We hebben een boek in de maak dat gaat over hoe we het tij kunnen keren. In juni verschijnt het. Het is niet de bedoeling dat ik er nu al over uit de school ga klappen, maar in grote lijnen kan ik wel iets vertellen.

Als er allerlei ontwikkelingen zijn, die niet te stuiten blijken, technisch, economisch en wereldwijd, kan je twee dingen doen: Proberen zaken terug te draaien, het oude bekende in stand te houden, je verzetten tegen dat wat je niet kan overzien of begrijpen, maar ontwikkelingen hou je nu eenmaal niet tegen. Je kunt ze beter onder ogen zien en meebewegen. De mogelijkheden zien en er op een constructieve manier in mee gaan. Je eigen denkkaders wat oprekken en er je voordeel mee doen. Kijken hoe het voor iedereen tot voordelen kan leiden.

Neem nou ‘werk’. Wij weten niet beter of ‘werk’ is het doel. Je kunt daar je vraagtekens bij plaatsen. Is de mens bedoeld om te werken? Zou dat werkelijk de bedoeling zijn? En kijk eens naar het verschil in werk hier of in in een land als India. Wij kunnen hier nog aardig kiezen waar we plezier aan beleven en ons ontwikkelen, ik denk dat ontwikkelen wel de bedoeling is trouwens. Maar mensen die 10 uur op een dag zware arbeid verrichten en vroeg versleten zijn, wat was hun doel in het leven? Overleven? Natuurlijk, ook dat kan een les zijn, hoe je dan toch de moed erin houdt en doorgaat. Maar stel al dat zware werk kan door machines en computers verricht worden, wat dan? Zouden al die mensen dan opeens niets meer verdienen? Gaat het om verdienen? Of gaat het er om dat wij voor iedereen een leven mogelijk maken waarin voldoende voedsel, onderdak en veiligheid gegarandeerd is? Is het niet veel logischer dat we aan ieders belang denken en niet alleen aan eigen winst?

Om het allemaal goed te hebben, zullen we rekening moeten houden met alles en iedereen. Vooral ook met de aardbol zelf. De natuur, de dieren, schoon water, frisse lucht, de nieuwe technologische mogelijkheden bieden nu de gelegenheid om hier prioriteit aan te geven. Het inzicht begint te komen. Het houdt geen stand om niet in het algemeen belang te denken. Dat is kortzichtig en zal nergens toe leiden. Het belang van de een is ook het belang van de ander. De wereld verandert, er is een enorme revolutie aan de gang. Er breekt een nieuw tijdperk aan.

Het vraagt van ons allemaal een omslag in ons denken. Niet alleen van die ‘happy few’, die helemaal niet zo happy zijn lijkt me, die nu nog profiteren van de enorme ongelijkheid, die geen stand kan houden (ga maar na, het einde is in zicht), maar ook van al die mensen die nu zeggen het beste voor te hebben met de planeet, maar ondertussen dagelijks de mensheid veroordelen en wangedrag verwijten. Daar schiet je niks mee op. Ook dat is een vorm van vervuiling! Dat is wat we nu te leren hebben.

Wij zijn de mensheid, wij kunnen nu de omslag maken. Dat begint niet bij een ander, dat begint in je eigen manier van denken en praten. Aan doemdenkers en zwartkijkers hebben we niks. Als je echt iets wilt bijdragen, zeg dan dat het de goeie kant op gaat, focus op wat er goed gaat, juich de nieuwe mogelijkheden toe en hou op met negatief doen en doemdenken. Echt, lieve mensen, alles begint in gedachten, in woorden, wij kunnen nu beginnen het verschil te maken. Je kunt niet strijden en vechten en zeggen dat je het beste wilt voor de wereld, maar ondertussen zo negatief denken over de wereld, dat helpt helemaal niks. Oordelen helpen niet. De positieve richting inslaan begint in jezelf. Geef alle aandacht aan dat wat je toejuicht, wat je wenst, waar je blij mee bent. Zie alvast die ideale wereld voor je. Roep voor mijn part heel hard van de daken hoe prachtig de aarde is, wat een wondermooie wereld we hebben. Voel liefde voor alles wat leeft. Focus op het beste, het mooiste, op alle positieve ontwikkelingen. Op die manier draag je meer bij dan je voor mogelijk houdt.

Het nieuwe wat we te leren hebben is dat wij creëren, niet alleen in onze handelingen, de letterlijke arbeid, maar al in de geest. In hoe wij praten, hoe wij denken, hoe positief we gestemd zijn, daarin ligt de kracht. En ik zal je vertellen: De positieve kracht is sterker. Als je dat eens zou ontdekken… zou het proces nog veel sneller gaan. Laten we juichen bij elke stap in de goeie richting! En vooral niet vergeten dat het in onszelf allemaal begint!

Waarom doen wij niet allang en alleen wat onze ziel wenst? Waarom moeten we het daar überhaupt over hebben? Waarom ben jij niet allang een zanger, een kunstenaar, een levensgenieter, wat je trouwens al bent natuurlijk, maar waarom vraagt het eerst zo’n overduidelijke keuze? Waarom vertrouwen wij niet simpelweg op het geschenk dat we zomaar gekregen hebben, ons eigen leven, onze talenten, onze gaven? Waarom nemen we het niet vol dankbaarheid aan en doen we het geen recht door er helemaal niet aan te twijfelen, maar het gewoon uit te voeren, te leven? Wie zijn wij om te twijfelen of het wel goed is? Wie zijn wij om onszelf af te keuren? Hoe halen we het in ons hoofd om te denken dat zo’n Goddelijk geschenk niet waardevol is voor onszelf en de wereld? We hoeven in feite alleen maar te genieten en ons te verwonderen over dat wat door ons heen wil worden gemanifesteerd. Waarom zouden we daar bang voor zijn? Welke goede reden is daarvoor? Geen een! 

Hemelvaart en bevrijdingsdag, ze vallen samen. En dat klopt wel.

Bevrijding is iets anders dan vrijheid. Er komt energie vrij bij bevrijding. Ik hoorde het Ali B zeggen van de week en dacht: ja, die energie is krachtig, vol vreugde, transformerend. Bevrijding barst van de energie, juist omdat-ie eerst onder druk heeft gestaan.

Alles leidt altijd naar bevrijding, alles wil naar vrijheid bewegen. Volgens mij is dat een universele wet. Om het vast te zetten moet je moeite doen, actie ondernemen, om iets vast te houden ook. Het vraagt inspanning. Laat je het los beweegt het vanzelf. En heb je een pingpongballetje bijvoorbeeld onder water gehouden, floept-ie met des te meer kracht naar boven, de lucht in, als je hem los laat. Hoe lang je hem hebt vastgehouden onder water maakt niet uit.

Vrijheid kost geen inspanning, bevrijding is loslaten en vasthouden is inspanning. De vrijheid, die zo vanzelfsprekend is, ja, onze natuur is, wordt pas gekend als we de onvrijheid gevoeld hebben. Onvrij voelt niet fijn. Daar wil je je van bevrijden. Kost dat geen moeite? Nee, niet als je beseft dat de vrijheid in je aanwezig is. Kan je ‘m voelen? Je kunt er op elk moment, in elke situatie, naar terugkeren.

Je hebt de vrijheid om je uit te spreken. Je hebt het recht om te zijn wie je bent. Je kunt je eigen keuzes maken. Dat geeft je ook een verantwoordelijkheid voor de consequenties. Vrijheid gaat samen met verantwoordelijkheid nemen.

De discussie over vrijheid spitst zich vaak toe op de vrijheid van meningsuiting en dan ook nog de vrijheid om te beledigen. Wie zelf vrijheid wil, zal de ander ook vrij moeten laten, lijkt me. Hoezo vrijheid van meningsuiting als dat bedoeld is om anderen te beperken, de mond te snoeren, aan te vallen, te beledigen en weg te wensen? Een vrij eenzijdig begrip van het begrip vrijheid. Leven en laten leven, wil jezelf de ruimte om jouw leven op jouw manier te leven, geef een ander dan ook die ruimte. Klinkt dat niet veel logischer? Denk je dat je vrij bent als je muren om je heen bouwt en je gevangen laat houden door angst? De werkelijke vrijheid is vrij van dualiteit. Die begrijpt de logica van actie en reactie. En belangrijker nog: De werkelijke vrijheid is vrij van angst. Het is slechts de angst waarvan we ons te bevrijden hebben.

Wie leeft zonder angst, wie niet handelt, denkt of oordeelt vanuit angst, die is pas echt vrij. Dezelfde vrijheid als die er altijd is, in jezelf, die je elk moment terug kan vinden. De vrijheid in je hart, die de hemel op aarde brengt. Hemelvaart, uitstijgen boven de verschillen, de dualiteit, je niet laten verdelen door angst, jezelf trouw blijven of terugvinden, vrijheid gaat over jezelf. Het is jouw bril waarmee je de werkelijkheid aanschouwt. Hoe vrij ben jij?

Als iedereen nou eens zou doen wat-ie echt wilde! Daar zou de wereld een stuk leuker, prettiger, gezonder en vrolijker van worden.

Het kan. Ik heb het uitgedokterd en het kan echt. Hoewel ik dan met ‘doen wat je echt wil’ bedoel dat je luistert naar je ziel, je innerlijke roep, je inspiratie. Ik bedoel natuurlijk niet de ego-verlangens, die slechts op korte termijn bevredigend kunnen lijken, maar in wezen meer een verslaving of excuus zijn om je af te houden van wat je werkelijk wilt, vanuit je diepere waarheid, je ware zelf.

Maar okee, zelfs als je zin hebt om een slagroomtaart in een keer op te eten, doe het als het je gelukkig maakt! Heb je zin om te gaan wandelen in het bos, doen! Om te dansen, doen! Om te schilderen, om te zingen, om een reis te maken, go for it!

Het enige wat tussen ons ware willen en ons (niet) doen instaat is onze eigen twijfel, het zijn gedachten. Als die gedachten er niet waren, zou je het doen. Als je niet zou denken ‘dat kan niet, dat mag niet, dat is niet goed voor me, daar kan ik niet van leven, daar heb ik geen geld voor, ik ben daar niet goed genoeg in of ik kan het niet goed genoeg’ of ‘ik moet dit of dat’ – dan zou je het doen. En juist die gedachten beperken. Ze beperken niet alleen omdat je jezelf daarmee tegenhoudt, ze beperken je omdat je met twijfels twijfelachtige situaties creeërt!

Het zijn slechts overtuigingen die ons ervan weerhouden te doen wat we het liefst zouden willen doen. Dat projecteren we dan op van alles, omstandigheden, anderen, maar dat is nou net het punt! De buitenwereld is een reflectie van je eigen overtuigingen. Dus ja, als je denkt dat het niet kan, zal je daarvan de bevestiging krijgen. Als je inziet dat het slechts je gedachten zijn die je beperken en die je omstandigheden beperken, dan begrijp je misschien dat je je daardoor niet van de wijs moet laten brengen.

Want als je doet wat je echt wilt, wat je ziel wil, ruimte krijgen om zich te manifesteren, dan zal je je sterker voelen, krachtig genoeg om alle bezwaren van tafel te vegen. Je zult je goed voelen, omdat je van binnenuit gevoed wordt. Je zal ontdekken dat de innerlijke overvloed de uiterlijke overvloed creëert. Want ook dat is een reflectie. Als je jezelf beperkt met waanideeën, zoals we allemaal lange tijd gewend zijn te doen, beperk je ‘de flow’, de flow die voor alles zorgt. Je innerlijke rijkdom is je rijkdom, rijkdom is je goed voelen en je geen zorgen maken. Want zorgen heb je pas als je je zorgen gaat maken. Trap er niet in, het is een valkuil.

Ga eens na wat je werkelijk zou willen, wat in jou wil naar buiten komen? Waar wordt je happy van? Waar word je blij van? Waarvan weet je dat je er een goed gevoel van krijgt? En voelt dat niet als gewoon helemaal jezelf zijn? Als vrijheid?

Je hebt de verantwoordelijkheid om voor jezelf die keuzen te maken. Om iets te doen met wat jou wordt gegeven, met je talenten. Om goed voor jezelf te zorgen. Om te genieten van wat er door jou heen stroomt aan ideeën en er vorm aan te geven. Voor de een is dat muziek maken, voor de ander schilderen, voor weer een ander lekker tuinieren of eten klaar maken, foto’s maken of gedichten schrijven, andere mensen blij maken, het kan van alles zijn. Alleen jij weet wat jouw innerlijke behoefte is. Geef er gehoor aan.

Want de twijfel begint pas als je er geen gehoor aan geeft, als je het niet doet. Zolang je lekker bezig bent, geniet en dankbaar bent, is er helemaal geen ruimte voor andere gedachten. Dan ben je helemaal bezig met waar je mee bezig bent. Dan ben je in het nu. En in het nu is alles aanwezig.

Luister…

Valt het voor jou ook zo op z’n plek? Vast en zeker, want je luistert niet voor niets. Niet voor niets komt het je op dit moment ter ore.

Boudewijn pakt z’n gitaar en zingt wat er in hem opkomt. Hij bedenkt het niet zelf, het komt. We zijn ermee aan het ‘spelen’ om het te ontdekken en ervan te leren, het te ontwikkelen tot iets, wat wij niet bedenken, maar wat zichzelf vertelt. En het is ook bedoeld voor jou, het heeft je iets te vertellen…

Ga het aan, de obstakels die je tegenkomt. Ik heb nu een paar boeken gelezen waarin iemand z’n eigen uitdaging aangaat en het is interessant hoe ‘het’ zich oplost ondertussen. Juist door het aan te gaan. Niet zozeer als ‘de strijd aangaan’ (dat begrijp je ondertussen wel), maar door er naar te kijken vanuit verschillende perspectieven. Daarin schuilt ‘het geheim’. Als je het niet aangaat, blijft een bepaald idee of (rot)gevoel zich repeteren in je gedachten, maar als je het aan gaat, help je jezelf een handje en kan je idee ergens over zich verder ontwikkelen. En zo komt ‘het’ in beweging, omdat jouw mindset in beweging komt. Je beleving over het onderwerp verandert als je het de ruimte geeft om los te komen uit het hoekje waarin het is komen klem te zitten, vooral als het vervolgens is overwoekerd met balen, negativiteit, teleurstelling of verbittering. Het wil bewegen.

Een van de boeken die ik las ging over een zzp’er in crisistijd, die haar omzet wilde verdubbelen en al schrijvend een project ‘100 dagen dankbaarheid’ begon, waarin ze het onderwerp en zichzelf van alle kanten belichtte. Al snel kwam ze erachter dat het niks met de crisis te maken had, maar alles met zichzelf. Het leidde tot meer focus, tot bezinning en tot vernieuwing. Aan het eind van het boek heeft ze haar omzet meer dan verdubbeld.

Ik raad je zeker aan elke dag te gaan schrijven als je zo’n onderwerp bij de kop gaat vatten, want dat houdt je bij de les. Spreek een tijdsbestek af met jezelf en ga ook door. Te vaak lopen zulke acties stuk op gebrek aan discipline, terwijl het echt werkt. Want je werkt ergens naartoe. Stel je bijvoorbeeld nu voor welke doelen je volgend jaar behaald wil hebben en begin ergens. Stap voor stap, de weg wijst zichzelf. Als jij maar weet waar naartoe je op weg bent. Door het op te schrijven maak je het niet alleen concreet, je krijgt ook nieuwe inzichten. Want het gaat aan het werk voor je.

Ook Gwendoline Remmerie pakt in haar boek ‘de kunst van accepteren’ zo’n koe bij de hoorns en aan het eind van het boek lost de kwestie zich op. Door te accepteren, wat wellicht vergelijkbaar is met ‘het aangaan’, het van verschillende kanten bekijken, het vooral niet uit de weg gaan, je gaat het juist aankijken en aanpakken. Maar op een nieuwe manier, want door eerst te accepteren maak je de weg vrij voor nieuwe zienswijzen. Ga het aan en ga door.

Iets afwijzen of laten, dat is in elk geval geen oplossing. Je erdoor op laten vreten ook niet. Wat er gebeurt als je het gaat opschrijven, is dat je een waarnemer wordt van jezelf en het verhaal. Je kunt het verhaal gaan zien. Natuurlijk, misschien zit je er nog steeds middenin, maar je kunt je er enigszins van loskoppelen en daardoor zie je het helderder. Niks hoeft je gevangen te houden. Ga schrijven en gij zult uzelf bevrijden! 🙂

Doorgaan. Als je iets voor ogen hebt, kan je altijd hobbels en obstakels op je pad tegenkomen, maar het is een kwestie van doorgaan. Je doel voor ogen houden. Dat hoorde ik iemand vertellen die het helemaal gemaakt had in Hollywood. Niet dat dat nou mijn ideaal is, Hollywood, maar het ‘verhaal’ is op verschillende manier steeds hetzelfde. Dat zijn de lessen die mensen leren. Tegenslagen overwinnen en doorgaan. Positief blijven.

‘Hoe doe je dat ‘de knop omzetten’?’ hoorde ik ook vragen aan twee verschillende mensen (op twee verschillende zenders, ja ik was effe lekker aan het zappen) die iemand verloren waren in hun leven. Dat ‘hoe’ konden ze niet zo goed uitleggen, maar op een of andere manier was het een kwestie van ‘doorgaan’. Ja, wat moet je anders? Je kunt het bijltje er wel bij neergooien, maar voor hoelang? Ergens komt toch altijd weer een sprankje leven, dat je meeneemt. Het leven verleidt je om door te gaan. En je wordt erbij geholpen. Natuurlijk, door mensen in je omgeving, maar ook door iets onzichtbaars. Ineens komt er iets op je pad, zie je iets, hoor je iets en wordt er weer iets in je aangewakkerd, je gaat weer…

Is dat de zin van alles wat er gebeurt? Ja natuurlijk. Juist in omstandigheden die je volledig van slag brengen en onderuit halen, vind je ook de hoop, de kansen en de mogelijkheden. Dat is dus iets wat altijd kan. Waar je je altijd op kunt richten.

“Ik zie zoveel mensen die ongelukkig zijn. Ze doen niet wat ze eigenlijk willen. Geloof me, als je écht de intentie hebt om je leven te veranderen, dan wordt het beter,” zei Ruben Terlou in een interview over z’n documentaireserie in China. Dat geloof ik ook. Het gaat niet vanzelf, het is een kwestie van doorgaan. En keuzes maken. Gelukkig zijn is een beslissing, zeggen ze wel eens. Ben je bereid los te laten wat je niet gelukkig maakt?

Nu het toch zondag is… Het gevoel van ‘moeten’ is een gevoel van schuld. Het menselijk bewustzijn is ermee opgezadeld in de loop der eeuwen. Er zijn wetten en regeltjes, geboden en verboden, officieel en onofficieel, we worden goedgekeurd of afgekeurd, beloond of gestraft, overduidelijk of subtiel. Om een enigzins ‘normaal’ leven te leiden, moet je wel meedoen en op z’n minst een manier vinden om er op een voor jou acceptabele manier doorheen te laveren om er geen last van te hebben. Accepteren is noodzakelijk om niet je leven lang ‘in gevecht’ te zijn met het systeem.

In meer of mindere mate past de mens zich aan. Soms mopperend, soms tegendraads, soms gewillig en soms niet meer. Natuurlijk is het goed om er je vragen bij te stellen en zo hier en daar je eigen ruimte wat op te rekken, als het je te knellend wordt. Systemen zijn bedoeld om ons te dienen en niet andersom, zei mijn vader ooit eens en ja, daar ben ik het wel mee eens. Het is ook wel een goeie maatstaf om te hanteren als je voor jezelf wilt bepalen in hoeverre je er in meegaat. Dient het ons, dient het ‘het geheel’?

Met het vechten tegen systemen, wetten en regeltjes maak je jezelf net zo goed afhankelijk. Het is de kunst om je er niet echt afhankelijk van te voelen en je eigen grenzen te bewaken, te weten dat je je niet hoeft te laten beperken. Te weten dat er overal een oplossing voor is en te weten waar je je eigen vermogen vindt om te doen wat je wilt doen. Laat het geen excuus zijn, niemand houdt je tegen. “The Self, je ware zelf, behoort niemand toe,” zegt Satchidananda in deze mooie passage:

Who is the real slave? It’s not just a person who is purchased by another. If you buy a person and let him work for you, you call him a slave, is it not so? In that sense everyone who works for money is a slave: “Monthly I give you this much money; you work for me.” Everybody who works for a reward is a slave, no matter how high his or her position. It is the attitude that makes a real slave. Even the people we normally think of as slaves are actually free people if they have the right understanding. The Self belongs to no one but you; and no matter what happens on the physical level, you are eternally free.
So remember: If you are working because of attachment to a reward, you are a slave. Don’t do it. Do your work well; have joy in what you do, but don’t look for the fruits of your action. Don’t be careless, but do be carefree. Then you are always your own master.

Doe wat je doet met plezier, dat maakt je vrij. Voor de derde keer deze week zie ik het verband tussen vrijheid en plezier gelegd worden. Plezier is vrijheid en vrijheid is vreugdevol. In je plezier ligt je vrijheid en in je vrijheid ligt je vreugde.

“Doe geen dingen waar je niet achter staat,” heb ik al mijn studenten verteld. Het was de eerste les, die ik zelf kreeg op de school voor journalistiek en hij had zo’n blijvende kracht, dat ik hem graag door wilde geven. De impact ervan was dat ik bepaalde opdrachten heb geweigerd. Dat is niet iets om bang voor te zijn, kan ik je vertellen. Ik nam het risico om ontslagen te worden en dat deed ik bewust. Maar ik ben er nooit om ontslagen, integendeel: ik dwong er meer respect mee af.  Niet dat dat de bedoeling was, maar zo werkt het.

Wie zichzelf en z’n eigen maatstaven trouw blijft, is een vrij en blij mens. Daar is helemaal geen gevecht voor nodig. Je doet het, goed en met plezier, of je doet het niet. Zo maak je jezelf vrij van het ‘moeten’. En als je dat doet, dan geef je een voorbeeld. Je zet je angsten en onzekerheden aan de kant, je eigen weg kiezen maakt je sterk. En dat is de kracht die transformerend werkt. Niet alleen in jouw leven, ook in het geheel, in het veld van het menselijk bewustzijn. Iets om je bewust van te zijn!

Hebben jullie dat nou ook, het gevoel dat je altijd nog iets ‘moet’? Ik realiseerde het me gisteren toen ik me even losgekoppeld had van alle drukte, om te gaan sporten en me bedacht dat er ondertussen gebeld kon worden. Raar dat er altijd een gedachte in je opkomt over ‘what next’, dat er altijd ergens een ’to-do-lijstje’ in je hoofd zit. Terwijl ik me in het zweet werk, maak ik er een wish-lijstje van. Desires zijn een motor, bedenk ik me, niks mis mee, als het maar geen ‘moeten’ wordt! Omvormen naar verlangens, leuke dromen, iets waar je je op verheugt. Er ‘plezier’ van maken in plaats van ‘druk’, dat is de kunst. En dat is helemaal de kunst als het te druk is.

Het is leuk om lekker bezig te zijn, maar het is niet leuk om het gevoel te hebben dat je nog van alles ‘moet’. En daar kunnen we iets aan doen. Het is die bewegingsrichting, die we zelf om kunnen buigen van knellend naar meer ruimte. Door in ons eigen gevoel meer ruimte te creëren. Door op je gevoel te letten dus en zodra er iets knelt te gaan bewegen bijvoorbeeld 😉 Als je meer ruimte voelt in je lichaam, heeft dat het effect dat je ook meer ruimte voelt in je geest. En omgekeerd: als je gedachten een beetje loslaat en de teugels laat vieren, voel je meer ruimte en zo ontstaat er ook meer ruimte.

Sommige dingen zijn gewoon veel ‘hoofdwerk’, hoe formuleer je iets, hoe leg je iets uit, hoe zit het in elkaar? Het gebeurde me van de week dat ik iets wist, maar er de woorden er nog niet bij had. Gelukkig gaven de aanwezigen mij de ruimte om het uit te beelden en in duidelijke taal te gieten. Dat is ‘het werk’, iets wat je weet ook nog uitleggen, in woorden vangen, zodat anderen het ook begrijpen. Kennelijk voelden zij ook aan dat hier een ‘puntje’ lag, hoe hadden ze anders het geduld op kunnen brengen? Toen het gelukt was, gingen ze er in mee. Akkoord.

Dus het is ‘werk’ om dingen uit te leggen? Nou, eigenlijk om ze tot stand te brengen, gemanifesteerd te krijgen. ‘De nieuwe wereld’ begrijpen we ook allemaal, volgens mij. Wie begrijpt nou niet dat de wereld vrede, vrijheid, plezier en liefde nodig heeft? Iedereen kan zich daar wel een voorstelling van maken, hoe het ook anders kan. Maar het doen, het in de praktijk brengen, dat is ‘het werk’. En daar kunnen we ons op verheugen. Het kan een verlangen zijn wat ons drijft. En het kan, als we ons richten op het plezier van de realisatie ervan. Ook al ‘moet’ er nog zoveel gebeuren, we kunnen ‘onderweg’ alvast plezier hebben, er met genoegen aan werken. Bij elke stap, die we zetten, in alles wat we doen. Want het is niet ver weg, toekomstmuziek, een onbereikbaar ideaal. Het is nu. Het zit ‘m in de kleinste dingen. Als je hard bezig bent iets te bereiken en je hebt er onderweg geen plezier in, waar ben je dan mee bezig? Het doel ligt al in de weg er naartoe.

Dus, help je mee, het ‘moeten’ om te zetten in ‘lekker bezig zijn’? Doe het niet omdat het ‘moet’, maar omdat je je verheugt op alles wat je met plezier tot stand kan brengen. Als we geen oorlog meer willen op de wereld, zullen we eerst het gevecht met onszelf, in het nu, met het nu ‘moeten’ staken. Met plezier haal je de strijd eruit en dat betekent vrede. De vrede in jezelf geeft je het plezier en dan zijn we er al. Dan is het er al.

Neem af en toe – juist als het niet kan omdat het te druk is – een momentje om te bezinnen, ‘het’ te voelen, relax…. dan gaat het allemaal makkelijker en sneller en moeiteloos! Dat kan ook, we zijn het alleen nog niet zo erg gewend…

Be careful where you wish for!

Natuurlijk, denk je misschien, dat weet ik al. O ja? Weet je dat echt? Weet je hoeveel je ongemerkt zelf manifesteert en in het leven roept of in het leven houdt met je gedachten, je aandacht en je onbewuste verwachtingen? We kunnen niet alert genoeg zijn. We zijn nooit klaar met ‘opletten’ en ‘bijsturen’. Het gaat zo makkelijk en zo ongemerkt, zo’n ondermijnende gedachte die in je opkomt ergens over. Iedere keer als je tegen iets aanloopt dat even tegenzit, wat je een ontevreden gevoel geeft, kun je gaan kijken. Wat is mijn idee hierover? Welk gevoel heb ik hier ‘achter’ zitten? Welke oude overtuiging? Welke per ongelukke angst speelt hier op de achtergrond? Welk ondermijnend idee over mezelf heb ik nog?

Het ego kan ons hierbij dienen. Want het ego geeft het aan. Dat is leuk. We hoeven het ego niet te veroordelen, het kan ook zeer behulpzaam zijn. Laat ik een voorbeeldje geven uit de praktijk. Ik maak tijdens een overleg een opmerking en heb het gevoel dat ie niet aankomt, niet begrepen wordt en stuit op het ego van een ander. Okee, ik heb mijn punt gemaakt en laat het verder. Ik stap niet in mijn ego-valkuil, die gelijk wil hebben. Helemaal tevreden voelt het niet, dus ik ga niet ter plekke maar achteraf op onderzoek uit wat hier aan de hand was, wat hier gebeurde. Daarbij hou ik mijn eigen ego in de gaten. Het gaat niet om mijn gelijk, niet om een oud gevoel van ‘niet begrepen worden’ of iets anders, waardoor mijn ego in de slachtofferachtige houding schiet, nee, dat doen we doorgaans niet meer. En zo wel, ben ik in staat het te corrigeren. Als ego’s op elkaar gaan reageren ontstaat er strijd. Daarmee bereik je niet wat je wilt bereiken. Integendeel. Ik laat het los. Bedenk me wat de meest wenselijke uitkomst is voor ‘het geheel’ en toets het daaraan. Ik overleg als het ware met de onzichtbare raadgevers of het aan mij is om dan nog actie te ondernemen of juist niet. Vaak niet. Vaak ‘zeggen’ ze: Wacht maar even… Het heeft tijd nodig. Soms lijkt het alsof er niks gebeurt, maar ondertussen…

Als ik in die ‘ondertussentijd’ ga zitten balen, werk ik ‘het’ zelf tegen. Als ik er in die tussentijd op vertrouw dat het vanzelf in beweging komt, gebeurt dat ook. Niet met iedereen misschien, dan is het tijd om ‘echt’ los te laten. Wat je aan het doen bent (zeggen ‘ze’) is steeds de grenzen een beetje oprekken, ruimte creëren voor een volgende stap. Soms krijg je even een beetje tegenwerking, soms veel, als iemand met de hakken in het zand gaat staan, wegwezen. Laten. Jammer dan. Komt wel een keer, maar niet nu. Hoe meer je dan zelf tegenwicht gaat bieden, hoe sterker het verzet wordt. Niet doen.

Hou je blik gericht op de beste uitkomst, verwacht de beste uitkomst, formuleer de beste uitkomst en laat dat, je doel, niet vertroebelen door ‘gedoe’ onderweg. Want kom je er niet linksom, dan wel rechtsom. Het gaat inderdaad niet om jou, het gaat altijd om het hogere doel. Je kunt altijd, in elke situatie vragen om de beste uitkomst voor iedereen. Hou er rekening mee dat wat jij wenst, wilt, beoogt, niet alleen goed is voor jou, maar allen dient. Als je dat tot je leidraad maakt, gaat het makkelijk. En dan is er geen strijd nodig. Hooguit tijd. Het beweegt wel, in het onzichtbare veld.

Wees dienstbaar. Dienstbaar aan ‘de nieuwe wereld’, dienstbaar aan wat door jou heen gemanifesteerd wil worden of kan worden. Ook wij willen dat het zo makkelijk mogelijk gaat, het is niet de bedoeling dat je er persoonlijk hinder van ondervindt. Maar het blijft wel van belang dat je je niet uit het veld laat slaan, dat je je niet laat meeslepen door negativiteit, negatieve gedachten, reacties of verwachtingen. Want als je dat wel doet, ben je zelf aan het tegenwerken. Dat is wat we je aan het leren zijn, omdat je het zelf wilde leren. Dat is waarom alles steeds makkelijker gaat. Omdat je weet dat je alert mag blijven, nooit klaar bent, maar het wordt wel steeds leuker en steeds makkelijker. Het is een hele kunst, dat meesterschap. Maar met geduld bereik je veel. Laat je zelf niet vallen. Geef niet op, verwacht het beste. Speel het spel en heb er vooral plezier in.