Even een belangrijke nuancering: Het gaat niet om de personen. De personen die we bepaalde dingen horen roepen of zien doen vertegenwoordigen iets. Iets wat leeft onder ‘ons’. Sommigen uiten een gemeenschappelijke frustratie, anderen uiten een gemeenschappelijk ideaal, weer anderen een bepaalde ongerustheid en sommigen houden een bepaald vertrouwen.

Ik herinner me dat ik ooit bij White Bull vroeg naar wat iemand bezielde die op Koninginnedag inreed op een massa mensen. Een onbewust persoon die een gemeenschappelijke woede, frustratie en geen-uitweg-meer-zien vertegenwoordigde. Onbewust. Hij was bij wijze van spreken de vulkaan die tot uitbarsting kwam. Zo zijn er dus meer vulkanen. Is het niet de een, dan is het wel de ander. En daarom gaat het niet over de personen. Niks staat op zichzelf. Al leven wij natuurlijk in een samenleving waarin we mensen wel persoonlijk verantwoordelijk en aansprakelijk stellen.

Natuurlijk vind ik dat we een persoonlijke verantwoordelijkheid hebben, maar ook vooral een gezamenlijke. Al die aspecten, die zich vertonen, leven kennelijk in mensen. Die zijn aanwezig in ‘het veld’ van bewustzijn. Woede als gevolg van het niet gehoord worden, andere woede als reactie daarop, ongerustheid, de roep om vrede, om vrijheid, om rechtvaardigheid en om gelijkwaardigheid. We zien ook onbegrip en onverschilligheid of vormen van arrogantie, van alles. En dat alles bij elkaar zijn wij, het veld is een gezamenlijk geheel. Welke positie je inneemt is ook beïnvloed door van alles, wat jij uit namens het geheel. En dat geheel kunnen we positief beïnvloeden, misschien juist door niets af te wijzen, maar ons ervan bewust te zijn dat het leeft en van wat er in onszelf leeft.

Misschien is het zelfs wel zo dat de meer bewuste mens een grotere verantwoordelijkheid heeft, juist omdat hij of zij ‘het geheel’ beter kan overzien. Dat hoop ik althans. Bewust zijn betekent toch dat je je eigen verantwoordelijkheid neemt voor wàt je waarneemt en ervaart, zowel in je eigen leven als in de wereld? Dat betekent toch dat je bereid bent naar jezelf te kijken, je eigen frustraties niet te ontkennen en op te ruimen wat er nog aan oud zeer en oude overtuigingen in je leeft? Dat betekent toch ook dat je weet dat je een verschil kunt maken, omdat je deel van het geheel bent?

Als wij als bewuste mensen bijvoorbeeld onze eigen frustraties goed onder de loep nemen, hoeven we die niet meer te projecteren op de buitenwereld. Dan nemen we daar zelf de verantwoordelijkheid voor. Ook voor alles wat we afwijzen, want daarmee wijzen we delen van onszelf af. Die delen willen juist gezien worden en het liefst meteen getransformeerd. Dat kan zodra je ze aankijkt.

Wat is die algehele frustratie nou eigenlijk? Het heeft ermee te maken dat mensen op een of andere manier (nog) niet tot hun recht komen, het gevoel hebben zichzelf niet te kunnen of mogen zijn, zich slachtoffer voelen en niet tot vrije expressie kunnen, mogen of durven te komen. Terwijl die vrije expressie, in alle opzichten, de stuwende kracht is, dat wat zich door ons heen wil manifesteren. De frustratie is dan eigenlijk de vrije expressie die tegengehouden wordt. Dat wordt dan vaak geprojecteerd op de buitenwereld, hoe onbewuster we zijn hoe meer we anderen daar de schuld van geven. Hoe meer we het uitbesteden, hoe minder verantwoordelijkheid we zelf nemen en hoe afhankelijker we zijn. Daarmee verliezen we juist onze eigen kracht. En dat is de werkelijke frustratie.

Hoe vinden we onze eigen kracht terug? Door aanwezig te zijn, mee te doen en deel te nemen. Door te durven, door te zijn wie we zijn en onze eigen ruimte in te nemen. Door ons niet te laten misleiden door alles wat we waarnemen, want we weten dat dat al verleden tijd is. We creëren nu op dit moment het nieuwe. Als je je doel goed voor ogen houdt, toont de weg zich. Door de stappen die we zetten, bereiden we de weg. De weg naar wat we wel willen, in plaats van wat we niet meer willen. De weg van vertrouwen en de weg van samen. Hij ligt te wachten en we kunnen hem zo bewandelen.

Voortdurend worden we uitgedaagd. Wees wijs en laat je niet op de kast jagen. Mijn Turkse vrienden zijn mijn Turkse vrienden en die harmonie laat ik niet verstoren. Overigens delen we dezelfde waarden, ook al zijn we in verschillende culturen opgegroeid en hebben we een hele andere opvoeding gehad. Natuurlijk, er zijn allerlei verschillen aan te wijzen, ik kijk liever naar wat ons bindt en waar we elkaar in vinden. En dat is veel. Veel meer waard ook.

Mijn ware Turkse vrienden hoef ik niet eens te vragen wat ze ervan vinden, dat weet ik al, daar zijn we het over eens. Wij maken geen onderscheid tussen de ene mens en de andere, wij wensen vrede en respect voor elkaar, vrijheid en gelijkwaardigheid. Werkelijke vrijheid is iets heel anders dan wat we hier nu zien gebeuren. Laat iedereen die hoog van de toren blaast en anderen beschuldigt van onvrijheden en onrecht eerst eens in de spiegel kijken.

Toch werd ook ik geprovoceerd, jawel. Van een hoge pief, die ik ooit ontmoet heb, kreeg ik een bericht dat hij heel boos was en tot overmaat van ramp kreeg ik een filmpje meegestuurd van Wilders, die de Turken had toegesproken. Ik zag dat er een Turkse vertaling onder was geplaatst en heb verder niet gekeken, maar het filmpje uit mijn telefoon gegooid. Deze man vertegenwoordigt mij niet en ik sta niet open voor haatdragende boodschappen. Van geen enkele zijde. ‘Geef die man niet zoveel aandacht, geef hem niet zoveel macht,’ zei ik. Hetzelfde geldt natuurlijk voor ‘ons’, we hebben ons laten provoceren en dat is eigenlijk heel dom. ‘Maak je niet zo druk,’ zei ik dan ook tegen de hoge pief, ‘op deze manier heb je helemaal geen campagne meer nodig.’ Toen bleef het stil.

Mannetjes… gekrenkte trots. Een raar spel wat over de hoofden van ‘gewone’ mensen heen uitgespeeld wordt, waar we dus niet aan mee hoeven te doen. “Er zijn meer mensen schaap dan er schapen zijn,” zei een wijzere Turkse vriend diplomatiek. We laten ons niet tegen elkaar uitspelen. We weten al wat ervan komt, van de ‘verdeel-en-heers’ politiek, of niet soms? Doen we daaraan mee? Waarom zouden we?

Alles is actie en reactie in de wereld en wie dat inziet kan wijzer zijn, een ander standpunt innemen en laat zich niet op de kast jagen. Niet door de een en niet door de ander. Vrijheid is een hoog goed en vraagt ons om onze verantwoordelijkheid te nemen, het goede voorbeeld te geven en vrede na te streven.

Wij kunnen op deze wereld ook vrede en vreugde scheppen. Weet je hoe we dat bereiken? Door dat doel voor ogen te houden… en ons ondertussen vooral niet van de wijs te laten brengen door wat er gebeurt, door ons niet te laten verdelen en overheersen. Door te kiezen voor vrede en te werken aan de vrede in onszelf. Want wat wij waarnemen in de wereld is een reflectie, een gevolg van onvrede in onszelf. Mensen voelen zich sterker als ze een vijand hebben om hun onvrede op te projecteren. Maar waar je tegen vecht, maak je juist sterker, geef je juist meer macht. Het is de hoogste tijd om in de spiegel te kijken in plaats van naar elkaar te wijzen.

Ik zie geen verschil tussen een Turkse vlag met Erdogan erop of een Nederlandse vlag met Wilders er op (ja, die kwamen beiden langs in het Journaal van de week). Vijandschap aanwakkeren om meer macht te verwerven is wat we Erdogan verwijten, toch? Laten we daar zelf dan vooral niet aan meedoen. Dan trappen we regelrecht in die val.

Waar het ook over gaat, in het groot of in het klein, zolang we ons laten triggeren, zijn we nog niet vrij.

 

Geliefde broeders en zusters,

Vergeet nooit dat jullie in een vrij land leven. Een land dat jullie de kans gegeven heeft om jullie stem uit te brengen. In vele landen heerst er nog een dictatuur en moet de burger zich gedeisd houden en mag men zich niet uitspreken. Het is echter een fundamenteel geboorterecht voor iedere ziel op aarde om op te komen voor zichzelf, om zich te laten horen.

De wereld heeft nood aan jullie stem. Hoe kan er anders een verandering optreden indien er enkel een stilzwijgen is ? Dan geef je juist je goedkeuring en kan er nooit een vernieuwing op gang gebracht worden.

Je innerlijke stem wil gehoord worden, wil zich manifesteren in de wereld. Hunkert naar een nieuwe wereld van waarlijke gelijkheid voor iedere ziel op aarde, voor welzijn en geluk, voor rechtvaardigheid en mededogen. Protesteren door te zwijgen, denken jullie dat zo de verandering ingezet zal worden?

Het aards paradijs is zo dichtbij als jullie het zouden toelaten, als jullie je koppigheid zouden loslaten, als er naar elkaar geluisterd zou worden. Jullie dromen allemaal van een andere wereld, maar kijk eens goed naar jullie zelf op een objectieve manier. Het begint altijd bij jezelf, we hebben dit reeds verschillende malen gezegd en zullen het blijven herhalen.

Een druppel dacht dat ze niet belangrijk was in het grote geheel van de oceaan en liet zich afdrijven op het strand. Ze verdampte echter en werd opgenomen in een wolk. Zo kreeg ze een heel ander beeld te zien van wat er zich onder haar afspeelde. Ze zag hoe haar broeders en zusters druppels een grote eenheid vormden en samenwerkten bij storm maar ook bij een schijnbaar rustige oceaan. Ze verlangde om terug in de oceaan terecht te komen omdat ze zag hoe belangrijk ieder op zich was. Uiteindelijk was het zover. De wolk werd zwaarder en de druppel viel terug de oceaan in. Er was echter iets veranderd binnen in haar hart. Ze wist wie ze was en tot wat ze in staat was als ze samenwerkte met de anderen. Dit maakte haar gelukkig en ze ijverde om deze boodschap door te geven aan haar familie..

Besef, onze geliefde broeders en zusters, dat jullie één grote familie zijn. Jullie zijn de aardbewoners en jullie mogen fier zijn op jullie prachtige planeet. Kijk met onschuldige ogen naar je medemens. Verzorg elkaar. Doe alles, maar dan ook alles om het beste voor iedere ziel op aarde te bewerkstelligen. Dit is jullie geboorterecht.

Geluk, Liefde, Vreugde, Gezondheid, Welzijn, …

Dromen is mooi, zorgen dat de dromen werkelijkheid worden is nog mooier…

Denk goed na hoe jullie de verandering teweeg willen brengen. Kom samen, beleef de nieuwe wereld. De verandering zal ingezet worden door jullie beweging, door jullie daden.

Ga diep in jullie hart en volg de richtlijnen die jullie intuïtief gegeven worden.

Vertrouwen en hoop..

Positiviteit en groei..

Kracht en daadkracht…

Wij houden van jullie,

WIJ

Dit is een channeling van Inge De Smedt (WIJ) in antwoord op de vraag of ‘bewust niet stemmen’ helpt om veranderingen teweeg te brengen. Ik heb mijn gevoel hierover dus even gecheckt. Mocht iemand nog vragen hebben hierover, voel je vrij om ze te stellen. Voel je ook vrij om dit bericht te delen. Laten we stappen zetten in de richting van onze dromen….

Als je iets wenst, wat dan ook, kan je dat in gedachten doen en er licht naartoe sturen en het je voorstellen, maar vervolgens vraagt het ook actie. Om het in de praktijk te brengen en te manifesteren is het nodig om stappen te zetten. En om in onszelf op onderzoek uit te gaan: Welke veranderingen zouden we willen zien? Wat in onszelf is nog niet vrij van oude pijn en kleurt ons wereldbeeld? Wat valt er nog los te laten om de Eenheid te zien en de wereld als een grote familie?

Het is niet specifiek bedoeld voor vrouwen, maar het is wel een toepasselijke boodschap op deze vrouwendag. Een klein – enigszins bewerkt – stukje uit ‘Een nieuw begin’: Zie je wat er al is?   

Misschien is het tijd om onszelf eens toestemming te geven en bereid te verklaren om onze rol in het geheel tot wasdom te laten komen en wat minder terughoudend te zijn in het naar buiten treden. Waarom zouden we ons laten overstemmen? Het is juist de hoogste tijd voor andere geluiden. Laten we eens uit ons eigen veilige circuit tevoorschijn komen… en onze stem laten klinken.

Laten we onze talenten waarderen en erkennen en onszelf beschikbaar stellen om te delen wat we weten, zien en voelen. Daar kan de wereld niet slechter van worden en ook voor onszelf kan het geen kwaad. Het is de volgende stap. Het is groei. En die hoeven we vooral niet zelf te frustreren door te twijfelen of het wel goed genoeg is.

De mind is nooit tevreden en waarschijnlijk zou-ie nog steeds niet tevreden zijn als de hele wereld bereikt was. Dan was er wel weer wat anders. De mind is nooit in het nu, dus nooit tevreden met hoe het nu is. Dat is de crux. Creëren vanuit de mind werkt dus averechts. We kunnen vanuit het hart wel aanwezig zijn in het nu, vrede voelen en vreugdevol creëren. Door dankbaar te zijn, zijn we meer in het NU aanwezig en waarderen we wat er wel is. Automatisch creëer je daar dan meer van.

Laten we het gat dichten tussen die wens, die nieuwe realiteit die we wensen en de huidige situatie, zoals we die nu waarnemen en waar we nog niet tevreden mee zijn. Want door iets nieuws te willen creëren vanuit ontevredenheid, het ontbreken ergens van, zal dat gebrek zich juist keer op keer blijven manifesteren. Het is nodig om het naar een ander niveau te tillen. Alles is energie en lading, dus is het een kwestie van afstemmen op een hogere trilling, niet blijven hangen op het oude level. Alsof je de radio afstemt. Op het moment dat je je afstemt op je wensen, je blik richt op wat je wel wilt en waar je blij mee bent en dat ook voelt, tune je in op een andere frequentie. Je creëert als het ware meer ruimte, het kan dan die kant op gaan bewegen.

Liefde en dankbaarheid zijn hoge frequenties en je eigen innerlijke vrede houdt angst buiten de deur en dus ook dat waar je bang voor zou kunnen zijn. Het is de manier om immuun te zijn voor lagere frequenties.

Formuleer je wens en blijf daar op gefocust. Vanuit vrijheid, bevrijd van angsten, onzekerheden en frustratie, kan het wel. Vanuit vreugde en vanuit het hart gaat het een stuk makkelijker. Allemaal innerlijk ‘werk’ dus: opruimen en bevrijden, je ballast afgooien en je verheugen en er alvast van genieten. De kunst is te zien wat er al is. En het is er dan dus ook. Want het is er in jouw beleving. En dat is waar alles te vinden is. Alles is er al…

Doe je mee? Stel je eens voor dat er vrede is in de wereld. Dat we elkaar vergeven, vertrouwen, begrijpen, het beste in elkaar zien, elkaar helpen, bemoedigen, stimuleren en respecteren. Dat we leven op een prachtige wereld, waar we met z’n allen van genieten en waar we goed voor zorgen, dat we tevreden zijn en blij, leven in vrijheid en allemaal doen waar we goed in zijn en waar anderen ook weer plezier van hebben. Dat er genoeg is voor iedereen, genoeg voedsel, liefde, aandacht, genoeg kansen, mogelijkheden en genoeg te beleven om van te genieten. Zo moeilijk hoeft dat niet te zijn, want alle ingrediënten zijn er. Kijk eens wat er allemaal al is. Het begint in ons: Zie je wat er al is?

In plaats van iets af te wijzen en af te keuren, kan je je ook afvragen: Wat wel, hoe zou ik het wel graag zien? Mensenlief wat zou de wereld er dan anders uitzien!

Er zijn nog altijd meer overeenkomsten dan verschillen: iedereen wil toch uiteindelijk vooral vrij en blij en dus ook veilig en in vertrouwen kunnen leven?

Als we ons niet veilig voelen, beschouwen we de wereld als onveilig en wijzen we al snel van alles buiten onszelf aan als de oorzaak daarvan. Daarmee plaats je iets buiten jezelf, wat afgescheidenheid oplevert. Ook in jezelf.

Kijk eens in de spiegel, die de wereld is. Wat vertelt het je over jezelf? Welk deel van jou wil hier gezien worden? Welk deel van jouw eigen kracht – vertrouwen – wordt hier nog ondermijnd? Denk je werkelijk dat het in de buitenwereld te plaatsen is?

Alles wat je waarneemt, vertelt je iets over jezelf. De gevaren die je ziet, de macht die je ziet, de zaken waar je je aan ergert, het idee dat je niets te vertellen hebt, het idee dat je afhankelijk bent, niet goed genoeg bent, niet meetelt, dat er niet naar je geluisterd wordt, enzovoort enzovoort. Zie je in ieder mens de schoonheid, de waarheid en de potentie? Wat is het beeld dat je hebt, waar is je beeld nog beperkt? Met alles wat we afwijzen, wijzen we delen van onszelf af. Met vertrouwen creëren we meer vertrouwen en dat is een opbouwende kracht, waarmee we de wereld mooier maken. We kunnen dat vertrouwen echt alleen in onszelf vinden.

Het punt is dat er nu een heleboel – veel teveel – energie gestoken wordt in het benadrukken van wat we niet willen, waar we bang voor zijn of waar we ons zorgen over maken of wat we onwenselijk vinden en daarbij ook nog op alle ‘fouten’ die gemaakt zijn, de schade die is aangericht, enz… enz… Daarmee wordt het extra bekrachtigt en in stand gehouden (afscheiding). Terwijl wij zelf ook heel anders kunnen kijken daarnaar en dat al heel veel verandert. Wij kunnen zelf de verandering zijn, dat zijn we ook. We zijn allemaal deel van het geheel, of we willen of niet. We hebben er toch mee te maken. Als je dat anders wil, hoe dan? Hoe zou het kunnen bewegen van A naar B? Hoeveel vertrouwen heb je in jezelf en in dat we wel degelijk heel veel kunnen transformeren door anders naar de wereld te kijken en iedereen lief te hebben. Liefde vraagt alles en iedereen te omarmen. Het transformeert allemaal van binnenuit. Elk deel van jezelf. Want hoe wij de wereld zien, is onze spiegel.

Zien wij ‘verhalen’ waarvan we ons afgescheiden voelen, welk verhaal zit daar dan achter? Welk deel van onszelf heeft zich afgescheiden? Welk deel van onszelf wijzen we dan af? Elk oordeel ergens over is iets buiten jezelf plaatsen wat gezien wil worden. Focus op de wereld die je wenst, ja, dan zijn we daar naartoe op weg. Dat verandert niet van de een op de andere dag, het is een groot proces, in onszelf. En dat kunnen we uiterlijk ook waarnemen. Het is zoals je denkt dat het is. En zo krijg je het ook…..

 

Het deed nogal wat stof opwaaien – mijn reactie op het ‘bewust niet stemmen’ gisteren en ja, dat kwam wellicht ook door mijn toon… Ik reageerde op een artikel dat rondgaat in bepaalde kringen, waarin uitgebreid uiteen gezet wordt waarom ‘bewust niet stemmen’ zinvol zou zijn. Waarom wind ik me daarover op eigenlijk?  Omdat veel bewuste mensen zoekende zijn naar ‘de weg’ en meer specifiek ‘hun eigen weg’ en het gevoel hebben dat het ook anders kan op de wereld en ja, dat is ook zo. Dat vind ik ook. Als iedereen mee zou doen, zou durven om stappen te zetten op die weg, in het dagelijks leven, NU, met de mogelijkheden die je elke dag hebt, in alle keuzes die je maakt, ook als je boodschappen doet bijvoorbeeld, dan dragen we bij aan die verandering.

Ik zou ook graag een ander economisch en politiek systeem zien, maar ik zie ook dat die veranderingen in aantocht zijn. Het begin is er. Marianne Thieme en Jesse Klaver vertegenwoordigen naar mijn idee die vernieuwing, het lukt ze aardig om door te dringen en die boodschap uit te dragen. En ze doen het goed in de peilingen. Daarbij vindt de partij voor de dieren het belangrijker om geen concessies te doen en vast te houden aan haar idealen en op die manier invloed te hebben op het geheel, terwijl Jesse Klaver de beweging in gang zet door wel de samenwerking te zoeken met andere partijen. Maar okee, of mensen nou wel of niet gaan stemmen en waarop, dat mag iedereen natuurlijk zelf weten. Dat is ieders goed recht. Waar het mij om gaat is dat het wereldbeeld dat in de artikelen over ‘bewust-niet-stemmen’ geschetst wordt over ‘leugenachtige systemen’ die in stand gehouden worden juist ook iets creëren wat je in stand houdt.

Hoe je naar de wereld kijkt, het beeld dat je hebt, de manier waarop je kijkt, dat heeft invloed op wat je ziet. En dat creëert altijd meer tweedeling als je denkt in ‘wij’ en ‘zij’ en in anderen of in systemen ‘het kwaad’ ziet. Het is helemaal waar dat deze wereld nog grotendeels wordt geregeerd door economische belangen, maar dat zouden we toch juist graag anders zien? Daarin kunnen we juist nu andere keuzes maken, waarmee we veranderingen in gang zetten. We doen er nu eenmaal allemaal aan mee, want we leven op deze wereld. Ik neem aan dat iedereen wel eens naar de supermarkt gaat, ook daarmee ondersteun je dat ‘oude economische systeem’. Maar op het moment dat je bijvoorbeeld heel bewust ervoor kiest om alleen nog maar ‘eerlijke producten’ te kopen, maak je al een verschil. In alles wat je doet, kan je zelf een verschil maken.

Het geen vertrouwen hebben in de ontwikkelingen die gaande zijn, is naar mijn idee het grootste probleem. Als je vertrouwen hebt in jezelf, zie je een andere wereld. Dan heb je er vertrouwen in dat alles juist de goeie kant op beweegt. Dat er veranderingen mogelijk zijn. Dat we daar zelf aan bij kunnen dragen. De verandering, dat zijn wij.

Globaal bekeken kan je zeggen dat er een nieuwe balans ontstaat, we zijn op weg naar een nieuw evenwicht, yin en yang, tussen het mannelijke en het vrouwelijke, tussen geven en ontvangen, meer respect voor de aarde en minder onderdrukking of overheersing op basis van macht. Dat gaat ook over de balans in onszelf, over bewust handelen, in overeenstemming met je eigen innerlijke waarheid stappen zetten. Je niet laten onderdrukken, je uitspreken, ergens voor durven staan, zodat je jezelf trouw bent. We hebben nog een heel terrein te winnen, wat dat betreft. En waar je in gelooft, dat bepaal je zelf, maar hoe bereiken we meer vrede op de wereld? Door met elkaar in dialoog te gaan, door vertrouwen te hebben, door de eenheid te zoeken, door te begrijpen dat wat de wereld ons spiegelt ons onszelf laat zien en ons idee over de wereld en onze eigen kracht? Of door de wereld te zien als iets waar we niks mee te maken hebben, met vijanden, systemen die we niet vertrouwen en afwijzen, wat alleen nog maar meer dualiteit in de hand werkt?

Waar je aandacht aan besteedt, groeit en wat je afwijst ook. Wat is wijsheid? Je eigen gevoel volgen en je niks wijs laten maken door anderen. Want er wordt aan alle kanten gemanipuleerd, juist ook door degenen die het over manipulatie hebben. Maar je bepaalt zelf wat voor jou Waar is en of je je laat manipuleren.

Hoe zie je de wereld en hoe zou je de wereld willen zien? Wil je geloven in ‘het kwaad’ of in ‘het goede’? Geloof je in jezelf en het verschil dat jij kunt maken? Door de wereld voor je te zien zoals je hem wenst? Wat wil je wel in plaats van wat wil je niet? Elk verzet versterkt juist wat je niet wilt. Alles lost zich op als je je verzet ertegen opgeeft. Dus ja… waar maak ik me eigenlijk druk over? Ik geloof in die mooie nieuwe wereld, die we tegemoet gaan. En ik ga me focussen op alle positieve veranderingen die ik nu al zie! Ik verheug me op de vernieuwing. Het is een boeiend proces van bewustwording, waar ik graag mijn steentje aan bijdraag.

Afwijzen is geen oplossing. Er zijn mensen die denken dat het helpt om ‘bewust’ niet te stemmen om een ander systeem sneller te bewerkstelligen. En waar komt dat andere systeem dan vandaan, denk je? Komt dat zomaar uit de lucht vallen?

Vernieuwing komt van binnenuit, niet alleen vanuit onszelf, maar ook van binnenuit het ‘oude systeem’ en van binnenuit bedrijven, organisaties, gemeenschappen, landen en ja, ook vanuit de journalistiek en de politiek. Nog altijd is het een reflectie van onszelf, de veranderingen volgen op de ontwikkelingen in de samenleving, van de mensen. En daarom kun je juist beter wel meedoen in plaats van niet. Wees zelf de verandering, sla bruggen waar mogelijk, denk na over hoe het ook anders kan en neem het voortouw in je eigen omgeving.

Afwijzen is net als boos zijn en anderen de schuld ergens van geven, terwijl je toch daarmee echt ‘de macht’ buiten jezelf plaatst. Je zet jezelf buitenspel. Jezelf beter of meer waard voelen dan een ander is nooit terecht, want de ander ben je ook zelf. Wat je tegenkomt in de buitenwereld, laat je jezelf zien. Je daar tegen afzetten en het afwijzen betekent dat je nog volop in de dualiteit zit, in het gevecht, je plaatst daarmee juist veel meer macht buiten jezelf.

Kom met een alternatief, in plaats van te vechten tegen het oude. Zoek kansen en mogelijkheden en doe mee, dan heb je zeggenschap. Als je echt wilt dat er iets verandert, ga je toch niet aan de kant staan en roepen dat het allemaal anders moet en vervolgens boos mopperen dat men het niet doet? Dat is pvv-gedrag. Dat is geen verantwoordelijkheid nemen. Trouwens, als je niet stemt, moet je ook niet klagen.

‘Zien jullie de vernieuwing niet?’ zou ik willen zeggen tegen degenen die denken dat je door niet te stemmen de zogenaamde frequentie kan verhogen, dat je door er niet aan mee te doen iets kan veranderen. Kijk beter. Waar kijk je naar? En wat hou je daarmee in stand? Alles wat je afwijst blijft! Alles waar je mee vecht, bevestig je. Hoe is je wereldbeeld eigenlijk als je alles ‘manipulatie’ en ‘leugenachtig’ noemt? I’m sorry, maar dat is niet erg verlicht.

Met niet stemmen hou je juist de gevestigde orde in stand. Je kunt  wel ’tegen’ het hele politieke systeem zijn, maar stem dan gewoon voor iets anders. Er zijn nog nooit zoveel partijen geweest en er zijn ook veel partijen die juist verandering beogen van het hele systeem. Wat dacht je van het basisinkomen? Zou dat geen enorme verandering betekenen in het economische stelsel? Er zijn meerdere partijen die dit in hun programma hebben staan: De burgerbeweging, de partij voor de dieren, Mens en de Vrijzinnige partij. Misschien nog wel meer.

Je leeft op deze wereld, de verandering zijn wij. En we zijn deel van het geheel. Je zegt toch ook niet: De wereld bevalt me niet, dus ik doe niet mee? Waarom ben je hier, denk je? Om je eigen bijdrage te leveren, om te leven, om de verandering te zijn die je wenst te zien in de wereld. Daar zal je dan een weg voor moeten vinden. Jouw weg. En wat jouw weg is, bepaal je zelf. Dat is helemaal waar.

Maar door protest en tegen zijn en afwijzen van wat er is, bereik je niks. Alleen het tegendeel. Kijk waar je voor bent. Focus op de wereld zoals je hem zou willen zien en zet je eigen stappen in die richting. Spiritualiteit is niet dat je je afzondert en onttrekt, de wereld afwijst en jezelf ‘anders’ vindt dan anderen, het is juist het toepassen van de spirituele ‘wetten’ in de praktijk, waar het over gaat.  Het toepassen in je eigen leven, in de dagelijkse praktijk. Hoe kan je denken de dualiteit overstegen te zijn als je wereldbeeld zo zwart-wit is?

Er is pas vrede in de wereld als wij de vrede in onszelf gevonden hebben. Dat betekent dat wij ook een vredige wereld kunnen zien. Dat we helemaal niets afwijzen, maar alles met de ogen van liefde bekijken en zelf geen vijanden meer zien. We zijn een, weet je nog? Wat betekent eenheid? Dat wat je waarneemt je jezelf laat zien. Dat er actie-reactie is. Dat we samen de verandering zijn. En ja, we zijn allemaal deel van dat hele spel, wat hier gespeeld wordt. Overzie het spel en zie je eigen rol in het geheel. Wees de verandering die je wilt zien in de wereld.

 

Misschien is het toch beter om het niet meer allemaal op de voet te volgen, want nu word ik wakker in de wetenschap dat Marianne Thieme lid is van de Zevende-dags Adventisten (dat mag en het zegt op zich natuurlijk niks over de partij zegt, maar toch…) en daardoor begin ik weer terug naar Jesse Klaver te zweven. Ik vind dat hij het goed doet, ik hoop dat hij het volhoudt. Dat is echt een hele kunst in die politieke arena. In elk geval voegt hij de daad bij het woord, wat betreft ‘samen’ door niet met modder te gooien en mild te lachen om uitglijders van collega’s.

Je ziet meteen wat het punt is, het gaat al snel over de poppetjes en als ik als toeschouwer al verzeild raak in die soapachtige taferelen, die zich afspelen – en op zich best komisch zijn, hoe moet je dan ‘goed bij jezelf blijven’ als je er midden in zit?

Het schokkendste was de 57-jarige man in het publiek, die aan Pechtold vroeg waarom hij moest wachten tot z’n 75-ste om uit het leven te stappen. En het mooiste de lange stilte die Pechtold, onverwacht geconfronteerd met die vraag, durfde te laten vallen. ‘Zou iemand echt een arm om deze man heengeslagen hebben?’ vraag ik me af. Want dat zeggen ze allemaal, stuk voor stuk, van links tot rechts, dat dat het eerste is wat nodig is. Misschien wel ja.

Dan lees ik ondertussen een gechanneld bericht van Ranjana, oja, dat is de kunst, om jezelf daar steeds aan te blijven herinneren:

“Omstandigheden, situaties die er in jouw leven zijn, zijn er, omdat zij jouw gedachten vertegenwoordigen. Zoals je weet: waar je aandacht aan geeft, groeit, zowel in positieve zin als in negatieve zin. Helaas is het zo dat negativiteit een bolwerk is, waaraan iedereen verslaafd lijkt te zijn. Er wordt veel meer aandacht besteed aan negativiteit dan aan positiviteit. En dit bolwerk zou je kunnen zien als een collectieve conditionering. En Wij zouden zeggen: een collectieve verslaving.”

Dat zei White Bull ook vorige keer toen ik hem sprak, dat mensen verslaafd zijn aan drama. Het is waar. Let maar eens op, dan merk je hoe makkelijk je aandacht getrokken wordt naar ‘drama’s’. Ik geef toe, ik volg de hele soap ook…

Maar er is een groot verschil tussen bewuste en onbewuste mensen: Onbewustheid geeft situaties en anderen de schuld.

Ranjana: “Geloven in denken, maakt het denken wáár. De meeste mensen hebben last van hun gedachten, maar zij denken dat het door omstandigheden buiten hen komt. Die situaties zorgen voor het ongemak, denken zij.”

Dat is wat er echt aan de hand is hier, kijk maar naar dat hele politieke tafereel en zie hoe iedereen overal de schuld van krijgt. De een geeft de moslims de schuld, de ander ‘de elite’ of het beleid van de afgelopen jaren, enzovoort. Wij als ‘weldenkende mensen’ (neem ik aan) kunnen hier heel makkelijk zien hoe bizar het is om te geloven dat de koran ons zou bedreigen en dat er daarom hekken om het land heen zouden moeten komen. Maar mensen die zo denken, geloven dat misschien echt. Als ik ernaar kijk, kan ik me niet voorstellen dat ze echt zo denken, het komt op mij over als een vreemd en ongeloofwaardig spel. Wat ik Wilders en die Fleur van hem en trouwens ook Trump zie doen is voortdurend bizarre beschuldigingen uiten, alles is een gevaar en iedereen is een vijand, die bestreden moet worden. Een groot deel van de mensen kan op deze manier zien hoe dat werkt, als je bepaalde gedachten gaat geloven. We krijgen het uitvergroot voorgeschoteld.

Maar dan die man van 57, die gelooft ook zijn gedachten. Hij is ervan overtuigd dat het leven voor hem niet beter wordt. Ik niet, eerlijk gezegd. Iedereen kan opeens het moment meemaken dat hij ‘het licht’ ziet. Vaak gebeurt dat juist in de diepste duisternis. Neem Eckhart Tolle, die niet meer kon leven met zichzelf en zich opeens op een ochtend dat hij wakker werd, afvroeg: ‘maar wie is dat dan die zegt dat hij niet kan leven met zichzelf? Zijn er dan twee?’ Op dat moment drong het besef tot hem door dat hij dat niet was, die ‘zelf’ die hij dacht te zijn. Zoals Leonard Cohen zong: There is a crack in everything. That’s how the light gets in.

Okee, laten we vooral nog even ‘de oplossing’ aanreiken. Ranjana verwoordt het zo: “Als je iets meemaakt waarin je je ongelukkig, ongemakkelijk, niet comfortabel, boos, verdrietig of angstig voelt, word je dan vooral gewaar van de gedachten die je hebt over de situatie. LET OP: deze gedachten- precies deze gedachten- zijn er de oorzaak van dat jij deze situatie meemaakt. Het is een vicieuze cirkel: gedachten die jij gelooft, worden als het ware “materie” die zich uit als een levendige situatie. Vervolgens heb je weer dezelfde gedachten die je al geloofde, maar dit keer zie je de gedachten als een “bevestiging” dat het klopt wat je geloofde. Dit is een cruciale denkfout! De gedachten die je hebt, heb je altijd.  Het is niet zo dat ze je bevestigen. Laat dit goed tot jou doordringen. Gedachten bevestigen niets.”

Door je gedachten waar te nemen en te onderzoeken, kom je op een ander terrein terecht. “Je kunt net zo goed andere gedachten nemen,” zeg ik dan graag. “Neem gedachten die jou meer dienen, waar je je beter bij voelt. Vertel jezelf een ander verhaal.” Dat is natuurlijk nog steeds een verhaal, maar dan voel je je wel beter en creëer je ook een andere werkelijkheid voor jezelf. Je kunt gaan kiezen. Je kunt er als het ware mee gaan spelen. Je overziet het hele spel beter. Je ziet hoe je bepaalde situaties zelf hebt gecreëerd en dus kan je ze ook anders creëren.

Mocht je vastzitten in bepaalde terugkerende negatieve gedachten – over jezelf, een ander of een situatie, doe dit dan eens:

“Onderzoek ze door bijvoorbeeld te vragen: aan wie behoren deze gedachten toe? Als je zegt: “aan mij”. Vraag dan waar die “mij” is. Als je je vinger drukt in je borstgebied en zegt” hier”. Vraag dan: “waar precies?”. Vraag steeds maar door en door en door. Net zolang totdat je geen antwoord meer weet. Laat dán het wonder gebeuren! Voel dan in het innerlijk lichaam- beweging, tinteling, stroming, ademhaling die stokkerig of stromend verloopt- hoe dit volledig niet-weten voelt. Doe het, ervaar het, wees nieuwsgierig en openminded. Laat dit jouw leefwijze worden, opdat jij steeds ruimer wordt van binnen. Vrij wordt van lichamelijke spanningen en verkrampingen die al deze gedachten hebben voortgebracht.  Want, op het moment dat de gedachte oplost, vindt daarmee de oplossing van spanning ook plaats!” (Ranjana, voor de hele channeling, zie hier.)

En ik zal het je nog sterker vertellen: het probleem, de hele situatie lost zich dan zelfs op!

Dus, doe je mee? Mocht je je zorgen maken over het (politieke) klimaat, over de wereld, over Trump of over iets anders in de wereld: Neem andere gedachten! Het lost zich op als wij onze gedachten erover waarnemen en minder in de (verslaving aan) zorgen over de wereld stappen. Geloof niet alles wat je denkt, kies voor een betere wereld door ‘betere’ gedachten te nemen over de wereld. Het lost zich dan heel snel op!

En nu denk je zeker, ‘jaja, dat kan niet’? Dat is weer een gedachte! Laat die ook eens gaan en zie alle positieve ontwikkelingen. We worden ons met z’n allen steeds bewuster. Juist door alles wat er gebeurt, kunnen we het zo goed zien. Dat maakt ons bewust. En daarbij is de kracht van de Waarheid veel sterker. We hebben dus niet eerst de helft van de mensheid nodig om hier aan mee te doen, bovendien verandert je eigen wereld meteen als je deze ruimte creëert.  De rest volgt vanzelf…

Men zou kunnen zeggen dat mijn wereldbeeld beperkt is, want ik selecteer. Ik selecteer waar ik me mee bezig houd en hoe, wat ik volg en wat niet. In feite doet iedereen dat, bewust of onbewust. Ik denk ook dat het een goed idee is, om je niet te laten overspoelen door allerlei negativiteit, angsten en zorgen in de wereld. Je kunt kiezen waar je de aandacht op richt en dat is ook de bedoeling, dat je zelf kiest. Je weet inmiddels wel dat je daar dan ook meer van krijgt.

Wel volg ik de politiek en de algemene ontwikkelingen momenteel enigzins, omdat ik benieuwd ben naar de verandering. Schiet het al een beetje op met die nieuwe wereld? Ook dat hangt ervan af waar je naar kijkt. Er zijn temidden van alle chaotische taferelen in de wereld ook hele positieve ontwikkelingen zichtbaar. Voor wie het wil zien natuurlijk, maar het geeft een indicatie: Steeds vaker verschijnen mensen met nieuwe ideeën en oplossingen op het toneel. Zo was daar bijvoorbeeld Clarence Seedorf, die gisteren twee kibbelende partijleiders op de vingers tikte bij Jinek: “Jullie moeten het voorbeeld geven en samenwerken.” Of wat dacht je van de jongerenorganisaties, die samen een manifest opgesteld hebben voor een schonere wereld? Natuurlijk, het blijft allemaal een beetje ondergesneeuwd worden door het onderlinge gekissebis en de uitglijders en/of persoonlijke wroeging van bepaalde personen, ego’s die momenteel een strijd om de stemmen voeren, maar ondertussen is er wel vernieuwing zichtbaar.

Durven we ons uit te spreken? Dat is misschien wel waar het over gaat. En dan bedoel ik niet zozeer met onze stem straks op 15 maart, ja ook natuurlijk, maar vooral in het algemeen, buiten onze eigen ‘bubbel’? Met een zekere regelmaat hoor ik mensen zeggen dat ze vooral behoefte hebben aan ‘gelijkgestemden’. Okee, dat mag, maar waar ben je bang voor als je met niet-gelijkgestemden omgaat? Durf je je dan niet uit te spreken? Durf je dan niet te laten zien wie je bent?

Come on, doe daar wat aan. Heb het lef om dat toch te doen. Het is onze uitdaging om niet alleen in ons eigen veilige wereldje rondjes te blijven draaien, maar om helemaal aanwezig te zijn. Je bent nog niet ‘klaar’ met je ‘werk’ als je bang bent voor anderen en als je bang bent jezelf te zijn. Vergroot je terrein een beetje door zelf open te staan voor anderen en hen niet af te wijzen. Zie het als een uitdaging. Weet dat jouw veiligheid helemaal niks te maken heeft met de buitenwereld, maar met de veiligheid die je in jezelf kunt voelen en versterken. Ik zeg niet dat je de hele dag allemaal discussies moet gaan voeren, maar voel je wel vrij om het voorbeeld te zijn, jezelf trouw te blijven, geen concessies te doen aan jouw eigen ‘waarheid’, want daar heb je recht op.

De wereld wordt gevormd door hoe wij hem waarnemen. Dus als wij ‘bang’ zijn voor de wereld, krijgen we ook een wereld om bang voor te zijn. Voed het vertrouwen in jezelf door regelmatig met jezelf af te stemmen: Wat voel ik, wat vind ik, wat wens ik? En durf dat te zijn, durf achter jezelf te gaan staan. Durf tevoorschijn te komen. Durf de aandacht ergens anders op te richten als dat nodig is. We hoeven niet mee te doen met iedereen die klaagt en zeurt en intolerant is. Maar we hoeven hen ook niet al die ruimte te geven en ons bang te laten maken.

Laten we proberen om daar dwars doorheen te kijken en te focussen op wie die anderen echt zijn. Dat kan als je je niet laat afschrikken, als je over jezelf heen stapt, vanuit de wetenschap dat alles maar een houding is. Iedereen wil uiteindelijk gezien en gehoord worden in wie hij werkelijk is. We zouden al die ‘problemen’ niet hebben als we niet zo naar elkaar zouden wijzen en oordeelden over anderen. Dat doen we ook als we het over ‘gelijkgestemden’ hebben, want indirect zeggen we daarmee dat we die anderen afwijzen en ons niet thuisvoelen bij hen. Ieder mens is in de eerste plaats een mens, met een hart. En alleen vanuit het hart hebben we echt contact. Dat verzacht. Dat geeft ruimte. Dat verbindt en dat brengt vreugde.

Als je zelf durft te zijn wie je echt bent – en wie je echt bent is liefdevol, geduldig en krachtig – nodig je dat ook in de ander uit. Laat je niet misleiden, blijf het mooiste zien in elk mens  dat je tegenkomt. Laat het mooiste van jezelf ook zien. Er is geen goede reden om dat niet te doen.

Sommigen noemen dat ‘kwetsbaar’, maar ik vind het juist sterk en er is niets ‘kwetsbaars’ aan eerlijkheid. Jouw ware zelf kan niet aangetast worden, dat hebben we onszelf wijs gemaakt, maar dat klopt niet. In die zin moeten we ons zelf niet zo afvallen. Voel de kracht van wie je werkelijk bent. Don’t let anything dull your sparkle.

Ik herinner je op dit punt graag aan de woorden van White Bull:

“Pure Love casts out fear.”

Het is juist je bescherming. Het licht kan niet aangetast worden door het donker. Het donker kan wel verlicht worden. Iets om te onthouden. De dagen lengen, het zonlicht wordt alweer sterker.

Als wij zelf niet afgewezen willen worden, moeten we anderen ook niet afwijzen en zullen we vooral onszelf niet moeten afwijzen. Er is altijd een punt te vinden waarop we de verbinding kunnen vinden, waarin onze ‘sparkle’ die van een ander raakt en doet oplichten of andersom.

Kijk je naar de verschillen of naar de overeenkomsten? Laat je een ander in zijn waarde, zie je z’n waarde? Natuurlijk, we zien veel mensen die dat niet doen, maar is het niet aan ons om dat te doorbreken? Om het voorbeeld te zijn?

Daar gaat het over in deze tijd en daarom is het dus juist zaak de angst in onszelf te overwinnen. Dat maakt ons sterker en dat maakt de wereld mooier. Verstop je niet, kom tevoorschijn. Net als de lente! Fris en stralend, optimistisch en vrolijk, al die bloemetjes die tevoorschijn komen, maken ons blij.

Stel, we zouden kiezen voor een heel ander politiek systeem, hoe zou dat er dan uit moeten zien? Daar heb ik over nagedacht, omdat ik van mening ben dat ergens ‘tegen’ zijn geen zin heeft, daar hebben we niet zoveel aan. Net zo goed als niet stemmen niet helpt. Het leek mij wel een goed idee als we twee stemmen uit konden brengen. Dat zou in elk geval een genuanceerder beeld opleveren. Wat dacht je bijvoorbeeld van een stem op de partij, waarvan je wilt dat die gaat regeren en een stem op iemand die jou vertegenwoordigt in de tweede kamer? Zou het niet ideaal zijn als de Tweede Kamer echt een afspiegeling was van de samenleving? Als iedereen zich vertegenwoordigd voelde? Een beetje zoals in het Lagerhuis op tv? Dat het niet zozeer gaat om hoeveel politieke ervaring en ambitie men heeft, maar om daadwerkelijke vertegenwoordiging van iedereen: Zowel ouderen als jongeren, studenten, werkenden, zelfstandigen, diversiteit in alle opzichten, dus ook qua geloof, cultuur, geslacht, geaardheid en opleiding. Dan zou je dus op iemand moeten stemmen die het meest op jou lijkt, qua ‘profiel’ en dat is dan jouw vertegenwoordiger. Maar voor het kabinet kiezen we deskundigen, mensen met ervaring op het desbetreffende terrein, die echt weten waar het over gaat omdat ze het van nabij meegemaakt hebben en die hun eigenbelang kunnen overstijgen. Het doel is samenwerking op elk terrein.

Dat gaat dwars door alle partijen heen, links en rechts is toch al een achterhaald begrip. Ik vind mezelf niet links en niet rechts, want ik ben een voorstander van meer vrijheid, flexibiliteit en vernieuwing, maar ook van een veel beter milieubeleid en gezonde multiculturele samenleving, wereld zelfs, waarin iedereen tot z’n recht komt. Minder regels en meer basisvoorzieningen, die voor iedereen geregeld zijn. Kan dat? Ja, dat lijkt me wel. Als we daarvoor zouden kiezen, zouden we dat mogelijk maken.
Het grote voordeel van een basisinkomen is bijvoorbeeld dat we mensen niet meer betuttelen, dat er heel veel regels en controle afgeschaft kunnen worden, dat mensen (ouderen met aow-uitkering bijvoorbeeld) gewoon samen kunnen wonen zonder gekort te worden. Dat iedereen aan de slag kan zoals hij of zij dat wenst, of dat nou deeltijd, full-time, vrijwillig, mantelzorg of het opzetten van een eigen bedrijfje is. Het zou zeker een positief effect hebben op de werkgelegenheid, een betere verdeling van arbeid teweeg brengen en in elk geval veel angst en zorgen wegnemen. De basisvoorzieningen, ook zorg en (bij-)scholing, zijn voor iedereen geregeld en daarnaast heeft iedereen de vrijheid èn de verantwoordelijkheid om er zelf wat van te maken. Onbetaalbaar, roept men dan al snel, maar stel je eens voor wat het oplevert: Meer vrije tijd voor iedereen, meer sociale samenhang, meer tijd om goed voor jezelf en anderen te zorgen, dat komt de gezondheid en het klimaat ten goede. We besparen heel veel op bureaucratie en gezondheidszorg, reken maar. Iedereen heeft de mogelijkheid zichzelf te blijven ontwikkelen en zo bewegen we met z’n allen makkelijker mee in de onvermijdelijke veranderingen die het nieuwe tijdperk met zich meebrengt.

Ik zie namelijk een verandering die onontkoombaar is en waar het ‘oude systeem’ niet meer op aansluit. Mijn visie is zeker beïnvloed door die van Reinier Castelein van De Unie, met wie ik samen heb gewerkt aan het boek ‘Welzijn is de nieuwe welvaart’. Kijk eens wat er echt gebeurt in de wereld van de economie: Er zijn minder banen, door automatisering en robotisering, de oude werkgever-werknemer-structuren zijn achterhaald omdat arbeid an sich veranderd is. De wereld verandert in rap tempo: grote internationale bedrijven als Google, Apple en Facebook hebben in feite meer ‘zeggenschap’ dan onze nationale overheid, oei, waar hebben we het dan nog over?
De nieuwe wereld vraagt zeker om sociaal-ondernemerschap. Grote bedrijven die hun verantwoordelijkheid nemen voor wat er in de wereld gebeurt. Dat zien we, gelukkig, ook al wel een beetje gebeuren. Maar het wordt onderschat. Wie maakt daar internationaal regels voor? In elk geval iets om over na te denken voor je roept dat je ‘tegen’ de Europese Unie bent…
Ondertussen kermen wij over ‘oude’ banen, die niet meer bestaan. Inderdaad, in ‘het midden’ is heel veel werk verloren gegaan door automatisering en digitalisering en het lijkt me onontkoombaar dat er straks door robotisering en andere technologische ontwikkelingen nog minder menselijke handelingen nodig zijn. Waar we dan nog wel mensen voor nodig hebben, vraagt natuurlijk om bijscholing: Inspelen op die nieuwe ontwikkelingen en het in goede banen leiden. Processen begeleiden en de kaders bepalen. Mensen met vernieuwende ideeën over wat we met die technologie kunnen doen. Het vraagt ook om nieuwe ethische kaders.
Dus waar gaat dan deze hele discussie over? Laten we het daar eens over hebben. We zijn bang onze zekerheden te verliezen, zijn we bang voor al die grote veranderingen? We zijn er wel deel van. Internet heeft de wereld kleiner gemaakt. Iedereen kan tegenwoordig z’n eigen webshop beginnen, je kunt zelf iets in China bestellen, als je dat wilt. Ondertussen word je meer dan je in de gaten hebt beïnvloed en gevolgd door de social media en de reclame-op-maat. Deze ontwikkelingen hebben meer impact op de wereld dan waar we het nu allemaal over gaat in het politieke debat. Het geeft ons enerzijds meer mogelijkheden en anderzijds meer verantwoordelijkheden. We kunnen onze eigen keuzes maken, we hebben wel degelijk macht, maar zijn we ons daar wel van bewust? Bij alles wat we kopen brengen we in feite al een stem uit: Kies ik voor een gezonde, eerlijke wereld?

Al die internationale en technologische ontwikkelingen hebben voordelen en nadelen, aan de ene kant maakt internet de wereld een stuk democratischer, aan de andere kant vraagt het om internationaal beleid – net zoals het milieu om internationaal beleid vraagt. Alles vraagt om internationale samenwerking in het algemeen belang. Het is op z’n minst kortzichtig om dan ‘grenzen dicht’ te gaan roepen. Wat ik veel politici (maar zeker niet alle!) nu zie doen is inspelen op de angsten van mensen, niet alleen wat betreft vluchtelingen en moslims, maar ook als het gaat over werk, gezondheidszorg en ouder worden. Ik vraag me af of dat wel de goeie insteek is. Sowieso wordt daarmee de angst juist aangewakkerd, het loopt uit de hand, maar ondertussen verliezen we uit het oog waar het echt over gaat. Als er angst is voor de grote – naar mijn idee onvermijdelijke veranderingen – verzin dan oplossingen, loop vooruit, neem die verantwoordelijkheid. Leg het uit en speel erop in.

Als ik je een stemadvies mag geven: Stem ergens VOOR, niet tegen. Kies niet vanuit angst, kies vanuit je kracht, vanuit je hart. Veranderingen zijn onontkoombaar en we hebben leiders nodig die daar niet bang voor zijn, maar er op een verantwoorde manier het beste van maken. Mensen die de wereld overzien en begrijpen. Mensen die verder kijken, het algemene belang in de gaten houden, bruggen durven te slaan en de verandering niet schuwen, maar kansen zien. Het toverwoord voor de toekomst is SAMEN. Geen concurrentie, geen strijd, geen oorlog, maar samenwerking, gelijkwaardigheid, diversiteit, vrijheid – met respect en zorg voor elkaar en de natuur – en vooral: Vrede. Vrede vraagt ons verder te kijken dan ons eigen kleine deelbelang. Bij vrede in de wereld zullen we uiteindelijk allemaal baat hebben.

De internationale Partij voor de Vrede, zou dat wat zijn? En dat elke partij, maar ook elk groot bedrijf en elke organisatie – waar ook ter wereld zich daar dan bij aansluit en een vertegenwoordiger stuurt? Een soort VN-plus. En dat we ons dan allemaal aan de afspraken houden die daar gemaakt worden? Niet allemaal wijzen naar elkaar, maar zelf de verantwoordelijkheid nemen? Waardoor we allemaal zeker weten dat de basis, die we nodig hebben er is? Dat niemand meer bang hoeft te zijn?
Waarom zou het in deze wereld niet mogelijk om iedereen voedsel en veiligheid te bieden? Laten we daar in elk geval naar streven. Laten we het belang er van inzien. Want het is de basis van vrijheid. Ook van onze vrijheid. En het begint hier, nu, bij onszelf. We zullen onze idealen goed voor ogen moeten houden om ze te bereiken. Dat betekent vooral blijven kijken naar wat je wel wilt, in plaats van wat niet. Dat heeft namelijk veel meer kracht. Kijk verder, kijk vooruit en vraag je af hoe jouw ideale wereld eruit ziet. Dan bewegen we daar naartoe. Samen…