Hier issie dan, ons nieuwe boek:
Reinier Castelein van vakorganisatie De Unie benaderde ons enige tijd geleden om samen te werken aan het tot stand komen van een boek, waarin hij een vernieuwende visie wilde neerzetten op de huidige economische situatie. “Er komen niet meer banen, we kunnen wel vast blijven houden aan oude verworvenheden, maar we kunnen beter op een nieuwe manier gaan denken. Deze nieuwe tijd maakt het mogelijk om voor Welzijn te kiezen, om iedereen daadwerkelijk de kans te geven te participeren in de samenleving, door de basisvoorzieningen te regelen.”
Dat sloot helemaal aan bij de Happy View van Happy View: “Kijk wat er wel mogelijk is, kijk naar oplossingen, denk op een andere manier.” Dus daar werkten we graag aan mee. Dit boek is het resultaat.
Door robotisering, automatisering en digitalisering is er meer ruimte voor vrije tijd en zingeving en meer behoefte aan (om)scholing. Het werk vernieuwt zich en vraagt om herverdeling en een flexibelere aanpak. De oude economie van banenplannen en het rondpompen van miljarden aan gemeenschapsgelden is toe aan verandering. Door robotisering en automatisering en de enorme toename van zelfstandig werkenden en flexibele arbeid is de arbeidsmarkt ingrijpend veranderd. De oude definities van werk en inkomen zijn aan vernieuwing toe en vragen om innovatief beleid.
In de participatiesamenleving, zoals Reinier Castelein zich die voorstelt, is er ruimte voor Welzijn voor iedereen. Het poldermodel vernieuwt zich: de vakbeweging, de werkgevers en de politiek komen uit hun ‘hokjes’ en scheppen voorwaarden voor een nieuw economisch en sociaal model. We ontwikkelen een inclusieve participatiesamenleving, met basisvoorzieningen, zoals een basisinkomen en mogelijkheden, scholing en zorg voor iedereen. We verschuiven het begrip ‘waarde’ van economisch en financieel naar Welzijn, duurzaamheid en sociale betrokkenheid.
Zou het niet fantastisch zijn als niemand zich meer zorgen hoefde te maken over z’n inkomen, als iedereen op z’n eigen manier z’n bijdrage zou kunnen leveren aan de samenleving, als er meer tijd en ruimte was om elkaar een handje te helpen, als we iedereen mogelijkheden konden bieden zich verder te ontwikkelen en z’n talenten tot z’n recht te laten komen? Ongeacht of dat nu bepaalde status heeft of niet? Dienstbaarheid naar elkaar toe, betrokkenheid bij elkaar, het gevoel waardevol te zijn, of je nou een baan hebt of niet. Ik denk dat het mogelijk is. Sterker nog: ik denk dat de huidige omstandigheden er om vragen dat we op deze manier gaan denken. Wie de technologische en economische ontwikkelingen goed op zich laat inwerken, kan niet anders dan concluderen dat ons ‘oude systeem’ niet meer werkt en tegen z’n grenzen aanloopt.
“We kunnen de veranderingen proberen tegen te houden en de boel proberen te stutten, maar we zien al dat het niet meer werkt. Meewerken aan lapmiddelen betekent genoegen nemen met zoethoudertjes, die geen echte oplossing zijn.” Daarmee neemt hij afstand van de oude rol van de vakbonden en pleit voor vernieuwing: “We hebben een nieuwe manier van denken nodig. Alleen dat zal een oplossing bieden. Concreet betekent dat dat we iedereen basisvoorzieningen, groei- en participatiemogelijkheden bieden, losgekoppeld van het oude principe ‘werkgever-werknemer’. Een minder hiërarchisch, patriarchaal model, een meer egalitair systeem, waarin Welzijn voor iedereen gegarandeerd is.”
Benieuwd naar dit nieuwe boek? Je kunt het hier bestellen!
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.