Hebben jullie dat nou ook, het gevoel dat je altijd nog iets ‘moet’? Ik realiseerde het me gisteren toen ik me even losgekoppeld had van alle drukte, om te gaan sporten en me bedacht dat er ondertussen gebeld kon worden. Raar dat er altijd een gedachte in je opkomt over ‘what next’, dat er altijd ergens een ’to-do-lijstje’ in je hoofd zit. Terwijl ik me in het zweet werk, maak ik er een wish-lijstje van. Desires zijn een motor, bedenk ik me, niks mis mee, als het maar geen ‘moeten’ wordt! Omvormen naar verlangens, leuke dromen, iets waar je je op verheugt. Er ‘plezier’ van maken in plaats van ‘druk’, dat is de kunst. En dat is helemaal de kunst als het te druk is.
Het is leuk om lekker bezig te zijn, maar het is niet leuk om het gevoel te hebben dat je nog van alles ‘moet’. En daar kunnen we iets aan doen. Het is die bewegingsrichting, die we zelf om kunnen buigen van knellend naar meer ruimte. Door in ons eigen gevoel meer ruimte te creëren. Door op je gevoel te letten dus en zodra er iets knelt te gaan bewegen bijvoorbeeld 😉 Als je meer ruimte voelt in je lichaam, heeft dat het effect dat je ook meer ruimte voelt in je geest. En omgekeerd: als je gedachten een beetje loslaat en de teugels laat vieren, voel je meer ruimte en zo ontstaat er ook meer ruimte.
Sommige dingen zijn gewoon veel ‘hoofdwerk’, hoe formuleer je iets, hoe leg je iets uit, hoe zit het in elkaar? Het gebeurde me van de week dat ik iets wist, maar er de woorden er nog niet bij had. Gelukkig gaven de aanwezigen mij de ruimte om het uit te beelden en in duidelijke taal te gieten. Dat is ‘het werk’, iets wat je weet ook nog uitleggen, in woorden vangen, zodat anderen het ook begrijpen. Kennelijk voelden zij ook aan dat hier een ‘puntje’ lag, hoe hadden ze anders het geduld op kunnen brengen? Toen het gelukt was, gingen ze er in mee. Akkoord.
Dus het is ‘werk’ om dingen uit te leggen? Nou, eigenlijk om ze tot stand te brengen, gemanifesteerd te krijgen. ‘De nieuwe wereld’ begrijpen we ook allemaal, volgens mij. Wie begrijpt nou niet dat de wereld vrede, vrijheid, plezier en liefde nodig heeft? Iedereen kan zich daar wel een voorstelling van maken, hoe het ook anders kan. Maar het doen, het in de praktijk brengen, dat is ‘het werk’. En daar kunnen we ons op verheugen. Het kan een verlangen zijn wat ons drijft. En het kan, als we ons richten op het plezier van de realisatie ervan. Ook al ‘moet’ er nog zoveel gebeuren, we kunnen ‘onderweg’ alvast plezier hebben, er met genoegen aan werken. Bij elke stap, die we zetten, in alles wat we doen. Want het is niet ver weg, toekomstmuziek, een onbereikbaar ideaal. Het is nu. Het zit ‘m in de kleinste dingen. Als je hard bezig bent iets te bereiken en je hebt er onderweg geen plezier in, waar ben je dan mee bezig? Het doel ligt al in de weg er naartoe.
Dus, help je mee, het ‘moeten’ om te zetten in ‘lekker bezig zijn’? Doe het niet omdat het ‘moet’, maar omdat je je verheugt op alles wat je met plezier tot stand kan brengen. Als we geen oorlog meer willen op de wereld, zullen we eerst het gevecht met onszelf, in het nu, met het nu ‘moeten’ staken. Met plezier haal je de strijd eruit en dat betekent vrede. De vrede in jezelf geeft je het plezier en dan zijn we er al. Dan is het er al.
Neem af en toe – juist als het niet kan omdat het te druk is – een momentje om te bezinnen, ‘het’ te voelen, relax…. dan gaat het allemaal makkelijker en sneller en moeiteloos! Dat kan ook, we zijn het alleen nog niet zo erg gewend…