Wit is de kleur van Vrede. Wit is ook de kleur van een nieuw begin. Alles is mogelijk. Een nieuwe bladzij, een hagelwit blad, hoe kleuren we dat in? Als alles mogelijk is, wat zou je dan kiezen?

Wit is de kleur van overgave, de witte vlag: Ik geef de strijd op. Maar je bent geen verliezer als je niet meer strijd, je bent een winnaar als je kiest voor vrede. Je bent een winnaar als je het opgeeft om je gelijk te halen, je bent een winnaar als je je eigen onvrede niet projecteert op anderen, je bent een winnaar als je de ander probeert te begrijpen, verschillen wenst te overbruggen, een ander kan je bereiken vanuit je hart.

“Out beyond ideas of wrongdoing and rightdoing there is a field. I’ll meet you there.” Rumi

Misschien kunnen we met ‘wit’ iets laten zien, dat we ervoor kiezen dat veld te betreden, voorbij de meningsverschillen, het veld van vrede en eenheid. Zoals deze vrouwen, met tienduizenden zongen ze: “….from the north to the south, from the west to the east,
hear the prayer of the mothers, bring them peace, bring them peace…”

Wit is ook de kleur van de onschuld. Onbevlekt.
Het is licht, alles kan lichter worden, oplossen in het licht…
Wit is puur, het is vol mogelijkheden, het is de oorsprong.

Divine Mother: “I want you to move into the Infinite field where Pure Intelligence is capable of discovering the perfect solution to every challenge.”

Het geldt voor ons allemaal, dat we ons vooral niet moeten laten uitspelen tegen elkaar en niet bang moeten laten maken. Wat we zien, in de media, in de politiek, in Turkije, in Amerika, in Europa en in Nederland net zo goed, is dat dat juist wel gebeurt. Maar we hoeven daar niet aan mee te doen. En we hoeven dat ook niet te laten gebeuren.

Het is mijn droom dat we als ‘gewone mensen’ (niemand is gewoon, dus excuus voor deze term) opstaan en laten zien dat het ook anders kan. Natuurlijk gebeurt dat al, er zijn ontzettend veel mensen die zich inzetten voor de vluchtelingen bijvoorbeeld, maar ik had het gevoel dat er nog teveel mensen het maar laten en niet weten waar ze kunnen beginnen, wat ze zouden kunnen doen. Dat vertrouwen in onze eigen kracht en mogelijkheden kunnen we juist versterken door ons te verbinden, uit te spreken en samen te komen, daden te stellen en het voorbeeld te zijn. Geen eenmalige actie, geen petitie, maar een beweging die overal golven van Vrede teweeg brengt, waardoor uiteindelijk alles naar een hoger plan beweegt.

Want we hebben invloed, de kracht van het licht en de kracht van de Liefde is sterker. En vooral als wij daarin geloven en die kracht ook gaan voelen. De grootmoeders noemen het ‘het net van licht’ waar je op aan kan haken, we maken met z’n allen een sterk lichtnetwerk als we ons dat voorstellen. Je kunt de kracht daarvan voelen en het versterkt als je weet dat je daarin verbonden bent met anderen.

Ik ga geen voorspellingen doen natuurlijk, maar wat mij wel duidelijk is geworden is dat dit niet vanzelf voorbij gaat, dat de situatie in de wereld om een ander antwoord vraagt. En ik weet dat er al genoeg mensen zijn die dat weten en wensen. Laten we die krachten bundelen, want dit is waar het uiteindelijk om gaat: Dat we onze eigen kracht beseffen, dat we ontdekken dat we niet machteloos of lijdzaam hoeven toe te kijken of het allemaal maar moeten laten gebeuren in de hoop dat het wel meevalt. Volgens mij hebben we iedereen nu nodig. Het is geen tijd om in slaap te sukkelen en af te wachten tot we weer wakker geschud worden.

Het zal zich vanzelf wel verder ontwikkelen, zo gaat dat. Ik heb eerder grote acties op touw gezet. Destijds ‘helpen-helpen’ bij de tsunami in India en later ‘Kind is Koning’ om de kinderen in de jeugdzorg een stem te geven. Daar dacht ik ineens aan gisteren, wordt dit weer net zoiets? Geen idee. Geen eenmalige actie in elk geval, ook niet ‘de hoge heren’ ergens op aanspreken, niet op de oude manier, maar op een nieuwe manier een krachtige beweging in gang zetten. Van iedereen, voor iedereen.

Het begint klein, bij onszelf. In onze eigen omgeving. In onszelf. Welke oordelen hebben wij nog die ons afgescheiden houden van de ander? Welke angsten beheersen ons nog, die ons tegenhouden om te zijn wie we zijn en ons uit te spreken en het voorbeeld te zijn?

Ik heb hier een lijstje met drie punten voor mijn neus staan, die mij er dagelijks aan herinneren hoe we de constructieve weg kunnen bewandelen:

• Don’t take things personal (neem dingen niet persoonlijk)
• Don’t step in the drama’s (stap niet in de drama’s)
• Don’t be lazy (wees niet lui)

Het blijft ‘werken’ elke dag, ook als je je allang inzet voor een mooiere wereld, je hebt voorgenomen te leven vanuit je hart en te doen wat je ziel van je vraagt. Daarbij kan dit lijstje behulpzaam zijn.

De luiheid, die komt waarschijnlijk voort uit angst en twijfel. Wat kan ik nou doen? Hoe kan ik nou een bijdrage leveren? Maar je die vraag stellen is al genoeg. Luister naar het antwoord dat in je opkomt en spreek je bereidheid uit. Kijk welke ingevingen je krijgt en doe het. Wees niet bang. We hebben niets te verliezen, we hebben een wereld te winnen!

Onder het tabje ‘Happy View’, bovenaan de website vind je een nieuw hoofdstuk ‘PEACE PROJECT’, waarin ik je op de hoogte houd van alle ontwikkelingen en je hoop te inspireren. Je kunt je daar ook aanmelden, je committeren aan de vrede, waarmee je verder niks verplicht bent, maar wel je intentie uitspreekt en dan zal je voelen hoe die kracht ook door jou heen z’n werk gaat doen. De kracht van ‘WIJ’, daar hoor jij ook bij!

Hoe meer zielen, hoe meer vreugd!
Sluit je ook aan bij de karavaan?

 

Doe je mee? Sluit je je ook aan bij de Vredeskaravaan?

Het is een oproep aan iedereen om zelf de verantwoordelijkheid te nemen, omdat Vrede in onszelf Vrede in de wereld bewerkstelligt. Het begint in onszelf. We gaan laten zien dat het ook anders kan. We gaan het voorbeeld zijn. We committeren ons aan de Vrede, we staan op en we gaan doen wat we kunnen om ook anderen te laten zien dat de Vrede in onszelf begint. In ons hart.

Liefde is de sleutel tot vrede. Liefde overwint alle strijd. Geloven in die liefde, geloven en nooit de hoop verliezen in de liefde. De wereld heeft nood aan deze grenzeloze liefde. Kunnen jullie, durven jullie deze weg bewandelen? Hier is moed en durf voor nodig. Het is gemakkelijk om je blik af te wenden of te doen alsof het niet bestaat. Wij vragen jullie, treed naar voren. Neem actie door jullie daden, wees behulpzaam voor diegenen die in nood zijn en reik jullie handen uit. (uit het bericht van WIJ)

Doe je mee? Is het niet de hoogste tijd dat we dit gaan durven uit te dragen en gaan opstaan in deze kracht? Hier lees je de boodschap zoals die gisteren via Inge kwam, vlak voor de radio-uitzending van Algoed-radio, waarin ik geïnterviewd werd over de noodzaak om op te staan uit onze ‘luie stoel’, de situatie in de wereld vraagt om een ander antwoord. Het vraagt ons om deze verantwoordelijkheid te nemen. Op deze pagina kan je je aansluiten door je aan te melden en je bereid te verklaren. Het is geen petitie die we gaan overhandigen aan presidenten of ministers, het is een beweging. Een Vredeskaravaan die de wereld over trekt, waarmee we elkaar versterken, aanmoedigen, oproepen, wakker schudden en een hart onder de riem steken. Waarin we duidelijk een keuze maken: We houden op met schuldigen aan te wijzen, met lijdzaam toekijken of de andere kant op kijken. Het gaat ons allemaal aan, we kunnen allemaal iets doen. De vrede begint in onszelf. De Vrede roept. En het kan, als wij daarvoor kiezen. Het begint hier. Nu. Niet ver weg.

Dat betekent dat we ons bereid verklaren om te kijken wat in onszelf nog niet in vrede is, welke oordelen en meningen en beschuldigingen, welke angsten weerhouden ons ervan om op te staan in wie we werkelijk zijn? In onze kracht, de kracht van het hart? Daar vinden we de Eenheid. Alleen vanuit ons hart kunnen we het hart van een ander bereiken, aanspreken, laten spreken, het vuur aanwakkeren. In dat vuur kan alles transformeren. En laat dat maar als een lopend vuurtje door de wereld gaan.

We laten onze oordelen los, we kiezen voor de Vrede. Doe je mee? Sluit je je aan bij de Karavaan?

Pass it on…. draag het uit.

Wordt vervolgd….

PS: Linksonderaan deze pagina kan je je ook inschrijven om op de hoogte gehouden te worden van nieuwe bespiegelingen.

Lieve lezers van mijn bespiegelingen,

Vrede. Ik wens je vrede. Ik wens de wereld vrede. En dat is een uitdaging die ons allemaal aangaat. Want de vrede in de wereld bereiken we alleen door de vrede in onszelf te vinden. De wereld is immers wat wij ervan maken, wat wij waarnemen is onze reflectie. Met z’n allen hebben we een wereld gecreëerd waarin we hard oordelen over elkaar, waarin mensen bang zijn voor elkaar, waarin mensen zich niet meer veilig voelen, noodgedwongen op de vlucht zijn geslagen, waarin we veel te slordig om zijn gegaan met Moeder Aarde, die ons voedt en waar we afhankelijk van zijn, waarin veel teveel mensen en dieren lijden omdat ze ondergeschikt zijn gemaakt aan andere belangen. En dat is ook wat we met onszelf hebben gedaan dus. Dat is toch niet de wereld die we wensen?

https://vimeo.com/195166234

Ik wil mijn bijdrage leveren door deze eenvoudige boodschap te delen met de wereld. Het is in simpel engels 😉 voor velen makkelijk te begrijpen volgens mij, ondermeer gebaseerd op wat ik zelf van White Bull heb geleerd. Ik wil je vragen om te helpen deze video te verspreiden. Niet zozeer in Nederland, maar juist naar het buitenland. (Voor Nederland en België maak ik nog wel een Nederlandse versie.)

En ik wil je vragen om ook zelf mee te doen door je af te blijven vragen: Wat in mij is nog niet in vrede? Waarin kan ik nog meer vrede vinden? Waar verzet ik mij nog tegen? Waar ben ik nog mee in gevecht? Het zien, het aankijken en ontdekken levert al een hele transformatie op. In de spiegel kijken zelf is al transformatie. Het waarnemen lost het al op. En natuurlijk, soms kan het je vragen actie te ondernemen, om op een andere manier ergens op te reageren. Maar vaak zal het zo zijn dat als je vrede voelt, het al vrede veroorzaakt.

Zijn er nog mensen die je van alles kwalijk neemt? Kijk eens naar je gedachten daarover. Zie eens hoe je mind maar bezig blijft bepaalde verhalen te herhalen, verhalen die maar verhalen zijn, die net zo goed een ander verhaal kunnen worden als je je open stelt voor een nieuw inzicht. Namelijk dat het niet over die ander gaat, maar over jezelf. Het is een gevoel in jou dat je projecteert op een ander. Het vertelt je iets over jezelf. Een verkeerd beeld dat je hebt, een bepaalde angst waarmee je iets afsluit, waarmee je het in het verdomhoekje laat zitten, terwijl het daaruit tevoorschijn wil komen en vrij wil zijn. Je denkt dat een ander denkt dat jij… bijvoorbeeld. Voortdurend vullen we van alles in voor anderen en hebben we oordelen over het gedrag van anderen of over ons eigen gedrag. Voortdurend zijn we kritisch en vinden we dat we van alles moeten vinden. Wat een bevrijding als dat niet meer hoeft, toch?

De vrede vind je door vanuit je hart aanwezig te blijven. Door jezelf goed te keuren zoals je bent, door wat minder hard en streng te zijn ten opzichte van jezelf en anderen. En je hebt een goeie reden om dat te doen, want het geeft ontspanning en je zal je er beter en vrolijker door voelen. Probeer eens het beste in jezelf en anderen aandacht te geven, vandaag en alle andere dagen van het nieuwe jaar. Je zal versteld staan hoeveel meer moois en waardevols je dan tegenkomt. Waarom zouden we onszelf daarin tegenhouden en beperken? Vanuit een angst die alleen maar oplevert dat we onszelf en anderen niet vertrouwen, waarmee we juist die wereld in stand houden die we graag anders zouden zien. We komen pas stappen verder als we ophouden de schuld buiten onszelf te leggen, als we onze eigen verantwoordelijkheid nemen. Je weet nog niet half waar je toe in staat bent als je gaat vertrouwen op je eigen kracht, want de vrede in jou creëert vrede om je heen en je vertrouwen is een kracht die doorwerkt, die je een nieuwe wereld laat zien. Want de wereld is zoals wij hem waarnemen. Er is nog genoeg werk aan de winkel, de uitdagingen waar we voor staan zijn groot. Maar de grote omslag kunnen we pas maken als we dit inzien. Het maakt heel veel uit als we ons geen slachtoffer meer voelen, maar onze eigen verantwoordelijkheid nemen. Al lijkt het nog zo klein, het heeft een groot effect als je een omslag maakt in je gedachten ergens over, bijvoorbeeld door iets uit het verleden anders in te kleuren, er een ander verhaal van te maken, te vergeven en los te laten in vrede. Dat zal jou oneindig veel meer vrede geven, lichter maken en het heeft bovendien een enorm effect op het grote onzichtbare totaalveld, waar we allemaal mee verbonden zijn en waar we ook invloed op hebben. Laten we dat veld eens gaan vullen met vrede. Elk beetje helpt.

Dankjewel alvast. Op een vredige wereld. En op de vrede in onszelf!

Zie hier ook onze Vredesoproep

Meer humor en plezier, dat wens ik mezelf en iedereen het komende jaar en alle jaren die volgen. Je zal zien, dat lost een heleboel op. Lach eens wat vaker om wat er allemaal gebeurt en zie de humor ervan in. Neem het allemaal niet al te serieus, want daar word je helemaal niet gelukkig van.

Paul Witteman maakte gisteravond de balans op van z’n zoektocht naar geluk, waarin hij een beetje kennis had gemaakt met yoga, mindfulness, je samen ergens vrijwillig voor inzetten, een vrolijke kerk en ‘iets nieuws doen’. Dat laatste voeg ik trouwens even toe aan mijn wens: meer avontuur! Witteman had het niet echt gevonden, maar hij stelde een goeie vraag aan de dames en heren aan tafel, die gespecialiseerd waren in de relativiteit van geluk (vooral psychologen): “Elvis zei ooit: ‘Als er zoveel van mijn platen verkocht worden, zal ik wel iets goed doen,’ dus als de ‘geluksindustrie’ zo booming is en zoveel mensen tegenwoordig aan mindfulness doen, dan zal er toch wel wat in te vinden moeten zijn?” Sommigen noemen het een hype, waar je juist helemaal niet gelukkig van wordt, want het suggereert dat je er zelf iets aan kan doen en als dat dan niet lukt… bovendien wordt het geluk dan een prestatie. Een van de psychologen vond dat het er om ging dat de mens leerde lijden – zo’n psycholoog wens ik niemand toe –  en een ander benoemde het als ‘accepteren  wat je niet kan veranderen’. Gelukkig zat er ook iemand aan tafel die aanhaalde dat het zoeken naar geluk van alle tijden is. De oudste schrijvers behandelden dat thema al. Inderdaad. De zoektocht van de mens is zo oud als de mens zelf en misschien ben je pas gelukkig als je niet meer zoekt.  Misschien is het zoeken ‘naar geluk’ niet de goeie term, want ‘geluk’ heeft – ik citeer hier White Bull – een metgezel:  ongelukkigheid. “Het fundament voor alle vormen van welzijn is Vrede en daar kan blijvende vreugde uit voortvloeien. Vrede wordt gevonden door binnen te treden in de onveranderlijke atmosfeer van jouw diepste wezen.” (pag. 84 van Er is niets wonderbaarlijks aan een wonder).

Dus ja, toch naar binnen keren Paul Witteman en tafelgenoten. Het punt is natuurlijk dat je hierover helemaal geen rationele discussie kan voeren en je die ervaring ook niet kan delen, ook al proberen alle schrijvers van de wereld dat al eeuwen en zijn sommigen daar ook heel behoorlijk in geslaagd. Natuurlijk kan je het makkelijk belachelijk maken, erover oordelen en het afwijzen, zeggen dat er geen bewijzen voor zijn, net zoals God niet bewezen kan worden. Ik heb overigens genoeg bewijzen, maar die zullen door ‘ongelovigen’ al snel ’toeval’ of ‘geluk’ genoemd worden, hoewel geloof ik wel is aangetoond dat gelovige mensen over het algemeen gelukkiger zijn. Net als mensen die sporten. God is een term, evenmin te beschrijven en te beoordelen als die innerlijke Vrede, wellicht omdat het hetzelfde is. Het is een persoonlijke ervaring, het is zoals je denkt dat het is. Wat niet wil zeggen dat je gelijk hebt ten opzichte van anderen, want iedereen heeft gelijk. Daarom kan je maar beter blijven zoeken naar nieuwe antwoorden die je meer dienen, zolang je de voldoening van die innerlijke Vrede nog niet hebt gevonden. Een ding kan ik je wel vertellen: Je comfort-zone helpt daar niet bij.

Ik ben geen wetenschapper, geen psycholoog, ik noem mezelf ook zeker geen ‘objectieve’ journalist, (omdat objectiviteit niet bestaat), maar ik heb wel uitgebreid onderzoek gedaan. Meer dan 10 jaar, misschien wel mijn hele leven. Zoals iedereen z’n leven lang misschien wel zoekt en ook van alles kan concluderen als hij of zij zijn/haar eigen leven onder de loep neemt. Ik had graag daar aan tafel gezeten om mijn bevindingen te vertellen, niet zozeer om erover te discussiëren, maar vooral om anderen een handreiking te bieden in hun zoektocht: Je goed voelen, laten we het zo noemen, is het allerbelangrijkste en beïnvloedt ook alles. Dus daar kan je zeker veel aan hebben en daar kan je ook zelf iets aan doen – door het prioriteit te maken. Zoek het in jezelf in plaats van buiten jezelf, ja. Buiten jezelf vind je het niet. Leer je gedachten waar te nemen, dan kan je ze ook gaan besturen of wat minder serieus gaan nemen. Dan kan je er misschien ook wel om lachen. Geef jezelf meer vrijheid, ga eens iets nieuws doen, wijk af van je vaste patronen, breng er wat meer beweging in. Letterlijk en figuurlijk. Minimaal een half uur bewegen per dag, dat doet ieder mens goed. Wijs niets af, vooral jezelf niet, accepteren dus. Maar ondertussen hoef je je er niet afhankelijk van te maken. Bijvoorbeeld: je neemt je angst waar, accepteert het (dus je gaat er niet mee in gevecht), maar je laat je er ook niet door weerhouden. Maak problemen niet groter door je er zorgen over te maken. Neem niet alles persoonlijk. Laat je leven niet afhangen van een ander. Probeer te ontdekken dat alles projectie is en dat jij dus wel degelijk invloed hebt op wat je meemaakt en beleeft, want het zijn jouw projecties. En zo kan ik nog wel even doorgaan… Maar het voornaamste en het simpelste – voor iedereen toepasbaar – is dat je altijd twee kanten op kan en dat je dus kan kiezen: Creëer je meer ruimte, vrijheid, beweging en avontuur… door de gebaande paden te verlaten (juist ook die van de ingesleten gedachtepatronen) of zet je alles klem? Die keuze kan je op elk moment maken. Het is een kleine stap: Kijk je de ene kant op of de andere kant op?

Toen was er die film van de honderdjarige die uit het raam klom. Wat heb ik gelachen! Geweldig, dat verhaal. Het is ook een boek, misschien ken je het wel. Als je toch 100 ben, wat maakt het dan nog uit? Dan klim je gewoon uit het raam en je gaat avonturen beleven. Waarom zou je in je bejaardenhuiskamertje blijven zitten wachten tot het afgelopen is? Ik neem aan dat jij geen 100 bent, ik ook niet, maar wat hebben wij te verliezen? We leven NU en we weten niet of we de 100 wel halen.

 

Mocht je nog aan het zoeken zijn, raad ik je het boek van White Bull aan. Ik bladerde het net even door op zoek naar die quote en het staat vol met antwoorden. Het is ook geruststellend, relativerend, herkenbaar en zelfs humoristisch. Ik geloof dat ik het maar eens naar Paul Witteman ga sturen, want ook al waren zijn vragen oprecht, het antwoord heeft hij nog niet gevonden…     

Het einde van het jaar nadert en ik weet niet of het er iets mee te maken heeft, maar van alle kanten word je om de oren geslagen met lijstjes: 10 tips, 5 vragen, 20 foto’s, 7 tekenen van …, 12 signalen dat…, enz.. enz…  Misschien wordt het in bepaalde marketingcusussen wel gepropageerd, dat je vooral met lijstjes geloofwaardig overkomt, wie weet. Het zal wellicht een menselijke behoefte zijn om alles te vangen in overzichtelijke rijtjes, het suggereert een soort orde, maar het is natuurlijk volkomen kunstmatig. Laat je niet misleiden, maak je eigen lijstjes 😉

Bijvoorbeeld: Schrijf zoveel mogelijk dingen, gebeurtenissen, belevenissen, avonturen, verrassingen, mooie momenten op als je maar kunt bedenken, die je in 2016 meegemaakt hebt. Schrijf eens op waar je allemaal dankbaar voor bent. En maak de lijst zolang mogelijk… 🙂

Mochten je dingen te binnen schieten, die je liever niet nog eens meemaakt of herhaalt in het nieuwe jaar, schrijf die dan op een ander blad, een kladpapiertje. En ja, ook dat mag zoveel mogelijk zijn, maar wel met de intentie dat je dat achter je laat. Alles wat je niet mee wilt nemen naar het nieuwe jaar bedank je ook. Voor de lessen, de ervaringen, omdat je nu heel goed weet wat je niet meer wilt, omdat het je heel duidelijk heeft gemaakt waar je genoeg van hebt.

Wat je dan vervolgens doet is kijken wat je daaruit om kan schrijven. Dat wat je niet meer wilt, vertelt je namelijk heel duidelijk wat je wel wilt. Schrijf dat op een mooi blad. Het tegenovergestelde dus van wat er op je kladblad staat. ‘Ik ben het zat om niet te weten wat ik eigenlijk wil’ wordt bijvoorbeeld: “In 2017 weet ik precies wat ik wil en daar kies ik voor en ik ga ervoor.” Nog mooier is als je dat nog wat kan specificeren natuurlijk: “Ik geef mezelf de vrijheid en de ruimte om gehoor te geven aan mijn creatieve behoeften…” bijvoorbeeld. En misschien weet je ook wel te benoemen welke creatieve behoeften dat dan zijn. Maak het voor jezelf zo duidelijk mogelijk en luister naar je innerlijke wensen, bagatelliseer ze niet, spreek met jezelf af dat je ze het komende jaar heel serieus neemt en er met heel veel plezier mee aan de slag gaat. Maak gerust een lange lijst 😉 Hoe meer geïnspireerd je raakt, hoe beter. Don’t hold back… leef je uit.

Het kladpapier, daar ga je op een heel speciaal moment ritueel afscheid van te nemen. Bijvoorbeeld op oudejaarsavond, maar mocht je er al eerder aan toe zijn, kan dat natuurlijk ook. Je neemt echt een beslissing, het is een duidelijke keuze: Je bent daar klaar mee. Dan maak je er een prop van en die gooi je bijvoorbeeld in het vuur (als dat voorhanden is) of je steekt ‘m in de fik op een veilige plek.  Ook kan je hem in 1000 snippers scheuren, wat je wil. En let eens op wat een gevoel van bevrijding dat geeft.

Dan heb je nog een lijst met alles waar je dankbaar voor bent en alles wat je wenst over. Klopt het? Komt het overeen? Wijst het je de weg? Laat het op je inwerken, vul het aan, maak het nog mooier en droom er alvast van. Stel het je voor, geef jezelf er toestemming voor, gun het jezelf, wees ertoe bereid ervoor te gaan, gooi al je twijfels overboord (als je dat nog niet gedaan had) en focus er op.

Weet je wat nou het mooie is van dit lijstje? Je kunt hem aanvullen en bijwerken en vernieuwen zoveel je maar wilt! Er is geen limiet.

Daarom: Ik wens jullie een eindeloos 2017, de ongelimiteerde mogelijkheden wachten op je! Laat je niet beperken. Maak er wat van. Maak er van wat je wilt!  Het is aan jou!

Wat is het mooie van kerst? Al die lichtjes overal? Al die vredeswensen? Al die mensen die iets voor de medemens doen, het beste van zichzelf laten zien? De boodschap van het licht, dat we zelf het licht zijn in het donker?
Het mooiste zijn de verhalen. Al die sentimentele verhalen, waarin alles uiteindelijk goed afloopt. Als het nog niet goed is, is het nog niet afgelopen… Daar geloof ik in, dat alles bedoeld is om goed af te lopen.

Wij maken de verhalen. Het is een kleine moeite, een vriendelijk gebaar, wat het verschil maakt. Aandacht en begrip voor elkaar, even een momentje stilstaan, een liefdevolle wens, een beetje meer waardering, dankbaarheid voor alles wat er is….

Heeft niet iedereen hetzelfde nodig? Zijn wij niet allen één? Mocht je iets missen, geef het dan. Want wat je een ander geeft, geef je ook jezelf. De vreugde vind je in het delen, in het er zijn voor elkaar. Maak geen onderscheid, vier de verbondenheid.Laten we niet meer bang zijn voor elkaar. Het is niet nodig als je beseft dat er eenheid is. Een ander voldoet perfect aan jouw verwachtingen, dus wat wil je in hem of haar zien? Kies maar…

Willen we niet allemaal vrede? Juist nu, in deze tijd? Het begint in ons, echt waar. Want hoe jij naar de ander kijkt, bepaalt wat je ziet.
Dat vraagt wat meer vertrouwen. In jezelf vooral. Wees niet bang voor je eigen licht, je eigen Goddelijkheid. Want dit is de essentie van elk kerstverhaal: Hoe donkerder het is, hoe mooier de lichtjes….

 

 

 

Druk, druk, druk… kerststress? Of juist de kerstblues? Word je er sentimenteel van, verheug je je er op of zie je er juist tegenop? Wat het ook is, ik heb hier een goeie tip voor je: Je krijgt het zoals je het verwacht… maar… je kunt jezelf wel even bijsturen. Neem even een momentje de tijd om met jezelf ‘in gesprek’ te gaan. Vraag jezelf wat je verwacht, hoe je het je voorstelt en vooral ook hoe je het zou wensen. Wat zou je het liefst willen? Je kunt het ook even opschrijven, gebruik hiervoor gerust de ‘Herschrijf-methode’: Van “Ik zie op tegen….” maak je: “Ik verheug me op….” en “Het lijkt me geweldig als…”

Op deze manier kan je zelf sturen en richting geven. Dat geldt natuurlijk voor alles waar je tegenaan hikt, niet alleen voor feestdagen. Haal de stress eruit, maak het lekker relaxed en ga voor jezelf eens duidelijk neerzetten waar je van geniet.

En als je dan met Kerst gemerkt hebt dat het echt werkt, dat je inderdaad zelf invloed hebt op hoe het is, dat het alles te maken heeft met jouw beleving en dat waar je je op afstemt, kan je daarna mooi doorgaan met oud & nieuw. De laatste dagen van het jaar zijn het ultieme moment om je te richten op wat je voor het nieuwe jaar wenst, hoe jouw nieuwe jaar er idealiter uitziet, om je doelen te bepalen en je er alvast op te verheugen.

Ik heb persoonlijk altijd een beetje moeite met hoe het zou moeten deze dagen, maar juist daarom is het zo belangrijk om je eigen keuzes daarin te maken. En om dan vervolgens achter die keuzes te gaan staan. Laat je niet gek maken, niets of niemand bepaalt uiteindelijk hoe het zou moeten zijn, alleen jijzelf….

Er is niks mis met vragen stellen of zeggen dat je het even niet weet. Laten we toch vooral niet doen alsof we het allemaal wel weten. Als ik me iets afvraag en het even niet weet, dan weet ik een ding wel: het antwoord komt vanzelf. Inzichten komen vanzelf.

Nu herinner ik me weer de woorden van White Bull over hoe we elke dag weer verleid worden de macht buiten onszelf plaatsen en daarmee gemakkelijk vervallen in de slachtofferrol in plaats van in onze eigen kracht aanwezig te blijven, de enige ware kracht. Ik lees het artikel nog een keer – je vindt het hier – en het is nog steeds (of alweer) actueel. Mensen wijzen graag een schuldige aan, daardoor voelen ze zich beter, maar het is altijd een verzwakking om iets buiten jezelf te plaatsen, het is een ontkenning van je eigen kracht/macht (power). Je geeft iets macht. Je geeft je eigen macht weg.

Dus: dat doen we net zo goed als we ons grote zorgen maken over de reacties van anderen en met z’n allen roepen dat ‘het’ steeds erger wordt. Dat doen we ook als we ons zorgen maken over hele andere zaken. We doen het ook als we hele ‘verhalen’ maken en daar bevestiging van anderen voor zoeken, wat voor een verhalen dan ook. We plaatsen macht buiten onszelf.

Sommige zichzelf ‘spiritueel’ noemende personen hebben het over ‘niet-oordelen’ alsof dat betekent dat je niets hoeft te doen. Dat is wat White Bull bedoelt met de spirituele luiheid of zelfgenoegzaamheid, lijkt me: Vanuit je luie stoel de wereld bekijken en zeggen dat het allemaal volgens plan verloopt en dat het erbij hoort, dat mensen hun eigen karma hebben… Dat is net zo goed oordelen en niet echt wat van ons gevraagd wordt: Onze verantwoordelijkheid nemen en Liefde zijn. Niet je distantiëren en denken dat je beter bent. Een oprecht gebed is als David die Goliath weet te verslaan met een kiezelsteentje, zei White Bull. Dat is een hele andere houding, nietwaar?
Anderen voeren er weer hele discussies over, hoe schandalig het is dat er zo gereageerd wordt door mensen die denken ‘verlicht’ te zijn, maar… ook dat is nog steeds iets buiten jezelf plaatsen. Het is nog steeds een gevecht. Tweedeling. Oordelen. Projectie ook. We projecteren graag onze onmacht op iets in de buitenwereld. Ik stelde – ergens in deze discussie – de vraag: ‘En wat doen wij, wat kunnen we doen?’ Het is te makkelijk om te vervallen in allerlei oordelen of om elkaar te gaan vertellen wat we zouden moeten doen, hoe er gereageerd moet worden. Want… ook daarmee plaatsen we het buiten onszelf. Dat doen we in feite met elk oordeel, want oordelen doen we met de mind, niet met het hart. Vanuit het hart is er verbinding, de mind maakt onderscheid en dat leidt tot afgescheidenheid. Terwijl juist de afgescheidenheid de grootste illusie is.

De uitdaging in deze tijd is om ons niet tegen elkaar te laten uitspelen, ons niet door angst te laten leiden, ons af te vragen: Wat vraagt dit van ons? En het antwoord leidt ons naar meer Liefde, naar de Eenheid – die er al is, maar die we juist nu kunnen leren begrijpen. De ander ben je ook, ontdek jezelf in de ander. Zodra je het ziet, kan je oordeel oplossen en kunnen er puzzelstukjes in elkaar vallen.

Alle angst komt voort uit onze vermeende afgescheidenheid van het Goddelijke. Dat betekent dat we ook een zijn met elkaar. Dat wij invloed hebben op de wereld die we waarnemen, dat we Eenheid bewerkstelligen door in Liefde aanwezig te zijn. De Liefde is je bescherming, je hoeft niet meer bang te zijn. Kies voor die Liefde, groei in die Liefde. Richt je op de Liefde. Dat is de keuze die we kunnen maken. De enige die ergens toe leidt.

Gisteren begon ik een bericht te schrijven: ‘Het voelt wat ongemakkelijk, hebben jullie dat nou ook? Kerst… maar ondertussen…’
Ik ging niet verder, want ik wist het verder even niet. Vandaag is het nog urgenter. ‘In wat voor een film zijn we beland?’ vroeg iemand zich gisteravond af op FB, die de nieuwsheadlines had gezien. Ja, inderdaad. Wat is dit voor een film? We hebben de ene aanslag nog niet gehad of de volgende dient zich alweer aan. We hebben vrede nodig. VREDE!

Waar ik nog het meest van schrok en beroerd van werd, waren de reacties op het nieuws van de aanslag in Berlijn. In de trant van ‘Heb je nou je zin, Merkel’ of nog erger. Ik heb bewondering voor Angela Merkel, ik steun haar lef en menselijkheid, haar poging om vanuit het hart te regeren, wat geen gemakkelijke opgave is, maar o zo nodig in deze tijd.

Veel mensen beseffen niet dat de manier waarop zij reageren, vol onterecht gerichte woede, haat en onverdraagzaamheid jegens anderen, die hier helemaal niks mee te maken hebben, net zo goed een vorm van geweld is, olie op het vuur en zeker geen vrede bevorderend. Het heeft helemaal niks met elitair te maken als je dat begrijpt, maar alles met wijsheid.

Het enige antwoord is Liefde. Maar het moet vooral geen cliché worden, daarom zoek ik steeds opnieuw naar woorden en antwoorden. Wat kunnen we doen? We hebben niets aan al die oordelen, ook niet aan het oordelen over elkaar, ook niet aan het oordelen over de houding die anderen kiezen. We moeten ons niet tegen elkaar uit laten spelen, we moeten niet meedoen, we staan allemaal voor de uitdaging om de juiste houding te vinden en het antwoord is net zo simpel als moeilijk toepasbaar: Liefde. Vrede. Ook in onszelf, in de eerste plaats in onszelf.

Wat er energetisch gebeurt is dat ‘het’ voelbaar is. Als ik per ongeluk die reacties tot me neem, voel ik een hele nare energie en per ongeluk komt die lading in mijn systeem terecht. Natuurlijk begrijp ik de schok, de angst en de ontsteltenis van mensen, maar laat het in hemelsnaam een gewoonte worden om des te meer Liefde te voelen, om juist in ons hart aanwezig te blijven. Dat is onze kracht, onze macht, de enige weg die naar vrede leidt.

“Drop bombs of light all over Mother Earth. Especially target any place you know to be in need of peace.”

Hoe lang geleden is het dat John Lennon met Yoko Ono die campagne ‘War is over – if you want it’ begon? Het is actueler dan ooit, tijdloos. Ik zag vanmorgen dit filmpje en ja, hij heeft nog steeds gelijk: ‘We are the government’ – hoezo de schuld geven aan de regeringen en aan anderen? Wij hebben de macht. Laten we die eens goed gebruiken. In onszelf kan vrede wakker worden, in ons allemaal. Natuurlijk hebben we zelf ook nog wat te doen, zolang het nog geen vrede is in de wereld. Laten we onze verantwoordelijkheid nemen. Want hoe cliché het ook klinkt, het is zo: De vrede begint in ons. En Liefde is het enige antwoord. Daarin kunnen we blijven groeien… er kan nooit genoeg van zijn.

Als we dan niet weten wat we kunnen doen, laten we dan vooral doen wat wel binnen ons bereik ligt. Zoek het dichtbij. Make peace… in jezelf. In je omgeving. Met je verleden. Met je toekomst. Met jezelf. Want de wereld, dat zijn wij….