Hoe je het ook gaat vieren (of misschien wel niet), het is bijna kerst en dan ontkom je er vaak niet aan om even terug te blikken op het afgelopen jaar. Ik wens je ‘unattachement’ want dat geeft je vrijheid. Hou vooral niet teveel vast aan dogma’s, stokpaardjes, je verhaal, je gelijk, je woede, je frustratie… maar geniet en wees ‘in het moment’.
Zoals ik in het filmpje ook opmerk: Sommige mensen zijn samen met anderen, maar voelen zich eenzaam, anderen zijn alleen met kerst, maar vinden dat prima… Wees er vooral voor jezelf en geef een ander er de schuld niet van hoe jij je voelt. Luister naar je persoonlijke behoeften en wees liefdevol, vooral voor jezelf!
Het is weer de tijd voor lichtjes in de boom…
Zelf heb ik nooit een kerstboom in huis gehaald, altijd al een raar fenomeen gevonden. Toch staat er sinds januari 2018 een boom naast mijn deur. Een geadopteerde, die afgedankt aan de straat lag. Samen met mijn guerillabuurman (je ziet het in dit filmpje) gered en omgedoopt tot Willy. Hij (of zij) waardeert het wel, want groeit elk jaar weer een stukje. Willy houdt de wacht…
De overburen zijn nu verhuisd, vorige week kwamen twee grote verhuisauto’s alles inladen, vandaag was de overdracht aan de nieuwe bewoonster. Ik zwaaide hen net vrolijk uit en ben dankbaar voor de gezellige tijd die we hier hadden 13 jaar lang. En ook voor al het groen dat ze hebben achtergelaten in de straat. Dit is het groenste stukje Dichterswijk. De lampjes in de boom hebben ze ook laten hangen gelukkig 😉
Langs hun nieuwe huis – ver weg in Drenthe – loopt het Pieterpad en hoe toevallig, dat loopt ook een eind verderop in Zelhem langs de winkel van Cindy & Judith, waar ik onlangs de opening van bijwoonde. Hier het filmpje en waarom de winkel zo bijzonder is…
De wereld is klein, alles is met elkaar verbonden… Cindy’s man blijkt een goede vriend van Ian Graham te zijn en binnenkort zal ook White Bull daar z’n opwachting maken. Wil je dat meemaken, schrijf je dan in voor de nieuwsbrief van Hugz hub in Zelhem of meld je meteen aan. Het is niet alleen een winkel met prachtige handgemaakt spullen, mooie boeken en kruiden, maar ook een prachtige ontmoetingsplek.
En nu we het toch over White Bull hebben… hier is een nieuwe – lekkere lange channeling! Neem de tijd, ga er goed voor zitten en laat je lekker voeden met deze waardevolle en liefdevolle boodschap. Ik voelde me (ondanks de griep) meteen een stuk beter door ermee bezig te zijn, het heeft een positief effect op lichaam en geest!
‘Kop op!’ hoor je mensen weleens zeggen tegen elkaar als het een beetje tegenzit. Wist je dat het nog echt effect heeft ook om je kin hoog te houden? De energie stroomt beter door, het is een houding die effect heeft op je kroon-chacra en ‘rechtop’ (zitten of staan of lopen) brengt je in ‘alignment’, ofwel: afstemming. Het afgestemd zijn op je Ware Zelf, het Goddelijke, de bron (hoe je het wil noemen) is essentieel. Op het moment dat je goed afgestemd bent, voel je je niet alleen beter, krachtiger, gezonder en opgewekter, je ontvangt als het ware ook de aanwijzingen die je nodig hebt. De juiste ingevingen, briljante ideeën… op het juiste moment doe je iets… Je laat je als het ware leiden door je innerlijke gids, je wordt gevoed, de energie stroomt door en je laat het toe…
Op dit kanaal vind je nog veel meer mooie channelingen: Niet alleen de eerdere channelingen van White Bull, ook channelingen van We (in het engels) en interviews met Amma!
Even een update: Er komt weer een nieuwe ‘White Bull’ aan! Ik vertel je er meer over in dit filmpje. We hebben nog een (voornamelijk engels) kanaal trouwens: dat vind je hier.
Het dagelijks leven is zo’n goeie inspiratiebron! Er is elke dag wel weer iets nieuws wat ons iets te vertellen heeft. Ik deel graag met je wat er in me opkomt. Afgelopen vrijdag had ik meegedaan met een ‘proefles’ restorative yoga en dat brengt zo’n diepe ontspanning … dat ik maar even van de gelegenheid gebruik maakte om je even mee te nemen ‘de diepte’ in… de vredige diepte weliswaar…
Ik lees je een stukje voor uit een schattig lief boekje van Toon Tellegen. Ik sloeg het open en waar gaat het over? Heel toepasselijk: Hoe blijf je je gedachten de baas? Misschien is yoga wel een goed idee!
In dit filmpje vertel ik je over deze vorm van yoga en ik lees een klein stukje voor…
Mocht je nou in Utrecht of omgeving wonen, dan raad ik je deze yogapraktijk aan: https://yogapraktijkutrecht.nl
Sowieso vind je het misschien leuk om deze website even te bekijken, want ik heb de foto’s ervoor gemaakt! 😉
Hier vind je de nieuwe aflevering van mijn Dagboek van een Wonder met ondermeer aandacht voor het boek ‘De man die met dieren spreekt’ van Eddy Mulder. Natuurlijk ook even een persoonlijke update, hoe staat het ervoor met de grote opruiming en wat kun je leren van zo’n proces?
Het boek ‘De man die met dieren spreekt’ van Eddy Mulder is te bestellen bij animal talks: www.animaltalks.online
De cursus dierencommunicatie kan je doen bij de Happy View School. Stuur ons even een bericht als je mee wilt doen!
Vandaag 23 november zijn we aan het bekomen van de verkiezingsuitslag… Doemdenken gaat ons niet helpen… Wat wel? Dit….?
PS: Dit is het kanaal waarop ik zowel nieuwe dagboekafleveringen zal plaatsen (dagboek van een Wonder) als eerdere reportages, interviews en programma’s.
Jaren geleden maakte ik voor Urbania een portret van Herman Berkien, wereldberoemd in Utereg, van ‘Als ik boven op de Dom sta…’ en ‘Utereg m’n stadsie’….
Zo leerde ik Inge, zijn vrouw, kennen en ik was onder de indruk van haar organisatie-skills. ‘Wil je mijn PA niet worden?’, vroeg ik voor de grap. Ze had alles al geregeld voor je er erg in had dat je het überhaupt gevraagd had. Dat is nog steeds zo. Inmiddels is ze een beetje mijn P.A. Weliswaar vanuit Spanje tegenwoordig, maar toch. Deze Inge (ik heb nog meer Inge’s in mijn vriendenkring) ken je misschien wel van de website van de Happy View School. Omdat ze naar Spanje ging verhuizen, moest er een onderkomen worden gevonden voor de schilderijen en tekeningen, die Herman ooit – in de nachtelijke uurtjes – had gemaakt. Het zou leuk zijn als ze een centrale plek in de stad kregen. En tadaa…. dankzij Pierre is dat nu gelukt. Er is nu een expositie, middenin het stadsie… Zo bruist het weer, in het hartjie van het land 🙂
Voor wie in Utrecht is: Loop gerust even binnen! Dat is de bedoeling.
Trouwens, kende jij het begrip ‘HUB’ al? Het betekent verzamelplek. In dit geval zoiets als een stadsredactie, waar je met nieuwtjes uit de stad kan aankloppen, waar de verschillende Utrechtse media samenkomen, waar je betrokkenheid kan ervaren en ondertussen ook kan genieten van een expositie zoals deze.
Binnenkort ook nieuws over een hele bijzondere andere ‘HUB’ in wording, ergens in het oosten van het land! Stay tuned…
Toeval bestaat niet, dat weten we natuurlijk allang… Wat wel bestaat: Coïncidentie, serendipiteit of synchroniciteit. Allemaal zeer interessante begrippen, beetje verschillend van elkaar, dat wel.
Als je weet dat alles één geheel is, deel van de ‘Eenheid’ en zich dus met elkaar verhoudt, samenvalt, verweven is en op elkaar reageert… dan ken je het grootste ‘geheim’ van het leven. We vergeten het voor het gemak wel eens, als we iets meemaken wat we niet zo leuk vinden, dat we dat toch zelf aangetrokken hebben… we geven graag iets of iemand de schuld. Althans, dat doet ons luie brein, dat gewend is te denken in bepaalde stramienen: Schuld geven, excuses zoeken, veroordelen, boos worden, enz… enz…
Maar ik wil het over de leuke kant hebben van dit fenomeen, want daar heb je meer aan. Zoals je weet ben ik Muni aan het voorbereiden op onze nieuwe avonturen… ‘Doosjes gaan ook mee voor jou’, beloof ik…
Prompt krijg ik een berichtje van Sandra, die ik een paar jaar geleden filmde. Zij was toen onderweg met kat Droppie en haar camper. Op een dag besloot ze alles achter zich te laten… Hier haar verhaal in drie delen:
Dit filmde ik in 2019 al. Kennelijk waren de voorbereidingen toen al begonnen. Het sprak tot de verbeelding… Dat merkte ik zelf ook. Ik wilde er graag alles over horen. Het klinkt natuurlijk heel romantisch, maar soms is het natuurlijk ook afzien. Dat vergeten we voor het gemak wel eens. Ook een interessant fenomeen, dat we er vanuit onze comfortzone met bewondering en verlangen naar kijken.
Ik ben zelf ook wel nieuwsgierig naar onze avonturen. Het is heerlijk om het open te houden, het nog niet te weten. Maar ook om te vertrouwen, want dat vond ik zo’n mooie boodschap van Sandra: “Het leven zelf zorgt voor mij.”
Er is wel wat moed voor nodig, om dat uit te nodigen in je leven. Om het te ervaren, zal je het ook de ruimte moeten bieden… De controle loslaten, al je zekerheden achter je laten, het kan tegenstrijdig voelen. Juist omdat we als mens geneigd – of opgevoed – zijn om ons zekerheden te verwerven: huisje, boompje, beestje… een vaste baan, een huwelijk, kindertjes…? Verzekeringen, pensioen, vakanties en allerhande apparatuur om ons van alle gemakken te voorzien. Ondertussen leven we met een telefoon onafscheidelijk in onze handen. Gisteren zag ik een vader die vergat op z’n kleine kind te letten, die voor z’n neus bijna de straat op reed met z’n loopfietsje.. pappa was aan het appen ofzo. En toch.. het Leven zorgde ervoor dat ik dat tafereel op tijd zag…
Wat is het Leven? Wat is luxe? Wat is nodig en wat niet? Wat is gewoonte? Waar zitten we in gevangen? Wat is vrijheid?
Dat zijn interessante kwesties. Ik denk dat je als je onderweg bent, je enerzijds veel meer tijd kwijt bent aan basisbehoeften als water, voedsel, warmte, wassen en routes enzo… maar je leeft ook veel eenvoudiger, lichter en meer ‘echt’. Je ziet en beleeft meer ‘nieuws’, bent als vanzelf meer ‘in het NU’ aanwezig en ervaart zo meer de ‘flow of life’, verwacht ik.
Mocht je ook zo benieuwd zijn en het graag vanuit je eigen warme honk willen volgen, wees welkom… 🙂 We zullen zien wat je dan gaat meebeleven… Of, zoals een van de trouwe volgers het omschrijft: ” …. daarom volg ik je ook al jaren. En blijf dat doen in de komende tijd die ik voor mezelf al ‘Muni het Nomade Aapje en Petra de Rijzende Reporter, onderweg naar…’ heb genoemd. Ben heel benieuwd wat ‘de volgers’ ook allemaal mogen gaan meemaken. Wordt vast heel eerlijk, open en boeiend! En dan aan het eind van de dag, met Muni, liggend op een vacht de dag doornemen, heerlijk…..” Dankjewel!
O ja, nog een klein aansluitend ’toevalligheidje’: ik kreeg vanmorgen ook een tip toegestuurd van iemand over het boek ‘Paleis op wielen‘ van Nelleke Noordervliet. Ja, waarom geen paleis op wielen? 😉 Inderdaad! Goed plan!
Via deze weg zal ik jullie ook verwijzen naar andere interessante filmpjes of websites. Maar eerst even dit: Wist je dat mijn vader allerlei programma’s heeft gemaakt over literatuur? Hij heeft allerlei schrijvers geïnterviewd. Bepaalde boeken werden behandeld (handig voor de boekenlijst van scholieren!) en bepaalde scenes werden dan ook nagespeeld of – als er verfilmingen van een boek waren – vertoond. De thema’s werden besproken met de schrijver zelf of deskundigen en/of nabestaanden. Ik kan je vertellen: Het geeft de literatuur echt een extra dimensie als je Jan Wolkers, Renate Dorrestijn, Maarten ’t Hart, Doeschka Meijsing, Harry Mulisch of Kristien Hemmerechts zelf over hun werk hoort vertellen. In veel afleveringen zie je mijn vader zelf ook verschijnen, je ziet hem genieten. Zoals hier bijvoorbeeld, met de zoon van Vestdijk:
Als kind heb je geen idee van de rijkdom, die literatuur te bieden heeft. Voor mij was het de normaalste zaak van de wereld dat ons huis vol boeken lag. Ik verslond alle jeugdliteratuur die bij ons een tussenstopje maakte voordat het naar de bibliotheek op (mijn vaders) school ging. Maar toen ik later als middelbare scholier moest gaan lezen voor mijn lijst, was het uit met de pret. Ik werd somber van die ‘grote-mensen-boeken’ en weigerde. Dat was bij nader inzien vast een mooie uitdaging voor mijn vader, de Neerlandicus… Hij deed z’n best om uit zijn enorme collectie de vrolijkste boeken te selecteren, met succes, want ik herinner me dat ‘de komst van Joachim Stiller’ me weer over de streep trok.
Eigenlijk heb ik dat nog steeds wel, besef ik ineens. Ik zet nu de gruwelijkheden van de oorlog uit, wil dat allemaal niet zien. Vroeger toen ik nog heel erg klein was, moest mijn vader – die echt heel goed kon voorlezen! – op een gegeven moment ophouden met een bepaald sprookje, want ik vond het veel te eng. Hij zou het later nog wel eens afmaken, maar toen ik erom vroeg, wist hij niet meer welke het was geweest. Ik vermoed Blauwbaard in dat kasteel met al die enge kamers. In elk geval: Ik zie ineens een thema!
En toen werd ik nota bene ook nog journalist. Best raar. Misschien ging het me om het schrijven en de vrijheid… (Ja, want ik wist dat veel schrijvers de school voor Journalistiek hadden gedaan, zo kwam ik op het idee). Uiteindelijk koos ik televisie en ging ik bij ‘het nieuws’ werken, ofwel ‘het Journaal’. Alles maakte ik daar mee, qua grote wereldgebeurtenissen: Protesten op het Tiananmenplein (Plein van de Hemelse Vrede) in China. De val van de muur in Berlijn. Het neergestorte vliegtuig in de Bijlmer. Nachtmerries had ik over Saddam Hoessein die me achternazat ten tijde van de Golfoorlog… Om maar even wat te noemen… Later reisde ik zelf naar India en werd beroerd van de milieuvervuiling en de kinderarbeid. Toch maakte ik er documentaires over…. Ondertussen ben ik ook ‘leukere’ programma’s gaan maken: Portretten van mensen, voor Urbania, bijvoorbeeld. Daar zal ik later nog wel een keer iets over vertellen en van laten zien…
Deze literatuurprogramma’s maken het in elk geval een stuk gemakkelijker voor jongeren, die voor hun lijst moeten lezen… Maar ook voor anderen zijn ze echt interessant! Daarom heb ik de video’s gedigitaliseerd. Hier is de hele playlist, voor wie geïnteresseerd is:
PS: Wil je me laten weten of je dit bericht ontvangen heb? Niet alles wordt automatisch verstuurd, dus ik wil het een checken 😉 DANKJEWEL!
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.