Er voor elkaar zijn in tijden van nood, is dat niet de essentie van een goeie vriendschap? Ja en nee, het is mooi natuurlijk, maar het is een oud patroon. Wie is blij voor je als het goed gaat met je? Zijn er mensen die je alleen ziet of benadert als er een probleem is? Of zijn er mensen die jou alleen weten te vinden als er wat aan de hand is? Of, nog erger, maken we soms niet juist drama’s om de aandacht te krijgen? Zijn we niet veel teveel gericht op ‘problemen’ en vergeten we misschien dat het delen van vreugde minstens zo belangrijk is?
Het geldt eigenlijk voor alles wat waardevol is: Gaan we pas aandacht ergens aan besteden als het hapert, als het ons dreigt te ontvallen, als het niet meer ‘als vanzelf’ functioneert? Gaan we de waarde ergens van pas inzien als we het dreigen te moeten missen of als het mankementen vertoont?
Vorige week zat ik een aantal dagen zonder verwarming in huis, de ketel was uitgevallen. Dat leverde hele gezellige en waardevolle momenten bij het haardvuur op, maar toch… als het 10 graden in de rest van het huis is, realiseer je je pas wat een enorme luxe het is om centrale verwarming te hebben. Het expansievat is inmiddels vervangen, een vat waar ik me nooit druk over gemaakt heb, waarvan ik niet eens wist waarom het er was… En al die jaren heeft hij vanzelfsprekend gefunctioneerd, zonder klagen, zonder aandacht te vragen en zonder mijn aandacht te krijgen! Oei… Maar wat een gemis als hij niet functioneert! Daar ben ik achter gekomen.
Ik belde de Duizendpoot en die heeft alles weer helemaal op orde gebracht. Goud waard zo’n Duizendpoot. En om heel eerlijk te zijn, ik had hem al een tijd niet gezien en had best wel eens ‘gewoon’ even tijd kunnen nemen voor een ontmoeting. Gelukkig hebben we genoeg credits opgebouwd bij elkaar in de loop der jaren, maar toch…
Dus: Niks mis met elkaar een handje helpen of aandacht geven als dat nodig is, maar laten we vooral ook de vreugde delen. Dankbaar zijn voor wat er is als het er is. Niet afwachten tot er problemen zijn, voor we iets waarderen. Denk aan je lichaam bijvoorbeeld: We mogen zeer dankbaar zijn dat/als alles goed functioneert. Laten we onze aandacht eens verleggen naar wat allemaal zo waardevol is en er dankbaar voor zijn, omdat we het enorm zouden missen als het er niet (meer) was.
Dan nog iets: Hoe we naar anderen kijken, bepaalt ook wat we in hen ‘voeden’ en stimuleren. En dat geldt ondertussen ook voor onszelf, want hoe meer ‘problemen’ we zien, hoe meer ‘problemen’ we ervaren. Ik zet bewust ‘problemen’ tussen aanhalingstekens, want als we het anders zouden benoemen, zou het ook al heel anders zijn. Uitdagingen, lessen, groeimogelijkheden of ontwikkelingen, dat zijn het. Situaties die ons iets te bieden hebben zelfs. Ze laten ons iets zien en ze helpen ons te ontdekken hoe we door er zelf anders naar te kijken andere situaties kunnen creëren.
Dit is een leuke oefening, voor wie wil ervaren hoe het werkt: Maak eens een lijstje van iedereen in je naaste omgeving die belangrijk voor je is (vrienden, familie, collega’s of buren) en schrijf eens op wat je in die persoon waardeert. Neem er vooral even de tijd voor, want het is de moeite waard. Dat zal je merken…. En dan vertel ik je morgen nog een hele interessante bijkomstigheid! 😉