Het afgelopen jaar heb ik gewerkt aan een nieuw boek, het heet ‘Een nieuw begin.’ Zowel het boek als de titel kwamen zichzelf gewoon aandienen. Er wilde schoon schip gemaakt worden. Er wilde afgerekend worden met wat oude patronen, angsten, twijfels en onzekerheden. Als je dat niet doet, kan je weliswaar weten wat ‘het nieuwe’ zou moeten zijn, zelfs hoe het zou moeten, maar weten is niet genoeg. Het gaat om doen. Doorgaan. Focus. En je eigen tegenwerkende patronen onderzoeken, ontdekken en ontmantelen. Zoals ik hier ook regelmatig beschrijf, niet voor niets heet deze rubriek ‘bespiegelingen’, alles is een spiegel. Durf je in die spiegel te kijken? Durf je verantwoordelijkheid te nemen voor jezelf, je leven, je gedachten, je gedrag, je dromen, je doelen, je missie, je valkuilen, je nog verder te ontwikkelen kwaliteiten? Of blijf je in een soort van slachtofferschap hangen, denkend dat het aan de wereld ligt of aan anderen, aan gebeurtenissen in het verleden of aan het systeem?
Leg je daarmee ‘de macht’ buiten jezelf en gedraag je je alsof je daar machteloos tegenover staat of ben je bereid de kracht in jezelf te hervinden en van daaruit te leven? Dat vraagt om confrontaties. Maar het biedt veel inzicht. Het ruimt veel op. Het transformeert. Het verheldert. Het maakt de weg vrij naar de ware JIJ.
En het is iets wat we allemaal zelf ‘moeten’ doen, niemand anders kan het voor je doen. Dat is het juist, het vraagt om onafhankelijkheid. En dat is volgens mij ook wat we in wezen allemaal wensen: Vrijheid. De vrijheid om te zijn wie we zijn, te doen wat we het liefst doen, op welke manier dan ook expressie te geven aan dat wat zich door ons heen wil uiten, groter dan wij, sterker dan wij. Die drang voelen veel mensen en tegelijkertijd zijn we er bang voor. Daarom is het een soort gevecht met onszelf. Het heeft niks met anderen te maken. Het zou makkelijk zijn als iemand het voor je kon regelen en oplossen, maar helaas, zo werkt het niet. En dat is ook niet de bedoeling. Het zou ons ‘het proces’ ontnemen, wat juist het doel is. Misschien gaat het wel meer om de weg dan om het doel.
Iedereen heeft z’n eigen weg, z’n eigen proces. Iedereen heeft z’n eigen ervaringen en z’n eigen wensen. Iedereen heeft z’n eigen lied te zingen in het leven. Maar een paar basisprincipes gelden voor ons allemaal en het helpt als je die kent. Het geeft je handvaten, het maakt het een stuk makkelijker als je leert om op een andere manier te kijken naar het leven en naar jezelf. We spiegelen elkaar, we leren van elkaar en we kunnen elkaar ondersteunen. In wezen groeien we zelfs met elkaar, want we zijn een geheel. In dat geheel doet iedereen z’n eigen deel.
Wie er behoefte aan heeft kan mee doen met de driedelige cursus die ik heb opgezet naar aanleiding van de inzichten en ontdekkingen die ik heb gedaan terwijl ik dit boek schreef. De cursus heet dan ook ‘Een nieuw begin’. Het vraagt wel comittment. Niet zozeer aan mij of aan Happy View, maar aan jezelf. Dus je zal er echt aan toe moeten zijn. Aan die sprong in het diepe. Want een weg terug is er niet meer…
Ik had het gevoel dat er veel mensen momenteel toe zijn aan die stap, we versterken elkaar en we maken de wereld er mooier mee. Want als iedereen toch eens zou doen wat ie echt wilde, waar hij of zij voor in de wieg gelegd was, als iedereen toch eens zichzelf in vol ornaat aan de wereld zou tonen, zou delen wat ie te delen had, zonder schroom, zonder angst, maar helemaal vrij en blij, wat een feest zou dat zijn!