Er is me iets opgevallen en het is tijd om dat eens te benoemen en op te pakken! Als ik mannen interview, in welke functie of over welk onderwerp dan ook, hebben ze daar doorgaans geen enkele moeite mee, zeggen ze meestal meteen ‘Ja’, werken enthousiast mee en vertellen met het grootste gemak hun verhaal. Ze weten zichzelf goed neer te zetten. Natuurlijk is dat ook typisch ‘het mannelijke’ aspect: Er staan, gefocust zijn, jezelf laten zien, iets beweren, zeker weten, uitstralen en overtuigd aanwezig zijn. Ook dat kunnen mannen heel goed is me opgevallen, zelfs als het helemaal niet zo evident is wat ze beweren, ze weten het wel neer te zetten als waarheid.

Nu kom ik het heel vaak tegen dat vrouwen over de streep getrokken moeten worden, wat huiverig zijn, niet durven, zich afvragen of ze wel goed overkomen, twijfelen, onzeker zijn. Er zijn echt al heel veel vrouwen, ik kan ze niet eens meer tellen, die door mij voor het eerst zijn gefilmd en geïnterviewd. Omdat ik het interessant vind wat ze doen en zie wat ze te melden hebben, ook al zien ze dat zelf niet altijd. Aan mij hebben ze dan een goeie, want ik begin gewoon, ik doe het gewoon, ik zet gewoon de camera aan.
En ik durf wel te zeggen dat ik echt de beste ben om mee samen te werken voor iedereen (zeker voor al die vrouwen) die echt iets te vertellen heeft, maar het nog niet hardop, luid en duidelijk durft te zeggen en ervoor durft te gaan staan. Ongemerkt heb ik eigenlijk al heel veel mensen simpelweg de drempel over geholpen door gewoon te beginnen, door gewoon mijn camera te pakken en samen het verhaal te gaan ‘maken’… Daar heb ik natuurlijk ook de perfecte achtergrond voor, omdat ik al jaren in de journalistiek werkzaam ben en al heel erg veel mensen heb geïnterviewd en ook precies ‘zie’ of aanvoel wat het verhaal is en de juiste vragen kan stellen om dat verhaal uit te nodigen. Ik doe mee. Ik weiger het getwijfel en de onzekerheid een ‘stem’ te geven, ik negeer gewoon het ‘zichzelf wegcijferen’ of onbelangrijk maken, ik besteed er geen aandacht aan. Ik zeg alleen: “Natuurlijk kan je dat wel.” Bovendien: We kunnen altijd knippen en plakken. Wat kan er mis gaan? Ga staan waar je voor staat!

Dus ja, alle vrouwen opgelet: Kom tevoorschijn, vertel jouw verhaal, laat je stem klinken, durf aanwezig te zijn en durf jouw verhaal te vertellen. En dan wel je echte verhaal. Niet je getwijfel of je onzekerheid, maak daar niet je identiteit van, want dat is niet wie je bent! Het is een oude erfenis, waar we nodig eens mee af mogen rekenen. Vrouwen waren altijd ondergeschikt, mochten zich niet met het ‘echte’ werk bemoeien, mannen waren de baas en hadden het voor het zeggen, vrouwen moesten gehoorzamen. Dat is waarvan nog een deel in ons systeem is blijven hangen. Zelfs bij de o zo vrije Nederlandse vrouwen. Is dat wat we willen? Zijn we het daarmee eens? Is het niet juist nu de vrouwelijke aanpak en de vrouwelijke visie die we nodig hebben?

Veel vrouwen die een eigen bedrijf hebben weten dat ze naar voren moeten komen, moeten durven. Zichzelf mogen laten zien. Mogen gaan staan voor zichzelf. Waarom die scrupules daarover? Waarom die angst? Kom gewoon tevoorschijn, wat kan er gebeuren?

Nu weet ik wel dat het een beetje zwart-wit is wat ik zeg, want er zijn ook mannen met deze ‘vrouwelijke’ neiging en omgekeerd zijn er ook vrouwen die heel goed hun mondje kunnen roeren en zichzelf wel sterk naar voren kunnen schuiven. Maar, wees eerlijk, zijn dat niet heel vaak juist de vrouwen die geleerd hebben zich staande te houden in de vrij mannelijke wereld, die het voor het zeggen heeft en hebben ze daardoor niet ‘iets’ ontwikkeld wat je onder de noemer ‘mannelijke dominantie’ zou kunnen scharen? Terwijl mannen zich momenteel ontwikkelen naar meer gevoelsmatig aanwezig zijn, dichter bij zichzelf blijven, meer en meer durven vanuit het hart en betrokkenheid te spreken, zijn vrouwen vaak nog bezig met het überhaupt tevoorschijn durven komen en stelling durven nemen.

Aanwezig zijn, er staan, naar buiten treden, durven, juist ook benoemen wat er voelbaar is, juist vanuit het hart aanwezig durven zijn. Dat. Dat hebben we nu nodig, in deze veranderende wereld. En dan heb ik het niet over ‘kwetsbaar’ zijn, want zolang we dat maar ‘kwetsbaar’ blijven noemen, maken we onszelf kwetsbaar, bevestigen we al die ‘kwetsbaarheid’ en daarmee maken we onszelf zwak. Het is geen zwakke kracht! Het is niet kwetsbaar om eerlijk en open te zijn. Het is niet kwetsbaar om vanuit je hart aanwezig te zijn. Om echt te zijn, jezelf te zijn en te delen wat je van belang vindt. Dat is kracht! Jezelf zijn is kracht. Tevoorschijn komen, durven zeggen waar je voor staat, wat je doet, waar je mee bezig bent, waarom, wat je drijft en laten zien wie je bent. Het is je kracht.

Maak het expliciet! Net zoals Anja in dit filmpje zegt en doet. Ook zij heeft al heel veel bergen verzet achter de schermen. Maar het is nu tijd om voor de schermen te verschijnen en onze wijsheid te delen. Verstop je niet langer, kom tevoorschijn. Durf het expliciet te maken.
“Als je iets niet expliciet maakt, bestaat het niet.” Hier gaat het over burgerinitiatieven, maar het geldt natuurlijk voor alles. Ook voor wat jij doet!

Wil je afrekenen met de ondermijnende kracht, de zelfontkenning, het jezelf wegcijferen? Lees dan in elk geval Eerherstel, een nieuw begin! Overwin jezelf, maak je vrij. Door dit boek te lezen, ga je dat proces aan, ruim je al die oude twijfels en onzekerheden op, die niet ‘van jou’ zijn. Het is er nu de tijd voor!

En je kunt ook bij mij terecht voor interviews of filmpjes over wat jij doet. Schroom niet, zet de stappen die je te zetten hebt! De wereld heeft je nodig! En ik versterk je graag. In wie je bent en wat jij hebt bij te dragen! Kom tevoorschijn!

Wil je meer weten over de mogelijkheden? info@happyview.info
Voor interviews, persoonlijke portretten, filmpjes, advies, bekrachtiging, het herschrijven van je verhaal, maar ook voor wie eens wil oefenen! Welkom!

PS: Hartelijk dank aan alle nieuwe volgers op mijn youtubekanaal en hier!

 

Dit schrijf ik op, omdat het zo’n inzicht is… dat ik het zelf nooit meer wil vergeten! Tegen de Waarheid is niets opgewassen. Dus…

Dat betekent dat je alles op kunt lossen wat je denkt dat er aan de hand is. Of dat nu boosheid is, angst of een tekort aan iets, als je het tegendeel hardop tegen jezelf zegt, gaat dat zich manifesteren.

Dus als je zegt “I am Love” en dat blijft herhalen, dan moet je angst wel verdwijnen. Love is namelijk Waarheid en angst niet.

Als je enig tekort ervaart, maar je zegt: “Ik ervaar overvloed, rijkdom, alles komt naar mij toe… alles is er al.” Dan gaat dat zich Waar maken, omdat het de Waarheid is!

In de Waarheid is namelijk geen tekort. Dat bestaat niet. Het is infinite. Alleen nog niet altijd gemanifesteerd. Het is er wel, maar wij zien het niet. Wij zullen ZELF eerst DE Waarheid moeten bevestigen.

Ik kom er nog op terug. Misschien kan ik het later beter uitleggen. Of misschien begrijp je het zo ook. Misschien voel je dat het klopt.

Don’t deny The Truth. Erken de Waarheid. Als je zegt: “Ik erken de Waarheid”, dan hoef je het verder niet eens te begrijpen zelfs. Dan toont de Waarheid zichzelf wel. “I allow the Truth in my life…..”

De Waarheid is Liefde. De Waarheid is Vrijheid. De Waarheid is Overvloed. De Waarheid is Vreugde. De Waarheid is.

Er zijn veel mensen die zich zorgen maken over wat hun levensdoel is of hoe ze het bereiken, daarover nadenken en ‘het verschil’ willen maken. Vaak zit daar nog een vorm van ‘moeten’ in, de wereld willen verbeteren, anderen willen vertellen hoe het moet, want als die anderen nou maar eens wakker zouden worden… nietwaar?

Okee, let’s face it. Als je die overtuiging loslaat, wat dan? Weet je dan niet meer wat je moet doen? Verlies je dan je drijfveer, je motivatie, je doel in het leven? Je bent hier toch om jouw bijdrage te leveren? Om bij te dragen? Je ‘moet’ toch wel een missie hebben? Een doel? Iets om te bereiken?

Waarom willen we toch altijd zo nodig anderen veranderen? Dat is wat je je allereerst af kunt vragen. Dat is een ‘verhaal’ wat veel mensen niet willen horen, heb ik gemerkt. Ook dit valt – ook al is het met de beste bedoelingen van de wereld – onder de noemer ‘slachtofferschap’ en ‘anderen de schuld geven’, projecteren van je eigen ongenoegen, frustraties en er een ‘gevecht’ van maken met de buitenwereld. “Ja maar zoveel mensen zijn nog zo onbewust, we moeten ze toch wakker schudden?” vindt men dan en rechtvaardigt daarmee zijn of haar ‘strijd’ of missie.

Nee. Dat moeten we niet. We hebben ZELF iets te doen. Die strijd is in jezelf! “Het veroordelen van de onverdraagzaamheid van anderen, is net zo goed onverdraagzaam,” schrijf ik in EERHERSTEL, een nieuw begin. Alles is een spiegel en alles kunnen we IN onszelf aanpakken en oplossen. De wereld buiten onszelf is een afspiegeling van onze eigen beleving. We hoeven dus niet buiten onszelf iets te veranderen, alleen maar in onszelf. Laten we vooral niet bevestigen en waarmaken dat ‘het’ niet opschiet door de mensheid ervan te beschuldigen te slapen. Laten we liever zien hoe iedereen wakker wordt, hoezeer het bewustzijn groeit, hoeveel ontwikkelingen er zijn, hoeveel er in beweging is, hoeveel ontwikkeling we zelf doormaken, laten we vooral kijken met de ogen van Liefde!

We kunnen anderen als het ware aansteken met ons eigen enthousiasme, onze Liefde, ons plezier. Door dat te uiten, niet in te houden, door het voorbeeld te zijn, door helemaal onsZelf te zijn. Door in Liefde aanwezig te zijn, verspreid je meer Liefde. Vanzelf. Daar hoef je juist niks voor te doen. Zijn wie je bent is in Liefde aanwezig zijn, kijken met de ogen van Liefde, al het mooie zien wat er te zien is.

Je bereikt een ander niet door de strijd aan te gaan, daarmee drijf je anderen eerder van je af. Door zo nodig iets te ‘moeten’ bereiken, duw je dat ook van je af. Maar door NU tevreden te zijn en te genieten, open te staan voor alles wat op je pad komt, te begrijpen dat je je eigen uitdagingen tegen kunt komen, omdat ze je iets te vertellen hebben, omdat ze iets van je vragen, bereik je wel iets. Meer vrede in jezelf en daar gaat het om. Ruim je frustraties op en zuiver je eigen blik! Hoe meer je in het NU aanwezig kunt blijven, met al je aandacht, hoe makkelijker alles gaat. Het ontvouwt zich. Je bijdrage lever je door zelf te groeien en jouw innerlijke groei heeft invloed op de wereld om je heen.

Als je iets tegenkomt waarvan je boos wordt, waarover je een sterk oordeel hebt, ga dan eens even terug naar jezelf: Wat maakt je zo boos? Wat zit daar achter? Wat heeft het jou te vertellen? Wat in jou wordt daardoor geraakt? Welke ‘wond’ wil hier nog genezen? Wat in jou wil gezien en erkend worden? Welke ‘onwaarheid’ wil hier ‘Waarheid’ worden? Je kunt je bijvoorbeeld afgewezen voelen of niet genoeg gewaardeerd of gekwetst of niet serieus genomen. Allemaal ‘verhalen’ die zichzelf in stand houden. Maar zodra jij je Zelf ziet zoals je bent, zonder al die verhalen, puur, vrij, liefdevol, vreugdevol, genietend en vol inspiratie, is het niet meer nodig om iets ‘ongemakkelijks’ op anderen te projecteren. Dan projecteer jij – zonder daar moeite voor te doen – jouw licht en Liefde op de wereld om je heen. Een lichtbron hoeft niet te ‘vechten’ met de schaduw. Dat waar je je aandacht op richt wordt vanzelf lichter.

Dus: Laat je Zelf niet overschaduwen door allerlei gedachten over morgen of over anderen, over wat er allemaal ‘moet’ en nog niet deugt. Maak jezelf vrij. Dan gaat alles makkelijk en vanzelf. Maak jezelf vrij van alle angst, dan is er alleen nog maar Liefde.

Dus: Laten we zelf eens wakker worden!

“Hoe weet ik wanneer ik mijn Waarheid duidelijk uitspreek tegen anderen, of dit komt vanuit mijn ego of vanuit mijn Zelf ?” vroeg iemand. Eerder had ik hem geadviseerd dat te doen en gezegd: “want je hebt gelijk.”

Het is een goeie vraag om jezelf te stellen, zeker. Tegelijkertijd moeten we vooral niet zo twijfelen aan onze eigen Waarheid. Want die laat zich voelen en wil – in elk geval door onszelf – erkend worden. In dit geval wist ik dat hij gelijk had, want hij had moeite met de continue negatieve reacties van een ander. Je hebt altijd gelijk als je daar niet in mee wilt gaan, als je daar genoeg van hebt, als je geen zin meer hebt je daarmee in te laten, je daardoor te laten beïnvloeden, je humeur erdoor te laten bederven, er een rotgevoel van te krijgen. Ermee in discussie gaan is echter ook niet zo verstandig, want dat is olie op het vuur. Jezelf gelijk geven is wel van belang. Het negeren lukt niet altijd, maar je mag wel zeggen dat je er genoeg van hebt. Je kunt er proberen van los te komen door je aandacht op andere zaken te richten. Dat is eigenlijk het verstandigste. Anders krijgt de negativiteit jou ook in z’n greep.

De Waarheid voelt goed. Je eigen gevoel spreekt altijd de waarheid. In elk geval voor jou op dat moment. Je kunt gaan onderzoeken wat het is, wat de ander in jou triggert, want daar gaat het eigenlijk om: Wat maakt dat je het aantrekt, het je aantrekt en er last van hebt? Los dat op. waarschijnlijk is het oud. Dan raakt het iets ouds in jou, jouw pijnlichaam, iets waardoor je twijfelt aan jezelf. Het kan bijvoorbeeld zijn dat je niet gewend bent positieve reacties te krijgen, complimenten te krijgen als kind, waardoor je bent gaan twijfelen aan jezelf en of je wel ‘goed genoeg’ bent. En elke keer wordt dat pijnpunt opnieuw aangeraakt, omdat je het nog met je meedraagt. Dus je hebt gelijk als je inziet (voelt) dat je dat niet meer wilt. Dat vraagt er om om jezelf te erkennen, de Waarheid in jezelf te vinden en te erkennen dat wie jij bent wel goed (genoeg) is. Zolang je dat niet gelooft, zal je het niet zien of aantrekken buiten jezelf. Je zal het niet eens horen, zien of toelaten als je wel wordt gewaardeerd, dàt je wordt gewaardeerd. En als je dat in jezelf voor elkaar krijgt, als je jezelf erkent en waardeert – no matter what – dan is het niet meer nodig dat ‘het’ van buitenaf komt. En je zal zien: Dan is het er opeens wel. Ons eigen beeld van onszelf wordt weerspiegeld in de buitenwereld.

Andersom geldt het ook: Laten we ook die ander bevrijden uit die rol! 😉 Want als je je ergert aan de eeuwige kritiek van een ander, wordt dat alleen maar erger. Stuur dat weg. Weiger daar nog langer bestaansrecht aan te geven. Geef het geen voeding meer, geen aandacht dus. Want alleen zolang het in onszelf een bepaald gevoel oproept, blijft het bestaan. In die zin zijn deze mensen onze leermeesters. Laat je er niet door beïnvloeden, dan heeft het ook geen macht meer. Probeer het beste in hen te zien en aan te spreken, probeer door dat gedrag heen te kijken en te zien wie ze werkelijk zijn. Kijk naar de kern. De essentie. Dat lukt je als je die eerst in jezelf erkend en ervaren hebt. Daarom is het goed om eerst goed voor jezelf te zorgen, jezelf niet weg te cijferen, je duidelijk uit te spreken, om je eerst vrij te maken.

In feite is het een vorm van mishandeling, vind ik. De oordelen die mensen over elkaar hebben, de negatieve reacties op elkaar, de afkeuring, het niet waarderen van elkaar. Maar het is dezelfde mishandeling als die we onszelf aandoen zolang we onszelf niet goed keuren, ons Zelf voortdurend betwijfelen en bekritiseren. We halen onszelf daarmee onderuit en ongemerkt slepen we anderen daarin mee.

Er speelt nog iets mee: We projecteren iets op anderen, waarvoor we zelf de verantwoordelijkheid moeten nemen. Ook als we het idee hebben dat de ‘buitenwereld’ negatief is, is dat onze eigen projectie. Als je die door kunt prikken, bevrijd je jezelf daarvan. Het is een angst. Een angst die aangekeken wil worden, want dan los ie op. Je bent niet wat anderen van je vinden, het zegt zelfs niets over jou. Je hebt angst dat dat invloed heeft op wie jij bent, maar daarmee geef je je eigen kracht uit handen, je geeft een ander die macht. Dat is niet meer nodig.

Doe je eigen ‘werk’, dat is sowieso het enige wat je kunt doen. Laat die ander lekker z’n eigen ‘werk’ doen, of niet… maar daar ga je niet over. Je bent er niet afhankelijk van! Hierin liggen ook nog een paar dualistische ‘sluiers’ verborgen: Voel je niet schuldig en voel je geen slachtoffer. Jij bent niet verantwoordelijk voor die ander, maar wel voor jezelf. Daarom hoef je je niet schuldig te voelen als je voor jezelf en je eigen ruimte, vrijheid en Waarheid opkomt. Dat mag en dat zal je Zelf goed doen. Je Zelf wil dat je kiest voor de Waarheid en uiteindelijk zal je daar die ander ook mee helpen, maar daar gaat het niet om. Ga achter jezelf staan. Dan hoef je je ook geen slachtoffer te voelen.

Anderen zijn onze leermeesters. Juist als ze ons triggeren. Maar we hoeven ons niet vrijwillig te laten mishandelen. Het is van belang om te kiezen voor ons Zelf en dat is degene die zich goed voelt, die blij is, die vrede ervaart, ruimte om zich zelf te zijn, te genieten. Dat mag. Je mag het leven vieren, je mag zelfs je eigen ‘fouten’ maken. Daar heb je recht op. Dus reken af met al die angst in jezelf en je maakt jezelf vrij. Dat kan je. Zoveel kracht heb je.

En om nog even op de vraag terug te komen: Wat is dan het ego? Het ego is het lijden, het zich slachtoffer voelen, het zich schuldig voelen, maar ook het zichzelf wegcijferen en niet durven op te staan. Het zich minderwaardig voelen, maar ook het zich superieur voelen. Alles wat in strijd is en strijd wil voeren, iets buiten zichzelf wil ‘aanpakken’ of veranderen. Wat is er buiten jezelf?

Je kunt alles, werkelijk alles ‘oplossen’ door de Waarheid in jeZelf te ontdekken en te erkennen. En als je niet weet hoe, maak er dan in elk geval je intentie van. Dan komt het zich wel vertonen.

Zeg bijvoorbeeld elke dag: “Ik ben afgestemd op de Waarheid.”
Of: “Laat me de Waarheid zien.” Of: “I am aligned with Truth.” De Waarheid zal zich altijd tonen, het is er al en het is het enige wat stand houdt en blijvend is, dus vroeg of laat is er geen andere optie meer dan dat. Het doet z’n eigen werk. Door ons heen, voor ons en voor alles en iedereen. Hallelujah, amen!

Eigenlijk is alles waar je (nog) mee in gevecht bent iets om los te laten. Ik heb het de afgelopen tijd een paar keer meegemaakt dat mensen volledig in de bres sprongen voor hun standpunt. Dat ging over hele verschillende onderwerpen. De felheid, de emoties en het overtuigd zijn van het eigen gelijk, geven aan dat er dan nog iets te verwerken is. ‘Laat maar,’ denk ik dan. Het heeft namelijk geen enkele zin om daar de strijd mee aan te gaan. Dat zal zichzelf wel regelen, vroeg of laat. Soms bijten mensen zich ergens in vast en het is altijd, per definitie, alleen het ego dat bevestiging wil, gelijk wil hebben, erkenning wil krijgen. Alles is zoals je denkt dat het is, althans: Daar zal je de bevestiging voor aantreffen, want zoals je naar de wereld kijkt, zo komt het bij je terug. In veelvoud. De Waarheid daarachter is dat het zo is omdat je ervan overtuigd bent dat het zo is. Het maakt zich waar, je nodigt het uit.
Maar als het iets is waar je boos over bent, je kwaad over maakt, je door benadeeld voelt, je beperkt door voelt of iets wat je ervaart als onrecht, dan maak je het alleen maar erger op die manier. Dus hoe goed bedoeld die ‘strijd’ – tegen welk onrecht dan ook – ook is, je geeft het alleen maar meer macht en je laat het domineren. Dat is niet nodig. Maar ‘we’ gaan er vaak mee door omdat ons bestaansrecht er zo’n beetje van af lijkt te hangen. Dat loslaten? Daarmee  verliezen ‘we’ onze identiteit dan zo ongeveer.

Lang leve de mens die los kan laten, om zichzelf kan lachen, zichzelf kan waarnemen en die niet de omstandigheden of anderen laat bepalen hoe hij/zij zich voelt. Want daar gaat het over, dat loslaten. En daarmee los je veel op! Wat er ook gebeurt, je kunt ook de vrede in jezelf handhaven, je hoeft je niet te laten triggeren. En dat is de grootste uitdaging in het leven. Want we worden juist getriggerd op punten waar we gevoelig voor zijn. Daarin is het leven heel behulpzaam.

Een paar belangrijke spelregels zijn voor mij:

* Denk niet dat je het beter weet voor anderen.
* Denk niet dat je anderen kunt veranderen.
* Denk niet dat het jouw taak is om de wereld te verbeteren.
* Denk niet dat je anderen moet wakker schudden…
* Denk niet dat het over anderen gaat!
* Alles gaat over jezelf. Jouw blik is bepalend.
* Jouw eigen perspectief bepaalt wat je ziet.
* Je kunt een ander perspectief kiezen.
* Laat je oordelen en je veroordelingen los.
* Stap uit het slachtofferschap, al ervaar je dat niet zo.
* Ruim je eigen ballast op, verwerk het.
* Maak jezelf vrij van angst door de angst aan te kijken.
* Laat het los, zodat het zichzelf kan regelen.
* Blijf niet gefocust op de problemen, zie de oplossingen.
* BESTEL oplossingen en verwacht ze dan ook.
* Vertrouw op het grotere, de intelligentie van het universum.

We hebben het nodig om ons te voeden met ‘andere’ informatie dan waar we de hele dag mee overspoeld worden, wat we horen, zien en tegenkomen in de wereld (en alle social media) aan meningen, oordelen en misstanden. We hebben het nodig om onszelf te voeden met de ‘Waarheid’ en er zijn niet voor niets zoveel mensen die hun wijsheid delen – het biedt een tegenwicht. Ik ben persoonlijk heel blij dat er mensen zijn als Mooji, Eckhart Tolle, Deepak Chopra, Abraham Hicks en anderen, die voortdurend hun wijsheid delen en ons voeden met dat ‘andere’ perspectief. Ze houden ons ‘bij de les’ als het ware.

Met name op momenten dat ik er even ‘uit’ ben, kijk ik graag naar bepaalde youtubefilmpjes of sla ik een boek open (ook mijn eigen boek werkt goed, haha… dan denk ik: “Oja…” en ben ik er weer) en het geeft altijd precies even de reminder die me op dat moment weer bij mezelf brengt. Want dat is het: Het is in jezelf. De beste ‘meesters’ verwijzen je dan ook naar je ZELF, in alle vrijheid, zonder regels of wetten, zonder enige doctrine, vrij van al het ‘moeten’, zonder je ergens van te willen overtuigen of de nadruk te leggen op ellende, misstanden, problemen. Ze bevrijden je juist van de illusie dat er iets is buiten jezelf wat jou gevangen zou kunnen of moeten houden. Ze helpen je dat te voelen en te ervaren door het te delen, zoals ze het zelf ervaren.

Het is zeer waardevol als ‘dagelijkse kost’ en als tegenwicht. Want natuurlijk zijn we onze eigen ‘goeroe’, maar het onderscheid maken tussen wat de ‘goeroe’ in onszelf is en wat ‘ego’ is, dat is nog een hele kunst. Bevrijd jezelf van elk concept, van elke vaste overtuiging, van al je stokpaardjes en van elk idee hoe het zou moeten – vooral als dat anderen betreft. Dan betreed je een zee aan ruimte, die alleen maar heel veel mogelijkheden, plezier en mildheid, Liefde en dankbaarheid te bieden heeft!

Er is nog een reden: De gezamenlijke kracht. Als je ‘in tune’ bent met jezelf, ben je verbonden met meer dan alleen je ware Zelf. Want die Ware Zelf staat in verbinding, is een met al die meesters en lichtwezens en maakt deel uit van dat geheel. Je ‘kleine’ zelf niet, die sluit zich daarvoor af, die beperkt zichzelf en ervaart die verbinding niet. Dus je kunt ook juist weer je Zelf zijn en ervaren door de connectie te voelen en te ervaren met deze anderen. De energie werkt door en is voelbaar en kan je uit je isolement halen – als dat nodig is. Kortom: Laat je voeden, maar wees wel selectief in waarmee je jezelf voedt. Wat Waarheid is kan je voelen, dat geeft een prettig, licht gevoel, dat voelt vrij en vreugdevol.

En om de daad maar meteen even bij het woord te voegen: Mooji heeft het hier ook over in dit gesprek. Op een prettige, charmante en ongedwongen manier deelt hij z’n eigen visie: “Ik doe geen moeite om mensen te overtuigen.”

Heb je al eens een wolk weggekeken? Echt iets om een keer te proberen! Hoewel we nu op dit moment beter regenwolken kunnen wensen. Dat werkt precies hetzelfde. Alleen vraagt het wat meer inspanning van meerdere mensen tegelijk en zeker wat voorstellingsvermogen op dit moment. Doe je mee?
Kan je je nog een regenachtige dag herinneren? Denk daar dan even aan! En probeer het een paar minuten vol te houden. Stel je voor dat het regent, dat de bomen, planten en dieren weer genoeg water krijgen. Denk er bijvoorbeeld aan als je je eigen plantjes water geeft. Want dan kun je je met een beetje creativiteit inbeelden dat je tegelijkertijd de bossen en de bermen bewatert…

Niet dat ik niet van de zon hou, maar de natuur heeft momenteel ernstig te lijden van de droogte. Misschien heeft dat een functie, misschien geeft het de noodzaak aan voor een harmonieuzer samenwerking met de natuur. Want weet je wat opvallend is? De permacultuur heeft geen last van de droogte. Permacultuur is samenwerken met de natuur. Niet van ‘bovenaf’, vanuit de mens en zijn behoefte aan controle de natuur proberen te beheersen, maar de natuur eren, waarderen en gebruik maken van de natuurlijke wetten en intelligentie. Geen monocultuur in de landbouw, niet alleen maar mais planten bijvoorbeeld, maar diversiteit, waardoor alles invloed heeft op elkaar, het een het ander voedt. Zoals de boeren vroeger bijvoorbeeld ook bijen hielden, dat hoorde erbij. Natuurlijk, want de bijen bevruchten de gewassen.

Zo hebben we ook bomen nodig om het evenwicht te bewaren. Bomen verkoelen, bieden schaduw, reguleren de vochthuishouding en de temperatuur. We hebben veel meer bomen nodig voor een leefbaar klimaat en we hebben dus ook veel meer ontzag, respect en bewondering nodig voor de natuur. Waar we nu ook noodgedwongen achter komen is dat water een luxe is, dat we zelf ook niet zonder water kunnen, dat we zelf ook verkoeling nodig hebben en dat het helemaal niet zo vanzelfsprekend is dat er altijd wel genoeg water beschikbaar is. Zelfs in Nederland, nota bene grotendeels gelegen onder de zeespiegel, kan het te droog zijn.

En deze situatie daagt ons uit om naar oplossingen te kijken, te werken met intenties zou ik zeggen – zie het filmpje hieronder – want waar we aandacht aan besteden groeit.

Uitdagingen zijn nodig om dat te ontdekken. Elke uitdaging draagt ook een oplossing in zich, namelijk de ontdekking dat je zelf het verschil kan maken. En nog lang niet iedereen heeft dat ontdekt. En zelfs wie dat wel weet, is nog wel even zoet om het dan ook daadwerkelijk toe te passen in zijn of haar leven. Want het vraagt vervolgens ook om actie, die is afgestemd op dat wat je wenst. Als je een bloeiende oase wenst – zoals ik op mijn dakterras bijvoorbeeld – zal je de plantjes water moeten geven. Intenties zijn als plantjes water geven, het is aandacht. En waar je de aandacht op richt, groeit. Waar je tijd, energie en liefde aan geeft, kan gaan bloeien.

Ontevredenheid, twijfels, frustratie, boosheid of afkeuring – waarover dan ook – zijn niet bepaald het schone en frisse water wat de plantjes nodig hebben. Hetzelfde geldt voor ons voedsel: Wat je met liefde en aandacht klaarmaakt en tot je neemt, zal je voeden  en verrijken. Je kunt nog zo gezond eten, maar als je gemoed niet tevreden is, kan je je afvragen of je lichaam de voedingsstoffen wel opneemt. Om goed te functioneren hebben we innerlijke vrede nodig, balans en harmonie. Laat je dus niet uit het veld slaan door wat er gebeurt om je heen, hervind de balans in jezelf. Dat herstelt de balans in de wereld.

 

Eenvoud is een grote kracht. Maak het allemaal niet zo ingewikkeld. Dan raak je verstrikt in mindspinsels. Elke dag zijn er wel weer reminders. Het leven zelf houd je voortdurend een spiegel voor. En in die spiegel kom je dan ook wijsheden tegen, die je voeden en herinneren en soms weer even bij kunnen sturen. Om er maar eens een paar te noemen, waar ik heel blij mee ben: Rumi, Mooji, Abraham (Hicks), Eckhart Tolle, Deepak Chopra, Byron Katie, The Divine Mother (Connie Huebner)… en zo zijn er nog wel meer. Ik ben dankbaar dat zij hun wijsheid met ons delen en heb er veel van geleerd. Onder andere dat ze allemaal op hun eigen manier verwijzen naar dezelfde Waarheid, die je uiteindelijk alleen in je Zelf vindt… Er zijn vele wegen, met net zoveel kronkels en obstakels als je maar wenst, maar steeds kom je weer uit op dat ene punt. De Eenvoud is bevrijdend!

Deze ‘sessie’ van Mooji is echt prachtig, met name het laatste deel kan ik je aanraden om eens rustig te bekijken. Vanaf ± 1:30 – je zal er geen spijt van krijgen!

Wat ik me afvraag: is er een reden om vast te houden aan iets wat ons niet langer dient? Is er een reden waarom we bepaald onbehagen, bepaalde zienswijzen, bepaalde overtuigingen, bepaalde ongemakken en uitdagingen onbewust willen handhaven? Is er een goeie reden om vast te houden aan een oud verhaal over onszelf, dat wat ons is overkomen, waar we ons slachtoffer van voelen of misschien ook juist trots op zijn, dat wat ons definieert? Ja, het geeft houvast. Het geeft het ego houvast. De illusie dat het bestaat. En het geeft ons een excuus.

Dus er is geen goeie reden. Elk verhaal kan je net zo goed loslaten. Een mens is niet een soort van optelsom van al z’n ervaringen. Meer een aftreksom 😉

De angst dat er niks over blijft? Ja, dat zou kunnen. Wat moet je als je geen ‘probleem’ hebt? O jee…

Misschien is dat de angst, de angst voor het ‘niemandsland’, de angst voor de leegte. Durven we al onze concepten los te laten en de hele lei schoon te vegen?

Het is dat ‘oog van de naald’ waar je doorheen ‘moet’ om het koninkrijk Gods te bereiken, al mag je het van mij ook best anders noemen. Woorden zijn maar woorden. En het woord ‘God’ heeft zo’n enorme invulling en lading gekregen. Het maakt niet uit hoe je het noemt. Het veld, de bron, God, Liefde, Licht, Leegte, Vrijheid, adem, ach… we zijn met z’n allen op alle mogelijke manieren al eeuwenlang iets aan het benoemen wat geen woorden nodig heeft. Wat er altijd is en zal zijn. Wat je inademt, wat je kunt voelen, wat altijd aanwezig is, wat we proberen te definiëren, maar wat zich helemaal niet laat definiëren. Dat is de grap!

Het is aan niemand voorbehouden, het is in iedereen, voor iedereen beschikbaar, altijd. Je hoeft niet tot een bepaalde gemeenschap te behoren, geen geloof aan te hangen, geen jarenlange discipline van ‘dit mag niet’ en ‘dat moet’, dat is helemaal nergens voor nodig. Het is er hier en nu. Altijd al. Alles is er al.

En hoe meer moeite je doet om het te vinden, hoe moeilijker je het maakt voor jezelf. Stop. Ontspan. Laat gaan al die ideeën, overtuigingen, al die moeite. Al die angsten, al die illusies, laat ze eens gewoon lekker voor wat ze zijn.

En dan? Niks. Dan ben je er.
Maak je geen zorgen, want ‘leeg’ is het zeker niet!
Wel vrij.

Je eigen gedachten waarnemen, bijsturen en beheersen is meesterwerk. Het blijft opletten, het blijft vragen om aandacht, je bent er nooit mee klaar. Want als je even niet oplet, kan er weer iets insluipen wat je niet dient… ‘Je moet je eigen mind in de gaten houden als een kleptomaan, die door je huis struint,’ zei White Bull eens, ‘Als je even niet oplet, pikt ie weer wat in.’

Gedachten zijn niet ‘van’ ons, ze komen en ze gaan, ze hangen soms in de lucht, ongemerkt pik je ze soms op. Vaak zijn ze ook oud en omdat ze maar herhaald zijn, ben je ze gaan geloven. Maar gedachten zijn maar gedachten en je hoeft er geen enkele waarheid aan toe te kennen. Als ze je niet bevallen, kies dan andere gedachten. Laat los wat je niet meer dient!

Want gedachten die je herhaalt, hebben invloed. Waar je in gelooft – bewust of onbewust – gaat zich waarmaken. Gedachten hebben invloed op hoe je je voelt. Het is een kunst om te ontdekken welke gedachten je beperken en dwars zitten, want het gebeurt veelal onbewust. Daarom vraagt het onderzoek, zelfonderzoek, om te ontdekken welke oude overtuigingen jou allerlei gedachten bezorgen waar je niet zo blij van wordt. Schrijven helpt daarbij. Daarmee kom je ze tegen en als ze gezien zijn, kun je ze herschrijven. Ook dat wil herhaald worden, want oude gedachten (overtuigingen) kunnen zeer hardnekkig zijn, net als de meningen van anderen, waar je net zo min iets mee hoeft. Tenzij ze je wel bevallen natuurlijk 😉

Je kunt kiezen. Je kunt kiezen voor bevredigender gedachten, gedachten die je gerust stellen, waar je blij van wordt. Je kunt jezelf een ander verhaal vertellen. Op elk front. Of het nu gaat over jezelf en je eigen mogelijkheden, of het gaat over relaties, werk of liefde, je gezondheid, je uiterlijk, je persoonlijke ontwikkeling of over andere zaken, kies gedachten uit die goed voelen! Voel of het je tevreden stemt of niet. Begeleid jezelf daarin. Want als er iets is waar je je zorgen over maakt, zal je niet in een keer het tegenovergestelde ‘geloven’. Maak het eerst neutraal (die heb ik van Abraham Hicks).

Het vraagt creativiteit, aandacht en oplettendheid. Stem je gedachten goed af op wat goed voelt voor jou. En blijf vooral in het nu. Want alle zorgen, alle angsten en alle onzekerheden gaan nooit over nu. In het nu aanwezig blijven voorkomt ‘ontspoorde’ gedachten. En in het NU kun je jezelf een ander verhaal vertellen. Waardoor je meteen ook een ander verhaal creëert voor de toekomst.

Wat daar enorm bij helpt is kijken waar je NU dankbaar voor bent. Dat waarderen wat er nu is!

 

Meesterschap ontwikkelen? Jezelf goed bij ‘de les’ houden? Inzicht krijgen in je oude patronen en de universele ‘misverstanden’ die ongemerkt nog zoveel invloed hebben? Lees dan EERHERSTEL, een nieuw begin. Het biedt je alle handvatten om je hiervan bewust te worden en te blijven, je eigen verhaal te herschrijven en meer in het NU, in vrede en tevredenheid te leven. Het zal je verrijken en sterken in je eigen kracht en mogelijkheden! I promise you… 

Ik vertel je niet alleen hoe je het zou kunnen doen, maar geef ook allerlei voorbeelden, inzichten, eenvoudige methodes en combineer dat met mijn eigen ervaringen. Voor veel mensen is het een feest van herkenning en erkenning. Eerherstel voor je ZELF, je Ware Zelf. Je blije, wijze, liefdevolle en gevoelige Zelf, die gehoord, gezien en erkend wil worden! 

 

Ken je dat? Soms heb je van die dagen dat je van alles tegelijk wil doen, niet weet waar je moet beginnen of je afvraagt welke kant het op gaat. Gisteren had ik zo’n dag. Ik wilde teveel, teveel tegelijk, het schoot niet op, ik had geen geduld en ondertussen wist ik heel goed dat ik beter even alles kon loslaten, gaan wandelen of opruimen of op een andere manier resetten. Pas ’s avonds kwam ik op het idee om even een filmpje van Deepak Chopra te bekijken, waar ik nieuwsgierig naar was. Het is goed om jezelf te blijven voeden en herinneren, vooral als je het even ‘vergeten’ bent. De dagelijkse realiteit kan je soms misleiden, je mind kan er door in beslag genomen worden, sterker nog: Dat overkomt het gros van de mensheid voortdurend 😉 Maar de realiteit die we waarnemen – en vaak voor ‘waar’ aannemen – is niet dè realiteit. Het is al verleden tijd! Het is een weerslag van wat we eerder hebben gedacht, oude overtuigingen, een oud gevoel, oude patronen, het is al gemanifesteerd, het is een reflectie.

In het NU kan je iets nieuws creëren, elk moment. Maar dan moet je wel even uit die valkuil zien te ontsnappen. De valkuil is dat je veel teveel waarde toekent aan dat wat al gemanifesteerd is, wat ‘oud’ is. Dan kan je juist iets in stand houden wat je misschien allang te boven bent gekomen. Enerzijds kun je in de ‘spiegel’ van het leven zien waar je misschien nog iets op te ruimen hebt, waar je nog een oude overtuiging om kan buigen, waar nog ‘angst’ opzit, anderzijds moet je ook oppassen dat je niet aan de gang blijft. We kunnen wel blijven graven, zoeken en peuren in het verleden, maar de kans bestaat dat we daarmee juist oude zaken opnieuw leven inblazen.

Je kunt er ook vanuit gaan dat het nieuwe al onderweg is, in aantocht is, alles is er al tenslotte. Ook al kan je het nog niet zien, al heeft het nog geen vorm, dat wil niet zeggen dat het niet onderweg is. Een leuke vergelijking van Abraham (Hicks): Als wij op weg gaan van A naar B (ik weet de steden even niet meer, maar dat doet er ook niet toe), dan weten we dat we daarvoor een bepaalde route af moeten leggen, zoveel kilometer en dat duurt ongeveer zolang. Dan gaan we niet halverwege twijfelen of we er wel zullen komen, stel je voor dat we dan gaan twijfelen en denken: “O jee, we zitten vast op de verkeerde weg, zijn we er nu nog niet? Zullen we maar teruggaan?” In dit voorbeeld is het onzinnig om dan maar terug te keren en ook om dan een andere afslag te gaan nemen. Maar ook hier is stad B nog niet in zicht, alleen nog maar een voornemen, een plan en ze zijn ernaartoe onderweg. Zo werkt het ook met onze plannen. We zijn onderweg. Elke intentie creëert en wordt in gang gezet zodra hij in je opkomt. Je weet welke kant je opgaat. Je weet wat je aan het doen ben en waarom. Je weet dat je onderweg bent. Je ziet het alleen misschien nog niet. Je kunt gaan twijfelen als je geen richtingaanwijzers ziet natuurlijk, maar je hebt altijd nog een innerlijk kompas wat je kunt raadplegen. Dat innerlijke kompas wijst je de weg. Dat is een andere dan die van de mind, wat je ook geen kompas kunt noemen, want die wijst steeds verschillende richtingen uit. Die ziet problemen, die kan in paniek raken, zich zorgen maken en gaan twijfelen. Je innerlijk kompas twijfelt nooit, die wijst altijd dezelfde kant op: De kant van vreugde, ontspanning, gemak, vrijheid, ruimte en vertrouwen. Je weet wel: Follow your Bliss. Dat wat goed voelt, is goed. Dat waar je blij van wordt, is de weg.

Alles is er al. Deepak Chopra zei het anders: “The source of every experience is consciousness” en “Consciousness is by definition non-local, has no form and therefor it is infinite. The source of all experience is infinite. And therefor it can never be in short supply.”

Er kan dus geen tekort zijn! Want de bron is onuitputtelijk.

Het veld van alle mogelijkheden, de bron, die is in onszelf te vinden. En die is alleen te vinden als je de mind weet te overstijgen, want het is de mind die je opzadelt met beperkende gedachten. De mind functioneert op een ander level. Overstijg je eigen beperkende gedachten. Daar is zelfreflectie voor nodig, zelfonderzoek, welke ‘onwaarheden’ geloof je nog over jezelf? Welke onwaarheden geef je nog macht? In welk opzicht maak je jezelf nog afhankelijk van uiterlijke omstandigheden?

Er speelt nog iets mee: Als je je grote doelen stelt, kom je ook grote weerstand tegen. Omdat je nu bent waar je bent kan een grote wens dus het ‘gat’ juist vergroten tussen waar je nu bent en waar je wenst te zijn. Dat geeft juist ontevredenheid over het nu, niet zo handig! Neem kleine stappen, wees blij met elke kleine stap, wees dankbaar voor wat er nu is! Het is prima om grootse plannen en ideeën te hebben, maar geniet vooral van de weg, van het onderweg zijn. Geniet van het spel en volg je kompas. Dan kom je er vanzelf. En eigenlijk ben je er dan al! Vertrouw op je ZELF!

En zo leidde die ene dag van ongeduld en teveel tegelijk willen uiteindelijk tot diepere belichaming van eerdere inzichten. Hoera!