Grappig, soms noemen mensen mij ‘aards’. Vermoedelijk noemen veel ‘aardse’ mensen mij juist spiritueel. Of zweverig. Maakt me niet uit. Het maakt me echt niet uit, omdat ik weet dat iedereen alles vanuit z’n eigen perspectief bekijkt. Het zegt dus meer over jezelf dan over een ander wat je ergens van vindt. En bovendien, als we ons er iets van aan zouden trekken wat anderen vonden, zouden we geen kant meer op kunnen. Wees jezelf. Ongeacht wat anderen daarvan vinden. We hebben zelf al genoeg te stellen met ons eigen commentaar, nietwaar?
Ik wandelde vanmorgen naar de sportschool en zei tegen mezelf: “Heel goed!” Gisteren was ik – nog twijfelend – even wezen kijken en kwam daar een vriend tegen die me over de streep trok en vertelde dat het geen ‘kijk-mij-eens’-sportschool was. “Maakt niet uit dat je niet weet hoe het gaat, het is een begin, ” praat ik mezelf naar binnen. “Het gaat niet om ‘perfect’, er zullen allemaal mensen zijn die een betere conditie hebben, dat doet er niet toe.” Ik weet dat het goed voor me is om dagelijks genoeg te bewegen en ik herinner me hoe ik jaren geleden regelmatig naar de sportschool ging en me daar prima bij voelde. Je blijft in de flow als je genoeg beweegt en een goede conditie hebt. Het is een goed voornemen en het is de intentie die telt. Bovendien: Er komen stofjes vrij, endorfine geloof ik, waar je vrolijk van blijft. Een van de redenen is dat ik sterker opgewassen wil zijn tegen bepaalde invloeden van buitenaf en ik vermoed dat het meer in je lichaam aanwezig zijn – door te bewegen en daarmee de zuurstof te verversen – daarbij helpt. Voordeel is dat ik het dan niet met mijn hoofd hoef te doen.
Hoe ‘aards’ is dat! Jazeker, zo voelt het na afloop. Voor mij is aards: concreet. We hebben er niks aan om zweverig te doen over spiritualiteit. Ik zal mezelf ook nooit ‘spiritueel’ noemen. Alles is namelijk spiritueel. Er zijn universele wetten en die gelden altijd, voor iedereen. Of je ze nou kent of niet, ze werken wel. De wet van de aantrekkingskracht bijvoorbeeld. Net zo concreet als de zwaartekracht. Als je dat spiritueel gaat noemen, is het net alsof het iets is waar je in moet geloven. Geloof jij in de zwaartekracht? Haha… Wie slim is leert de universele wetten en doet er z’n voordeel mee. Met iets benoemen als ‘spiritualiteit’ plaats je – naar mijn idee – alles (of jezelf) teveel in een hokje en dat is wat nou precies niet past. De ‘spirit’ is vrij en wil vrij bewegen, in en door en om je heen. Dat doet-ie sowieso, of je nou meebeweegt of tegen. Waar het mij om gaat is om het praktisch toepasbaar te maken in het dagelijks leven. Dat is – bij nader inzien – een studie van al bijna 10 jaar, die misschien wel nooit klaar is. Je blijft ontdekken, je blijft groeien. En vruchten plukken, vruchten uitdelen ook.
Een boom zonder wortels kan niet overleven. Hoe dieper in de grond geworteld, hoe hoger de takken kunnen reiken naar de hemel. Dat hebben we allebei nodig. Met beide benen stevig op de grond staan, is nodig om toe te passen wat we leren uit de ‘sferen’. Je kunt van alles leren en weten, maar het gaat niet om weten. Het gaat om doen. In de praktijk brengen. Het voorbeeld zijn. Het toepassen. Van daaruit kun je delen. Niet vanuit het beter weten en het anderen wel even vertellen. Begin met jezelf!
Mijn ‘meesters’ zijn jarig, ze zijn een toonbeeld van evenwicht tussen aards en spiritueel. Muni is de avonturier, Bliss is de dromer. En samen vormen ze een eenheid. Die balans is mijn voorbeeld.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.