenen en vooral vervormd is tijdens het patriarchaat. Je weet wel, voordat het patriarchaat z’n intrede deed, duizenden jaren geleden, hadden we een andere wereld, een wereld in balans. Balans met de natuur, met de Spirit, yin-yang. Ten tijde van het patriarchaat was er een overmatig Yang, wat leidde tot geweld en oorlogen, onderdrukking en vooral de onderdrukking van het vrouwelijke, de intuïtie, het gevoel, het subtiele, contact met de voorouders en de natuur. Angst en tekort leidden daartoe. Macht en machtsmisbruik, verharding, disrespect en vooral vergeten van de natuur, de natuurlijke balans, ook wat betreft lichaam en geest, zijn het gevolg. (even kort samengevat)

The more consciousness you bring into the body, the stronger the immune system becomes. It is as if every cell awakens and rejoices. (Eckhart Tolle)

A simple walk outside will remove any stale residue from stress, arguments, worry, and other emotional pollutants. (Doreen Virtue)

Respect voor het lichaam is in feite vergelijkbaar met respect voor Moeder Aarde. Het lichaam is net zo min als de Aarde een ‘gebruiksvoorwerp’, maar mag geëerd worden en als heilig beschouwd.  Het lichaam en de aarde gezond houden en respecteren is nodig, want het voedt ons en dient ons om zo goed mogelijk ‘uitgerust’ door het leven te gaan. We kunnen best wat meer vertrouwen op het lichaam en ook op de kracht van het lichaam om zichzelf te genezen en op te schonen. Vanzelfsprekend in balans met de geest, want hoe wij denken en voelen over het lichaam bepaalt ook hoe we ons voelen, gezond en fit of uitgeput en opgebrand. Ook moeder Aarde heeft een zelfherstellend vermogen.

Over het algemeen zitten we teveel en doen we teveel met ons hoofd. Daarmee ‘gebruiken’ we het lichaam zonder het genoeg te respecteren. Het lichaam heeft behoefte aan beweging en goede voeding. Dat is een niet te onderschatten aspect! Zeker als je het pad van bewustwording bent ingeslagen en ‘braaf’ mediteert elke dag, vergeet dit dan niet. Het gaat niet alleen om de geest. Je kunt ook loopmeditaties doen, wandelen en je bewust worden van je ademhaling, je voeten die de aarde ‘kussen’. En weet je wat het grote voordeel is? De nieuwe energie, ‘het nieuwe’ kan zich pas goed in je verankeren als je ook het lichaam mee laat doen. Je hebt er niet zoveel aan dingen alleen maar te weten, met je hoofd, het gaat om het voelen. In elke cel van je lichaam wil het doordringen. Door te bewegen gaat dat veel makkelijker. En als je in beweging komt, beweegt alles met je mee. Letterlijk en figuurlijk. Net zoals wanneer je op gaat ruimen, daarmee ruim je ook alle oude ballast in jezelf op.

Het zonnetje schijnt, de herfstkleuren zijn prachtig, tijd om eens lekker te gaan wandelen en zowel Moeder Aarde als het lichaam te gaan eren! Amen.

Een interessant nieuw fenomeen: Steeds meer mensen zijn bezig met een vorm van coöperatieve marketing – zonder tussenkomst van winkels of platforms, zelfs geen webwinkels. En het zijn nu ook allemaal biologische producten, goed om gezond en vitaal te zijn. Je ‘verkoopt’ het met je eigen enthousiasme en vormt een netwerk, hoe meer mensen er mee gaan doen, hoe hoger jouw passieve inkomsten. Er worden dagen voor georganiseerd, een nieuwe manier van denken wordt geïntroduceerd en dat is natuurlijk positief denken. Er wordt gecoacht en aan de man gebracht.

Ik vind het interessant, ik vind de producten ook interessant en wat betreft de werkwijze, ik vroeg me af waarom het niet gewoon in de winkels te bestellen was, maar dat is het dus juist niet… het is een verdienmodel waarbij alle deelnemers gaan verdienen, niet de winkels. Slim. Het doet me weliswaar een beetje denken aan piramidespelen en  tupperware-parties, maar tegelijkertijd zijn dit ook nieuwe ontwikkelingen die passen bij de veranderingen ‘van onderaf’. Ja, het is waar dat mond-op-mond reclame het beste werkt, altijd al. Maar of je dat dan kan organiseren, dat vraag ik me af.

Ik wil best producten verkopen waar ik achter sta, waar ik in geloof. Ik ben ook een voorstander van samenwerking. Crowdfunding vind ik ook een interessant fenomeen. En wat boeken betreft, merk ik hoeveel het scheelt als boeken via de officiële weg gaan – via grote anonieme organisaties en distributiekanalen of rechtstreeks bij ons worden besteld. Het persoonlijke contact is vaak leuk, maar als ik daar een ‘kunstje’ van zou maken, zou het niet meer ‘echt’ zijn. En dat is het punt een beetje, waar ik op uit kom. Ik vind het interessant en volg het met belangstelling, ik ben nieuwsgierig, ik hoef er ook verder niks van te vinden, maar ergens botst het met mijn gevoel dat iedereen zijn eigen weg heeft en z’n eigen talent en missie. En dat als je op je eigen pad bent – doet wat jij te doen hebt – dan is dat je pad en regelt het zichzelf wel. Ook financieel. Geld is in feite een middel, een bijproduct, het gaat om doen waar je goed in bent en daar in geloven, dat ontwikkelen. Het is zeker waar dat het belangrijk is om je dan ook fit en vitaal te voelen. Om te zorgen dat de energie stroomt. En daar kunnen die producten dus wel bij helpen. Dat geloof ik zeker. Toch kan het in ‘de nieuwe wereld’ niet de bedoeling zijn dat je in een nieuw systeem ‘vast’ komt te zitten, vrijheid en samenwerking, dat zijn geen piramidevormen meer.

Dus… wat ik eigenlijk wil zeggen is: Volg je eigen pad! Want dat is uiteindelijk de bedoeling. Het leven gaat niet zozeer over geld verdienen, al hebben we dat natuurlijk wel nodig. (verhaal apart). Maar ‘in the end’ gaat het er om of je je eigen lied hebt gezongen. Wayne Dyer zei dat geloof ik zo: Don’t die with your music still inside.

Voor de grap deed ik gisteren zo’n FB-testje. Misschien ken je het wel, welke kleur ben jij, wat voor een type ben je, wat vertelt je naam, enz… Natuurlijk, maffe spelletjes, maar wat ze wel ‘goed’ doen is dat ze je altijd iets positiefs vertellen over jezelf. En daar hou ik wel van, mensen een positief beeld geven van zichzelf, motiveren en een briljante toekomst voorspellen. Natuurlijk, ons leven moet niet afhangen van voorspellingen, we moeten ons ook niet van alles wijs laten maken door ‘voorspellers’, maar, zolang voorspellingen positief en vrolijk zijn, heb ik er geen moeite mee. Hoe meer moois we onszelf vertellen, hoe beter!

Die grap van gisteren was wel leuk: Ik zou CNN halen met… het winnen van de Nobelprijs voor de vrede. Ik deed de test nog twee keer, om te kijken wat er nog meer uitkwam, maar nee, dat was het: De Nobelprijs voor de vrede. Dat is nog eens een uitdaging! Haha. Van mijn leven nog nooit over nagedacht of dat eventueel tot de mogelijkheden zou behoren, hoewel ik best ambitieus ben met mijn idealen voor ‘een nieuwe wereld’. Ik moest er dus wel om lachen, maar ondertussen ging er iets aan het werk in mij. ‘Hoe zouden we dat kunnen aanpakken?’ vroeg ik me zomaar af. Vrede op de wereld, dat is wel een mooi ideaal. Misschien wel HET ideaal. En hoe nodig!

Kijk eens naar het nieuws van gisteren, roept me dat niet onmiddellijk op om na te denken over hoe dat zou kunnen? Relschoppers in Woerden, die vluchtelingen de stuipen op het lijf jagen (Je moet weten, ik ben in Woerden opgegroeid, dus dat is dan wel schrikken) en een bomaanslag op vredesdemonstranten in Ankara met vele doden en gewonden. Ja, het is wel tijd om na te denken over hoe we vrede in de wereld kunnen bewerkstelligen. Wat dus begon als een ‘grapje’, werd een serieuze overweging. Hoe zouden we dat kunnen aanpakken? We natuurlijk, want daar is ‘we’ voor nodig. “Vrede in jezelf is vrede in de wereld,” zeg ik vaak. Hoe je naar de wereld kijkt, hangt af van je eigen beleving. Als mensen tevreden zijn met hun leven, hoeven ze niet in gevecht te gaan met anderen. Waarom zijn ze niet tevreden? Omdat ze ‘het’ buiten zichzelf zoeken en niet kunnen vinden in zichzelf. Ze weten niet wie ze zijn, dat ze alles kunnen bereiken als ze in zichzelf op zoek gaan, in plaats van te vechten met de wereld buiten zichzelf. Als iedereen ‘gewoon’ zou doen waar hij of zij goed in was, als iedereen tot z’n recht zou komen, de vrede in zichzelf kon ontdekken, zou vertrouwen op zichzelf, zou begrijpen dat de strijd in de buitenwereld alleen maar de strijd in jezelf is, als iedereen die vrede in zichzelf zou gaan vinden, dan zou geweld en oorlog niet meer bestaan. Dan zouden we allemaal blij zijn en elkaar helpen.

Een wereld zonder angst, een wereld die niet langer wordt gedomineerd door het denken in tekort, een wereld die zou begrijpen dat alles, maar dan ook alles mogelijk is als je begrijpt hoe het werkt. Hoe het universum werkt. Focus je op strijd, dan krijg je nog meer strijd. Focus je op liefde en vrede, dan krijg je nog meer vrede. Er zijn wel oplossingen. En die oplossingen beginnen allemaal in de mens zelf. Ophouden met projecteren. Ophouden anderen de schuld te geven van je eigen onvrede. Ontdekken dat alles je iets over jezelf vertelt. En dat het ook anders kan.

Tja, waar zou je moeten beginnen? Hier en nu. In mij. In jou. De verandering begint in ons. Vrede begint in ons. Vanuit die vrede in onszelf kunnen we dan gemotiveerd worden om vanuit ons hart naar de wereld te kijken, dat zou de wereld al een stuk mooier maken. Vergeven en vooral blijven kijken naar vrede en liefde. Want waar je op focust wordt werkelijkheid. Waar je je blik op richt, die kant volgt de energie. En het begint allemaal piepklein. Bij die ene negatieve gedachte, die in je opkomt en die je kunt omdraaien. Het vraagt om alertheid. Stuur hem weg, die gedachte en kies een betere. Daar wordt de hele wereld beter van.

Vrede heeft te maken met de Eenheid begrijpen. De Eenheid die we zijn. Begrijpen dat elke gedachte iets teweeg brengt. Iets veroorzaakt. Probeer eens een hele dag alleen maar positief en hartelijk te zijn. Naar iedereen die je ontmoet, maar ook alle mensen die in je gedachten verschijnen. Zeg bij wijze van spreken in gedachten ‘I love you’ tegen alles en iedereen die je vandaag tegenkomt, of dat nu in het echt is of op tv of in je gedachten. Als we dat eens zouden doen met z’n allen, heeft dat een enorm effect op het geheel. Meer dan wij denken en weten. Doe je mee?

Dankjewel! I love you!

 

‘Vergeet niet om, terwijl je op zoek bent naar geluk, nu alvast blij te zijn,’ las ik ergens. Zo simpel… en zo raak. In het nu creëer je de toekomst.

Ik ben zeer geïnteresseerd in het onderwerp creëren en manifesteren, lees er alles over, schrijf erover, bekijk filmpjes en ik let goed op hoe het werkt. Natuurlijk kun je als je ontevreden bent met je leven zoals het is, iets veranderen. Maar het voornaamste is dat je ophoudt met ontevreden zijn.

Mensen gaan vaak op zoek naar wat er dan mis is, wat de blokkades zijn in hun leven, waar het is mis gegaan, wat ze allemaal nog moeten verwerken, op moeten ruimen, ze vragen zich bijvoorbeeld af waarom ze niet gezond en vitaal zijn of waarom ze geen partner hebben, waarom geen geweldige relatie, waarom geen succes of een goed gevulde bankrekening. Dat is juist omdat je het zo ervaart. Omdat je de aandacht richt op je tekortkomingen, omdat je klaagt – tegen jezelf of anderen – over waar je ontevreden over bent. Richt je de aandacht op ‘problemen’, dan vergroot je ze. Ga je op onderzoek uit om ze te verklaren, ga je graven in het verleden en oude trauma’s uitdiepen, probeer je blokkades onder ogen te zien en te erkennen, pas op! Ook hiervoor geldt: Waar je aandacht aan besteedt, groeit.

Ga maar na, je ervaart een bepaalde relatie met iemand bijvoorbeeld als problematisch. In je hoofd herhaalt zich iedere keer een bepaalde opmerking die die persoon maakte en steeds opnieuw word je daar weer boos over. Je bent bezig met verklaren waarom iemand dat doet en waarom jij zo reageert. Heeft vast te maken met dit of dat van vroeger… ja, dat is het: je voelt je niet serieus genomen. Niet gewaardeerd. Niet gezien. Onheus behandeld, benadeeld, ontkend. Misschien ga je zelfs wel op zoek naar wat er is gebeurd in je vorige leven, kom je er achter dat je toen op de brandstapel gegooid bent. Aha, dat verklaart je pijn, je trauma. Zie je wel… Je hebt nooit jezelf mogen zijn. Allerlei voorbeelden komen in je op, nu begrijp je waarom je leven zo’n gevecht is. Je hebt het zwaar…

Ja. Fijn excuus. Ook dat is creëren. Grijp jezelf bij de lurven en zoek geen excuses meer. Als je iets anders wilt, richt je daar dan op. Ga jezelf serieus nemen, ga jezelf eens zien in plaats van ontkennen. Schuif jezelf van de schaduw naar het licht. Kijk eens omhoog in plaats van naar beneden.

Als je nu gewoon gaat doen waar je plezier in hebt, als je nu gaat genieten, als je het jezelf gunt om blij en tevreden te zijn en je te richten op alles wat er is om dankbaar voor te zijn, dan kan je nu, vandaag gelukkig zijn. En geen ‘ge-maar’, want al je bezwaren en ‘problemen’ verdwijnen vanzelf als jij je richt op het mooiste, het beste, het leukste, het fijnste in je leven. Waardeer jezelf en geef jezelf de ruimte. Wat ga jij nu doen om van te genieten?

Heel lang geleden… het was nog in de vorige eeuw….  zat ik op de school voor Journalistiek en vanmorgen dacht ik aan de Visie die ik toen schreef, een onderdeel van het eindexamen. Het ging over aandacht voor extreem-rechts. Of je daar als journalist nou wel of niet aandacht aan moest besteden, hoeveel en hoe en  de vraag was: Speel je ze dan niet juist in de kaart? En als je er aandacht aan besteedde: Hoe hou je de regie en wat zet je ertegenover? Ik geloof dat mijn conclusie was: Geef ze nooit de regie, geen ‘vrije vloer’ in live-uitzendingen, laat zien hoe onbenullig de argumenten zijn en hoe weinig steekhoudend en besteedt er vooral niet teveel aandacht aan, je maakt het groter dan het is.

In die tijd had je nog Janmaat. Zelf was ik niet zo onder de indruk van die Janmaat, het zal wel meevallen, dacht ik. Dat is ook meegevallen. Wie herinnert zich die man nou nog en hoe serieus moest je hem nou eigenlijk nemen? Persoonlijk vond ik hem vrij dom en onhandig overkomen. Niet bepaald charismatisch. Maar het onderwerp was natuurlijk wel interessant en is nu opnieuw actueel. Als ik nu een Visie zou moeten schrijven, zou ik nog veel duidelijker stelling nemen. Omdat me inmiddels heel helder is geworden dat waar je aandacht aan besteedt groeit.

Dat weten ze nog niet, die luitjes bij de PVV, dat ze zelf hun eigen problemen – dat wat zij als probleem ervaren – aan het creëren zijn, schoot me vanmorgen te binnen. Hun bewustzijn en dat van hun aanhangers is verre van ontwikkeld, maar ook dat heeft een functie. Wie zich altijd maar op problemen richt en strijd wil voeren, die zal nooit bereiken wat ie echt wil. En als de strijd je grootste motivatie is, creëer je alleen maar vijanden, maar je bevind je zelf ook voortdurend in strijd met het leven, met jezelf. Alleen maar ’tegen’ zijn en je voortdurend overal maar slachtoffer van voelen, dat brengt alleen maar meer en meer frustraties en ja, je kunt aan de gang blijven, want zo lost het zich niet op. Maar deze mensen zijn ook niet gericht op oplossingen. Zij bevinden zich in feite in een andere wereld. Een wereld van angst en het voeden van angst is hun voornaamste bezigheid.

Dom, vind ik het. Voor het voeden van angst en het opzetten van mensen tegen elkaar heb ik geen respect en begrip. Het toppunt van dualiteit en afgescheidenheid, in meer spirituele termen. Het creëert tegenstanders. Nu zijn er ook hele grote groepen mensen die zich tegen de PVV keren en daar bang voor zijn. De ‘gewone’ politici houden godzijdank het hoofd redelijk koel, maar durven dit ook nog niet echt hardop te zeggen. ‘Laat je niet leiden door angst,’ zou Rutte wel eens mogen zeggen, net zoals hij dat durfde te zeggen ten tijde van de economische crisis. Maar het gaat niet alleen om de politici. Die zijn tenslotte niets anders dan een vertegenwoordiging. Wij, gewone mensen, moeten ons niet zo bang laten maken. Laat je niet gek maken. Trap er niet in. Laat die bui overwaaien. Als we er bang van worden, hebben ze meer macht dan je ze gunt. Wij geven hen macht. Zoals ‘zij’ (ik weet het, het klinkt een beetje dualistisch zo) per ongeluk veel teveel macht geven aan waar ze juist zo bang voor zijn. Je creëert een tegenstander. De moslim. Want, waar komen extreme moslims vandaan? Waarom kunnen die bestaan? Waarom is dat zo extreem geworden? In mijn optiek – energetisch gezien dus – op dezelfde manier. Tegenstanders creëren we met z’n allen. Vroeger, toen ik nog op de lagere school zat, waren het de Russen. Nu zijn dat moslims geworden. En de Russen komen ook weer terug als ‘vijand’ trouwens.

Weldenkende mensen met het hart op de goeie plaats, laat je niet misleiden. Laat je vooral niet bang maken. Angst is een laag bewustzijnsniveau. Het leidt nergens toe. Net als bommen nooit iets oplossen, alleen maar schade aanrichten. Je lost een probleem nooit op op hetzelfde level als het is ontstaan, dat zei Einstein.

Blaas het niet op, richt de aandacht op wat je wel wilt, heb er vertrouwen in dat vertrouwen en liefde altijd sterker zijn dan angst. Natuurlijk, angst is besmettelijk, dat is waar en dat zien we ook om ons heen. Maar angst is ook onze grootste leerschool. Het vraagt je om goed bij jezelf te blijven. In je hart. Vanuit het hart aanwezig zijn is niet meedoen met die gekte, maar er ook niet teveel op reageren, het vooral niet voeden en je er al helemaal niet bang door laten maken. Deze situatie vraagt om positief handelen. Laten zien dat het ook anders kan. Volg je hart en doe wat bij je past.

Als ik nu opnieuw deze Visie zou schrijven, zou het wellicht een heel boek worden. De journalistiek heeft een verantwoordelijkheid. En dat is niet zozeer ‘laten zien wat er gebeurt’ – maar vooral: weten dat wat je laat zien effect heeft. Dat waar je aandacht aan besteedt groeit. En dat je dus met de keuzes die je maakt, de onderwerpen die je aanroert en de ‘strijd’ die altijd zo interessant is, voor- en tegenstanders aan het woord laten, iets versterkt. Willen we dat? Ook als kijker of lezer, als consument heb je een verantwoordelijkheid. Wat neem je tot je? Waar voed je jezelf mee? Letterlijk en figuurlijk trouwens. Want we zien bijvoorbeeld dat er een enorme toename is van biologische producten de afgelopen jaren. Die toename is er alleen omdat de consument daarvoor kiest. Omdat er een sterk groeiende groep bewuste mensen is, die bewuste keuzes maakt. En laat bewustzijn nou ook ‘besmettelijk’ zijn! 🙂

Eén positieve gedachte is sterker dan 1000 negatieve gedachten. Een klein kaarsje kan een hele donkere ruimte verlichten. En charisma hebben alleen mensen die sterk en eerlijk vanuit hun hart aanwezig zijn.  Dus er is geen enkele reden om bang te zijn. Het zou alleen je licht een beetje kunnen verduisteren. Weet dat je het verschil kan maken.

Ik had een grappige en bijzondere droom vannacht. Ik was aan het voetballen! Jaja… echt waar, voetballen. Een serieuze wedstrijd. Ik herinner me dat ik het hele veld overzag en ook wie ik was. Het ging me behoorlijk makkelijk af, daar was ik wel verbaasd over. Op een goed moment zag ik dat het hele veld vrij was, vrijwel geen tegenstanders tussen de bal, die ik had en het doel, terwijl ik toch nog op de andere helft was. Laat ik hem er dan maar inschieten, dacht ik. De situatie vroeg erom. Dat had ik niet verwacht. Dus ik schoot, maar ik schoot niet echt krachtig en overtuigend. Of ie er nou in zat of niet, dat durf ik niet eens te zeggen. Ik werd wakker.

Als je wakker wordt van dromen, dan hebben ze wel wat te vertellen. Dus ik dacht er over na. Ik was te verbaasd geweest dat de weg zomaar open lag. Een beetje overdonderd. Soms zien we het niet, dat open doel voor onze neus. We geloven het bijna niet.

De wereld ligt aan je voeten en je hebt het niet eens door.

Je kent het wel, die spreuk: Wat nou als alles lukt? 😉

 

“I give my True Self permission to be whole and full and awake in my life.”

Er is een grote omslag aan de gang, waar ik nog niet helemaal de woorden bij heb, maar ik zal een poging wagen.

‘Wat is de bedoeling?’ vragen veel mensen zich af. ‘Wat heb ik te doen in het leven? Welke betekenis heb ik? Waar kan ik de wereld mee dienen?’

En vervolgens leven we in een wereld waarin allerlei mensen elkaar gaan vertellen hoe het moet. Zij die denken verlicht te zijn, nemen andere onder hun hoede, hopen leiders te kunnen zijn of in elk geval anderen van het juiste advies te kunnen dienen. Nu zijn er ook wel echte leiders en voorbeelden, maar die zijn dat niet omdat ze dat zo graag willen of moeten, die zijn dat simpelweg om wie ze zijn.

Zo kan je gewoon een voorbeeld zijn voor anderen door gewoon jezelf te zijn. Meer niet. Maar zelfs daar gaat het niet om. Het gaat er om dat je jezelf bent en gewoon plezier hebt in wat je doet. Wat dat ook is.

Maak van jezelf en je eigen leven het doel. Niet van anderen. Richt de aandacht eerst eens op jezelf, laat het niet van anderen afhankelijk zijn. Ga doen waar je zin in hebt, ongeacht of anderen dat goed, mooi of prijzenswaardig vinden of niet. Wees jezelf.

Wees jezelf, jezelf, wat is dat?

Ben je jezelf als je overal commentaar op hebt? Sommigen zullen vinden van wel. Ben je jezelf als je alles beter weet? Sommigen zullen zeggen van wel. Ben je jezelf als je toegeeft aan al je zwakheden of aan je gevoel van slachtofferschap? Ja, sommigen zullen vinden van wel. Wat is je echte zelf?

In elk geval is je echte zelf VRIJ. Vrij om zichzelf te zijn. En vrij van ‘iets moeten zijn’ of ‘iets moeten betekenen’. Ook vrij van oordelen over anderen. Dat echte zelf hoeft niet zoveel. Is gewoon tevreden.

Zo, alles wat nu in opstand komt, is je ego. 😉

Das makkelijk he?

En dan? Wat dan? Als er niks hoeft, niks de bedoeling is en niks moet?

Dan ben je vrij om te kiezen wat je werkelijk leuk vindt, fijn vindt, wat je plezier geeft. Dat is liefde voor jezelf. En daar gaat het om. En van daaruit stroomt je liefde vanzelf de wereld in, ook naar anderen. Maar dat gaat vanzelf. Je bent liefde. Dat is je ware zelf.