Misschien is het toch beter om het niet meer allemaal op de voet te volgen, want nu word ik wakker in de wetenschap dat Marianne Thieme lid is van de Zevende-dags Adventisten (dat mag en het zegt op zich natuurlijk niks over de partij zegt, maar toch…) en daardoor begin ik weer terug naar Jesse Klaver te zweven. Ik vind dat hij het goed doet, ik hoop dat hij het volhoudt. Dat is echt een hele kunst in die politieke arena. In elk geval voegt hij de daad bij het woord, wat betreft ‘samen’ door niet met modder te gooien en mild te lachen om uitglijders van collega’s.
Je ziet meteen wat het punt is, het gaat al snel over de poppetjes en als ik als toeschouwer al verzeild raak in die soapachtige taferelen, die zich afspelen – en op zich best komisch zijn, hoe moet je dan ‘goed bij jezelf blijven’ als je er midden in zit?
Het schokkendste was de 57-jarige man in het publiek, die aan Pechtold vroeg waarom hij moest wachten tot z’n 75-ste om uit het leven te stappen. En het mooiste de lange stilte die Pechtold, onverwacht geconfronteerd met die vraag, durfde te laten vallen. ‘Zou iemand echt een arm om deze man heengeslagen hebben?’ vraag ik me af. Want dat zeggen ze allemaal, stuk voor stuk, van links tot rechts, dat dat het eerste is wat nodig is. Misschien wel ja.
Dan lees ik ondertussen een gechanneld bericht van Ranjana, oja, dat is de kunst, om jezelf daar steeds aan te blijven herinneren:
“Omstandigheden, situaties die er in jouw leven zijn, zijn er, omdat zij jouw gedachten vertegenwoordigen. Zoals je weet: waar je aandacht aan geeft, groeit, zowel in positieve zin als in negatieve zin. Helaas is het zo dat negativiteit een bolwerk is, waaraan iedereen verslaafd lijkt te zijn. Er wordt veel meer aandacht besteed aan negativiteit dan aan positiviteit. En dit bolwerk zou je kunnen zien als een collectieve conditionering. En Wij zouden zeggen: een collectieve verslaving.”
Dat zei White Bull ook vorige keer toen ik hem sprak, dat mensen verslaafd zijn aan drama. Het is waar. Let maar eens op, dan merk je hoe makkelijk je aandacht getrokken wordt naar ‘drama’s’. Ik geef toe, ik volg de hele soap ook…
Maar er is een groot verschil tussen bewuste en onbewuste mensen: Onbewustheid geeft situaties en anderen de schuld.
Ranjana: “Geloven in denken, maakt het denken wáár. De meeste mensen hebben last van hun gedachten, maar zij denken dat het door omstandigheden buiten hen komt. Die situaties zorgen voor het ongemak, denken zij.”
Dat is wat er echt aan de hand is hier, kijk maar naar dat hele politieke tafereel en zie hoe iedereen overal de schuld van krijgt. De een geeft de moslims de schuld, de ander ‘de elite’ of het beleid van de afgelopen jaren, enzovoort. Wij als ‘weldenkende mensen’ (neem ik aan) kunnen hier heel makkelijk zien hoe bizar het is om te geloven dat de koran ons zou bedreigen en dat er daarom hekken om het land heen zouden moeten komen. Maar mensen die zo denken, geloven dat misschien echt. Als ik ernaar kijk, kan ik me niet voorstellen dat ze echt zo denken, het komt op mij over als een vreemd en ongeloofwaardig spel. Wat ik Wilders en die Fleur van hem en trouwens ook Trump zie doen is voortdurend bizarre beschuldigingen uiten, alles is een gevaar en iedereen is een vijand, die bestreden moet worden. Een groot deel van de mensen kan op deze manier zien hoe dat werkt, als je bepaalde gedachten gaat geloven. We krijgen het uitvergroot voorgeschoteld.
Maar dan die man van 57, die gelooft ook zijn gedachten. Hij is ervan overtuigd dat het leven voor hem niet beter wordt. Ik niet, eerlijk gezegd. Iedereen kan opeens het moment meemaken dat hij ‘het licht’ ziet. Vaak gebeurt dat juist in de diepste duisternis. Neem Eckhart Tolle, die niet meer kon leven met zichzelf en zich opeens op een ochtend dat hij wakker werd, afvroeg: ‘maar wie is dat dan die zegt dat hij niet kan leven met zichzelf? Zijn er dan twee?’ Op dat moment drong het besef tot hem door dat hij dat niet was, die ‘zelf’ die hij dacht te zijn. Zoals Leonard Cohen zong: There is a crack in everything. That’s how the light gets in.
Okee, laten we vooral nog even ‘de oplossing’ aanreiken. Ranjana verwoordt het zo: “Als je iets meemaakt waarin je je ongelukkig, ongemakkelijk, niet comfortabel, boos, verdrietig of angstig voelt, word je dan vooral gewaar van de gedachten die je hebt over de situatie. LET OP: deze gedachten- precies deze gedachten- zijn er de oorzaak van dat jij deze situatie meemaakt. Het is een vicieuze cirkel: gedachten die jij gelooft, worden als het ware “materie” die zich uit als een levendige situatie. Vervolgens heb je weer dezelfde gedachten die je al geloofde, maar dit keer zie je de gedachten als een “bevestiging” dat het klopt wat je geloofde. Dit is een cruciale denkfout! De gedachten die je hebt, heb je altijd. Het is niet zo dat ze je bevestigen. Laat dit goed tot jou doordringen. Gedachten bevestigen niets.”
Door je gedachten waar te nemen en te onderzoeken, kom je op een ander terrein terecht. “Je kunt net zo goed andere gedachten nemen,” zeg ik dan graag. “Neem gedachten die jou meer dienen, waar je je beter bij voelt. Vertel jezelf een ander verhaal.” Dat is natuurlijk nog steeds een verhaal, maar dan voel je je wel beter en creëer je ook een andere werkelijkheid voor jezelf. Je kunt gaan kiezen. Je kunt er als het ware mee gaan spelen. Je overziet het hele spel beter. Je ziet hoe je bepaalde situaties zelf hebt gecreëerd en dus kan je ze ook anders creëren.
Mocht je vastzitten in bepaalde terugkerende negatieve gedachten – over jezelf, een ander of een situatie, doe dit dan eens:
“Onderzoek ze door bijvoorbeeld te vragen: aan wie behoren deze gedachten toe? Als je zegt: “aan mij”. Vraag dan waar die “mij” is. Als je je vinger drukt in je borstgebied en zegt” hier”. Vraag dan: “waar precies?”. Vraag steeds maar door en door en door. Net zolang totdat je geen antwoord meer weet. Laat dán het wonder gebeuren! Voel dan in het innerlijk lichaam- beweging, tinteling, stroming, ademhaling die stokkerig of stromend verloopt- hoe dit volledig niet-weten voelt. Doe het, ervaar het, wees nieuwsgierig en openminded. Laat dit jouw leefwijze worden, opdat jij steeds ruimer wordt van binnen. Vrij wordt van lichamelijke spanningen en verkrampingen die al deze gedachten hebben voortgebracht. Want, op het moment dat de gedachte oplost, vindt daarmee de oplossing van spanning ook plaats!” (Ranjana, voor de hele channeling, zie hier.)
En ik zal het je nog sterker vertellen: het probleem, de hele situatie lost zich dan zelfs op!
Dus, doe je mee? Mocht je je zorgen maken over het (politieke) klimaat, over de wereld, over Trump of over iets anders in de wereld: Neem andere gedachten! Het lost zich op als wij onze gedachten erover waarnemen en minder in de (verslaving aan) zorgen over de wereld stappen. Geloof niet alles wat je denkt, kies voor een betere wereld door ‘betere’ gedachten te nemen over de wereld. Het lost zich dan heel snel op!
En nu denk je zeker, ‘jaja, dat kan niet’? Dat is weer een gedachte! Laat die ook eens gaan en zie alle positieve ontwikkelingen. We worden ons met z’n allen steeds bewuster. Juist door alles wat er gebeurt, kunnen we het zo goed zien. Dat maakt ons bewust. En daarbij is de kracht van de Waarheid veel sterker. We hebben dus niet eerst de helft van de mensheid nodig om hier aan mee te doen, bovendien verandert je eigen wereld meteen als je deze ruimte creëert. De rest volgt vanzelf…