Het hangt van niemand anders af, alleen van jezelf.
Wat?
Alles eigenlijk. Hoe je je voelt, of je tevreden bent of niet.

Tja… wat zal ik hier nog meer over zeggen?
Iedereen heeft z’n eigen weg te gaan om dat te ontdekken.

Dit verhaaltje van zinnige verhalen sluit daar wel mooi op aan:

“U bent altijd zo opgewekt, zo vrolijk”, zei een bezoeker tegen de meester.
“En dat terwijl u toch de wereld en de mensen kent. Voor mij is dat in tegenspraak, verklaar me dat eens.”
“Waarom zou dat in tegenspraak met elkaar zijn?” was de tegenvraag van de meester.
“Omdat alles wat er op de wereld gebeurt en alles wat mensen elkaar aandoen zo deprimerend is”, beweerde de bezoeker. “Tenminste, zo werkt het bij mij en ik ben zeker niet de enige. Maar waarom zie ik dat niet bij u?”
“Omdat ik in de wereld leef”, zei de meester, “maar ik laat de wereld niet in mij leven.”

Awareness, Presence, Bliss….

Mooie woorden. Met een beetje geluk kun je het ook meteen voelen als je deze woorden leest.  Woorden dragen energie in zich, dus het zou kunnen. Maar het gaat niet om de woorden. Er wordt veel over gezegd en geschreven, veel over uitgelegd, maar het is zoals koffie of chocola: Niemand kan je uitleggen hoe het smaakt, als je het nog nooit geproefd hebt.

Awareness, Presence, Bliss….

Stillness, wordt het ook wel genoemd. Of leegte. Leeg? Volgens mij is het bepaald geen leegte, meer vol, vervullend, tintelend en bruisend. Vrij van gedachten, dat wel. Subtiel aanwezig aan de ene kant, maar tegelijkertijd – als je je er op concentreert, alles wegvagend, in zich opnemend, oplossend. Harmonie-brengend ook, alles mag er zijn  zoals het is, niks sleurt je meer mee, het is allemaal goed. Er is een basisgevoel van vrede en vreugde.

Eckhart Tolle adviseert om met regelmaat even ‘stil’ te zijn. Dit even een paar seconden te voelen voor je de auto start bijvoorbeeld. Steeds even terugkeren, je laten vallen in dat … ja wat? In feite valt het niet goed te omschrijven. Zodra je er woorden voor gaat zoeken, stap je er uit, want je gaat je hoofd weer gebruiken. Het is de gelukzaligheid die je kan voelen als je geniet van iets heel simpels, een bloemetje, een vlinder, de zonnestralen.

Sta jezelf toe daar zo lang mogelijk en zoveel mogelijk van te genieten, adem het diep in, tot in al je cellen, laat het tintelen in je hele lichaam. Want het is alles wat je nodig hebt.

Er is een hele goeie reden om je regelmatig even terug te trekken uit de woelige wereld en om je bijvoorbeeld in de natuur, in de stilte te begeven. Om eens even geen tv te kijken, geen nieuws te volgen, geen gesprekken te voeren. Het zuivert de geest.
We worden snel verblind door de hoeveelheid informatie, die op ons afkomt. We worden makkelijk meegesleurd in zorgen en angsten, als we niet oppassen. We worden bijna automatisch door elkaars manier van denken beïnvloed. Maar dat denken is bijna nooit vrij van ballast, van meningen, van ‘moeten’ en van beperkende overtuigingen.

Natuurlijk, hou van elkaar, probeer in iedereen het beste en het mooiste te zien, maar laat je niet misleiden. Blijf goed bij jezelf. Dat wat wij zien en waarnemen in de wereld is beperkt. Het is een weerslag van hoe we het (gezamenlijk) gecreëerd hebben en bepaalde situaties blijven juist in stand doordat we het maar blijven geloven en bevestigen met elkaar. De waarheid vind je ergens anders, niet in wat je ziet, maar op een ander level, de bron bevindt zich op een onzichtbaar niveau. In jezelf.

Vanuit die bron is alles mogelijk. Vanuit die bron kan je manifesteren wat je maar wilt. Je kunt er vrijelijk uit putten, er zijn geen beperkingen. Zelfs als je dat weet, gelooft en ook al ervaren hebt, kan je het steeds weer vergeten. Omdat je steeds weer afgeleid wordt. Omdat je tekort ziet en ervaart in plaats van overvloed, bijvoorbeeld. Omdat je teveel waarde hecht aan ‘de waarheid’ van de wereld. De manier van denken op de wereld is over het algemeen een ‘oude’ manier van denken, waar we zelf ook nog niet helemaal vrij van zijn. We  zitten in een overgangsfase.
Wat is dan de ‘nieuwe’ manier van denken? Die is minder dwingend, minder dominant aanwezig, voedend, stimulerend, positief, ondergeschikt aan het ‘weten’ en ‘voelen’. Hoe meer vertrouwen je voelt, hoe minder uren het denken hoeft te maken. We hoeven het niet zelf te doen. Dat is het verschil. We hoeven alleen maar open te staan om het te ontvangen, het toe te laten. Dat is het. Zo eenvoudig.

Dus, de eerstvolgende keer dat je iets tegenkomt wat je onprettig vindt, wat je zorgen baart of waar je bang van wordt, ga terug naar jezelf en keer het om. Stel je de situatie anders voor, opgelost, prettig, ideaal. Sta het toe zich op te lossen. Geloof er in. Vertel jezelf een ander verhaal. Neem daar de tijd voor. Tot het anders voelt…
Ga er niet mee in gevecht, maar stel je belevenis bij. Het kan zijn dat je daar even je ogen voor moet sluiten of je even terug moet trekken uit die situatie. Om je de ideale situatie voor te stellen, heb je dan de wereld even niet nodig. Alleen jezelf.

Of… wat zeker helpt: gechannelde informatie. Vrij van ego. Ik ben er gek op, heb er veel van geleerd en ben gezegend met goede vrienden, die prachtige, zuivere kanalen zijn. Zoals Inge uit België, waar je op deze website een persoonlijke boodschap van kunt bestellen.
En zoals Ian, die White Bull channelt, waarmee we het boek ‘Er is niets wonderbaarlijks aan een wonder’ hebben uitgegeven. Channelingen brengen je weer terug bij jezelf, je eigen weten, je eigen bron. Hoe werkt het? Altijd in afstemming met jouzelf, altijd bekrachtigend, helend en geruststellend. Je krijgt precies de goeie boodschap op het goeie moment. En dat heeft een reikwijdte, die verder gaat dan je op dat moment zelf kunt zien. Je kunt er op terugvallen en nieuwe kracht uit putten. Alles wordt weer snel helder.

Hier vind je meer informatie over het boek ‘Er is niets wonderbaarlijks aan een wonder’. Een boek vol gechannelde boodschappen. Om weer even in te tunen op jezelf, de bron, als je daar behoefte aan hebt.

Vroeger moest je op school wel eens strafregels schrijven. Of hebben jullie dat nooit meegemaakt? Het saaiste wat er is natuurlijk. Ik pimpte (dat woord bestond nog niet natuurlijk) mijn strafwerk graag op door er grapjes tussendoor te schrijven, heel klein te schrijven of de hele klas een alinea te laten schrijven en dat aan elkaar te plakken. Dat moet toch een feest zijn geweest voor de meester, elke keer als ik het inleverde. Ik heb hem er nooit om zien lachen, wie weet deed hij dat stiekem.

Toch was het zo gek nog niet, dat strafregels schrijven of het overschrijven van hele hoofdstukken uit het biologieboek, wat ik moest doen. Ongemerkt werkt het door. Natuurlijk moet je dan geen teksten hebben als “Ik mag niet….” – want het universum verstaat geen ‘niet’. Maar schrijf eens 100 keer “Ik ben…. (iets wat je wenst)” en je zal zien dat het gaat werken. Het opschrijven alleen al zet iets in beweging. Zo ken ik iemand die ‘het Kennisboek’ overschrijft. Ze is niet de enige, er zijn hele groepen mee bezig. Gechannelde teksten van een oude dame uit Istanbul, die kennis doorgeeft over het ontstaan van de aarde, de kosmos, het doel op aarde en… ik weet het niet precies, want ik hoor er alleen af en toe iets over. Ik schrijf er niet aan mee. Maar ik geloof wel dat er bepaalde energie in zit, die je automatisch opneemt en dat het bijdraagt aan je kennis, als je het opschrijft.

Zo zijn er ook hele volksstammen die mantra’s zingen of opzeggen. Zelfs als dat in een taal is die je niet begrijpt, vindt dat z’n weg naar het universum en gaat het z’n werk doen. Mantra’s worden ook veel gebruikt in meditaties, niet alleen om op te focussen, maar ook om bepaalde energie te ‘downloaden’ als het ware. “Om Mani Padme Hum” is misschien wel de meest bekende. Er is geen eenduidige vertaling van te vinden. Het meest in de buurt komt misschien: ‘de parel van het universum is de lotus van mijn hart’. De betekenis daarvan is dat we al het lijden van ons af kunnen laten glijden, de lotusbloem is zuiver en groeit weliswaar in de modder, maar laat alles los. Binnenin die lotus bevindt zich het zuivere hart, onaangetast en niet te bevuilen. Zo zit in ons, in ieder mens een juweel verborgen in het hart dat zich in zuiverheid kan openen naar het licht.

Alleen al door te luisteren naar een mantra, kun je merken dat het iets met je doet. Je bevrijdt van ballast bijvoorbeeld. Het helpt om te focussen op wat goed is, fijn is, wenselijk is, op het licht. Er is geen reden om maar in de modder te blijven woelen, spoel het van je af. Soms hebben we wat hulpmiddelen nodig om ons te helpen met die focus. Tot het een gewoonte is geworden onze aandacht te besteden aan dat waar we aandacht aan willen besteden. Gedachten kunnen alle kanten op vliegen, maar wij zijn zelf degenen die ze kunnen sturen en richting geven. Onze groei en onze bevrijding liggen in het loslaten van alles wat ons niet dient, wat ons belast, wat ons gevangen houdt. Gedachten en overtuigingen, waarmee we onszelf belemmeren. Schrijf ze eens op en herschrijf ze dan tot positieve affirmaties. Gooi dan de oude overtuigingen weg en herhaal de nieuwe. Net zolang tot ze doorgedrongen zijn in je onderbewuste. Je kunt het voelen.

Dit is het ‘strafwerk’ voor vandaag:
Ik kan het, ik voel me veilig, ik voel me goed, ik ben een gezegend mens, ik ben blij, ik ben rijk, ik ben bevrijd, ik geniet, ik hou van het leven, ik hou van mezelf! (100 x )

Grappig, soms noemen mensen mij ‘aards’. Vermoedelijk noemen veel ‘aardse’ mensen mij juist spiritueel. Of zweverig. Maakt me niet uit. Het maakt me echt niet uit, omdat ik weet dat iedereen alles vanuit z’n eigen perspectief bekijkt. Het zegt dus meer over jezelf dan over een ander wat je ergens van vindt. En bovendien, als we ons er iets van aan zouden trekken wat anderen vonden, zouden we geen kant meer op kunnen. Wees jezelf. Ongeacht wat anderen daarvan vinden. We hebben zelf al genoeg te stellen met ons eigen commentaar, nietwaar?

Ik wandelde vanmorgen naar de sportschool en zei tegen mezelf: “Heel goed!” Gisteren was ik – nog twijfelend – even wezen kijken en kwam daar een vriend tegen die me over de streep trok en vertelde dat het geen ‘kijk-mij-eens’-sportschool was. “Maakt niet uit dat je niet weet hoe het gaat, het is een begin, ” praat ik mezelf naar binnen. “Het gaat niet om ‘perfect’, er zullen allemaal mensen zijn die een betere conditie hebben, dat doet er niet toe.” Ik weet dat het goed voor me is om dagelijks genoeg te bewegen en ik herinner me hoe ik jaren geleden regelmatig naar de sportschool ging en me daar prima bij voelde. Je blijft in de flow als je genoeg beweegt en een goede conditie hebt. Het is een goed voornemen en het is de intentie die telt. Bovendien: Er komen stofjes vrij, endorfine geloof ik, waar je vrolijk van blijft. Een van de redenen is dat ik sterker opgewassen wil zijn tegen bepaalde invloeden van buitenaf en ik vermoed dat het meer in je lichaam aanwezig zijn – door te bewegen en daarmee de zuurstof te verversen – daarbij helpt. Voordeel is dat ik het dan niet met mijn hoofd hoef te doen.

Hoe ‘aards’ is dat! Jazeker, zo voelt het na afloop. Voor mij is aards: concreet. We hebben er niks aan om zweverig te doen over spiritualiteit. Ik zal mezelf ook nooit ‘spiritueel’ noemen. Alles is namelijk spiritueel. Er zijn universele wetten en die gelden altijd, voor iedereen. Of je ze nou kent of niet, ze werken wel. De wet van de aantrekkingskracht bijvoorbeeld. Net zo concreet als de zwaartekracht. Als je dat spiritueel gaat noemen, is het net alsof het iets is waar je in moet geloven. Geloof jij in de zwaartekracht? Haha… Wie slim is leert de universele wetten en doet er z’n voordeel mee. Met iets benoemen als ‘spiritualiteit’ plaats je – naar mijn idee – alles (of jezelf) teveel in een hokje en dat is wat nou precies niet past. De ‘spirit’ is vrij en wil vrij bewegen, in en door en om je heen. Dat doet-ie sowieso, of je nou meebeweegt of tegen. Waar het mij om gaat is om het praktisch toepasbaar te maken in het dagelijks leven. Dat is – bij nader inzien – een studie van al bijna 10 jaar, die misschien wel nooit klaar is. Je blijft ontdekken, je blijft groeien. En vruchten plukken, vruchten uitdelen ook.

Een boom zonder wortels kan niet overleven. Hoe dieper in de grond geworteld, hoe hoger de takken kunnen reiken naar de hemel. Dat hebben we allebei nodig. Met beide benen stevig op de grond staan, is nodig om toe te passen wat we leren uit de ‘sferen’. Je kunt van alles leren en weten, maar het gaat niet om weten. Het gaat om doen. In de praktijk brengen. Het voorbeeld zijn. Het toepassen. Van daaruit kun je delen. Niet vanuit het beter weten en het anderen wel even vertellen. Begin met jezelf!

Mijn ‘meesters’ zijn jarig, ze zijn een toonbeeld van evenwicht tussen aards en spiritueel. Muni is de avonturier, Bliss is de dromer. En samen vormen ze een eenheid. Die balans is mijn voorbeeld.

Het verschil tussen – laten we voor het gemak zeggen – de oude wereld en de nieuwe wereld is het verschil tussen ‘ik’ en ‘wij’. Het ‘ik-denken’ maakt ‘ons’ niet gelukkig. Vanuit het ‘ik-denken’ bestaat de illusie van afgescheidenheid en vanuit die illusie ontstaat het gevoel van tekort. Het idee dat je moet vechten voor je rechten, dat je afhankelijk bent van anderen, dat anderen tegen je zouden zijn, beter zouden zijn, meer zouden hebben, een bedreiging zouden kunnen zijn, het denken in ‘ik’ leidt bijna automatisch tot slachtofferschap. Maar ook tot afhankelijkheid. Want het ’tegen’ zijn of je afgescheiden voelen draagt ‘afhankelijkheid’ in zich. Je tegen anderen verzetten, al is het maar in gedachten, is ook een vorm van afhankelijkheid namelijk. In het ervaren van ‘wij’ ligt de bevrijding en de verlossing. Het is het ervaren van eenheid.

Je kunt iemand die nog nooit een slok koffie heeft geproefd wel proberen uit te leggen hoe het smaakt, het zal je niet lukken. Diegene zal het echt zelf moeten proeven om het te weten. Dat is de individuele ervaring. Het kan je van alle kanten aangereikt worden, maar het is aan jou of je het tot je neemt. Dat is de vrijheid, dat is de keuze die elk mens heeft. Je kunt het weigeren, niet vertrouwen, je verzetten en hoe meer men je zal pushen, des te meer zal je de neiging hebben om er ‘nee’ tegen te zeggen. Zo ervaren we ‘ik’, nietwaar? Alles is beschikbaar, maar we verzetten ons. Of niet en als we dat verzet opgeven, waartegen dan ook, is er opeens een heleboel ruimte. We accepteren, ervaren, zijn niet voor of tegen, maar vrij. En nog steeds hebben we keuze. Alleen kiezen we nu vanuit vreugde, niet vanuit verzet.

In de oertijd was er ‘wij’. Men leefde in clanverband. De jagers schoten met elkaars pijlen en niet degene die raak schoot was de held, maar degene van wie de pijl was had het dier gedood. Zo kon er geen ‘ego’ ontstaan. Dat klinkt weliswaar niet erg vredelievend, maar onlangs hoorde ik dat er aan zo’n dier wel van tevoren werd gevraagd of hij zich op wilde offeren om tot voedsel te dienen. Men vroeg toestemming. Dierencommunicatie was vanzelfsprekend, evenals respect voor de natuur. Ook dat is eenheid. De verantwoordelijkheid was gezamenlijk. Zoals bij de bijen, een heel bijenvolk is één dier. Zo’n 40.000 bijen vormen gezamenlijk één lichaam. Ze hebben geen vergaderingen nodig, waarbij iedereen z’n eigen belang verdedigt. Ze communiceren ten dienste van het geheel, het doel. Ze kunnen elkaar duidelijk maken waar de bloemen te vinden zijn en geen bij die zal protesteren ‘ik heb geen zin om zo ver te vliegen, is er niet iets dichterbij?’

Toch is die individualisatie in de ontwikkeling van de mens er niet voor niets, want niets is voor niets. We kunnen wel afgeven op alle gebeurtenissen in de geschiedenis, de onderdrukkende aspecten van het patriarchale, de machtssystemen, oorlogen, ongelijkheid, de uitbuiting van de aarde en het gebrek aan respect voor het leven, maar het is een les. Het afwijzen en afkeuren en het verzet zijn een stap in de richting van de bevrijding. Maar zolang het protest is, is het nog niet vrij, zijn we er nog niet van bevrijd, want dan is er nog strijd in onszelf. En de strijd in onszelf weerspiegelt zich in de wereld.

Het individualistische is ontstaan door de angst voor tekort. Door de angst of door het tekort? Door natuurrampen werden volken gedwongen naar andere plaatsen te trekken, omdat er tekort aan voedsel dreigde op de plek waar ze gewend waren te leven. Zo ontstond de angst voor tekort, waardoor veel veranderd is. De harmonie werd verstoord. Verandering veroorzaakt angst. Een overlevingsmechanisme. Het natuurlijke vertrouwen ‘all is well’ wankelde. De angst leverde niet alleen een voedingsbodem voor de macht – maak de mensen bang en je hebt macht – maar ook omgekeerd: mensen vergaten hun eigen kracht en begonnen zich afhankelijk te voelen en gaven de macht aan iets buiten zichzelf. De innerlijke overtuiging ‘all is well’ was aangetast.

Hetzelfde gebeurt in ons eigen ‘kleine’ leven, allerlei gebeurtenissen schoppen ons vertrouwen in ‘all is well’ omver. Enerzijds gaan we anderen daarvan beschuldigen, anderzijds  voelen we ons afhankelijk en slachtoffer daarvan. Maar hoe anders zouden we onze eigen kracht kunnen ontdekken? Ons daarvan bewust kunnen worden? Het hele leven draait om dat inzicht, dat geboren wil worden in ons. De individuele weg heeft dat doel: bewustwording. Het nieuwe ‘wij’ is een keuze, die we pas bewust kunnen maken als we de ervaring hebben van hoe het is om afgescheiden te zijn. Afgescheiden zijn van ‘de bron’ is afgescheiden zijn van elkaar. In onszelf kunnen we de bron ontdekken en van daaruit ontstaat de eenheid, het bewustzijn van de eenheid. Want de eenheid was er altijd al. We zagen het alleen niet. Wakker worden, opnieuw geboren worden, het bewustzijn wil ontdekt worden. Vanuit het donker ben je blij met het licht. Als alles altijd al een en al licht was, als er geen donker bestond, hoe zouden we dan licht kunnen herkennen, hoe zouden we dan al die mooie kleuren kunnen zien? En hoe zouden we dan keuzes kunnen maken? Nu hebben we die kans.

“The door to your heart and to your dreams opens inward. This means that you must learn to relax before you can solve your problems. You may feel that if only you could solve your problems, you could relax. But it doesn’t work that way. In order to take the pressure off, you need to make space in your heart for other possibilities to happen. Learn to replace your old, restricting thoughts with thoughts of joy, peace and harmony.” Louise Hay

Ze heeft ook een tip: Gebruik een timer, laat hem elk half uur afgaan en zeg dan tegen jezelf: “All is well. All is well. All is well.”

Stap uit het slachtofferschap. Stap uit je drama.

Het is niet wie je echt bent. Jezelf zijn en jezelf laten zien betekent niet met je ‘pijnlichaam’ (zoals Eckhart Tolle dat zo mooi noemt) te koop lopen en het voeden en laten voeden. Dat is een probleem, vind ik, dat mensen over het algemeen geneigd zijn elkaars zwakheden, drama’s en zieligheid te ‘pamperen’. Zolang dat een manier is om aandacht te krijgen, hou je jezelf klein. Je houdt ook anderen klein als je die aandacht geeft. Waar je aandacht aan schenkt… je weet wel, dat voed je. Geef liever aandacht aan de eigen kracht, positieve ontwikkelingen, voed het ware zelf en niet het onware zelf.
Het ego is er heel goed in om steeds iets nieuws te verzinnen, het ego houdt van drama’s en pijn, doet er alles aan daar aandacht mee te krijgen. Van jou en van de mensen om je heen. Ken je het begrip ‘ziektewinst’? Mensen die maar niet beter worden, omdat het zoveel aandacht genereert. Is dat wat je wilt?

Het is een misverstand dat liefde voor jezelf betekent dat je jezelf ‘zielig’ moet vinden. Je pijn of verdriet erkennen en zachter worden, je eigen innerlijke kind erkennen en aandacht geven, ja. Zeker. Doe dat. Liefdevol zijn naar jezelf is prima. Wees zacht en liefdevol. Begrijp waar je pijn vandaan komt en laat het er zijn als het er is. Dan kan het transformeren. Je hoeft het niet in stand te houden.

Kijk eens van een afstandje naar jezelf, vanuit de liefdevolle essentie die je bent, vanuit het licht dat je bent. Zie welke rol je speelt en kijk naar de ‘verdichtingen’, dat zijn de delen die je nog niet goed ziet, die licht nodig hebben, dat is die spiegel die schoongepoetst wil worden. Kijk er naar met liefde. Ga zien wat daar werkelijk is. Duik het donker in en het wordt licht, want je kijkt met licht. Wijs niks af, laat het er zijn en zie hoe het vanzelf lichter wordt.

In een boek van Pamela Kribbe staat een mooie ‘remedie’: Stel je voor dat alle zwaarte, alle pijn, alle boosheid en hardheid zich verzameld heeft in een molensteen, die om je nek hangt. Ga er in, naar de kern. Blijf daar met je aandacht tot de ‘zwaarte’ zich ontladen heeft en er een prachtig sieraad om je nek hangt.

Waarom zou je rond blijven lopen met een molensteen om je nek? Waarom zou je tegen iedereen zeggen ‘kijk, wat een zware molensteen ik om mijn nek heb hangen…’ Waarom zou je daarmee willen leven? Come on, je bent geen slachtoffer! Stap uit je drama. Wij zijn in staat zelf richting te geven aan ons leven. En het zo mooi te maken als we zelf willen. Wees jezelf (je ego) de baas!

“Het hele concept macht is gebaseerd op tekorten. Stel je eens voor dat je in een wereld leeft waar geen tekort is, aan niets? Alles wat je nodig hebt is er… waar zou je macht over moeten hebben als er geen tekort is? Nu is het vreemde dat er op aarde overvloed is, absoluut, maar dat door onwetendheid men is gaan geloven in tekort en macht.”

Dit is een citaat uit een van de berichten van Bonnie Bessem, die regelmatig met haar vader ‘praat’, die onlangs is overgegaan en niet alleen een beeld schetst van hoe het ‘daar’ is, maar ook hoe het ‘hier’ is. Schuld en straf bestaan niet op dat niveau, dat is typisch een aardse ‘uitvinding’. Het denken kan dat soort dingen niet begrijpen, omdat het per definitie oordeelt.
Ook lees ik over Wayne Dyer, hoe hij door zijn kinderen wordt herinnerd: Een verhalenverteller, humoristisch en een enorme behoefte om te delen. Hij deelde verhalen, wijsheid, liefde, maar ook geld. Er waren mensen die hem brieven stuurden waarin ze om financiële bijstand vroegen, maar er waren ook mensen die hem geld stuurden. Het geld wat binnenkwam stuurde hij naar de mensen die het nodig hadden.

“There is enough to go around. Lack of the will to share is the problem, not lack of the stuff to share,” zie ik net voorbijkomen van Neale Donald Walsch. Het lijkt op wat Gandhi zei: “De aarde heeft genoeg te bieden voor iedereen, maar niet genoeg voor ieders hebzucht.”

We zien het als reactie op de vluchtelingen gebeuren: mensen die gestoken reageren, uit angst om zelf tekort te komen. Denk eens na, denk je nou echt dat mensen die huis en haard hebben verlaten en honderden kilometers lopen in de hoop ergens een veilige plek te vinden, het beter hebben?

Mensen die van zichzelf houden, zijn ook liefdevol naar anderen. Mensen die op zichzelf vertrouwen, zijn niet zo bang om tekort te komen. Sterker nog: geven is ontvangen. Paulo Coelho omschrijft het in De Zahir als ‘de bank van wederdiensten‘. Voor alles wat je geeft zonder voorwaarden, krijg je automatisch het veelvoud terug. Geef iedere dag het beste van jezelf zonder stil te staan of je er iets bij kan winnen, handel vanuit goedheid en liefde en het geluk zal je omringen bij het verwezenlijken van je legende.

Ook Deepak Chopra noemt ‘de wet van het geven’ als een van de zeven spirituele wetten van succes. “Waar ik ook ga en wie ik ook tegenkom, ik zal hem of haar iets geven. Dat kan een compliment zijn, een bloem, of een gebed. Zo zet ik een proces in gang van circulatie van vreugde, rijkdom en overvloed in mijn leven en dat van anderen.” Ontvangen hoort daar ook bij overigens (dankbaarheid!): “Vandaag zal ik alles dankbaar in ontvangst nemen wat het leven geeft: Het zonlicht, zingende vogels, de eerste lenteregen, of de eerste sneeuw van de winter. Ook zal ik openstaan voor de geschenken van anderen. Of dat nu materiële zaken, geld, complimenten of gebeden zijn.”

Je ziet: Het gaat om de beweging.

Ontevredenheid, angst voor tekort, terughoudendheid, kritiek, afwijzen van anderen, jaloezie ook, je eigen gevoel van afhankelijkheid en daarmee het idee van slachtofferschap, de afgeslotenheid van het hart (ofwel afgescheidenheid), dat is een terugtrekkende beweging. Het tegenovergestelde van ruimhartigheid, het laten stromen, vertrouwen. Zonder angst zijn betekent onvoorwaardelijk geven, delen, jezelf zijn en het beste van jezelf geven, jezelf durven te laten zien ook. Kleine dingen of grote dingen, het gaat om de basishouding. Om de beweging die je in gang zet. Je kunt – als je deze universele wetten begrijpt, echt begrijpt, voelt en ervaart, je blindelings laten leiden door je hart. Het is het hart dat ruimte biedt en de circulatie in gang houdt, laat stromen, ontvangend en gevend. Hoe meer je durft te geven en onvoorwaardelijk aanwezig kunt zijn vanuit vreugde, hoe meer je ontvangt om weer door te kunnen geven. Het is aan ons. Om dat te beseffen en die keuze te durven maken. Begrijp je dat het helemaal niks met anderen te maken heeft, maar alles met jezelf?

Natuurvolken willen de grond niet ploegen, want dan doen ze de aarde pijn. Als de Papoea-jongens in Nieuw Guinea voetballen, wint er nooit iemand. Want als het ene team drie doelpunten heeft gemaakt, laten ze het andere team ook drie doelpunten maken. Het gaat om het spel, niet om het winnen. Deze natuurvolken schetsen een beeld van de oertijd, waarin men samenwerkte, liefdevol met elkaar omging, een eenheid vormde met de natuur.  Geen concurrentie, geen oorlog, geen strijd, geen tekort. Er was overvloed, natuurlijke overvloed. Er was respect en eerbied voor de natuur.

Terwijl ik luister naar wat er bekend is over de oertijd, valt me op dat het gebaseerd is op dezelfde principes als ‘De Nieuwe Wereld’, waar ik het op deze website over heb. De Nieuwe wereld, die al zichtbaar begint te worden. Voor wie het wil zien misschien, maar ontegenzeglijk gaan de ontwikkelingen deze kant op. Kijk eens naar al die nieuwe initiatieven die er zijn op economisch gebied. Kijk eens naar alle ontwikkelingen van de afgelopen jaren wat betreft voedsel, de enorme toename van biologische, streek- en natuurlijke produkten. En wat dacht je van dierencommunicatie, tien jaar geleden nog vreemd en onbekend, nu toch al vrij gewoon geworden. Channeling, ook zoiets. Ja, je komt het allemaal op deze website tegen, dat is het leuke. In de oertijd was channeling ‘normaal’. Er werd gecommuniceerd met de voorouders, met de natuur, met de ‘ongeziene’ wereld, die in de oertijd niet zo afgescheiden was, maar er gewoon bijhoorde.

Je zou kunnen zeggen dat we een paar eeuwen lang de weg kwijt zijn geweest. Dat we de magie van het leven gemist hebben, doordat we alles met ons verstand zijn gaan doen en alleen nog maar geloofden wat meetbaar en bewijsbaar was. Daarmee misten we de essentie van wat het leven is. Maar nooit helemaal, want het is in wezen de kern van ons allemaal. Ook al slaap je, ‘het’ kan opeens of geleidelijk wakker worden in je. En dat is ook in al die eeuwen nog wel vaak gebeurd. “Het” is er altijd geweest, want het is natuurlijk niet uit te roeien. Dat wat de kern is van het leven, de ziel, het Goddelijke, het Goddelijke in onszelf, dat kan weliswaar niet erg gewaardeerd zijn, in slaap gesust, met harde hand de kop ingedrukt zijn, uitgemoord en in de kiem gesmoord, maar dat wil niet zeggen dat het er niet is. Het blijft terugkeren, er zijn altijd boodschappers geweest en de natuur is blijven functioneren volgens de principes van de natuur. Niet alleen hebben verschillende religies ons geloof trachten te kanaliseren naar iets buiten ons, maar ook de wetenschap heeft daar – zeker in deze tijd – enorme invloed op gehad.

Maar… het verandert. Het verandert van binnenuit. Mensen worden wakker. Ook in de wetenschap, ook binnen de religies, overal. De verandering ontstaat van binnenuit. Dat klopt ook. Dat klopt met de principes van het ‘matriarchale’, zoals we het kunnen noemen. Het van bovenaf opgelegde, dat zou je patriarchaal kunnen noemen. Het heeft niet zozeer met mannen of vrouwen te maken, maar wel met het mannelijke en vrouwelijke in onszelf. Het evenwicht tussen binnen en buiten, het zijn en het handelen, yin en yang. Onze eigen intuïtie, ons geloof, onze scheppingskracht, het creatieve, ons innerlijke weten versus de macht en overheersing van de mind. Het onder controle willen houden, het beter willen weten, de arrogantie van de mens, het onderdrukkende en dwingende van systemen, allemaal vergelijkbaar met onze eigen mind. De mind mag ondergeschikt worden aan het hart en in dienst van het hart meewerken. Niet andersom, want daarmee beperken we onszelf, onze levenskracht, de liefde, de scheppende energie. Dat ‘andersom’ is ontstaan vanuit angst en als we de angst (de grootste dictator) durven los te laten, betreden we de ruimte van vrede, liefde en overvloed. In die zin heeft het wel een doel gediend, namelijk dat we dat nu zelf kunnen ontdekken. Dat is het avontuur van het leven en dat is het mooie van deze tijd.

De omkeer is aan de gang. Voor de een wat duidelijker als voor de ander, maar we zijn de ‘kritieke grens’ al over, dus het gaat nu snel. Zoals wanneer je 100 apen iets leert, alle apen op de wereld het kunnen. Dat heeft een wetenschapper aangetoond overigens. De strijd tussen macht/systeem/mind enerzijds en het hart, de innerlijke kracht en de ruimte die dat biedt, zal nog wel even doorgaan voor het een nieuw evenwicht heeft gevonden. Maar wees niet bang. Want zonder angst vind je de werkelijke kracht. Wees alert – want de strijd speelt zich net zo goed in jezelf af als buiten jezelf. Sterker nog: dat buiten jezelf geeft je mogelijkheden het in jezelf op te lossen. En als je dat ontdekt, ben je de verandering zelf. Let maar op, als je de angst loslaat, krijg je de wind mee. Als je de strijd opgeeft, zal het hart winnen. En daarmee win je alles…

Love is the bridge between you and everything, zei Rumi. Al in de twaalfde eeuw. Verzacht. In alles. En alle scherpe kantjes zullen verdwijnen. Probeer het niet te beheersen, laat het zijn zoals het is en verwonder je over alle wonderen, die kunnen gebeuren als jij met een open hart en vol vertrouwen in het leven staat.

Een goeie serie heeft behalve afgeronde plots ook een rode draad, die doorloopt van de eerste tot de laatste aflevering. Vaak de achterliggende motivatie van de hoofdpersoon, z’n persoonlijke queeste. Dat verbindt al die losse afleveringen met elkaar en met een beetje geluk vormen de losse verhaallijntjes puzzelstukjes op weg naar de grote ontknoping.

Zo kun je deze bespiegelingen ook zien. Het zijn allemaal losse stukjes, maar er is een onderling verband. Een volgorde. Het zijn losse puzzelstukjes. Wat de queeste is, mag je zelf ontdekken. Dat is jouw eigen ontdekkingstocht. Spiegelstukjes, wat jij eruit haalt, vormt jouw spiegel. Dat is van jou.
Er is wel iets veranderd, sinds ik mijn “blog” hier voortzet. Natuurlijk is het een nieuw begin, een vervolg. Voor een deel nog hetzelfde publiek, maar ook een nieuw publiek. Het is zich nog aan het vormen. Ik stem automatisch af op ‘de lezer’ als ik begin te schrijven en die is nu nog een beetje onbekend. Dat geeft niet, het valt me alleen op. En dat bracht me op het idee dat het een onzichtbare groep is. Mensen die elkaar niet kennen, nooit ontmoet hebben, kunnen toch een groep vormen.

Zo zijn er ook gedachtevormen. Gedachten die niet van jou of van mij zijn, maar die wel als wolken in de lucht kunnen hangen. Soms lieflijk en mooi, soms zwaar en beladen. De afgelopen week was wel zo’n week waarin zware wolken voorbij kwamen drijven. Zwaarder geworden, omdat ze gevoed werden door alle berichtgeving. Angstvoedende berichtgeving. Mocht je de afgelopen week  gemerkt hebben dat je je zekerheid, je vertrouwen en je positieve mood een beetje ver moest zoeken, dat kan daarmee te maken hebben gehad. Het voelt soms als iets ‘van jou’, maar pas op, dat is het niet.

Ik zal een voorbeeld geven van wat ik Abraham/Hicks gisteren hoorde vertellen. Er was een vrouw die dagelijks over een lange – vrij spectaculaire – brug reed en daar altijd van genoot. Opeens werd ze overvallen door een enorme angst toen ze daar weer reed. Ze begreep er niks van. Het was nooit eerder in haar opgekomen dat die brug eng was. Dat was een ‘gedachtevorm’ die haar ineens te grazen nam. Er reden daar regelmatig veel toeristen, die het eng vonden. De reden dat ze ‘die wolk’ nu opeens oppikte en eerder niet, was omdat haar buurman overvallen was en ze daar met hem intense gesprekken over had gevoerd. Daardoor was haar gevoel van veiligheid een beetje gaan wankelen en dat maakte het mogelijk voor zo’n gedachtevorm om bij haar aan te haken. Kan je je daar iets bij voorstellen? Mooi. Want het is wel belangrijk om je dat te realiseren. Er is een beslissing, een intentie voor nodig om zulke gedachtevormen weg te sturen, om jezelf er vrij van te maken. Om ze vooral niet verder te voeden, om de aandacht te weerleggen en te richten op wat wel goed voelt! Je kunt er niet snel genoeg bij zijn. Hoe eerder hoe beter.

En dit is iets wat we gezamenlijk kunnen doen om die zware gedachtevormen te doorbreken. We kunnen ze samen lichter maken. Hoe je het doet, maakt niet uit, het is je intentie die werkt. Stel het je voor, zie het voor je hoe je ze voedt met licht, waardoor ze oplossen (ja oplossen! 😉 ) of hoe je ze als een bal wegschopt, of hoe je de verbinding tussen jou en die wolk doorsnijdt, waardoor de wolk wegdrijft. Je kunt je afvragen waar bij jou het haakje zat, wat de trigger is geweest, maar duik er niet te diep in. (Dan ga je dat weer voeden). Laat het gaan. Verlos jezelf ervan. Je hoeft niet altijd de diepte in te duiken, je kunt ook meteen naar het licht kijken. Het licht is daar wat ontspannen voelt. Kies gedachten die ontspannen. Zeg tegen jezelf dingen die goed voelen, zoals “Al het goede komt altijd naar me toe, dus ik kan ontspannen en genieten van het leven.”

Want vergeet niet: Het leven is een en al magic, wij hebben het toverstokje in handen. Begin vandaag weer met een schone lei. Veeg de spiegel maar schoon! 🙂