Voortdurend worden we uitgedaagd. Wees wijs en laat je niet op de kast jagen. Mijn Turkse vrienden zijn mijn Turkse vrienden en die harmonie laat ik niet verstoren. Overigens delen we dezelfde waarden, ook al zijn we in verschillende culturen opgegroeid en hebben we een hele andere opvoeding gehad. Natuurlijk, er zijn allerlei verschillen aan te wijzen, ik kijk liever naar wat ons bindt en waar we elkaar in vinden. En dat is veel. Veel meer waard ook.
Mijn ware Turkse vrienden hoef ik niet eens te vragen wat ze ervan vinden, dat weet ik al, daar zijn we het over eens. Wij maken geen onderscheid tussen de ene mens en de andere, wij wensen vrede en respect voor elkaar, vrijheid en gelijkwaardigheid. Werkelijke vrijheid is iets heel anders dan wat we hier nu zien gebeuren. Laat iedereen die hoog van de toren blaast en anderen beschuldigt van onvrijheden en onrecht eerst eens in de spiegel kijken.
Toch werd ook ik geprovoceerd, jawel. Van een hoge pief, die ik ooit ontmoet heb, kreeg ik een bericht dat hij heel boos was en tot overmaat van ramp kreeg ik een filmpje meegestuurd van Wilders, die de Turken had toegesproken. Ik zag dat er een Turkse vertaling onder was geplaatst en heb verder niet gekeken, maar het filmpje uit mijn telefoon gegooid. Deze man vertegenwoordigt mij niet en ik sta niet open voor haatdragende boodschappen. Van geen enkele zijde. ‘Geef die man niet zoveel aandacht, geef hem niet zoveel macht,’ zei ik. Hetzelfde geldt natuurlijk voor ‘ons’, we hebben ons laten provoceren en dat is eigenlijk heel dom. ‘Maak je niet zo druk,’ zei ik dan ook tegen de hoge pief, ‘op deze manier heb je helemaal geen campagne meer nodig.’ Toen bleef het stil.
Mannetjes… gekrenkte trots. Een raar spel wat over de hoofden van ‘gewone’ mensen heen uitgespeeld wordt, waar we dus niet aan mee hoeven te doen. “Er zijn meer mensen schaap dan er schapen zijn,” zei een wijzere Turkse vriend diplomatiek. We laten ons niet tegen elkaar uitspelen. We weten al wat ervan komt, van de ‘verdeel-en-heers’ politiek, of niet soms? Doen we daaraan mee? Waarom zouden we?
Alles is actie en reactie in de wereld en wie dat inziet kan wijzer zijn, een ander standpunt innemen en laat zich niet op de kast jagen. Niet door de een en niet door de ander. Vrijheid is een hoog goed en vraagt ons om onze verantwoordelijkheid te nemen, het goede voorbeeld te geven en vrede na te streven.
Wij kunnen op deze wereld ook vrede en vreugde scheppen. Weet je hoe we dat bereiken? Door dat doel voor ogen te houden… en ons ondertussen vooral niet van de wijs te laten brengen door wat er gebeurt, door ons niet te laten verdelen en overheersen. Door te kiezen voor vrede en te werken aan de vrede in onszelf. Want wat wij waarnemen in de wereld is een reflectie, een gevolg van onvrede in onszelf. Mensen voelen zich sterker als ze een vijand hebben om hun onvrede op te projecteren. Maar waar je tegen vecht, maak je juist sterker, geef je juist meer macht. Het is de hoogste tijd om in de spiegel te kijken in plaats van naar elkaar te wijzen.
Ik zie geen verschil tussen een Turkse vlag met Erdogan erop of een Nederlandse vlag met Wilders er op (ja, die kwamen beiden langs in het Journaal van de week). Vijandschap aanwakkeren om meer macht te verwerven is wat we Erdogan verwijten, toch? Laten we daar zelf dan vooral niet aan meedoen. Dan trappen we regelrecht in die val.
Waar het ook over gaat, in het groot of in het klein, zolang we ons laten triggeren, zijn we nog niet vrij.