Soms zie ik mensen een soort toneelstuk opvoeren en dan vraag ik me af: Geloof je dat nou zelf? Wie hou je nou voor de gek, mij of jezelf? In zulke gevallen lukt het mij onmogelijk het spel mee te spelen, hooguit kan ik er een grapje over maken, maar waarom zou ik het serieus nemen?

Voorbeelden noemen is niet zo handig, maar een van de voorbeelden zie je zelf dagelijks op tv of in de social-media voorbij komen. Hij heeft een grote mond en zet de wereld op z’n kop met veel geblaat. Al die aandacht vindt hij wel leuk natuurlijk. Daar is het de ’toneelspelers’ natuurlijk ook om te doen: Aandacht.

Maar nu de ‘gewone’ mensen, die wel eens een ‘spel’ spelen: Waarom zou je erin meegaan? Als je dat niet doet, bevrijd je hen ook meteen van dat masker, hoewel men dat natuurlijk niet altijd leuk vindt. Althans, het ego vindt dat niet leuk. Kan zijn dat dat gaat protesteren. Ook dat hoort bij ‘het spel’. Nog steeds geen goeie reden om je mee te laten slepen.

Als mijn eigen ego dat soort fratsen uithaalt, krijgt-ie meestal ook geen voet meer aan de grond. Gelukkig maar, want in het verleden kon dat best af en toe tot flinke drama’s leiden. Waarnemen… blijven waarnemen en vooral de valkuilen leren kennen, dat helpt. Geen strijd, geen oordelen, voorbij laten waaien als een wolk, als een emotie, als een ervaring…

Waarom zeg ik dat? Omdat je niet overal op hoeft te reageren, niet altijd alles zo serieus hoeft te nemen, als iemand of iets in jezelf heel hard schreeuwt, wil dat nog niet zeggen dat je daar onevenredig veel aandacht aan hoeft te geven. Waar willen we ons door laten regeren? Door wijsheid of door bangmakerij, ijdelheid, gemanipuleer of aandachttrekkerij? Daar mogen we zelf een keuze in maken, want ja… het gaat allemaal net zo goed over onszelf.

Maar okee, geloven die bepaalde personen daar nu zelf echt in? Soms wel. Soms niet. Soms weten ze best dat ze een spel aan het spelen zijn. Zolang het werkt, werkt het toch? Dus… hangt het van de toehoorders af of het nog zin heeft dat spel op die manier te spelen. Als wij een ander deel in die persoon aanspreken, door ons niet van de wijs te laten brengen en goed bij onze eigen waarheid te blijven – die van het hart natuurlijk – heeft dat heel veel effect. Daar zijn verder geen eens discussies voor nodig. De uitdaging is dus om je niet te laten triggeren. Als je dwars door het spel heenkijkt, zou het maar zo kunnen dat het hele ‘spel’ vanzelf verdwijnt, omdat die ander er ook de waanzin opeens van inziet en zichzelf herstelt. Zou kunnen…

En daar help je jezelf, de ander en de wereld meer mee dan met het veel te serieus nemen van zaken, die helemaal geen bestaansrecht verdienen en maar beter kunnen verdwijnen.

De manier waarop wij zelf ergens naar kijken is bepalend voor wat we zien. Dus laat je vooral niet bang maken of afschrikken, soms is het beter om je schouders op te halen en altijd is het beter om simpelweg jezelf trouw te blijven. Jouw eigen visie telt. Dat bepaalt wat je ziet. Dus: Wat wil je zien?

Best confronterend, dat artikel gisteren in de Volkskrant: Driekwart van de banen zijn bullshit-banen. Ik citeer: “Slechts een kwart van de banen levert producten en diensten waar daadwerkelijk behoefte aan is.”

Okee, misschien lijkt dat percentage wat overdreven, maar wel iets om eens over na te denken: Een waarheid om eens goed aan te kijken, waar zijn we mee bezig? Waar besteden we onze kostbare tijd van leven aan? Waar slaat het eigenlijk op om maar te streven naar meer en meer banen, zodat iedereen onder pannen is?
Het is een oud Calvinistisch dogma dat je moet zwoegen en hard werken voor je geld om in leven te blijven. Nu is het tegenwoordig zo dat veel geld verdiend wordt met productie die automatisch gaat, waar geen mensenhanden meer voor nodig zijn. De ‘arbeid’ zou allang herverdeeld kunnen zijn, uitgaande van deze percentage zou een 10-urige werkweek al voldoende zijn voor het werk dat ‘nuttig’ is.

Het vraagt een nieuwe manier van denken en van beleid, zoals we in Welzijn is de nieuwe welvaart ook betogen. Het vraagt een herverdeling van werk, geld en waardetoekenning. Waardetoekenning aan Welzijn, aan er voor elkaar zijn, aan de kwaliteit van het leven, omdat dat mogelijk is.

Maar nu even de vertaalslag naar ons eigen leven. Hoeveel tijd besteed je zelf aan nutteloze zaken? Hoeveel tijd besteed je aan zinloze vergaderingen, discussies, onzinnig tijdverdrijf, waar je niet wijzer van wordt, hoeveel tijd besteed je zelf bewust en doelgericht? Hoeveel tijd ben je kwijt aan zaken die ‘moeten’ en die je helemaal niet leuk of waardevol vindt? Is het geen tijd om duidelijker keuzes te maken?

Natuurlijk, ik weet het, de angst voor tekort houdt veel mensen in de greep. Het huis moet betaald worden, de boodschappen, de vakanties, de vaste lasten, enz.. enz… Daarom zullen veel mensen de stap niet zomaar zetten om hun ‘zinloze’ baan op te zeggen en te gaan doen wat ze het liefst willen doen. Toch zijn er steeds meer mensen die dat wel doen en die blijken met veel minder rond te kunnen komen en toch een stuk gelukkiger te zijn.

Maar, wat het belangrijkste is om te weten is dat het je veel oplevert als je je hart volgt, je passie, je missie… Dat is wat je energie geeft, wat een weg baant, mogelijkheden creëert, wat je een vrij en blij gevoel geeft en wat je welzijn bevordert. Iedereen wil uiteindelijk wel iets zinvols doen, maar lang niet iedereen volgt daarin z’n eigen innerlijke stem. Iedereen wil voldoening ervaren èn genieten, lijkt me. Helemaal niks doen gaat op den duur vervelen. Doen waar je goed in bent, je talenten ontplooien, nieuwe uitdagingen aangaan en je grenzen verleggen, geeft meestal juist een goed gevoel, een groeispurt. Volgens mij kan dat, in elke situatie zelfs.

Er blijkt altijd een weg te zijn, het hele universum werkt met je mee als je keuzes maakt vanuit je hart, als je het lef hebt om iets nieuws te gaan doen, iets wat je groei uitdaagt… Het is alsof er dan opeens een enorme kracht vrijkomt, die je vooruit duwt.

En weet je waar het mee begint? Met nu keuzes maken, nu vandaag al. Hoeveel tijd besteed je aan wat je werkelijk wilt en hoeveel tijd gaat er zomaar voorbij? Elke dag opnieuw kan je kiezen waar je je tijd en aandacht aan besteedt. Je daar bewust van worden is de eerste stap. Vraag het je af voordat je ergens aan begint: Is dit wat ik wil? Maakt dit me blij? Heeft het zin? En met ‘zin’ bedoel ik dan natuurlijk de waarde ergens van. Stofzuigen heeft zin, omdat het je een prettig gevoel geeft als je huis lekker fris en schoon is bijvoorbeeld. Wandelen heeft ook zin, omdat je lichaam en geest daarmee in balans komen en je je daar beter bij voelt dan alleen maar achter de computer zitten bijvoorbeeld.

Wat in elk geval geen zin heeft is om dingen met tegenzin te doen. Dat werkt averechts. Die 20-80 ‘regel’ waar ik het eerder over had, dat 20 procent van wat we doen 80 procent oplevert, maar dat we juist die 20 procent vaak ontwijken… die geldt dus kennelijk zowel in het groot als in het klein. Als we nu eens iets meer gaan letten op ‘wat wel’ en ‘wat niet’, kunnen we door minder te doen meer bereiken. We doen alles bewuster en dan is het niet zo moeilijk meer om onze dromen waar te maken….

Geen idee waar je moet beginnen? Maak een Plan! 🙂

(De eerste ronde van Maak een Plan begint vandaag, je kunt nog instappen…)

Vorig jaar had ik met een goede vriend een interessante filosofische briefwisseling over focus en je doelen bereiken en kwamen we uit op het verschil tussen ‘mechanisch’ en ‘organisch’. Mechanisch is ‘zoals het hoort’, volgens een vooropgezet plan, wat stug en strak, niet per sé vanuit jezelf ontstaan. Organisch is meer groeiend van binnenuit, vanzelf ontstaand en op natuurlijke wijze met je mee groeiend. Organisch is meer passend in de nieuwe tijd en past ook beter bij de gevoelige mens. Alleen heb je ook voor ‘organisch’ wel een duidelijke focus nodig, wil je een doel bereiken. Vaak laten we ons steeds weer afleiden door van alles ‘onderweg’.

Juist die gevoeligheid kan ertoe leiden dat je omwegen gaat maken en uit de weg gaat wat je ervaart als ‘moeilijk’ of ‘bezwaar’ of nog even niet weet. Juist dat aanpakken, daarmee aan de slag gaan en het behapbaar maken is van belang om je dromen waar te maken en je doelen te bereiken. Het schijnt dat we ‘normaal gesproken’ 80 procent van onze tijd bezig zijn met de dingen die maar weinig opleveren en dat 20 procent van wat we doen of willen doen juist 80 procent oplevert, alleen omzeilen we juist die 20 procent graag. Een vreemd verschijnsel. Het is dus een effectieve aanpak om te gaan kijken naar die 20 procent en juist daarmee aan de slag te gaan. Mensen die dat onderscheid goed kunnen maken zijn succesvoller en behalen hun doelen. Het levert een efficiënte aanpak op, die nodig is, omdat je nooit alles kunt doen en dus heel bewust duidelijke keuzes maakt.

Die efficiëntie spreekt het organische niet tegen, integendeel: je houdt alleen goed je doel voor ogen, zodat je beter gebruik kunt maken van het organische beginsel. Vanuit het een ontstaat het ander. Door je aandacht er op te richten, groeit het. Na de ene stap dient de volgende stap zich automatisch aan. Het Plan gaat voor jou werken.

Vandaar ‘Maak een Plan‘, voor iedereen die zichzelf over de drempel wil helpen en meer richting wil geven. Een commitment aan jezelf en je eigen doelen. Het voordeel is dat je, omdat je er aan begint, al meteen een stevige start maakt, nog eens extra versterkt doordat we gezamenlijk aan de slag gaan. Natuurlijk kan je ook later instappen, natuurlijk kan je ook zelf NU meteen aan de slag gaan. Alles kan en mag.

Maar vraag je eens af of het zo is en zo ja, waarom het zo is dat je uitstelt wat juist zo belangrijk voor je is.

Alles begint NU! 🙂

Zoveel mensen, zoveel dromen…

Dromen zijn geweldig, je hebt ze nodig. Want alles begint met een idee, een doel, een ideaal, een ingeving… Eerst zal je op het idee moeten komen, dan begin je het voor je te zien, dan kan het zich verder ontwikkelen.

Ook dromen over een mooie nieuwe wereld, een schone wereld en een wereld waar vrede heerst is perfect! Het is veel wijzer en waardevoller dan je maar kritisch uitlaten over ‘de huidige stand van zaken’, mopperen en klagen, er niet in geloven en elk initiatief de grond in boren. Van sceptici, critici, angsthazen, doemdenkers en beste stuurlieden aan wal kunnen we geen verandering verwachten. De dromers worden door hen al snel ‘naïef’ genoemd, maar wat ze nog niet door hebben is dat de dromers een stuk slimmer zijn. Het getuigt van meer intelligentie om optimistisch te zijn dan om maar negatief te blijven doen. Daar is inzicht voor nodig, waar het de zogenaamde ‘realisten’ aan ontbreekt: Wij creëren de wereld en wij hebben hem zo gecreëerd als hij nu is, hij is zoals wij hem waarnemen en als we in staat zijn dat in te zien, zijn we ook in staat andere keuzes te maken. Door op andere zaken te focussen, bijvoorbeeld op oplossingen in plaats van op problemen, geven we een andere draai aan de werkelijkheid.

Dromers hebben de toekomst. Dat zijn degenen die een mooie, nieuwe wereld aan het creëren zijn. Toch hebben deze dromers nog wel een beetje te lijden van alle sceptici en critici om zich heen, of… misschien van de criticus in zichzelf? Dromen is heerlijk, maar het hoeft geen vluchten uit de realiteit te zijn. Hoe maak je je dromen waar? Hoe breng je ze in de praktijk?

Laten we eerlijk zijn, heel veel dromers zitten met dezelfde soort frustratie. Ze willen wel, maar…. Ze wensen het… maar het komt niet van de grond. Misschien willen ze wel, maar weten niet waar ze moeten beginnen. Of ze willen het ergens wel… maar er zitten nog allerlei angsten in de weg. Het punt is: het is belangrijk voor dromers om concreet te worden. Om daadwerkelijk stappen te zetten. Om gewoon te beginnen. En om ook door te gaan. Om een Plan te hebben!

Als je een berg gaat beklimmen, kan je misschien de top wel zien in de verte, maar hoe het pad precies loopt, dat kan je onmogelijk al weten. Toch begint het bij het zetten van de eerste stap. Er komt niemand om jou even huppekee, van de een op de andere dag, in een keer boven op de berg zetten. Hoezeer je daar ook naar verlangt. Je zal zelf elke stap moeten zetten. En als je weet waar je naartoe op weg bent, weet je welke kant je op moet. Na de eerste stap, wijst de volgende zich vanzelf.

In die zin hebben dromers wel een beetje ‘realiteitszin’ nodig. Wie z’n dromen werkelijkheid wil laten worden, zal ergens moeten beginnen, concrete stappen moeten zetten en een Plan moeten maken. Een plan wat zeker niet eerst helemaal 100% uitgestippeld hoeft te zijn, maar wel houvast en richting biedt en met je mee gaat werken. Ook dat hoort bij het creëren: Weten waar je naartoe gaat, doelgericht je pad bewandelen, keuzes maken, niet afwachten, maar doen.

Daar is het NU de tijd voor. Het is NU de tijd om onze dromen waar te gaan maken. Het is niet nodig om ze maar uit te blijven stellen, om maar af te wachten tot…

Daarom heb ik een nieuw aanbod, naast ‘Herschrijf je eigen leven‘ of in combinatie daarmee: “Maak een Plan.”

Wat is het wat jij wenst? Heb je al een Plan?
‘Maak een Plan’ is bedoeld voor iedereen die wel een opstapje kan gebruiken en richtlijnen nodig heeft bij het beginnen en een duwtje in de rug wenst. Je kunt mailen als je mee wilt doen, we beginnen donderdag 1 juni. Ben je er klaar voor? 😉

‘Klimaat groot struikelblok bij G7-top’ lees ik en ook in Nederland is het klimaat een van de grote geschilpunten tijdens de formatie van een nieuw kabinet. Het onderwerp staat in elk geval wel hoog op de agenda en het vraagt aandacht. Klimaat en milieu, het interessante is dat deze woorden allebei ook in sociale context gezien kunnen worden en dat het zelfs met elkaar te maken heeft.

Een gezond klimaat en een goed milieu hebben we nodig. Vrede op de wereld – willen we dat niet allemaal? – heeft alles te maken met een gezond klimaat en een goed milieu. We kunnen niet goed gedijen zonder. We hebben allemaal gezond voedsel, schoon water en frisse lucht nodig. Dat maakt ons gezonde mensen en een gezond lichaam gaat samen met een gezonde geest. Of andersom? In elk geval hebben lichaam en geest met elkaar te maken en invloed op elkaar. Gedachten kunnen ook vervuilend zijn, ‘giftig’ zijn zelfs. Hoe we denken over elkaar, over onze medemens, over onszelf en over de natuur, ook onze eigen natuur, bepaalt of er harmonie is tussen lichaam en geest en tussen mens en natuur. Die harmonie hebben we nodig om te overleven en te kunnen genieten van het leven.

Hoe creëren we nu een mooie, schone, harmonieuze wereld? Simpel gezegd zijn de politieke vertegenwoordigers en de machthebbers een afspiegeling van de bevolking. Het begint bij ons, in onszelf. Als wij er allemaal van doordrongen zouden zijn dat de harmonie in de wereld bij onszelf zou beginnen en eerst zelf opschoning zouden houden in onze eigen geest, voordat we anderen beschuldigen van wat dan ook, zou dat al wonderbaarlijke gevolgen hebben. Als we allemaal verantwoordelijkheid zouden nemen voor onszelf door bewuste keuzes te maken in wat we wel en niet tot ons nemen, zowel qua voedsel voor het lichaam als qua voedsel voor de geest, zou de wereld er heel anders uitzien. Het begint niet bij de politieke leiders en ook niet bij de machtigste of rijkste mensen op de wereld, het begint bij onszelf. Zowel de media als de politiek als de supermarkt en de machtige rijken zijn een afspiegeling van onszelf. Hoeveel macht kennen wij toe aan factoren buiten onszelf en hoeveel macht geven we daarmee uit handen? We voelen ons afhankelijk en machteloos zolang we niet weten hoeveel macht we zelf in handen hebben.

‘Een puur gebed, een zuivere intentie, een wens vanuit het hart, heeft net zoveel kracht als het kleine goedgemikte steentje, waarmee David de reus Goliath omver wierp,’ garandeert White Bull. Zoveel macht en kracht hebben we. Als we dat echt zouden beseffen, dan zag de wereld er al heel anders uit. Laat je dus niet ontmoedigen door wat dan ook, blijf de focus houden op wat je wenst, wat je graag zou willen zien, zie het alvast voor je. Ga de natuur in en geniet van de bloemen, de dieren, de levenskracht, de creatiekracht, geef je aandacht aan de schoonheid van het leven, geniet van alles wat zomaar groeit en bloeit. Zie het mooiste in je medemens, kijk eens dwars door de verschijningsvormen heen naar wie de ander echt is.

Laat je niet misleiden, niet door ‘problemen’, niet door conflicten, niet door oneffenheden, niet door drama’s en niet door allerlei oordelen. Hou koers. Blijf gefocust op wat de meest wenselijke uitkomst is, zie die mooie, schone, vredige wereld alvast voor je en probeer het zo te beleven. Elke dag. Geen ander bepaalt voor jou wat je ziet, je bepaalt het zelf. Je kunt je blik richten op alles wat mooi is, goed is en de ideale uitkomst voor ogen houden. Dat geldt voor alles, voor elke situatie. Hoe wij naar de wereld kijken, bepaalt wat we zien.

We hebben in al onze onbewustheid een wereld gecreëerd die hoognodig toe is aan revisie. De revisie – het herzien – vindt plaats door onze ogen. Zowel de hel als het paradijs bestaan alleen in onze beleving van de werkelijkheid. Besef dat goed. Want dan weet je dat je kan kiezen. En precies die keuze maakt uit.

Dat kleine welgemikte steentje, vergeet het niet, heeft meer macht dan de grootste reus.

Maakt het uit wat anderen ervan vinden? Maakt het uit of ze ‘leuk’ meedoen met je? Of ze staan te juichen of juist niet? In principe moet het niets uitmaken. Als jij weet wat je wilt en doet wat je te doen hebt, omdat je je innerlijke kompas volgt, doet het er niet toe, dan weet je al dat het goed is. Zelfs al weet je niet waar het heengaat. Zolang het nog afhankelijk is van anderen, of zolang je het afhankelijk maakt van anderen, is er een deel in jou nog niet helemaal in vrij of een deel van je dat nog twijfelt aan jezelf of misschien nog ‘het pad’ aan het ontdekken is. Dat kan. Ook niet erg. Maar als je ‘het’ af laat hangen van anderen, verzwak je jezelf. Als het je niet meer uitmaakt of je applaus krijgt, zal je zien dat je het wel krijgt, bij wijze van spreken.

Veel mensen hebben het gevoel dat ze tegenwerking krijgen, dat anderen hen tegenwerken of dat ze ‘de kans’ niet krijgen, of niet genoeg steun, onderdrukt worden of omstandigheden hen belemmeren. Ik zie allerlei mensen momenteel op het punt van ‘doorbreken’ staan, als een bloemknop die openbreekt, lijken ze er klaar voor. Het ongeduld is voelbaar, de ‘ware zelf’ wil tevoorschijn komen, dat is die innerlijke drang. Het voelt niet lekker meer in dat beklemmende jasje van het onware zelf, het kleine zelf. Die oude rol past niet meer.

In potentie is alles aanwezig IN jezelf, het hangt niet af van anderen. Geef jezelf toestemming. Wentel het niet af op anderen als je tegenwerking voelt, projecteer geen belemmeringen op de buitenwereld, op omstandigheden of op gebrek aan medewerking. Denk niet dat het van buitenaf ‘moet’ komen, het hangt alleen van jezelf af. Zeg je ‘JA’ tegen jezelf? Als dat je intentie is, volg dan je hart. Dat wijst je de weg. Laat het ontstaan vanuit jouzelf. Geef jezelf de vrijheid en de ruimte. Maak er vooral geen ‘moeten’ van. Laat de bloem zich ontvouwen. En geniet ervan….

Hou het leuk, hou het relaxed, haal al het ‘moeten’ er vanaf, neutraliseer alle verwachtingen van anderen, hou er rekening mee dat je ‘mind’ alles steeds wil inkaderen en beheersen, maar dat dat de ‘oude’ weg is. Op je nieuwe pad ontstaat alles vanzelf, op een natuurlijke manier. Als jij ‘Ja’ zegt tegen jezelf, komen de mogelijkheden zich vanzelf aandienen, omdat je ze uitnodigt, omdat van de ene stap de volgende stap komt. Relax… en laat het zich vanzelf ontwikkelen. Blijf gefocust op wat je wel wil en laat je niet tegenhouden door welke blokkade dan ook, want de blokkades maken we zelf door niet te geloven in onszelf. Het zijn geen anderen die de blokkades opwerpen. Ze zijn er alleen zolang je er bang voor bent en er teveel de aandacht op richt.

Als jij jouw eigen pad bewandelt, vrolijk en vrij, genietend van elke stap, nog niet wetend, maar je al wel verheugend op wat komen gaat, wandelt alles wat daarbij past vanzelf met je mee. Dat wat er niet (meer) bij past, gaat z’n eigen weg en wie weet, sluit dat er later wel weer eens bij aan. Of niet… Laat het vrij, geef het ruimte om te ontstaan. In jou, door jou, vanuit jou….

Haal ‘de mind’ ervan af dus. Al je oordelen, zelfkritiek, twijfel, beschuldigingen of beperkende overtuigingen. Laat het vanuit je hart opbloeien. Kijk eens naar een bloem: Als die zich ontvouwt wordt ook het hart zichtbaar. Kleurig en geurig. Dan weten de bijen precies waar ze moeten zijn. Die hoef je niet eerst – van tevoren – allemaal bijeen te roepen, die komen vanzelf wel…  die weten dat.

Maak je geen zorgen, het gaat allemaal vanzelf. Het is namelijk een natuurlijk proces. Relax… en laat het zich ontvouwen. Geniet ervan!

Afgelopen week vertelde iemand mij dat hij een plan had om een speciale avond te organiseren en ik opperde dat hij ook een leuk filmpje (op z’n telefoon) kon maken ter aankondiging. Ik weet dat hij daar goed in is, want het is een geboren ‘entertainer’. ‘Laat jezelf zien’, zei ik eigenlijk, ‘Durf je enthousiasme en je passie te delen.’

Meestal laat deze persoon zich dan ook graag over de streep trekken en heeft hij er ook lol in, deze keer niet. ‘Okee, doe het maar lekker op je eigen manier, ik probeer alleen je creativiteit een beetje te prikkelen,’ zei ik. ‘Het is een prachtig idee en ik weet zeker dat het succes zal hebben.’ Toen kwam het: “Ik wil mensen niet teveel vermoeien en lastig vallen met mezelf, ik hoop dat je dat begrijpt.” Au….

Waarom raakt me dat zo? Allereerst vind ik het heel erg pijnlijk dat iemand zo over zichzelf denkt. Dat hij niet kan zien dat mensen hem misschien wel heel leuk vinden, dat het ook juist gewaardeerd zou kunnen worden en dat de entertainer in hem een talent is, waar hij veel mensen blij mee kan maken. Je passie en je enthousiasme delen, daar is niets mis mee.

Als je het alleen maar doet om reclame te maken en vanuit die intentie mensen overspoelt met ‘kom naar mijn evenement’ komt dat heel anders over dan wanneer je bijvoorbeeld ook iets vertelt over de sfeer, de omgeving, de culturele achtergrond, een verhaaltje vanuit je hart, vanuit wie je bent. Want uiteindelijk gaat het daar over: Durf je te laten zien wie je bent? Durf je je vrij te voelen om je eigen enthousiasme te delen? Of laat je je tegenhouden door vermeende reacties van anderen?

Wie kent niet dat gevoel van ‘O jee, durf ik dat wel? Durf ik wel mezelf te laten zien zoals ik ben? Durf ik te zijn wie ik ben? Voel ik me vrij om mezelf te zijn? Durf ik mijn enthousiasme te delen, me uit te spreken vanuit mijn eigen waarheid, vanuit mijn hart? Hoe zou daar op gereageerd worden?’

Omdat we dat misschien zelf niet durven, maar diep in ons hart wel zouden wensen, gaan we ongemerkt (onbewust) oordelen over anderen, die dat wel doen. Oordelen en afkeuren en soms zelfs proberen anderen tegen te houden. Soms refereert het gedrag van een ander aan een bepaalde angst in onszelf. Het denken dat je niet goed genoeg bent, jezelf niet ‘mag’ tonen, de angst dat je afgekeurd wordt omdat je jezelf laat zien. Een diep trauma van de mens in het algemeen, omdat er tijden waren waarin je kop er werd afgehakt als je dat deed. Die angst zit diep. Het is volgens mij precies die angst waarmee we nu aan het afrekenen zijn, in deze tijd.

Is het niet ontzettend pijnlijk dat mensen zo over elkaar denken? Zowel wat betreft de verwachtingen van elkaar als in de oordelen over elkaar? Beiden zijn hetzelfde eigenlijk, het is onderling wantrouwen. Geen vertrouwen. Geen vertrouwen in jezelf en niet het vertrouwen dat het goed is en dat je mag zijn wie je werkelijk bent.

Het punt is dat dergelijke negatieve verwachtingen zichzelf ook juist gaan waarmaken. Daarom is het iets om in onszelf onder de loep te nemen. Als ik bijvoorbeeld verwacht dat de hele wereld over mij heen zou vallen als ik in het openbaar iets zou verkondigen over – laten we zeggen – healing, kan het zijn dat ik bij voorbaat al een strijdbare positie inneem. Daarmee nodig je dan per ongeluk precies uit wat je verwacht of waar je bang voor bent.

Over dierencommunicatie heb ik het bijvoorbeeld graag als iets vanzelfsprekends. Het liefst praat en schrijf ik over al dit soort onderwerpen als ‘de normaalste zaak van de wereld’, wat het ook is in principe. We zijn dat hooguit vergeten.

Dat werkt het beste. Als anderen het raar vinden en daar hun eigen oordelen (of angsten) over hebben, is dat hun probleem. Ik voel ook een soort noodzaak om op deze manier de weg een beetje vrij te maken voor iedereen om wel te kunnen delen wat hen bezig houdt, hier openlijk over te kunnen communiceren, zonder voor gek verklaard te worden.

Misschien doe ik daarom wat ik doe. Misschien vind ik daarom dat ik zelf in elk geval het lef moet hebben om me uit te spreken, om het op zo’n manier te verwoorden dat het in elk geval toegankelijk en begrijpelijk is, maar ook anderen uitnodigt en over de streep trekt om dat te doen.

Het begint bij onszelf. Vreugde, enthousiasme, ideeën, licht en liefde willen gedeeld worden, willen zich verspreiden, alle kanten op. Dat heeft vrijheid nodig. Ik wens dat iedereen het gevoel heeft dat hij of zij er helemaal mag zijn, zoals hij of zij is, dat we elkaar toejuichen en stimuleren, delen in elkaars vreugde, enthousiasme, samenwerken in plaats van tegenwerken, dat iedereen zich vrij voelt om het beste van zichzelf te laten zien. En dat we elkaar daarin stimuleren, toejuichen, enthousiasmeren, aanmoedigen, over de streep trekken en onszelf ook over onze angsten heen zetten.

Het begint ermee dat we onszelf die vrijheid geven, want daarmee geven we het de ander in principe ook. Die ander zijn wij ook.

Heuglijk nieuws afgelopen week: Vrede kun je leren! In DWDD werd er uitgebreid bij stil gestaan hoe meditatie op scholen effect zou kunnen hebben op de wereldvrede. (Zie hier) Hoera! Als kinderen leren mediteren op school, leren ze ook om hun frustraties de baas te worden en op een andere manier met elkaar om te gaan. Het gaat natuurlijk niet alleen om kinderen, want volwassenen mogen dan zelf eerst wel eens het goede voorbeeld geven, lijkt me.
In een filmpje (op FB) kwamen allerlei beroemde mensen voorbij, die vertelden hoe meditatie had bijgedragen aan hun succes. Ze waren geconcentreerder, minder vatbaar voor stress, relaxter en positiever. We weten allemaal natuurlijk allang hoeveel positieve invloed meditatie heeft op onze lichamelijke en geestelijke gezondheid, dat is al regelmatig aangetoond.

Maar, wat is meditatie nou precies? Er zijn veel mensen die denken dat ze ‘het’ niet kunnen, omdat het ze niet lukt om stil te zitten zonder te denken, of omdat ze het niet langer dan tien minuten volhouden. Tien minuten is ook goed, zelfs 5 minuten is goed. Misschien is het voornaamste wel dat er juist niets ‘moet’, dat al dat ‘moeten’ juist eens even ophoudt. Er zijn talloze begeleide meditaties op internet te vinden, waarbij je zelf kunt kijken wat je bevalt en wat voor jou toegankelijk is. Maar er zijn ook talloze manieren om het zelf te doen, waar je ook bent en op welke manier je maar wilt. Er bestaat geen goed of fout, het is niet iets wat kan lukken of mislukken. Daarover heb ik even een filmpje gemaakt, omdat het naar mijn idee vooral makkelijk mag zijn en toepasbaar in het dagelijks leven:

https://vimeo.com/218213976

Als mijn uitleg je bevalt, deel het dan vooral met mensen waarvan je denkt dat ze er baat bij zouden kunnen hebben. Want hoe meer we in harmonie met onszelf zijn, hoe meer harmonie in onze omgeving en hoe meer we bijdragen aan de vrede op de wereld.

Van de week gebeurde er iets wat me aan het denken zette. Dat gebeurt wel vaker natuurlijk ;), het leven zelf laat ons voortdurend van alles zien.  Maar dit was wel opvallend en het geeft me een mooie gelegenheid om iets aan te kaarten.

Ik had een compilatie gemaakt van een paar delen uit de serie die ik vorig jaar maakte over ‘Het Moederland’ en had bedacht dat het wel leuk was om die op Moederdag te publiceren. Het bevatte naar mijn idee een hele waardevolle boodschap, namelijk dat channelen en healing en energiewerk ooit heel normaal was en er gewoon bijhoorde. Afijn, dat deed ik, op Moederdag kon iedereen, die dat wilde kijken naar dit filmpje.

Er was echter nog een kleinigheidje te corrigeren in de montage en toen de nieuwe versie de oude aan het vervangen was, ging er ergens iets niet helemaal goed, waardoor dat iets langer duurde dan gepland. Het filmpje was even niet meer te zien. En prompt kwamen er van alle kanten allemaal berichtjes over! De video was niet te zien! Inmiddels is het allemaal weer hersteld en kan iedereen weer naar believen kijken, maar daar hoor je bijna niks over 😉

Begrijp me goed, ik zit er niet mee, maar ik vind het wel frappant. In dit digitale tijdperk nemen we van alles en nog wat maar tot ons, net zoals we tv kijken en we laten ons passief voeden met allerlei verhalen, berichten, foto’s, filmpjes en plaatjes. Dan klikken we af en toe eens op ‘vind ik leuk’ en dan gaan we weer verder scrollen. Ja toch?

En als je aandacht wil, dan is er een hele goeie manier voor: Maak een drama! Succes verzekerd. Als mensen hun problemen, drama’s, onzekerheden en zwakheden delen, soms zelfs zeer ongenuanceerd, springt onmiddellijk ‘iedereen’ erbovenop. Ofwel om er zelf nog een schepje bovenop te doen, ofwel om ze te redden of om te vertellen hoe oneerlijk het allemaal wel niet is. Slachtofferschap schept een ‘wij-gevoel’…

Als er iets mis gaat, als er een ramp gebeurt, als er iets ‘fout’ gaat, trekt dat meteen onze aandacht kennelijk. We wijzen wel graag op die ene spelfout bij wijze van spreken, maar niet wat een leuk verhaaltje iemand heeft geschreven. Ik overdrijf een beetje hoor, maar dat doe ik nu even expres. Omdat ik dit fenomeen graag eens om zou draaien: laten we elkaar complimentjes geven, laten we er eens op letten wat er allemaal wel goed gaat en daar dankbaar voor zijn. Dat opmerken!

Als je last van je kleine teen hebt, dan ineens besef je wat een wonder het eigenlijk is dat je normaal gesproken niks ‘hoort’ van die kleine teen, dat ie altijd zonder piepen of klagen heeft gefunctioneerd. Net als de rest van je lichaam. Pas als we iets mankeren, realiseren we ons wat een wonder het is, dat lichaam, dat altijd maar met ons meewerkt en ons dient. Pas als mensen uit je leven verdwijnen, merk je dat je ze mist. Pas als het niet meer zo vanzelfsprekend is om een baan te hebben, waardeer je je werk waarschijnlijk. ’t Is maar goed dat het hier zo vaak regent, dan zijn we tenminste blij als de zon weer schijnt!

Deel 4 in de serie ‘De Kracht van de Eenvoud’…
“Hou het simpel en hou het vriendelijk… ”

https://vimeo.com/217991542