Heb je al eens een wolk weggekeken? Echt iets om een keer te proberen! Hoewel we nu op dit moment beter regenwolken kunnen wensen. Dat werkt precies hetzelfde. Alleen vraagt het wat meer inspanning van meerdere mensen tegelijk en zeker wat voorstellingsvermogen op dit moment. Doe je mee?
Kan je je nog een regenachtige dag herinneren? Denk daar dan even aan! En probeer het een paar minuten vol te houden. Stel je voor dat het regent, dat de bomen, planten en dieren weer genoeg water krijgen. Denk er bijvoorbeeld aan als je je eigen plantjes water geeft. Want dan kun je je met een beetje creativiteit inbeelden dat je tegelijkertijd de bossen en de bermen bewatert…
Niet dat ik niet van de zon hou, maar de natuur heeft momenteel ernstig te lijden van de droogte. Misschien heeft dat een functie, misschien geeft het de noodzaak aan voor een harmonieuzer samenwerking met de natuur. Want weet je wat opvallend is? De permacultuur heeft geen last van de droogte. Permacultuur is samenwerken met de natuur. Niet van ‘bovenaf’, vanuit de mens en zijn behoefte aan controle de natuur proberen te beheersen, maar de natuur eren, waarderen en gebruik maken van de natuurlijke wetten en intelligentie. Geen monocultuur in de landbouw, niet alleen maar mais planten bijvoorbeeld, maar diversiteit, waardoor alles invloed heeft op elkaar, het een het ander voedt. Zoals de boeren vroeger bijvoorbeeld ook bijen hielden, dat hoorde erbij. Natuurlijk, want de bijen bevruchten de gewassen.
Zo hebben we ook bomen nodig om het evenwicht te bewaren. Bomen verkoelen, bieden schaduw, reguleren de vochthuishouding en de temperatuur. We hebben veel meer bomen nodig voor een leefbaar klimaat en we hebben dus ook veel meer ontzag, respect en bewondering nodig voor de natuur. Waar we nu ook noodgedwongen achter komen is dat water een luxe is, dat we zelf ook niet zonder water kunnen, dat we zelf ook verkoeling nodig hebben en dat het helemaal niet zo vanzelfsprekend is dat er altijd wel genoeg water beschikbaar is. Zelfs in Nederland, nota bene grotendeels gelegen onder de zeespiegel, kan het te droog zijn.
En deze situatie daagt ons uit om naar oplossingen te kijken, te werken met intenties zou ik zeggen – zie het filmpje hieronder – want waar we aandacht aan besteden groeit.
Uitdagingen zijn nodig om dat te ontdekken. Elke uitdaging draagt ook een oplossing in zich, namelijk de ontdekking dat je zelf het verschil kan maken. En nog lang niet iedereen heeft dat ontdekt. En zelfs wie dat wel weet, is nog wel even zoet om het dan ook daadwerkelijk toe te passen in zijn of haar leven. Want het vraagt vervolgens ook om actie, die is afgestemd op dat wat je wenst. Als je een bloeiende oase wenst – zoals ik op mijn dakterras bijvoorbeeld – zal je de plantjes water moeten geven. Intenties zijn als plantjes water geven, het is aandacht. En waar je de aandacht op richt, groeit. Waar je tijd, energie en liefde aan geeft, kan gaan bloeien.
Ontevredenheid, twijfels, frustratie, boosheid of afkeuring – waarover dan ook – zijn niet bepaald het schone en frisse water wat de plantjes nodig hebben. Hetzelfde geldt voor ons voedsel: Wat je met liefde en aandacht klaarmaakt en tot je neemt, zal je voeden en verrijken. Je kunt nog zo gezond eten, maar als je gemoed niet tevreden is, kan je je afvragen of je lichaam de voedingsstoffen wel opneemt. Om goed te functioneren hebben we innerlijke vrede nodig, balans en harmonie. Laat je dus niet uit het veld slaan door wat er gebeurt om je heen, hervind de balans in jezelf. Dat herstelt de balans in de wereld.
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.