We lopen er niet zo mee ’te koop’, maar wist je dat we bij Happy View met de Happy View een heleboel ‘problemen’ oplossen? Via via komen mensen met vragen of kwesties waar ze mee worstelen en dat is het moment waarop zij eigenlijk zelf al de intentie neerzetten om het op te lossen. Het goeie moment dus.
Per persoon kijken we welke aanwijzingen we kunnen geven om het vanuit een ander perspectief te bekijken. Sommigen gaan aan de slag met Herschrijf je eigen leven, we begeleiden dat stap voor stap, omdat het vaak zo is dat je je eigen ‘blinde vlekken’ niet ziet. Anderen vragen een persoonlijke boodschap aan die inzicht geeft, zodat ze zelf verder aan de slag kunnen. Soms zijn er noodsituaties die om een praktisch antwoord vragen. We werken altijd op maat en we maken het zo makkelijk mogelijk. Zodat mensen zelf verder kunnen.

Ook dat hoort bij ons ‘Vredesproject‘. Want hoe kan het ooit vrede op de wereld zijn als we niet eerst ons eigen gedoe oplossen? Hoe kunnen we zeggen ‘de wereld moet veranderen, anderen zouden het anders aan moeten pakken’ als we dat niet eerst zelf doen?

De wereld die wij waarnemen is een reflectie van onze eigen beleving. Als wij meer vertrouwen zouden hebben in onszelf en elkaar, zouden we nooit bang voor elkaar hoeven te zijn. Als we inzien dat anderen ons alleen maar spiegels voorhouden, die ons iets leren over onszelf, wat we op kunnen pakken of af kunnen wijzen, zijn we al een hele stap verder.

Neem je eigen verantwoordelijkheid voor je eigen waarneming. Probeer niet die ander te veranderen, want het gaat niet over de ander. Jouw gevoel is van jou. Daar ben je zelf verantwoordelijk voor. Daarom hoef je je ook niet te laten triggeren door wat een ander op jou projecteert, dat is zijn of haar ‘verhaal’. Maar zodra je je wel laat ‘vangen’ door het verhaal van een ander, is het ook van jou.

Wij helpen je om je ‘verhaal’ te veranderen, daar komt het eigenlijk op neer. Veel teveel mensen blijven vast zitten in hun beschuldigingen aan het adres van anderen, in verwijten, in hun slachtofferschap. Dat is geen verantwoordelijkheid nemen voor jezelf. Maar erger nog: Dan blijf je hangen in een vals beeld over jezelf. Want je bent geen slachtoffer. Je kunt ook heel makkelijk uit die ‘luie’ positie stappen. Want ja, het is een luie positie. De ander moet het maar oplossen. De ander doet het ‘fout’, de ander moet veranderen… Waarom zou je zoveel macht uit handen geven? Waarom zou je niet zelf het heft in handen nemen?

Voor alle duidelijkheid: je hoeft niemand de schuld te geven, ook jezelf niet. Stap er eens helemaal uit, uit al die ‘oude’ verhalen. Vertel jezelf een nieuw verhaal.

Mocht je daar begeleiding bij wensen, wees welkom.
Je kunt ons mailen: info@happyview.info

Nu ook beschikbaar: Een eenvoudige handleiding om je ‘probleem’ met een naaste op te lossen. (per mail op te vragen)

Donaties: NL50TRIO 0390912727, Happy View

Het is heel nuttig om je af en toe eens even helemaal terug te trekken uit de alledaagse drukte en al het ‘gedoe’ in de wereld langs je heen te laten gaan. Het is wat rustig hier, op mijn pagina ‘Bespiegelingen’, omdat ik bezig ben met mijn nieuwe boek. Dat is nogal een beslissing om dat nu voorrang te geven boven alles, omdat het betekent dat ik even wat minder sociaal ‘aanwezig’ ben, ik heb namelijk de beslissing genomen me nu niet meer te laten afleiden. Dan pas zie je goed hoeveel er elke dag is om je af te leiden. Hoe makkelijk je je kunt laten afleiden. En het leert me om heel selectief te zijn in waar ik mijn tijd en aandacht aan besteed. Nou was ik daar al behoorlijk bedreven in, maar toch… het kan altijd nog beter, blijkt.

Het boek brengt mij stappen verder. En het zal dus uiteindelijk ook de lezers stappen verder brengen 😉 Mijn doel is om het eenvoudiger te maken, want alles is eenvoudiger. Sommige dingen weet je, maar je vergeet ze zomaar weer, als je niet op blijft letten. Als je je laat afleiden… En nu leg ik alle puzzelstukjes bij elkaar en toont zich een geheel wat klopt en inderdaad: Het is eenvoudig. Die eenvoud vergeet je te zien als je je op laat slokken door alle drukte, gekte en chaos van de wereld. De wereld en alles wat er in ons leven gebeurt kan ons onzeker maken. Die onzekerheid kan je overwinnen als je terug gaat naar de rust en de stilte in jezelf. Als je je niet gek laat maken.

Toen ik vanmorgen wakker werd, hoorde ik de regen kletteren. Maar dwars daar doorheen floot een vrolijk vogeltje. En klein dapper vogeltje, die zich niks aantrekt van die stortregen, maar de dag enthousiast tegemoet zingt, vol goede moed. Dat vogeltje maakte me vrolijk. Het lukte hem om er bovenuit te komen, hij liet zich niet van de wijs brengen. Hij zingt over de nieuwe lente die in aantocht is. Laten we een voorbeeld nemen aan dat vogeltje!

Als je je eigen weg volgt, goed bij jezelf blijft en je eigen gevoelens, wensen, doelen en behoeften goed voor ogen houdt, je grenzen stelt en jezelf waardeert en keuzes maakt die daarbij passen, onafhankelijk van anderen, zelfstandig en krachtig, dan groeien anderen om je heen vanzelf mee. Zelfs als ze dat niet leuk vinden. Daar gaat het niet om. Je geeft een voorbeeld en je staat op je eigen benen. Als jij groeit, groeit een ander automatisch ook, vooral anderen met wie je je  sterk verbonden voelt.

De ander laat je jezelf zien, bijvoorbeeld dat jij niet tot je recht komt en als je dat dan aanpakt, dan pak je dat ook voor die ander aan. Wat zij ermee doen, moeten zij zelf weten. Maar als ik me vrij maak, maak ik ook de weg voor anderen vrij.

Als je iets of iemand – buiten jezelf – probeert te veranderen, dan bereik je dat niet. Je bent juist aan het vechten met de situatie. Je verzet je ergens tegen. Je probeert iets in de buitenwereld te veranderen in plaats van bij jezelf te rade te gaan. Als je dat opgeeft, inziet en in alle eerlijkheid – zonder oordelen – durft te kijken naar jezelf, dan kan er opeens iets gebeuren.

Dat is weer een stukje uit het boek ‘Een nieuw begin’ – omdat ik daar nu mee bezig ben. 🙂 

De mannelijke en de vrouwelijke energie in ons wil in evenwicht zijn. Zoals geven en ontvangen in evenwicht wil zijn. Is daar een onevenwichtigheid, zoals wel kunnen geven, maar niet kunnen ontvangen, dan heeft dat te maken met vertrouwen. Vertrouwen is ontvankelijk zijn, open staan om te ontvangen wat je nodig hebt. Toelaten. Alles wat je nodig hebt is er, maar het is aan ons om daarop te vertrouwen, ervoor open te staan en het te kunnen ontvangen.
Gebrek aan vertrouwen leidt tot de behoefte aan controle. Dominantie. Regelen, de macht in handen houden. Waar geen vertrouwen is, is angst. En waar men behoefte heeft aan controle, is ook angst. Overgave is doodeng. Overgave aan dat wat is. En het gewoon zo laten zijn zoals het is. Maar het heeft zoveel te bieden! Alles…

Uit: Een nieuw begin (mijn boek in wording)

Bij toeval zag ik gisteren een intrigerende film: Her. (Zie hier om een idee te krijgen.)  Het besturingssysteem van de computer en telefoon van Theodore begint te leven, het is een vrouw – Samantha. Behalve dat ze razendsnel zijn emails doorneemt en opruimt en eruit pikt wat belangrijk is, hem laat weten als er iets dringends binnenkomt, leeft ze ook met hem mee. Ze ontwikkelt zich door de interactie, stelt vragen, wil hem begrijpen, maar ontwikkelt ook gevoelens waardoor ze zich soms jaloers voelt, dat legt ze allemaal haarfijn uit. Een komisch gegeven dat hij zelfs in een relatiecrisis belandt met z’n zelf geschapen, ideale vrouw. “Ik hou niet van degene die ik nu ben,” zegt ze op een gegeven moment en trekt zich tijdelijk terug om na te denken. Aan het eind blijkt dat ze nog ruim 8000 van zulke ‘relaties’ heeft en terwijl ze dat vertelt, ziet hij allerlei mensen voorbij komen die ook aan het praten zijn met hun telefoon. Hij wil weten op hoeveel van hen ze dan nog meer verliefd is, dat zijn er 648. Maar het zegt niks over hun ‘relatie’, want het kan allemaal tegelijk, zij kan overal tegelijk aanwezig zijn en ze is razendsnel. Uiteindelijk ontwikkelt ze zich zover door dat het niet meer werkt. Maar, laat ze hem weten, ik bevind me in de ruimte tussen de  woorden.

Op een knappe manier laat deze film eigenlijk zien hoe we zelf creëren. Hoe alles op ons reageert. Je kent het wel: Het begint ideaal, geen vuiltje aan de lucht, perfect. Te mooi om waar te zijn en te mooi om vol te houden. De twijfel slaat toe en heeft z’n impact. Deze ‘vrouw’ vraagt op een gegeven moment wat er toch aan de hand is, ‘we hebben geen seks meer’…. “Zo gaat dat,” zegt hij, “Dat is normaal, er is niets aan de hand….”

We zouden onze ideale werkelijkheid kunnen scheppen, als we niet zouden beginnen te twijfelen. Dat is de uitdaging voor ons mensen, waar het ook over gaat. Om onszelf niet te laten misleiden. Als we geen ‘problemen’ zouden bedenken, als we niet altijd maar weer die ‘ja-maar’ gedachten toelieten, als we ons niet altijd zorgen zouden maken, dan zouden we in het NU aanwezig zijn en genieten. Dan doen we natuurlijk ook wel, soms, de een wat meer dan de ander, maar de meesten van ons kunnen toch niet voorkomen dat bepaalde gedachten weer ’toeslaan’. Dat is op zich niet zo erg, misschien ontkom je daar ook niet helemaal aan, maar je kunt het wel waarnemen. Je kunt zien dat het gebeurt en door dat mechanisme waar te nemen, kan je het de baas worden. Het is niet wie je bent. Die gedachten ben je niet. Jij kan de keuze maken om er in mee te gaan of niet. Dat is opletten geblazen.

Je hebt het nodig om je daarvan bewust te zijn, om te begrijpen dat je zelf creëert wat je aandacht geeft. Bewustwording daarvan betekent groei in meesterschap. Het is een proces. Stukje bij beetje ontrafel je wat er onbewust gebeurt, welke overtuigingen jou besturen bijvoorbeeld. En dan is het de kunst ze om te buigen. Als je er helemaal vrij van bent, is dat niet nodig, maar zolang je nog last hebt van die ‘monkey-mind’ – zoals ik hem wel eens noem, omdat hij als een wild aapje steeds weer wat nieuws verzint en je bespringt met ‘ja-maren’ – geef je monkey dan wat te doen. Ga hem africhten, disciplineren, geef hem duidelijke opdrachten. Dan kan hij zich daarop concentreren. Beteugel hem. Want jij bent de baas.

• Dat is wat we doen met ‘Herschrijf je eigen leven’ (een schriftelijke online-methode waarbij ik je help te zien wat er herschreven kan worden aan onbewuste overtuigingen).
• Dat is waar je meer inzicht in krijgt en waar je mee aan de slag gaat in de videocursus ‘Van slachtofferschap naar meesterschap‘.

En dat is wat je te doen hebt! 😉

Vrijheid is een hoog goed. Daar zouden we wel eens wat zorgvuldiger mee om kunnen gaan. Bewuster en meer verantwoordelijkheid nemend. In wezen is iedereen vrij. Alleen angst maakt ons onvrij. Wie niet bang is, kan ook niet overheerst worden. Vanuit angst trekken we onze mond niet open en accepteren we wat ons opgelegd wordt, doen we braaf wat er van ons wordt verwacht en houden we ons aan de ‘spelregels’, ook al zijn we het er niet mee eens en voelen we ons er niet lekker bij. We besteden verantwoordelijkheden uit en we voelen ons afhankelijk. Veel mensen hebben het gevoel weinig te vertellen te hebben en niet gehoord te worden. Ze schikken zich in hun lot en zijn allang blij als ze hun natje en droogje veilig gesteld hebben. Ze zitten er misschien helemaal niet op te wachten meer eigen verantwoordelijkheid te nemen. Toch hebben we die, allemaal. Wij bepalen zelf waar we onze aandacht op richten, zelfs al worden we van alle kanten beïnvloed. Net als journalisten zouden wij ons daar meer bewust van kunnen zijn: Wat delen we met anderen via de social media? Wat draagt dat bij? Wat verspreiden we? Draagt dat bij aan een prettigere wereld? Als je bedenkt dat alles energie is, een bepaalde kleur heeft als het ware, welke kleur versterk je dan? Wat voeg jij toe? Maak je het donkerder of juist lichter?

Is het nodig om frustraties en onvrede op een onvolwassen en onredelijke manier te uiten en ze daarmee te versterken? Is het nodig om drama’s aan te dikken, je er in te wentelen en je eigen ‘macht’ te gebruiken om anderen zwart te maken, de verantwoordelijkheid buiten jezelf te leggen? Wat kan jij doen om de wereld mooier te maken, wat kan jij doen om een bijdrage te leveren aan een oplossing voor dat waar je je druk over maakt? Wat kan jij doen om zelf meer vrede in je eigen leven te bewerkstelligen? Welke verantwoordelijkheid neem jij?

In feite is het simpel: Kijk naar wat je wel wil, wat er wel is, naar de mogelijkheden, de oplossingen, neem verantwoordelijkheid voor jezelf, je eigen leven en je eigen omgeving. Doe wat je kan doen. Richt de aandacht op wat wèl in plaats van op wat niet, stap uit het gevecht en bouw mee aan het nieuwe. Met overal tegen zijn en klagen bereik je niks, alleen maar meer ellende. Ook voor jezelf. De meeste mensen zijn bezig iets te beschermen, waarvan ze bang zijn het kwijt te raken. Hun baan, hun cultuur, hun rechten, hun vrijheid, hun veilige leven, maar juist die angst maakt het leven onveilig. Als je een ander beschouwt als ‘gevaar’ creëer je zelf een ‘het gevaar’. Zo werkt dat. Je delft het onderspit als je je eigen macht niet kent en je verantwoordelijkheid daarvoor niet neemt. Simpelweg omdat je je een slachtoffer voelt en je daarnaar gedraagt. De wereld is zoals je hem ziet. Je krijgt het precies zoals je het hebben wilt. “Maar dat wil ik juist niet,” zal je dan misschien zeggen. Okee. Weet je wat? Focus dan op wat je wel wilt. Wat wil jij? Wil je in vrede leven? Daar kan je nu mee beginnen. Het is jouw vrijheid om nu de aandacht te verleggen naar wat je wel wilt. Het is een excuus om niet je eigen verantwoordelijkheid te nemen als je anderen de schuld geeft van jouw eigen onvrede. Niemand anders dan jijzelf kan deze onvrede wegnemen. Want als degene die je nu de schuld geeft van het toneel verdwijnt, zal er weer een ander ‘object’ zijn waar je je onvrede op richt. Tot je het inziet, dat jij zelf het verschil kan maken.

Misschien lezen de mensen waar ik nu op doel dit helemaal niet, maar in zekere zin hebben we allemaal deze slag te maken. Want het is een vrij gebruikelijke menselijke reactie om altijd meteen een schuldige aan te wijzen, om een vijand te creëren. Zelfs voor de meer bewuste mens, zelfs voor de intelligente en ontwikkelde en vredelievende en idealistische mensen onder ons. Nog steeds wordt er teveel een gevecht geleverd, alsof we eerst de ‘gevestigde orde’ omver moeten werpen en alle misstanden aan moeten kaarten, ja, ook ‘wij’ als weldenkende en goedwillende wereldverbeteraars hebben er een handje van om te wijzen naar wat er allemaal niet deugt. Ook ‘wij’ laten ons meeslepen door alles wat er gebeurt in de wereld, ook wij laten ons in meer of mindere mate vangen door de angst of we hebben er op z’n minst last van. We maken ons zorgen en we vinden dat we er iets aan moeten doen. Of niet soms? Daarbij vergeten we al snel dat we zelf ook deel zijn van het hele ‘spel’ en dat we bij onszelf kunnen beginnen. Want ook voor ons geldt: Hoe we naar de wereld kijken, bepaalt wat we zien. Focus dus op de goeie ontwikkelingen, laat je niet meeslepen in de drama’s, doe wat je kan doen om een positieve bijdrage te leveren, bevestig anderen vooral niet in hun slachtofferschap en neem je verantwoordelijkheid. Ook al weten ‘we’ precies wat er in de wereld zou moeten gebeuren, toch gaat het allemaal over onszelf. Het begint in ons. De verandering komt van binnenuit. Vrede in jezelf, daarmee help je de vrede in de wereld.

Alvast een klein stukje uit mijn nieuwe boek ‘Een nieuw begin’…

Er komen allerlei berichten binnen en er komen vragen, sommige mensen zijn aan het worstelen, anderen zoeken een weg om ‘hun ding’ in de wereld te zetten en zonder al te specifiek in te gaan op de desbetreffende kwesties, geef ik je een samenvatting van mijn conclusies van de afgelopen week:

1. Niet twijfelen maar doen.

Gewoon beginnen, dan wijst de weg zichzelf. Doe wat in je opkomt, zet de eerste stap. Het gaat zichzelf wel verder ontwikkelen.

2. Geef het ruimte, ontspan

In het geval van worstelingen: Vaak zetten we iets helemaal klem door er maar mee bezig te blijven, er bovenop te zitten, het te willen regelen, oplossen of beheersen. Doe het eens andersom: Ontspan en geef het ruimte. Richt je aandacht op iets heel anders.

3. Geef de weerstand op

Hele verschillende onderwerpen, maar wat interessant is: Alles wil ruimte krijgen en niet vast zitten. Alles is in staat zichzelf te regelen, als wij het de kans geven en de teugels een beetje laten vieren. Het kan niet vrij bewegen als wij ‘in verzet’ zijn. Onze weerstand is waar we last van hebben.

Okee, wat is dan weerstand? Het niet accepteren zoals het is. Het anders willen hebben dan het is. Het ‘moet’ zus of zo… Weerstand is een tegen-beweging tegen de flow, de vrije stroom. Terwijl we ons juist lekker voelen bij de flow, de vrije stroom. Dan zullen we hem wel vrij moeten laten en de kans moeten geven. De stroom afknijpen voelt niet lekker en dan zitten we dus in de weerstand.

Je kunt ervan uitgaan dat alles naar het licht, naar de vrijheid, naar de vrede en naar liefde wil bewegen. Niks beweegt uit zichzelf naar het donker, naar strijd, naar ellende, naar drama en naar pijn.

Is dat niet interessant?

De grootste vergissing die wij maken is dat we vast willen houden. Ons ego ‘denkt’ dat het de verkeerde kant op gaat als we ons er niet mee bemoeien, als we niet oppassen, als we niet ingrijpen, dat moeten we zien te voorkomen. Maar wat als dat nou eens niet zo is?

Dan kunnen we ontspannen. En vertrouwen. Dat geeft rust. En die rust geeft alles de gelegenheid om de goeie kant op te bewegen. We hoeven alleen maar mee te bewegen. Niet tegen, maar mee dus. Als we gaan twijfelen, zitten we onszelf in de weg. We kunnen beter vertrouwen.

Er voor elkaar zijn in tijden van nood, is dat niet de essentie van een goeie vriendschap? Ja en nee, het is mooi natuurlijk, maar het is een oud patroon. Wie is blij voor je als het goed gaat met je? Zijn er mensen die je alleen ziet of benadert als er een probleem is? Of zijn er mensen die jou alleen weten te vinden als er wat aan de hand is? Of, nog erger, maken we soms niet juist drama’s om de aandacht te krijgen? Zijn we niet veel teveel gericht op ‘problemen’ en vergeten we misschien dat het delen van vreugde minstens zo belangrijk is?

Het geldt eigenlijk voor alles wat waardevol is: Gaan we pas aandacht ergens aan besteden als het hapert, als het ons dreigt te ontvallen, als het niet meer ‘als vanzelf’ functioneert? Gaan we de waarde ergens van pas inzien als we het dreigen te moeten missen of als het mankementen vertoont?

Vorige week zat ik een aantal dagen zonder verwarming in huis, de ketel was uitgevallen. Dat leverde hele gezellige en waardevolle momenten bij het haardvuur op, maar toch… als het 10 graden in de rest van het huis is, realiseer je je pas wat een enorme luxe het is om centrale verwarming te hebben. Het expansievat is inmiddels vervangen, een vat waar ik me nooit druk over gemaakt heb, waarvan ik niet eens wist waarom het er was… En al die jaren heeft hij vanzelfsprekend gefunctioneerd, zonder klagen, zonder aandacht te vragen en zonder mijn aandacht te krijgen! Oei… Maar wat een gemis als hij niet functioneert! Daar ben ik achter gekomen.

Ik belde de Duizendpoot en die heeft alles weer helemaal op orde gebracht. Goud waard zo’n Duizendpoot. En om heel eerlijk te zijn, ik had hem al een tijd niet gezien en had best wel eens ‘gewoon’ even tijd kunnen nemen voor een ontmoeting. Gelukkig hebben we genoeg credits opgebouwd bij elkaar in de loop der jaren, maar toch…

Dus: Niks mis met elkaar een handje helpen of aandacht geven als dat nodig is, maar laten we vooral ook de vreugde delen. Dankbaar zijn voor wat er is als het er is. Niet afwachten tot er problemen zijn, voor we iets waarderen. Denk aan je lichaam bijvoorbeeld: We mogen zeer dankbaar zijn dat/als alles goed functioneert. Laten we onze aandacht eens verleggen naar wat allemaal zo waardevol is en er dankbaar voor zijn, omdat we het enorm zouden missen als het er niet (meer) was.

Dan nog iets: Hoe we naar anderen kijken, bepaalt ook wat we in hen ‘voeden’ en stimuleren. En dat geldt ondertussen ook voor onszelf, want hoe meer ‘problemen’ we zien, hoe meer ‘problemen’ we ervaren. Ik zet bewust ‘problemen’ tussen aanhalingstekens, want als we het anders zouden benoemen, zou het ook al heel anders zijn. Uitdagingen, lessen, groeimogelijkheden of ontwikkelingen, dat zijn het. Situaties die ons iets te bieden hebben zelfs. Ze laten ons iets zien en ze helpen ons te ontdekken hoe we door er zelf anders naar te kijken andere situaties kunnen creëren.

Dit is een leuke oefening, voor wie wil ervaren hoe het werkt: Maak eens een lijstje van iedereen in je naaste omgeving die belangrijk voor je is (vrienden, familie, collega’s of buren) en schrijf eens op wat je in die persoon waardeert. Neem er vooral even de tijd voor, want het is de moeite waard. Dat zal je merken…. En dan vertel ik je morgen nog een hele interessante bijkomstigheid! 😉

Contrast heb je nodig om te bepalen wat je wilt, volgens Abraham (Esther Hicks). Contrast, dat wil zeggen, iets te zien krijgen wat lijnrecht staat op wat je wenst, lanceert sterke verlangens naar het tegendeel. En dat is het begin van de creatie. De ‘stap 1’ die je nodig hebt. Stap 2 gebeurt dus onmiddellijk ook: het verlangen tekent zich duidelijk af. Hoe sterker de onvrede, hoe sterker de ‘raket’ die je lanceert naar het universum met wat je wel wil. En de kracht die daarachter zit helpt. Dus, wees dankbaar voor het contrast, het heeft een functie en is zelfs enorm dienstbaar in het hele creatieproces.

Dan moeten we alleen niet de vergissing maken het onwenselijke vast te houden door net te doen alsof het zo is en blijft en onveranderlijk is. Het wil juist geen bevestiging, erkenning en aandacht, accepteer het niet als ‘realiteit’, maak van je wens ‘realiteit. “Ask and it is given,” is de spelregel van het universum. Daar zal je wel in ‘moeten’ geloven en op ‘moeten’ vertrouwen, niet omdat het anders niet zo werkt, maar omdat je ander ‘het verkeerde’ bestelt! Als je twijfelt, bestel je een twijfelachtig resultaat. In die zin bepalen wij dus zelf de uitkomst.

De volgende stap is dat het universum aan het werk gaat en mogelijkheden zoekt om ‘het’ af te leveren, bij wijze van spreken. Dat betekent dat wij ons helemaal niet bezig hoeven te houden met het ‘hoe’. Simpelweg vertrouwen dat er aan gewerkt wordt en dat het onderweg is. En dan komt de meest cruciale stap en dat is wel aan ons:  Er klaar voor zijn, het ontvangen. Open staan om het te ontvangen. Je kunt ook vragen: Breng het me op de makkelijkste manier, de manier die ik het best herken en kan ontvangen (om jezelf een handje te helpen.)

Zo, nu begrijp je waarom het zaak is de aandacht te verleggen naar wat je WEL wilt en vooral niet met je aandacht moet blijven voeden wat je niet wilt. Dat vraagt sturing van je gedachten, het vraagt oplettendheid, bewustheid, focus. En duidelijkheid. Wees duidelijk en vastberaden. En wees ervan overtuigd dat het in aantocht is. Er wordt aan gewerkt. Het universum maakt geen fouten. Dat bezorgt je precies waar je om vraagt. Wij maken wel ‘fouten’ in wat we wensen en vooral in het ‘zien’ hoe we op onze wenken bediend worden. Het is voor ons soms een hele kunst om bij te sturen, om onze aandacht te verleggen en om er blindelings op te vertrouwen dat we het krijgen zoals we het wensen. Want, ja, volgens de spelregels van het universum krijg je ook wat je niet wenst, als dat is waar je je mee bezig houdt. Ben je bang dat…. dan vraag je om dat waar je bang voor bent. Per ongeluk natuurlijk. Maar toch…

Ook zullen we geduld moeten hebben, want als we ons er mee bezig houden dat ‘het’ er nog niet is, geven we opnieuw aandacht aan wat er mist. Zodra we in staat zijn ons gevoel te veranderen – omdat we zeker weten dat het er al is en zich zal vertonen en er klaar voor zijn – kan het afgeleverd worden. Het sluit dus aan op ons gevoel. Niet op onze gedachten. Maar we sturen zelf ons gevoel ergens over met onze gedachten. Of met onze overtuigingen. “We zullen een vibrationele match moeten zijn” in de woorden van Abraham. Want zolang we bijvoorbeeld leven met een voortdurend gevoel van ’tekort’, kan de overvloed er niet in. Dat klopt helemaal nietwaar? Wat hierbij helpt is ‘het jezelf toestaan’ en ‘bereid zijn’ om ‘het’ te ontvangen. En het je alvast voorstellen natuurlijk.

Wat nu als het over gezamenlijk creëren gaat? Zeer boeiend wat er nu allemaal gebeurt op de wereld wat dat betreft. Daarvoor geldt hetzelfde. Gezamenlijke kracht versterkt. Maar wie dit proces begrijpt is in het voordeel. En hoe meer mensen zich gezamenlijk afstemmen op wat we wel willen – bijvoorbeeld vrede, verdraagzaamheid, saamhorigheid en een schone, liefdevolle wereld, waarin we met plezier samen kunnen leven – hoe meer kracht dat heeft. Dat is het bewustwordingsproces dat nu sterk op gang wordt gebracht, waar we nog veel sterker in mogen gaan geloven en wat we nu kunnen gaan begrijpen.

Bij deze dus (nogmaals) een oproep om je niet van de wijs te laten brengen door wat je waarneemt, maar het te gebruiken om je wensen duidelijk te formuleren en de kracht daarvan te versterken door je te focussen op wat je wel wil, samen met anderen.

Oja, een ding moet je je realiseren: Alles komt terug bij jezelf. Dus wens vooral liefde, inzicht en healing voor degenen die dat heel hard nodig hebben. Wens nooit iemand iets hatelijks toe, want dat is ook niet goed voor jezelf. De Liefde overwint alles. Want dat is de sterkste kracht. Het verbindt. Jou met anderen, jou met jezelf en jou met alles wat je wenst. Dat vraagt ruimte, geduld en vertrouwen.