Men zou kunnen zeggen dat mijn wereldbeeld beperkt is, want ik selecteer. Ik selecteer waar ik me mee bezig houd en hoe, wat ik volg en wat niet. In feite doet iedereen dat, bewust of onbewust. Ik denk ook dat het een goed idee is, om je niet te laten overspoelen door allerlei negativiteit, angsten en zorgen in de wereld. Je kunt kiezen waar je de aandacht op richt en dat is ook de bedoeling, dat je zelf kiest. Je weet inmiddels wel dat je daar dan ook meer van krijgt.
Wel volg ik de politiek en de algemene ontwikkelingen momenteel enigzins, omdat ik benieuwd ben naar de verandering. Schiet het al een beetje op met die nieuwe wereld? Ook dat hangt ervan af waar je naar kijkt. Er zijn temidden van alle chaotische taferelen in de wereld ook hele positieve ontwikkelingen zichtbaar. Voor wie het wil zien natuurlijk, maar het geeft een indicatie: Steeds vaker verschijnen mensen met nieuwe ideeën en oplossingen op het toneel. Zo was daar bijvoorbeeld Clarence Seedorf, die gisteren twee kibbelende partijleiders op de vingers tikte bij Jinek: “Jullie moeten het voorbeeld geven en samenwerken.” Of wat dacht je van de jongerenorganisaties, die samen een manifest opgesteld hebben voor een schonere wereld? Natuurlijk, het blijft allemaal een beetje ondergesneeuwd worden door het onderlinge gekissebis en de uitglijders en/of persoonlijke wroeging van bepaalde personen, ego’s die momenteel een strijd om de stemmen voeren, maar ondertussen is er wel vernieuwing zichtbaar.
Durven we ons uit te spreken? Dat is misschien wel waar het over gaat. En dan bedoel ik niet zozeer met onze stem straks op 15 maart, ja ook natuurlijk, maar vooral in het algemeen, buiten onze eigen ‘bubbel’? Met een zekere regelmaat hoor ik mensen zeggen dat ze vooral behoefte hebben aan ‘gelijkgestemden’. Okee, dat mag, maar waar ben je bang voor als je met niet-gelijkgestemden omgaat? Durf je je dan niet uit te spreken? Durf je dan niet te laten zien wie je bent?
Come on, doe daar wat aan. Heb het lef om dat toch te doen. Het is onze uitdaging om niet alleen in ons eigen veilige wereldje rondjes te blijven draaien, maar om helemaal aanwezig te zijn. Je bent nog niet ‘klaar’ met je ‘werk’ als je bang bent voor anderen en als je bang bent jezelf te zijn. Vergroot je terrein een beetje door zelf open te staan voor anderen en hen niet af te wijzen. Zie het als een uitdaging. Weet dat jouw veiligheid helemaal niks te maken heeft met de buitenwereld, maar met de veiligheid die je in jezelf kunt voelen en versterken. Ik zeg niet dat je de hele dag allemaal discussies moet gaan voeren, maar voel je wel vrij om het voorbeeld te zijn, jezelf trouw te blijven, geen concessies te doen aan jouw eigen ‘waarheid’, want daar heb je recht op.
De wereld wordt gevormd door hoe wij hem waarnemen. Dus als wij ‘bang’ zijn voor de wereld, krijgen we ook een wereld om bang voor te zijn. Voed het vertrouwen in jezelf door regelmatig met jezelf af te stemmen: Wat voel ik, wat vind ik, wat wens ik? En durf dat te zijn, durf achter jezelf te gaan staan. Durf tevoorschijn te komen. Durf de aandacht ergens anders op te richten als dat nodig is. We hoeven niet mee te doen met iedereen die klaagt en zeurt en intolerant is. Maar we hoeven hen ook niet al die ruimte te geven en ons bang te laten maken.
Laten we proberen om daar dwars doorheen te kijken en te focussen op wie die anderen echt zijn. Dat kan als je je niet laat afschrikken, als je over jezelf heen stapt, vanuit de wetenschap dat alles maar een houding is. Iedereen wil uiteindelijk gezien en gehoord worden in wie hij werkelijk is. We zouden al die ‘problemen’ niet hebben als we niet zo naar elkaar zouden wijzen en oordeelden over anderen. Dat doen we ook als we het over ‘gelijkgestemden’ hebben, want indirect zeggen we daarmee dat we die anderen afwijzen en ons niet thuisvoelen bij hen. Ieder mens is in de eerste plaats een mens, met een hart. En alleen vanuit het hart hebben we echt contact. Dat verzacht. Dat geeft ruimte. Dat verbindt en dat brengt vreugde.
Als je zelf durft te zijn wie je echt bent – en wie je echt bent is liefdevol, geduldig en krachtig – nodig je dat ook in de ander uit. Laat je niet misleiden, blijf het mooiste zien in elk mens dat je tegenkomt. Laat het mooiste van jezelf ook zien. Er is geen goede reden om dat niet te doen.
Sommigen noemen dat ‘kwetsbaar’, maar ik vind het juist sterk en er is niets ‘kwetsbaars’ aan eerlijkheid. Jouw ware zelf kan niet aangetast worden, dat hebben we onszelf wijs gemaakt, maar dat klopt niet. In die zin moeten we ons zelf niet zo afvallen. Voel de kracht van wie je werkelijk bent. Don’t let anything dull your sparkle.
Ik herinner je op dit punt graag aan de woorden van White Bull:
“Pure Love casts out fear.”
Het is juist je bescherming. Het licht kan niet aangetast worden door het donker. Het donker kan wel verlicht worden. Iets om te onthouden. De dagen lengen, het zonlicht wordt alweer sterker.
Als wij zelf niet afgewezen willen worden, moeten we anderen ook niet afwijzen en zullen we vooral onszelf niet moeten afwijzen. Er is altijd een punt te vinden waarop we de verbinding kunnen vinden, waarin onze ‘sparkle’ die van een ander raakt en doet oplichten of andersom.
Kijk je naar de verschillen of naar de overeenkomsten? Laat je een ander in zijn waarde, zie je z’n waarde? Natuurlijk, we zien veel mensen die dat niet doen, maar is het niet aan ons om dat te doorbreken? Om het voorbeeld te zijn?
Daar gaat het over in deze tijd en daarom is het dus juist zaak de angst in onszelf te overwinnen. Dat maakt ons sterker en dat maakt de wereld mooier. Verstop je niet, kom tevoorschijn. Net als de lente! Fris en stralend, optimistisch en vrolijk, al die bloemetjes die tevoorschijn komen, maken ons blij.