Gisteren begon ik een bericht te schrijven: ‘Het voelt wat ongemakkelijk, hebben jullie dat nou ook? Kerst… maar ondertussen…’
Ik ging niet verder, want ik wist het verder even niet. Vandaag is het nog urgenter. ‘In wat voor een film zijn we beland?’ vroeg iemand zich gisteravond af op FB, die de nieuwsheadlines had gezien. Ja, inderdaad. Wat is dit voor een film? We hebben de ene aanslag nog niet gehad of de volgende dient zich alweer aan. We hebben vrede nodig. VREDE!
Waar ik nog het meest van schrok en beroerd van werd, waren de reacties op het nieuws van de aanslag in Berlijn. In de trant van ‘Heb je nou je zin, Merkel’ of nog erger. Ik heb bewondering voor Angela Merkel, ik steun haar lef en menselijkheid, haar poging om vanuit het hart te regeren, wat geen gemakkelijke opgave is, maar o zo nodig in deze tijd.
Veel mensen beseffen niet dat de manier waarop zij reageren, vol onterecht gerichte woede, haat en onverdraagzaamheid jegens anderen, die hier helemaal niks mee te maken hebben, net zo goed een vorm van geweld is, olie op het vuur en zeker geen vrede bevorderend. Het heeft helemaal niks met elitair te maken als je dat begrijpt, maar alles met wijsheid.
Het enige antwoord is Liefde. Maar het moet vooral geen cliché worden, daarom zoek ik steeds opnieuw naar woorden en antwoorden. Wat kunnen we doen? We hebben niets aan al die oordelen, ook niet aan het oordelen over elkaar, ook niet aan het oordelen over de houding die anderen kiezen. We moeten ons niet tegen elkaar uit laten spelen, we moeten niet meedoen, we staan allemaal voor de uitdaging om de juiste houding te vinden en het antwoord is net zo simpel als moeilijk toepasbaar: Liefde. Vrede. Ook in onszelf, in de eerste plaats in onszelf.
Wat er energetisch gebeurt is dat ‘het’ voelbaar is. Als ik per ongeluk die reacties tot me neem, voel ik een hele nare energie en per ongeluk komt die lading in mijn systeem terecht. Natuurlijk begrijp ik de schok, de angst en de ontsteltenis van mensen, maar laat het in hemelsnaam een gewoonte worden om des te meer Liefde te voelen, om juist in ons hart aanwezig te blijven. Dat is onze kracht, onze macht, de enige weg die naar vrede leidt.
“Drop bombs of light all over Mother Earth. Especially target any place you know to be in need of peace.”
Hoe lang geleden is het dat John Lennon met Yoko Ono die campagne ‘War is over – if you want it’ begon? Het is actueler dan ooit, tijdloos. Ik zag vanmorgen dit filmpje en ja, hij heeft nog steeds gelijk: ‘We are the government’ – hoezo de schuld geven aan de regeringen en aan anderen? Wij hebben de macht. Laten we die eens goed gebruiken. In onszelf kan vrede wakker worden, in ons allemaal. Natuurlijk hebben we zelf ook nog wat te doen, zolang het nog geen vrede is in de wereld. Laten we onze verantwoordelijkheid nemen. Want hoe cliché het ook klinkt, het is zo: De vrede begint in ons. En Liefde is het enige antwoord. Daarin kunnen we blijven groeien… er kan nooit genoeg van zijn.
Als we dan niet weten wat we kunnen doen, laten we dan vooral doen wat wel binnen ons bereik ligt. Zoek het dichtbij. Make peace… in jezelf. In je omgeving. Met je verleden. Met je toekomst. Met jezelf. Want de wereld, dat zijn wij….