Angst geeft macht aan iets buiten jezelf. Je verliest kracht door ergens bang voor te zijn. Als je je angsten herkent, maar er niet in meegaat, als je ze waar kunt nemen, kun je ze ook laten gaan. In het waarnemen zelf kan het oplossen. En dan verdwijnt dat waar je bang voor bent vanzelf. Als je je geen zorgen meer maakt, verdwijnt dat waar je je zorgen over maakte. Dus alles waar je bang voor bent, kan vertrekken zodra je er niet meer bang voor bent. Het is de angst die ons gevangen houdt. Zodra we de angst loslaten, kunnen we weer bewegen, is er meer ruimte, kan alles weer gaan bewegen. Als er meer ruimte is, voelen we ons beter. En als we ons goed voelen, gaat alles makkelijker.  We hoeven ons er niet zo mee te bemoeien, het gewoon ruimte geven is genoeg. Alles beweegt vanzelf in de goeie richting. Laat het gewoon gebeuren.

Met angst en twijfel bouw je zelf blokkades op. Soms vraagt het leven ons om nieuwe stappen te zetten, om keuzes te maken of om in het diepe te springen. Het is een heel logisch mechanisme dat (een deel van) de mind daarvoor terugdeinst. Je kunt – bij wijze van spreken – op twee stoelen gaan zitten: De mindstoel, die alles probeert te regelen, alles vantevoren wil uitdokteren, overzicht wil hebben, alle mitsen en maren in kaart wil brengen, controle wil hebben, rekening houdend met onverwachte wendingen en… je voelt het, dat is vrij onrustig en gebaseerd op weinig vertrouwen.
Die andere stoel zit veel lekkerder, je kunt er wat meer in achterover leunen, je kunt rustig adem halen. Je hebt meer overzicht. Je bent meer de toeschouwer en je vermaakt je met alles wat er zoal opduikt in je beleving. Je zetel is vertrouwen, rust, de zekerheid dat het allemaal goed is zoals het is en je aanschouwt verheugd hoe alles zichzelf regelt. Op de juiste momenten weet je wat je te doen staat. Een impuls van binnenuit. Je twijfelt niet, je luistert naar die duidelijke aanwijzingen.

Iedereen heeft die zetel ergens in zich, maar niet iedereen gaat er rustig op zitten. In die relaxte positie ben je veel meer een ontvanger. Als je overal achteraan rent, jaag je het juist bij je vandaan. Je ziet niet dat het al onderweg was naar je toe. Omdat je daar niet op vertrouwde. Probeer maar eens, al is het maar 5 minuten per dag, om op die stoel te gaan zitten. Laat alle touwtjes los, laat alles vrij bewegen en voel hoeveel ruimte dat geeft. En kijk dan wat er gebeurt…

Er kwam een vraag nav het artikel in Spiegelbeeld (oktober) ‘Maak een keuze. Wil je leven in angst of in vertrouwen?’ gebaseerd op het interview met  White Bull:

“Er wordt aangegeven dat als je op je innerlijke stem vertrouwt je op de juiste plaats bent en niet in bedreigende situaties komt. Hoe zit dat met de mensen die wel zijn overleden tijdens de tsunami, een aanslag… Ik dacht dat dit vooraf vast stond, dat je voor je naar aarde komt op zielsniveau een keuze maakt en je altijd overlijdt op het juiste tijdstip, vooraf bepaald ? Hoe wordt dit gezien? En bij het stukje dat als je in afstemming leeft met de Waarheid ben je veilig, want de kracht van die aanwezigheid verdrijft alles wat zou kunnen schaden. Het is een vorm van bescherming. Gandhi en Jezus kwamen bij mij op. Zij zijn toch ook vermoord? Waren zij niet beschermd of was dit een hoger doel, het ‘juiste’ moment vanuit een zielskeuze?”

Goeie vraag. Omdat het misschien meer mensen bezig houdt, hier mijn antwoord: “Allereerst is het zo dat ‘de dood’ vanuit mensen vaak bekeken wordt als iets rampzaligs. Vanuit het Goddelijk perspectief is dat het niet. Ik geloof ook, net als jij, dat je niet gaat voor het je tijd is. Het is meer een zielsbeslissing dan een ego-keuze. En het dient ook vaak een doel. Zeker bij Gandhi en Jezus gebeurde dat niet ‘per ongeluk’ – het had een functie, net zoals ‘het kwaad’ een functie heeft.
Wat ik zelf merk – en dat herken je misschien wel – is dat als je ‘in de flow’ zit, goed in je eigen kracht bent en blijft, alles makkelijker verloopt. Dat licht beschermt je niet alleen, dat maakt alles makkelijker. Alles loopt soepeler, als vanzelf. Dan nog kan er wel eens iets gebeuren, maar dat heeft dan duidelijk een functie.
Terwijl mensen die in angst leven en minder goed de innerlijke sturing automatisch volgen, meer gedoe, lastige situaties en problemen tegenkomen. Het is niet zo dat je nou een ramp aantrekt, een tsunami of aardbeving… Het kan inderdaad net je tijd zijn. Maar wie in angst leeft heeft meer last van van alles. En de gezamenlijke angst creëert ook nogal wat reactie.
Leven in vertrouwen is een vorm van overgave, waardoor je leven geleid wordt en waarin je duidelijk begeleid wordt. Vertrouwen is een kracht. En een vorm van samenwerking met ‘het hogere’ – in afstemming met jezelf en met het Goddelijke geheel.”

‘Koers houden,’ hoor ik mezelf tegenwoordig steeds zeggen tegen mensen. Als je weet wat je wilt of wat je nodig hebt, blijf daar dan op gefocust. Laat je niet zo afleiden door van alles ‘onderweg’. Als het even tegenzit of je begint te twijfelen, is het weer een vorm van angst die erin sluipt. Sta dat gewoon niet toe, want het maakt je zwakker. Je geeft iets buiten jezelf macht, onderzoek het maar.

Iemand vertelde mij over een managementgoeroe die een bepaalde visie had over marketing, hoe je ermee om moest gaan als je tegenwerking tegenkwam, namelijk je plan bijstellen of aanpassen.  Ik denk daar heel anders over. Dat wat je tegenkomt is iets wat iets in jou reflecteert. Bijvoorbeeld dat je je afhankelijk voelt van bepaalde instanties. Daarmee geef je iets buiten jezelf macht en je twijfelt omdat je denkt dat het jou kan blokkeren in je plannen. Dat kan niet als je dat niet zoveel macht geeft, als je er niet bang voor bent. Volg je eigen koers. Laat je leiden van binnenuit, niet door zaken van buitenaf. (Welkom bij mijn cursus 😉 )

Ik citeer uit een – nog niet gepubliceerd – artikel dat ik schreef nav een interview met White Bull: “Wil je leven in angst of wil je leven in vertrouwen? Dat is de vraag die je jezelf steeds opnieuw kan stellen. Wil je je machteloos voelen, wil je je slachtoffer voelen? Wil je echt geloven dat de macht over jouw gezondheid en welzijn buiten jezelf ligt? Wil je echt geloven dat je leven op elk niveau gerund wordt door zogenaamde ‘illuminati’? Je maakt jezelf klein als je zo denkt. “Wat hier voornamelijk aan de orde is, is de gewoonte van mensen om hun macht weg te willen geven, om slachtoffer te willen zijn eigenlijk,” laat White Bull ons inzien. “Het gaat over het terugvinden van je eigen kracht. Laat je niet bang maken, geloof niet alles wat je verteld wordt. Stem af op DE Waarheid. Die vind je in jezelf. “

“Er is Waarheid met een hoofdletter en er is een heleboel ‘waarheid’ met een kleine letter, dat is de ‘waarheid’ die wij mensen ervan maken, die wij geloven. Onwaarheid eigenlijk, maar omdat we het geloven is het waar in onze beleving en manifesteert het zich zoals we het zien. Hoe kan je de Waarheid herkennen? Het overstijgt de dualiteit. Het heeft niks te maken met de mind, met geloof of met overtuiging. Het resoneert in je lichaam en je kunt het voelen. Elke cel danst als het ware mee op de toon van de Liefde, want dat is de Waarheid.”

Dat creërende aspect (van hoe we denken, wat we geloven en wat we tegen onszelf zeggen, waar we op afstemmen) is dus echt iets wat we moeten leren begrijpen als mens, want we creëren de hele wereld ermee.

“Ja. Inderdaad. ‘As within, so without,’ hoe vaak ik dat al niet gezegd heb! Maar eerst zouden mensen in moeten zien dat ze niet bang hoeven te zijn voor hun eigen Goddelijke natuur, hun eigen kracht. Vaak denken mensen dat dat ego is, maar dat is het niet. Het is je eigen kracht, die je terug op kunt eisen. Het is de kracht van de Liefde.”

Ik heb dit artikel (in twee delen) geschreven omdat ik het gevoel had dat het belangrijk was voor mensen die al vergevorderd denken te zijn op spiritueel niveau, om te beseffen dat ze met het veroordelen van de zogenaamde MSM (Main stream media), met ‘complottheorieën’ (die zij zo niet noemen) over chemtrails, illuminati  en de medische wereld bijvoorbeeld, een vergissing maken: Ze blijven hangen in de dualiteit en versterken de tegenstander.  “De mens heeft altijd een vijand nodig,” zegt White Bull daarover. “Dat is een excuus om geen eigen verantwoordelijkheid te nemen, maar je geeft je kracht ermee weg.”

Helaas wordt het tweede deel niet gepubliceerd in het blad waarvoor ik het geschreven had. Men was het er niet mee eens. Ik ben aan het bekijken waar het wel gepubliceerd kan worden en ik zal het in elk geval op deze website plaatsen. Maar dit is de kern van het verhaal: Ken je ’tegenstanders’ niet zoveel macht toe, tenzij je jezelf wilt verzwakken. Herken je excuses om niet volledig in je eigen kracht te gaan staan. En maak een andere keus, als je werkelijk een bijdrage wilt leveren aan een mooiere en betere wereld. De wereld is een reflectie: so within, so without. Hou koers dus.

‘Je kunt geen twee meesters tegelijk dienen.’

Weet je wat dat betekent? Dat je vastberadenheid nodig hebt als je iets wilt. Focus.  Op het moment dat je begint te twijfelen, aan jezelf of aan de omstandigheden, mogelijkheden of haalbaarheid, dien je in feite die andere meester. Die van ‘disempowerment’, de valse meester, die je uit je kracht haalt.

Je kent het wel, het ge-‘ja-maar’, het ‘ja-maar’ haalt onderuit wat je wenst, wat je bezig bent te manifesteren, het verzwakt. Als je iets wilt, wees dan duidelijk en eenduidig. Wees sterk en gedisciplineerd. Geef die ‘ja-maar’ geen kans.

Die ‘ja-maar’, de twijfel is altijd angst. We bouwen alvast een voorbehoud in, voor de zekerheid. Stel dat het tegenvalt, dan hebben we dat alvast ingecalculeerd. Een vorm van controle.

Soms zijn mensen voor 90 % zeker ergens van en twijfelen ze voor 10%, maar ondertussen groeit die 10 procent, als daar de aandacht op gevestigd wordt. Als je in de ‘ja-maren’ blijft hangen. Je wordt afgeleid, afgeleid van je doel, je droom, omdat je denkt dat het niet mag, niet kan, het niet zo makkelijk kan gaan, jij het niet waard bent, omdat je er niet 100% in durft te geloven. Zo maken we onze eigen ‘maren’ dominant en zo creëren we blokkades.

You need to be sure. Je zult duidelijke keuzes moeten maken, geen halfbakken, want dan krijg je ook halfbakken resultaten. Je maakt duidelijke keuzes en dan laat je los. Het is niet aan ons om het helemaal te bedenken ‘hoe’, het gebeurt. Het toont zichzelf. Het regelt zichzelf. Dat hoeven wij niet te doen. Het enige wat wij te doen hebben is gefocust blijven op het optimale resultaat. Het niet in de weg staan zichzelf te manifesteren. Ons er alvast op verheugen en er klaar voor zijn.

Hou die angst in de gaten, want het is een valse meester. Luister niet naar hem. Kies ervoor die ware meester te dienen. Die totale toewijding eist, vertrouwen, overgave, geen controle, maar wel discipline. Die ware meester zal je alles geven, alles wat je wenst en nodig hebt en meer dan dat. Je hoeft het niet zelf in te vullen. Laat je verrassen. De ware meester weet beter wat je nodig hebt dan je ego. Dat ego kan bijvoorbeeld een huis of een auto wensen, de ware meester weet dat het niet zozeer om die auto of dat huis gaat, maar om je vrijheid, je plezier, je gemak, je veiligheid, je gevoel van welzijn. Vrijheid is Welzijn, want vrijheid betekent: Vrij van zorgen, vrij van ongemakken, vrij van angst, vrij van twijfels, vrij van zware lasten, vrij van problemen, vrij van negatieve ideeën over jezelf, vrij van vastgeroeste overtuigingen, vrij van tegenslagen, vrij van alles wat je ervan weerhoudt plezierig en genietend te leven en jezelf te zijn. Maak jezelf vrij door die vrijheid te wensen, hou je angsten niet langer in stand, ze dienen je niet. Kies voor de ware meester, die in jezelf woont en je zult alles ontvangen wat je nodig hebt en wat je gelukkig maakt.

Het is een soort diepzeeduiken, naar Turkije gaan. Voor mij dan. (De gemiddelde all-inclusive toerist zal het zo niet ervaren…) Het voelt ook als ‘mijn pad’, mijn missie en ik begrijp ook wel waarom. Ik kom in mijn eigen verhalen terecht, ik ben als het ware ‘karma’ uit vorige levens aan het opruimen. Diepzeeduiken, maar wel parels vinden. Het is de weg naar bevrijding. Steeds meer bevrijding en steeds meer vrede. Hoe dieper je duikt, des te hoger je weer boven komt. Met steeds mooiere parels…

Kalkan is echt een paradijsje. Het ligt in een prachtige baai, het zeewater is schoon en heerlijk koel, mooi blauw, de mensen zijn er erg vriendelijk, hartelijk, het eten is er zalig, de temperatuur tropisch en het is er rustig en vredig, nauwelijks beïnvloed door wat er elders in het land gebeurt, behalve dat het aantal toeristen enorm is afgenomen en dat baart velen natuurlijk zorgen.

In Kalkan zijn geen grote all-inclusive hotels en dat maakt het ook zo charmant en gezellig. Veel Engelsen hebben er appartementen, zij komen dus toch wel. Dat scheelt. Wat Kalkan vooral zo vriendelijk maakt zijn de dieren. Straathonden en katten wel te verstaan. Er wordt goed voor ze gezorgd, ze tellen mee, worden geaaid, krijgen voedsel, medische voorzieningen, honden begeleiden de toeristen vaak spontaan en beschermen hen ook. Ze beginnen bijvoorbeeld met z’n allen hard te blaffen als er een motor langs komt rijden die de rust verstoort.

Dit baaitje met dat azuurblauwe water, waarin ik me in mei op de hoge golven liet drijven, verbeeldde voor mij met name het paradijs. Het voelde vrij, laat je drijven, meesleuren door de golven…
Nu stonden er rijtjes ligbedden met parasols en met boeien was een zwemgedeelte afgebakend. ‘Why do people try to controle something that is already perfect?’ vroeg ik me af. Maar ik besloot er doorheen te kijken. Het was nog steeds hetzelfde water, hetzelfde strand, dezelfde zon. Je hoeft je niet te laten limiteren, zeker niet in het genieten ervan. Het paradijs bevindt zich uiteindelijk toch echt alleen in je eigen beleving.

Moe na een intensieve week in Turkije arriveerde ik midden in de nacht op Schiphol, waar mijn auto geparkeerd stond. Ik verwachtte in een half uurtje naar huis te rijden, maar kwam in een dikke vette file terecht. Alles stond stil op de A2. ‘Hoe is dat nu mogelijk?’ vroeg ik me af. Op vliegveld Dalaman had ik ook al in lange rijen gestaan, maar me niet druk gemaakt en me prima vermaakt met leuke gesprekken met medereizigers, verhalen en ervaringen uitgewisseld, evenals in het vliegtuig zelf.

Ik was op wat zware ballast gestuit, de laatste dag, oude vastgeroeste overtuigingen, zogenaamd religieus, (ik kan me namelijk niet voorstellen dat dat ooit echt de bedoeling was van deze religie) maar heel pijnlijk voor mij als vrouw. Ongeveer vergelijkbaar met het feit dat een streng religieuze moslim een vrouw geen hand mag geven, iets wat ik ooit in Istanbul meegemaakt heb met iemand die me ontzettend behulpzaam was door even geld te wisselen voor de taxi en me met mijn koffers naar het hotel te brengen. Maar een hand mocht ik hem niet geven. Van die schokkende aard… Iets wat in mij in eerste instantie niet zozeer oordelen oproept, maar een heel sterk gevoel. Onbehagen is zwak uitgedrukt. Hoe kan je dat nou geloven, dat dat Gods bedoeling is? Dat je een vrouw niet mag aanraken?

Anyway, ik ga nu – hier – niet vertellen waar het precies over ging, maar ik was pijnlijk getroffen door een vergelijkbaar voorval, dus ik vertrok met de helderheid over een intense pijn van een diepe oude vrouwelijke wond. De diepste wond, die al het ‘disempowerment’ ooit veroorzaakt heeft. Heftig, heel heftig. Ik had een brief achter gelaten, waarin ik mijn gevoel daarover verwoordde, omdat ik niet in staat was het goed uit te leggen. Terwijl ik op mijn koffer wachtte, kreeg ik een bericht. Mijn brief was gelezen: ‘I understand I hurt you, I am sorry, please forgive me’. Daar kwam mijn  koffer net aan. ‘My suitcase, I come back to you later,’ schreef ik terug (mijn bagage dus…). En toen stond ik dus vast in de file. Meer dan 2 uur. Het stond stil. Tot het moment waarop ik me bedacht even een sms (in plaats van een app) te sturen, omdat er iemand wachtte op vergeving en zich dus schuldig voelde. Die had ik in onzekerheid achtergelaten. ‘Ofcourse I forgive you, I don’t blame you. I know it is not personal,’ stuurde ik uiteindelijk dus terug. Geloof het of niet, maar ineens loste de hele file zich op en kon ik doorrijden. Ik was zo thuis.

Dat leerde me iets wezenlijks (wat je wel kan weten, maar dat is nog niet hetzelfde als toepassen) in de praktijk: Forgive… Anders kan je niet verder. Je raakt ‘stuck’ in oude overtuigingen, oordelen, afwijzingen, mentale structuren. Je doorbreekt ze niet door discussie. Alleen met liefde en vergeving. Ik hoef me niet uit mijn kracht te laten halen, dit is wat je uit je kracht haalt. Als je je het persoonlijk aantrekt. Ik ben in zekere zin ook heel dankbaar dat dit is gebeurd, want het heeft mij de bodem van de ‘disempowerment’ laten zien, dit is het, wist ik. Dit is de diepste wond. Het niet eren, maar afwijzen van de vrouwelijkheid in z’n puurste vorm, de angst ervoor. Dat wat ooit, voor de tijd van de monotheïstische religies, als heilig en als vrouwelijke kracht werd vereerd, was in de ban gedaan,  verworden tot iets waar we ons voor moeten schamen en wat verborgen moet blijven. Natuurlijk doet dat pijn. ‘Vergeef hen, want ze weten niet beter,’ zei Jezus toch? Laat je niet uit je kracht halen. Vergeef, want daarmee maak je de weg vrij. Vergeef, want daarmee  verlos je jezelf. Je kunt niet verder als je niet vergeeft. Don’t get stuck in het gevecht met al die oude overtuigingen. Laat het… Eer jezelf. En de wond geneest. Want, concludeerde ik, het is ook in onszelf terecht gekomen, die afwijzing van ons eigen lichaam, de schaamte, het schuldgevoel, alsof er iets mis is met ons, de onwaardigheid. Eer jezelf, je lichaam, hou van jezelf. Helemaal. Wijs jezelf niet af.

Precies om 3.33 uur was ik thuis. Thuis, in vrede. Het was opgelost. Het wilde opgelost voordat ik thuis kon komen. Thuiskomen, zou je kunnen zeggen, is terugkomen in je vrede.
Wat een openbaring. Wat een les. Elkaar begrijpen, niet veroordelen maar vergeven, leren van elkaar,  er dwars doorheen, niet jezelf verloochenen, dat niet, niet aanpassen, maar wel vergeven… They don’t know better, dat kan je mensen niet altijd kwalijk nemen. Het maakt je vrij, als je dat beseft.

Als je de wereld wil veranderen, begin dan bij jezelf. Alles in het leven is een spiegel. We kunnen wel gaan vechten met wat we in die spiegel tegenkomen, maar het heeft meer zin om de spiegel schoon te poetsen. Hoe kijk je naar de wereld, wat zie je en waar besteed je aandacht aan? Wat geef je aandacht, de vuile vlekken op de spiegel of het heldere beeld, dat de Waarheid weerspiegelt? Het is van belang om keuzes te maken. Het is van belang om te focussen op het beste, mooiste, het meest liefdevolle en om zelf vanuit vriendelijkheid, mededogen, met de ogen van Liefde te kijken. Ook naar jezelf.

Het evenwicht in de wereld herstelt zich als wij de balans in onszelf hervinden. Als we naar binnen keren en op zoek gaan naar de Waarheid in onszelf. Als we onze eigen vrede, vrijheid en vreugde ontdekken en die niet laten verstoren door allerlei zaken die we waarnemen ‘op het toneel’, die ons afleiden en op het verkeerde been zetten. Ken de ‘onwaarheden’ geen waarheid toe, want daarmee geef je ze macht en blijven ze bestaan. Focus op wat je wenst voor de wereld, focus op wat jij wenst, verleg je focus als iets niet prettig voelt en stel je voor hoe je het wel zou willen.

De beste manier om je doel te bereiken is om het je nu voor te stellen, je er nu een beeld van te vormen, het alvast te voelen, je erin te verheugen… en om nu te beginnen met het zetten van de eerste stap. Natuurlijk kan het niet in een keer, alles heeft z’n tijd nodig om te groeien, zich te ontwikkelen, maar in het NU ligt de kiem. Grote doelen kun je onderverdelen in stappen, elke dag kun je een stap zetten. En ook al weet je nog niet helemaal hoe het zou moeten verlopen, van de ene stap komt de volgende. De weg wijst zichzelf. Maak het concreet en zet gewoon een stap.

Wij zijn gewend naar de wereld om ons heen te kijken, om dat te zien als ‘realiteit’, maar het is slechts een resultaat. De realiteit zoals we die waarnemen is wat we al gecreëerd hebben. We kunnen er wel mee in gevecht gaan of de resultaten proberen te veranderen, maar het is zinniger om onze energie te steken in het creëren van iets nieuws als we niet tevreden zijn met het resultaat tot nu toe. Alles wat je niet bevalt, nodigt je uit om iets nieuws te scheppen. Het vertelt je juist heel duidelijk wat je wel wilt.

Intenties tellen. Heb je de intentie om iets te begrijpen, dan ben je al op weg. Met je intentie zet je iets in gang. Je maakt een keuze, je neemt een beslissing, je bepaalt een doel of je uit een duidelijke wens en alles komt in beweging. Oneindige mogelijkheden zijn beschikbaar, maar het is aan ons om ze te ‘zien’, toe te laten, om te leren en om duidelijke keuzes te maken. Het leven bied je daarvoor alle gelegenheid.

Waar richt je de aandacht op, waar kijk je naar, wat zie je? Daar gaat het om. Welke realiteit zie je? Alles is in de kiem aanwezig. Het is aan ons om het te laten ontkiemen. Wij zijn ook zelf een kiem, die wil ontkiemen. Alle ingrediënten zijn aanwezig om ervan te maken wat we willen. Wat jij ervan maakt is jouw keuze, jouw leven. ’t Is maar net welk verhaal je vertelt.

Uit: Een nieuw begin.

In de cursus ‘Een nieuw begin’ word je uitgenodigd om jezelf een nieuw verhaal te vertellen en om de weg daadwerkelijk vrij te maken voor een nieuw begin. We ruimen op wat we niet meer nodig hebben (angst, twijfels, onzekerheden, frustraties, wrok) door in de spiegel te ontdekken wat ze ons te vertellen hebben. Zo ontdekken we wie we zijn zonder al die overbodige ballast. We kunnen uit de strijd stappen, waardoor we onze eigen kracht hervinden en van daaruit een wereld kunnen scheppen, zoals we wensen. Voor data en meer informatie, zie: Een nieuw begin (cursus) of mail naar Happy View.

Het afgelopen jaar heb ik gewerkt aan een nieuw boek, het heet ‘Een nieuw begin.’ Zowel het boek als de titel kwamen zichzelf gewoon aandienen. Er wilde schoon schip gemaakt worden. Er wilde afgerekend worden met wat oude patronen, angsten, twijfels en onzekerheden. Als je dat niet doet, kan je weliswaar weten wat ‘het nieuwe’ zou moeten zijn, zelfs hoe het zou moeten, maar weten is niet genoeg. Het gaat om doen. Doorgaan. Focus. En je eigen tegenwerkende patronen onderzoeken, ontdekken en ontmantelen. Zoals ik hier ook regelmatig beschrijf, niet voor niets heet deze rubriek ‘bespiegelingen’, alles is een spiegel. Durf je in die spiegel te kijken? Durf je verantwoordelijkheid te nemen voor jezelf, je leven, je gedachten, je gedrag, je dromen, je doelen, je missie, je valkuilen, je nog verder te ontwikkelen kwaliteiten? Of blijf je in een soort van slachtofferschap hangen, denkend dat het aan de wereld ligt of aan anderen, aan gebeurtenissen in het verleden of aan het systeem?

Leg je daarmee ‘de macht’ buiten jezelf en gedraag je je alsof je daar machteloos tegenover staat of ben je bereid de kracht in jezelf te hervinden en van daaruit te leven? Dat vraagt om confrontaties. Maar het biedt veel inzicht. Het ruimt veel op. Het transformeert. Het verheldert. Het maakt de weg vrij naar de ware JIJ.

En het is iets wat we allemaal zelf ‘moeten’ doen, niemand anders kan het voor je doen. Dat is het juist, het vraagt om onafhankelijkheid. En dat is volgens mij ook wat we in wezen allemaal wensen: Vrijheid. De vrijheid om te zijn wie we zijn, te doen wat we het liefst doen, op welke manier dan ook expressie te geven aan dat wat zich door ons heen wil uiten, groter dan wij, sterker dan wij. Die drang voelen veel mensen en tegelijkertijd zijn we er bang voor. Daarom is het een soort gevecht met onszelf. Het heeft niks met anderen te maken. Het zou makkelijk zijn als iemand het voor je kon regelen en oplossen, maar helaas, zo werkt het niet. En dat is ook niet de bedoeling. Het zou ons ‘het proces’ ontnemen, wat juist het doel is. Misschien gaat het wel meer om de weg dan om het doel.

Iedereen heeft z’n eigen weg, z’n eigen proces. Iedereen heeft z’n eigen ervaringen en z’n eigen wensen. Iedereen heeft z’n eigen lied te zingen in het leven. Maar een paar basisprincipes gelden voor ons allemaal en het helpt als je die kent. Het geeft je handvaten, het maakt het een stuk makkelijker als je leert om op een andere manier te kijken naar het leven en naar jezelf. We spiegelen elkaar, we leren van elkaar en we kunnen elkaar ondersteunen. In wezen groeien we zelfs met elkaar, want we zijn een geheel. In dat geheel doet iedereen z’n eigen deel.

Wie er behoefte aan heeft kan mee doen met de driedelige cursus die ik heb opgezet naar aanleiding van de inzichten en ontdekkingen die ik heb gedaan terwijl ik dit boek schreef. De cursus heet dan ook ‘Een nieuw begin’. Het vraagt wel comittment. Niet zozeer aan mij of aan Happy View, maar aan jezelf. Dus je zal er echt aan toe moeten zijn. Aan die sprong in het diepe. Want een weg terug is er niet meer…

Ik had het gevoel dat er veel mensen momenteel toe zijn aan die stap, we versterken elkaar en we maken de wereld er mooier mee. Want als iedereen toch eens zou doen wat ie echt wilde, waar hij of zij voor in de wieg gelegd was, als iedereen toch eens zichzelf in vol ornaat aan de wereld zou tonen, zou delen wat ie te delen had, zonder schroom, zonder angst, maar helemaal vrij en blij, wat een feest zou dat zijn!

meer informatie over de cursus vind je hier.

‘Alles is voor je, niets is tegen je’, heb je daar wel eens over nagedacht? Meestal zie je het pas achteraf, niet als je ergens middenin zit. Niet zolang je je slachtoffer voelt van omstandigheden of het gedrag van anderen. Het hele universum, God, alles werkt met je mee, ook de mensen die het je moeilijk maken.

Toen ik dat ooit voor het eerst te horen kreeg van White Bull, was dat niet bepaald hoe ik het ervaarde. Nu ik het weet, kan het nog wel eens gebeuren dat ik in situaties terecht kom die ‘challenging’ zijn, dat ik me afvraag waarom, maar die vraag kan je op twee manieren stellen. Vanuit dat slachtofferschap, vanuit het ego dat het anders wil hebben, of vanuit de behoefte om er aan te ontsnappen en je vrij te voelen. “Show me the Truth,” zeg ik dan bijvoorbeeld, want er is dan altijd iets wat ik nog niet zie en vaak is er iets voor mij om te overwinnen. Er is in elk geval altijd angst te overwinnen, soms zit die angst diep en is die angst onbegrijpelijk, maar als je ernaar gaat kijken, ontmantel je ‘m. Als je dat niet doet, beperkt de angst je zicht. Door bereid te zijn om de Waarheid (met een hoofdletter) te zien, bevrijd je jezelf.  Want soms zitten we gevangen in onwaarheden.

Een mooi voorbeeldje daarvan hoorde ik laatst Abraham/Hicks vertellen. Er was iemand die zich beroerd voelde, want haar vriend had het uitgemaakt. “Dus ik ben ongelukkig…” “Nee, dat ben je niet,” zei Abraham/Hicks. “Jawel, dit en dat is er gebeurd, dus ik voel me vreselijk en mijn leven is een grote puinhoop.” Het antwoord van Abraham/Hicks vond ik geweldig: “Dat is niet waar, je gebruikt het als excuus om niet in je kracht te gaan staan. Je voelt je slecht omdat je ver verwijderd bent van wie je werkelijk bent.” Focus jezelf uit die ‘sadness’, was het devies. “Het is de kunst om jezelf toe te staan om in je eigen natuurlijke frequentie aanwezig te blijven, no matter what. Het is het contrast daarmee wat maakt dat je je ellendig voelt. Maar er is geen enkel excuus geldig genoeg om jou af te scheiden van jou. Het is ‘resistance’, weerstand.”

Weerstand. Weerstand om te zijn wie we zijn, om in onze eigen kracht te staan. Omdat we daar bang voor zijn, zoeken we excuses. En er is altijd wel een excuus te vinden. Weerstand is je verzetten tegen situaties die zich voordoen, het anders willen hebben dan het is. Maar vooral om het als excuus te kunnen gebruiken, al hebben we dat niet altijd door. We geloven allerlei onwaarheden over onszelf. Dat we ‘het’ niet kunnen, niet mogen of niet goed genoeg zijn, niet gewaardeerd worden of niet gezien in wie we zijn.  En daarmee maken we ons eigen drama. Je hoeft je zelfs niet eens bezig te houden met of je ‘goed genoeg’ bent of niet, dat zijn allemaal verhalen van de mind. Je bent zelf degene die je eigen kracht ontkent. Niets of niemand buiten jou hoeft je daaruit te halen. Je goed voelen, jeZelf zijn, is onafhankelijk van anderen.

Als ik teveel gefocust ben op iets buiten mijzelf, wat geregeld zou moeten zijn of anders zou moeten, of op iemand, die zich op een bepaalde manier zou moeten gedragen, dan vergis ik me. En als het dan niet is geregeld of diegene gedraagt zich niet zoals ik denk dat ik het zou willen, is dat een ‘blessing in disguise‘.  Een goeie gelegenheid voor mij om in de spiegel te kijken. De blessing is dat ik dan kan inzien dat ik me ergens afhankelijk van denk te voelen en dat is een ontkenning van mezelf. Dat niet willen zien is de weerstand, me ertegen verzetten is wat maakt dat iets niet goed voelt omdat het niet strookt met de Waarheid. Je legt macht buiten jezelf. En daarmee verlies je je eigen kracht.

Over partners en exen gesproken, veel mensen zijn op zoek naar ‘de Ware’ en velen gebruiken hun spirituele speurtocht daarvoor. Net zoals veel mensen op die manier ‘zoeken’ naar rijkdom en overvloed. Prima natuurlijk dat dat de zoektocht naar jezelf bevordert, dat je omdat je de noodzaak voelt om iets ‘op te lossen’ aan de slag gaat met allerlei overtuigingen en je oude denkpatronen onder de loep gaat nemen, maar besef wel dat je dan nog steeds op zoek bent naar iets buiten jezelf en dat je het nooit zal vinden zolang je denkt dat  je dat nodig hebt om je goed te voelen. Het heeft meer zin om je daarvan te bevrijden, om je te bevrijden van het idee dat je van iets of iemand afhankelijk bent. Maak je vrij, streef naar Vrijheid.

Alleen in die Vrijheid vind je je eigen kracht, maar ook je vreugde, je overvloed, je Liefde. En dan is alles er, maar je bent nergens afhankelijk van. Alles is voor je, niets is tegen je. Dat is wat het leven je laat zien als je het wil zien. Het wijst je op alle fronten waar je nog Vrijheid hebt te ‘veroveren’. Geef je weerstand op en het leven laat je zien hoe het VOOR jou is.

Net zo goed als je je niks hoeft aan te trekken van je eigen mind, die altijd wel wat te mekkeren heeft, zou je je ook niets aan hoeven trekken van wat anderen ergens van vinden of wat anderen doen of laten. Het hoeft jou niet uit je kracht te halen. Je hoeft je humeur, je plezier, je wilde plannen, jeZelf er niet door te laten beïnvloeden.

‘Wat kunnen we het beste doen als we een bijdrage willen leveren aan de wereld en niet mee ‘in het drama’ willen stappen?’ vroeg ik White Bull (het eerste deel van het interview is gepubliceerd en te lezen in het oktobernummer van Spiegelbeeld, het tweede deel volgt in november). ‘Goed voor jezelf zorgen,’ was zijn antwoord. ‘Neem elke dag de tijd om weer helemaal bij jezelf, in je eigen frequentie, terug te komen. Om je systeem op te schonen, alle ‘zware’ ladingen eruit te gooien, jezelf in het licht te zetten bijvoorbeeld, want het contrast kan groot zijn. Tussen de zware energieën van angst die rondwaren en waardoor je makkelijk een angstgedachte op kan pikken en je eigen – laten we zeggen – ’thuisfrequentie’, waarin je je lekker voelt. Er is niks mis met ons als we ons moe voelen, dat heeft te maken met die zware energie en we ervaren dat als vermoeidheid. Natuurlijk kunnen we ook veel doen door ons bewust te zijn waar we aandacht aan geven, wat voed je in jezelf en in de wereld? Welke informatie verspreid je en wat wissel je met elkaar uit? ‘O, ik voel me zo moe…’? Dan maak je het erger. Je zet het vast. Let op die dingen. Let op je woorden, let er op waar je je goed bij voelt en waarbij niet. Ons eigen systeem vertelt ons ‘de Waarheid’, je kunt het voelen. Als iets niet goed voelt, komt het niet overeen met de waarheid in jou. De absolute Waarheid is dat we een zijn met het Goddelijke, de Liefde. Dus ook met vrede, vrijheid, vreugde, overvloed en vertrouwen. Alleen de mind staat daartussen. Die verzet zich daartegen, tegen die Eenheid.

Als je dan de tijd neemt om ‘iets te doen voor de wereld’ en in jezelf de boel op gaat ruimen, vraag je dan af: ‘Wat in mij verzet zich? Waar zit de weerstand?’ Neem gevoelens waar, maak er geen verhaal van. Alles wat je opruimt in jezelf, heeft een positief effect op het geheel. Niet alleen op hoe je je zelf voelt, niet alleen op je lichamelijke welzijn, ook op je omgeving en zelfs ver daarbuiten. Hoewel we niet precies hoeven te weten hoeveel, kunnen we ons daar wel bewust van zijn en bedenken dat dit ‘het werk’ is. Mooie bijkomstigheid is dat in je eigen leven alles veel makkelijker en soepeler verloopt als je in je eigen kracht blijft. En je humeur, je gevoelens, je wilde plannen en je plezier dus niet af laat hangen van zaken buiten jezelf of van anderen. Maak jezelf daar vrij van.