Het paradijs

Het is een soort diepzeeduiken, naar Turkije gaan. Voor mij dan. (De gemiddelde all-inclusive toerist zal het zo niet ervaren…) Het voelt ook als ‘mijn pad’, mijn missie en ik begrijp ook wel waarom. Ik kom in mijn eigen verhalen terecht, ik ben als het ware ‘karma’ uit vorige levens aan het opruimen. Diepzeeduiken, maar wel parels vinden. Het is de weg naar bevrijding. Steeds meer bevrijding en steeds meer vrede. Hoe dieper je duikt, des te hoger je weer boven komt. Met steeds mooiere parels…

Kalkan is echt een paradijsje. Het ligt in een prachtige baai, het zeewater is schoon en heerlijk koel, mooi blauw, de mensen zijn er erg vriendelijk, hartelijk, het eten is er zalig, de temperatuur tropisch en het is er rustig en vredig, nauwelijks beïnvloed door wat er elders in het land gebeurt, behalve dat het aantal toeristen enorm is afgenomen en dat baart velen natuurlijk zorgen.

In Kalkan zijn geen grote all-inclusive hotels en dat maakt het ook zo charmant en gezellig. Veel Engelsen hebben er appartementen, zij komen dus toch wel. Dat scheelt. Wat Kalkan vooral zo vriendelijk maakt zijn de dieren. Straathonden en katten wel te verstaan. Er wordt goed voor ze gezorgd, ze tellen mee, worden geaaid, krijgen voedsel, medische voorzieningen, honden begeleiden de toeristen vaak spontaan en beschermen hen ook. Ze beginnen bijvoorbeeld met z’n allen hard te blaffen als er een motor langs komt rijden die de rust verstoort.

Dit baaitje met dat azuurblauwe water, waarin ik me in mei op de hoge golven liet drijven, verbeeldde voor mij met name het paradijs. Het voelde vrij, laat je drijven, meesleuren door de golven…
Nu stonden er rijtjes ligbedden met parasols en met boeien was een zwemgedeelte afgebakend. ‘Why do people try to controle something that is already perfect?’ vroeg ik me af. Maar ik besloot er doorheen te kijken. Het was nog steeds hetzelfde water, hetzelfde strand, dezelfde zon. Je hoeft je niet te laten limiteren, zeker niet in het genieten ervan. Het paradijs bevindt zich uiteindelijk toch echt alleen in je eigen beleving.