Voortdurend worden we gevoed met wijsheden, antwoorden en inspirerende inzichten. Wie zich iets afvraagt, hoeft alleen maar om zich heen te kijken. ‘Geen wolkje aan de lucht,’ zag ik bijvoorbeeld gisteren en dus maande ik mijn mind – die uit verveling wel eens geneigd is wolkjes te gaan bedenken –  tot stilte. Hoe lang hou jij het vol, het besef dat er helemaal niks aan de hand is? Vreemd toch eigenlijk, dat we daar moeite voor moeten doen? Dat het bedenken van ‘problemen’ zo makkelijk en vanzelf gaat? En dus ook het creëren van problemen, want zo werkt dat. Je bedenkt ze en ze gebeuren vanzelf als je even niet oplet.

Als ik in gesprek ben met mensen die ‘problemen’ zien, pak ik wel eens een kopje of een glas erbij dat voorhanden is en dan zeg ik: Dit is de situatie. Het is gewoon een kopje (of een glas), meer niet. Nu kunnen we erover gaan twisten of het een theekopje is of een koffiekopje, maar dat maakt voor dat kopje niks uit. Het kopje blijft het kopje. Als jij het een probleem noemt, maak jij er een probleem van. Snap je? Dat doe je zelf. Het wil niet zeggen dat het ook zo is. Maar het wordt vanzelf jouw waarheid. Omdat het zich vanzelf bewerkstelligt. Het is wat je manifesteert. Dus… als je je bewust wordt van het feit dat je manifesteert, met je eigen gedachten, dan ga je inzien dat alles je eigen invulling is. De situatie is neutraal. Een kopje. Het is gewoon wat het is. En daar kun je je eigen werkelijkheid van maken. Dat doen we dus ook. Voortdurend.

Het blijft opletten dus, zorgen dat je dit blijft inzien en het is handig om er op tijd bij te zijn. Voordat zich hele verhalen gaan ontspinnen in de mind, die een eigen leven gaan leiden. Want hele verhalen zijn moeilijker af te breken, vooral als ze maar herhaald blijven worden en al helemaal als dat al jarenlang een repeterende gedachtegang is. Dan zijn het overtuigingen geworden, waarin je zelf gevangen zit. Dat gebeurt ongemerkt.

Zolang dat behulpzame, positieve verhalen of overtuigingen zijn, is daar niks mis mee natuurlijk, daar hebben we alleen maar voordeel van. Dat is dus precies wat we in de gaten moeten houden. Daar hebben we sturing voor nodig. Je kunt de mind beter niet zomaar z’n gang laten gaan, maar het is handiger om hem richting te geven. Want  de mind is behoorlijk slim en onverbeterlijk in z’n streven steeds weer iets nieuws te bedenken. Daarom heb ik er een uitdaging van gemaakt slimmer te zijn dan mijn mind en hem ‘af te richten’. Zoals je ook een hond de baas moet zijn, wil je goed en harmonieus met ‘m kunnen samenleven. Ik geef de mind graag hele moeilijke opdrachten: ga maar zoeken. Dat vindt-ie leuk en ik ook. Zo komen we samen een heleboel te weten. Geen uitdaging is ons te groot.

En zo worden we dus voortdurend gevoed met wijsheden, antwoorden en inspirerende inzichten. Op kwesties, waarvan we nog niet eens wisten dat het kwesties waren, komen al van alle kanten antwoorden. De laatste tijd gaat dat steeds over ‘DOEN!’ Over stappen zetten dus. Over niet twijfelen, maar gaan. ‘Ga!’ vatte een succesvol ondernemer tijdens een congres van de week zijn motto samen. ‘Beter op je bek gaan, dan het niet geprobeerd hebben.’ Overal word je wijzer van. Over het algemeen houden we ons teveel in, zijn we bang, twijfelen we te lang en bekritiseren we onszelf teveel (hè mind?). Als je het niet weet, of je weet nog niet precies waar het heengaat, of het wel gaat lukken, begin dan toch gewoon. Want als je geen stap zet, weet je zeker dat het niks wordt. En wat je nu nog niet weet is welke nieuwe inzichten die ene stap je brengt: nieuwe ideeën, de volgende stap dient zich vanzelf aan. Het creëert zichzelf.

Zo gaat het ook met schrijven. Ik begin en de volgende zin komt vanzelf. Ik bedenk niet eerst alles en ga dan pas schrijven. Toevallig wist ik deze keer al wel wat ik wilde delen, namelijk de tekst die op mijn theezakje stond en die ik zo raak vond. Precies het antwoord op een kwestie, die nog niet aan de orde is, maar wel alvast de vragen beantwoord, die zouden kunnen oprijzen:

‘Paths are made by walking,’ stond er op m’n theezakje.

Hier issie dan, ons nieuwe boek:

Reinier Castelein van vakorganisatie De Unie benaderde ons enige tijd geleden om samen te werken aan het tot stand komen van een boek, waarin hij een vernieuwende visie wilde neerzetten op de huidige economische situatie. “Er komen niet meer banen, we kunnen wel vast blijven houden aan oude verworvenheden, maar we kunnen beter op een nieuwe manier gaan denken. Deze nieuwe tijd maakt het mogelijk om voor Welzijn te kiezen, om iedereen daadwerkelijk de kans te geven te participeren in de samenleving, door de basisvoorzieningen te regelen.”

Dat sloot helemaal aan bij de Happy View van Happy View: “Kijk wat er wel mogelijk is, kijk naar oplossingen, denk op een andere manier.” Dus daar werkten we graag aan mee. Dit boek is het resultaat.

Door robotisering, automatisering en digitalisering is er meer ruimte voor vrije tijd en zingeving en meer behoefte aan (om)scholing. Het werk vernieuwt zich en vraagt om herverdeling en een flexibelere aanpak. De oude economie van banenplannen en het rondpompen van miljarden aan gemeenschapsgelden is toe aan verandering. Door robotisering en automatisering en de enorme toename van zelfstandig werkenden en flexibele arbeid is de arbeidsmarkt ingrijpend veranderd. De oude definities van werk en inkomen zijn aan vernieuwing toe en vragen om innovatief beleid.

In de participatiesamenleving, zoals Reinier Castelein zich die voorstelt, is er ruimte voor Welzijn voor iedereen. Het poldermodel vernieuwt zich: de vakbeweging, de werkgevers en de politiek komen uit hun ‘hokjes’ en scheppen voorwaarden voor een nieuw economisch en sociaal model. We ontwikkelen een inclusieve participatiesamenleving, met basisvoorzieningen, zoals een basisinkomen en mogelijkheden, scholing en zorg voor iedereen. We verschuiven het begrip ‘waarde’ van economisch en financieel naar Welzijn, duurzaamheid en sociale betrokkenheid.

Zou het niet fantastisch zijn als niemand zich meer zorgen hoefde te maken over z’n inkomen, als iedereen op z’n eigen manier z’n bijdrage zou kunnen leveren aan de samenleving, als er meer tijd en ruimte was om elkaar een handje te helpen, als we iedereen mogelijkheden konden bieden zich verder te ontwikkelen en z’n talenten tot z’n recht te laten komen? Ongeacht of dat nu bepaalde status heeft of niet? Dienstbaarheid naar elkaar toe, betrokkenheid bij elkaar, het gevoel waardevol te zijn, of je nou een baan hebt of niet. Ik denk dat het mogelijk is. Sterker nog: ik denk dat de huidige omstandigheden er om vragen dat we op deze manier gaan denken. Wie de technologische en economische ontwikkelingen goed op zich laat inwerken, kan niet anders dan concluderen dat ons ‘oude systeem’ niet meer werkt en tegen z’n grenzen aanloopt.

“We kunnen de veranderingen proberen tegen te houden en de boel proberen te stutten, maar we zien al dat het niet meer werkt. Meewerken aan lapmiddelen betekent genoegen nemen met zoethoudertjes, die geen echte oplossing zijn.” Daarmee neemt hij afstand van de oude rol van de vakbonden en pleit voor vernieuwing: “We hebben een nieuwe manier van denken nodig. Alleen dat zal een oplossing bieden. Concreet betekent dat dat we iedereen basisvoorzieningen, groei- en participatiemogelijkheden bieden, losgekoppeld van het oude principe ‘werkgever-werknemer’. Een minder hiërarchisch, patriarchaal model, een meer egalitair systeem, waarin Welzijn voor iedereen gegarandeerd is.”

Benieuwd naar dit nieuwe boek? Je kunt het hier bestellen!

 

Zwitserland stemt vandaag over het basisinkomen. Ook in Nederland gaan daarvoor steeds meer stemmen op en wordt vanuit verschillende hoeken het basisinkomen als oplossing gezien voor de toekomst. Er gaat een petitie rond en daar staan al 50.000 handtekeningen onder. Hier kan je tekenen. Zelf ben ik pas voorstander van het basisinkomen sinds ik me er goed in verdiept heb. Het levert namelijk heel veel op: vrije tijd, mogelijkheden om zinvolle bijdragen te leveren aan het geheel, meer tijd voor elkaar, zelfstandigheid, vrijheid en vooral dat het denken vanuit angst kan verdwijnen. Alle controle (op uitkeringen bv), die nu zo belemmerend werkt, kan afgeschaft worden. Als de basiskosten gedekt zijn, hoeft geld niet langer het excuus te zijn om niet te doen wat je belangrijk vindt en wat je het liefst wil. Dus het is een geweldige stap naar de ideale wereld, waarin iedereen meer tot z’n recht kan komen en waarin werk en inkomen niet meer als voornaamste maatstaf gelden om op een zinvolle manier je leven vorm te geven. Andere waarden worden belangrijk en die zijn ook belangrijker, dat vergeten we nu vaak.

In mijn beeld van ‘de nieuwe wereld’ bestaat geld helemaal niet meer, is dat geheel overbodig geworden. Dan gaat het over andere dingen: delen, geven, samenwerken, vanuit je hart leven, bijdragen aan het geheel en ‘bezit’ is iets wat wegebt, want de wereld is van iedereen, we zijn allemaal te gast en we gaan zorgvuldig, dienstbaar en dankbaar om met alles wat de wereld ons te bieden heeft. Natuurlijk zorgen we goed voor de natuur en hebben we veel respect voor dieren en planten en alles wat leeft. Het gaat niet meer om ‘ik’, maar om ‘wij’.

Want, als je kijkt naar wat mensen echt willen, wat ze het liefst zouden doen, wat hun hartenwensen zijn, waar ze naar streven, dan is dat meestal iets waarmee ze een bijdrage leveren aan de wereld. Is dat niet opvallend? Het wordt alleen 9 van de 10 keer overschaduwd door het idee van ‘geld moeten verdienen’ en/of ‘rijk willen zijn’. De vraag is waarom men rijk wil zijn en veel geld wil verdienen.

Dat kan zijn omdat men meer wil genieten van het leven, waar niks mis mee is natuurlijk. Het kan zijn omdat men geen zorgen meer wil hebben over geld, ook logisch. Het kan zijn dat men belangrijk wil zijn, mee wil tellen of macht wil hebben, maar als mensen doen wat ze kunnen en het beste uit zichzelf weten te halen, dan is die voldoening er vanzelf, daar heb je de erkenning van de buitenwereld niet meer voor nodig. Een gevoel van eigenwaarde is voor iedereen belangrijk, maar dat hoeft niet afgemeten te worden aan geld. Het gevoel ‘geslaagd’ te zijn kan op een hele andere manier bewerkstelligd worden, want als je tevreden bent met wat je doet en wie je bent en je hebt de vrijheid om dat te doen wat je echt wilt, dan voelt dat vanzelf goed en is die drang om erkenning minder. Want succesvol willen zijn, omdat dat goed voelt, waar heeft dat echt mee te maken? Ik denk met vrijheid. De vrijheid om jezelf te kunnen zijn, te doen wat jij van belang vindt en waar je blij van wordt.

We zijn natuurlijk allemaal opgezadeld met allerlei ideeën hierover, zoals dat je hard moet werken, zwoegen en doorzetten om iets te bereiken. We hebben het idee dat we moeten knokken en concurreren, ons waar moeten maken. We hebben bovendien het idee dat we afhankelijk zijn van werkgevers, overheid, klanten en wat men ervan vindt. Toch is dat niet zo, het zal alleen nog even duren voordat iedereen dat begrijpt. Want in het nieuwe tijdperk leren we meer en meer hoe we zelf creëren en hoe de buitenwereld een reflectie is van onszelf, dus dat alles in wezen gaat om onze binnenwereld. Hoe wij de wereld zien en ervaren, zo reageert de wereld op ons. En als daarin elementen aanwezig zijn, waar we last van hebben, vraagt dat ons om naar onze eigen oude overtuigingen te kijken. Als we dat gaan ontdekken, komen we er ook achter dat geld in feite helemaal geen rol speelt. Dat als je iets wilt, het een kwestie is van er in geloven, het durven, het doen en de stappen zetten op weg daar naartoe.

Veel te vaak laten mensen zich al bij voorbaat afschrikken door hun eigen idee dat iets niet kan. We zijn onze eigen belemmerende factor. Dat is de buitenwereld niet en dat is geld ook niet. We gebruiken dat – onbewust – als excuus. Het zet ons denken vast. Hoe vaak hoor je mensen niet zeggen ‘ik zou dit of dat wel willen, maar…’ en daar komt dan de beperkende factor geld om de hoek kijken. Als dat is wat je wilt, ga er dan voor, zet de eerste stap. En dan de volgende en de volgende. Het creëert zichzelf terwijl je bezig bent.

Het werkt niet als je gaat wachten tot je eerst al het beschikbare geld hebt, als je eerst alle zekerheden wilt hebben, die je ook al had toen je om die reden geen stappen durfde te zetten. Het werkt nooit uit angst namelijk. Sommige mensen hoor ik wel eens zeggen dat ze al zo lang bidden of met alle geleerde tools proberen te creëren wat ze wensen, maar dat er maar niks gebeurt. dat klopt. Je zal nooit eerst de loterij winnen en dan pas kunnen gaan doen wat je wil. Want dat is namelijk vermijdend gedrag. Het is niet geloven in jezelf. Het is geen stappen zetten. Het is uitstellen. Je kunt niet verwachten dat het van de een op de andere dag allemaal anders is.

Het begint met stappen zetten, eerst de eerste stap. Plannen maken en uitwerken. Wat kan je vandaag al doen? Het gaat erom dat je je doel voor ogen houdt en het steeds meer voor je ziet, het leuk vindt om ermee bezig te zijn, het durft, het doet, dat doet wat je aangereikt wordt. Als jij een stap zet, wijst de weg zich vanzelf. Ik spreek uit ervaring, het groeit met je mee. En het ontwikkelt zich vanzelf. Je zal je alleen niet van de wijs moeten laten brengen, je zult moeten leren je gedachten te beheersen, je kunt zien hoe angst je tegenhoudt, maar die angst kan je overwinnen. Stap voor stap.

Maar omdat het inkomen voor veel mensen nog de belangrijkste reden is om geen stappen te zetten en je ook niet kan verwachten dat iedereen opeens zomaar alles loslaat en vertrouwt op de voorzienigheid en het leven zelf, lijkt me dat basisinkomen dus een geweldige tussenfase. Dan is er geen excuus meer en kan iedereen echt  z’n eigen verantwoordelijkheid gaan nemen. Alles waar je je afhankelijk van voelt is een excuus. Maar in wezen zijn we niet afhankelijk, we houden onszelf klein. Terwijl er ergens in onszelf ook een stem is die roept om lef en groei en vernieuwing.

Laatst zag ik een journaliste in Rusland die geïnterviewd werd over haar gevaarlijke werk. Of ze nooit bang was, haar voorganger was immers vermoord. “Nee.  Ik ben niet bang. Doodgaan is niet het ergste wat je kan overkomen. Niet doen wat je wil doen, wat je kan doen en wat je van binnenuit voelt dat je moet doen, dat is veel erger,” zei ze.

Er is altijd een weg… maar je zal zelf de stappen moeten zetten… en ook dat is niet afhankelijk van het basisinkomen. Maar het is wel een goeie stimulans. We zullen er allemaal rijker van worden.

 

 

 

 

 

Goede vrienden hebben elkaar veel te leren en stimuleren elkaars groei en ruimte, respecteren elkaars vrijheid en eigenheid, vertrouwen elkaar en steunen elkaar. Als het goed is, is er openheid en geen terughoudendheid of verborgen agenda, het is helder en duidelijk en als er iets in de weg staat, wordt dat besproken. En dat is heerlijk. Dan kan er soms best wat turbulentie zijn, maar dat lost zich wel op. Want er is vertrouwen. Vertrouwen is als de zee. Er kunnen nog zoveel golven aanspoelen, de zee blijft de zee.

Sommige vriendschappen laten zich niet vangen in hokjes, beperken door begrippen als ‘relatie’ bijvoorbeeld, omdat daar al snel verwachtingen en regeltjes bij komen kijken en dat maakt het lastig. Het haalt je uit het nu, uit de flow, uit de vrijheid. Jezelf kunnen zijn, jezelf kunnen uiten zoals je bent, zonder voorbehoud, voor mij is dat de ideale vriendschap. En ik weet dat dat vooral met mezelf te maken heeft. Hoeveel ruimte geef ik mezelf om te zijn wie ik ben?

Een goede vriend is een kei in duidelijk onderscheid maken tussen wat van hem is en wat van de ander. Dat is een verademing, dat maakt het helder en mogelijk om heel vrij te zijn. ‘Zullen we even ruilen?’ vroeg ik hem gisteren, het lijkt me wel lekker om dat zo helder te hebben. Het is een beetje de keerzijde van alles ‘als spiegel’ zien, zoals ik doe, wat op zich heel leerzaam is, maar tegelijkertijd neig ik er toe teveel verantwoordelijkheid op me te nemen en me dan ook verantwoordelijk te voelen voor een ander. Ik weet wel dat ik dat niet ben, maar ik zie de wisselwerking altijd.

Als je denkt dat iets op een bepaalde manier zal verlopen, is de kans groot dat het ook zo gaat. Je verwacht het en verwachtingen komen uit. Angsten zijn in staat zichzelf te realiseren. Vandaar dat het handig is om ze te onderzoeken in jezelf en ze op te ruimen. Soms is het ook lastig om uit de projectie van een ander te ontsnappen, als die ergens bang voor is of verwacht dat jij je op een bepaalde manier zal gedragen. Dat vergt beleid en inzicht en soms is het beter om dan even uit die wirwar te stappen die kan ontstaan, doordat je gevangen raakt in elkaars verwachtingen, angsten en projecties. Geef het ruimte en geef het tijd. Dan kan het zichzelf weer ontwarren.

Het is een spel, ook al voelt dat niet altijd zo. Soms zit je er middenin, speel je je rol met verve. Dan is het lastig om er van een afstandje naar te kijken en te begrijpen wat er met je gebeurt. Lukt het je wel om even afstand te nemen en naar jezelf te kijken, dan kan je zien dat precies getriggerd wordt, wat voor jou op dat moment waardevol is. Het helpt je. Het wijst je op de delen die tot bloei willen komen, waar nog lading op zit, die opgeruimd mag worden. Het helpt je jezelf te bevrijden. En dat is alleen maar heel waardevol. We leren van elkaar. Soms op een hele makkelijke manier, soms op een confronterende manier. Alles wat er gebeurt is goed voor je, stimuleert je ontwikkeling. Het is soms lastig om dat zo te zien, vaak blijkt het pas achteraf.

Als ik naar Turkije ga, weet ik dat ik de turbulentie induik, ik kan er om lachen, het gaat er soms heftig aan toe, op een of andere manier liggen emoties daar meer aan de oppervlakte, maar het is altijd weer louterend en bevrijdend, vooral omdat ik leer het te laten zijn zoals het is. Zoals de golven in de zee, laat je er op meedrijven, verzet je er niet tegen, het zijn nu eenmaal golven. En in de Turkse zee leerde ik hoe sterk die golven kunnen zijn, je kunt je maar beter mee laten drijven, dan kan je ervan genieten. Dan gaat het makkelijk en soepel.

Het belangrijkste is dat je je eigen gevoelens de ruimte geeft, dat ze er mogen zijn, zoals ze zijn. Niet dat daar dan verder iets mee moet, gedachten erover vertroebelen de zaak. Voel wat je voelt, dat is het leven ultiem beleven. Begrijp jezelf, ontken jezelf niet, geef jezelf de ruimte, laat je niet inperken jezelf te zijn. Er is niks mis met emoties, hoewel die niet hetzelfde zijn als gevoelens. Emoties zijn de golven die aanspoelen, het is wat aan de oppervlakte komt en beweegt. De zee is diep en één, groots en krachtig. Wie zijn wij dat we denken dat te kunnen bedwingen? We bewegen mee, soms spartelen we tegen, maar wat we ook doen, die zee is toch echt sterker dan wij.

 

Je gelooft je ogen bijna niet als je die prachtige turquoise zee ziet. Je mee laten voeren op die lichtblauwe golven heeft zo iets  onwerkelijks, het is pure Magic. Het is een ervaring die zich moeilijk laat omschrijven. Je kunt iemand ook niet uitleggen hoe iets smaakt, je zal het zelf moeten proeven om het te weten.

Dromen kunnen werkelijkheid worden. Kalkan en omgeving, die prachtige zee, zoete vruchten aan de bomen, mulberries die op je tafel vallen als verrassing bij de koffie… het is simpelweg het paradijs op aarde… Puur, ongerept, organisch voedsel, want dat is hier vanzelfsprekend. 

Kalkan is een paradijs voor gevoelige mensen. Iedereen zegt je gedag, is vriendelijk en helpt je, zonder opdringerig te zijn. Met interesse vraagt men hoe het met je gaat, informeert naar je belevenissen, luistert en vertelt en natuurlijk wordt daar de volgende dag op terug gekomen. Het is een warm bad, je voelt je er al snel thuis. Men let op de kleine dingen, met zorg en aandacht worden maaltijden bereid en mooi geserveerd, plantjes en bloemetjes keurig verzorgd, stoepjes geveegd en muurtjes geverfd.

“Wie eenmaal in Kalkan is geweest, komt altijd weer terug,” werd me de vorige keer al verteld. Toen was ik er in de winter, er waren geen toeristen. Gedurende zes maanden per jaar leeft het hier van de zomergasten, in de winter moet men zien te overleven en wordt het nieuwe seizoen voorbereid.

Kalkan ligt in een baai en kent geen grote hotels, ‘all-inclusive’ is hier verboden. Er zijn meer dan 150 restaurantjes, waarvan de meesten met een terras op het dak, met geweldig uitzicht en een verkoelende zeebries. Het heeft z’n authentieke karakter behouden en dat is vrij uniek.

In heel Turkije ligt het toerisme op z’n gat momenteel, ook Kalkan heeft te lijden onder de gevolgen van aanslagen, beeldvorming, angst en onwetendheid. Het scheelt 40 tot 50 % en dat betekent dat niet alle zaken dit seizoen zullen overleven en iedereen zich flink zorgen maakt, al laten ze dat niet echt merken. Men blijft positief en er wordt gebeden. “Niet alleen voor onze zaken, voor iedereen, voor de vrede in de hele wereld,” wordt me verzekerd. De vrede hier is eigenlijk wel een voorbeeld, zo kan het ook.

Nergens wordt beter voor de straatkatten en honden gezorgd bijvoorbeeld, ik sta er versteld van. Een van de projecten die Happy View steunt en een warm hart toedraagt is de zorg en de opvang voor de straathonden en katten van Maggi. Vele honden en katten zijn gered uit afschuwelijke situaties, ze krijgen hier medische verzorging, vele vrijwilligers helpen mee, ook de winkeliers geven de dieren eten en aandacht en er worden regelmatig honden geadopteerd door Engelse gasten. In de webshop vind je binnenkort producten die dit werk ondersteunen, zoals deze sleutelhangers. Niet alleen in Kalkan, ook in de verre omtrek wordt voor dieren gezorgd. Het draagt zeker bij aan de harmonieuze sfeer hier.  

Voor mij is Kalkan een voorbeeld van hoe paradijselijk het kan zijn op aarde. Ik voel me er als een vis in het water. De openheid, vriendelijkheid, leven vanuit het hart, leven bij de dag. ‘Let it be’ is de leus, beleef het, ervaar het. En breek de muurtjes af, dan kan je de eenheid voelen. Er is geen verschil. We zijn allemaal mensen met een hart en een ziel.

Mocht je ook naar Kalkan willen, koop dan een ticket naar Dalaman. Bij sommige reisorganisaties kan je een vlucht met hotel regelen, maar je kunt ook via Happy View de rest op maat laten regelen. We hebben betrouwbare contactpersonen in Kalkan, die de transfer en het verblijf kunnen organiseren en je ter plaatse verder kunnen helpen en adviseren. Maar wees gewaarschuwd: je bent verkocht als je er eenmaal bent geweest. Je zal altijd weer terug willen… en terugkomen! 🙂

Het is superdom om mensen bang te maken. Superdom ook om op pakjes sigaretten dramatische foto’s te zetten als waarschuwing. Beelden werken zichzelf realiserend namelijk. Als je iets maar vaak genoeg ziet, voor je ziet, je voorstelt…

Zijn er mensen die je graag (weer) eens zou ontmoeten? Hang een foto van ze voor je neus, zodat je ze dagelijks in beeld hebt. En wacht rustig af…

Wil je afvallen? Zoek een mooie foto van jezelf in slanke vorm en hang ‘m voor je neus. Kijk naar hoe mooi je bent, keur jezelf niet af, zie het beste beeld van jezelf voor je.

Ik bedoel maar: Stel je geen rampen voor, stel je de mooiste dingen voor. Droom! Gebruik je fantasie de goeie kant op….

Hou altijd de meest positieve uitkomst voor ogen. Zelfs als je die niet weet of niet ziet, in omstandigheden verkeert die daar geen aanleiding toe geven, toch… je weet wat je graag zou willen, hoe je je zou willen voelen. Richt je daar op. Breng je aandacht daarheen.

En, als je dat doet, je voorstellen hoe alles op z’n mooist, best, prettigst en fijnst zou zijn, doe je het belangrijkste werk. Je hoeft er vervolgens niet achteraan te jagen, te pushen en te duwen. Dat zou je namelijk alleen doen als je gefocust was op iets dat er niet was 😉

Neem de tijd om het je gewoon voor te stellen. Het gaat vanzelf z’n werk doen. Zeker als je het beeldend maakt, een mooie collage ophangt, foto’s kijkt, lekker weg droomt en alvast het gevoel erbij oproept.

Nog een leuke, het proberen waard: Schrijf een check uit naar jezelf. Stel je voor hoe het bedrag naar je wordt overgemaakt door het universum. En wacht het af… maak je vooral niet druk.

Ik heb hier al een tijdje mooie foto’s hangen van een azuurblauwe kust, prachtige idyllische plaatjes… en jawel, ik vlieg er morgen heen…!

De realisatietijd is sneller geworden. Was het voorheen nog 17 seconden, nu is het 14. Hou je gedachten gedurende 14 seconden gefocust op een bepaald doel, een bepaald gevoel en het begint al te bewegen. Dat geldt natuurlijk allebei de kanten op, zowel positief als negatief. Vandaar dat het wel zaak is je ervan bewust te zijn. Om je bewust te zijn van je dominante gevoel. En het snel bij te sturen of te harmoniseren als je vanuit onvrede, ontevredenheid, angst of woede denkt of handelt.

Het is geen goed idee om te ‘creëren’ vanuit frustratie, zorgen, angst of woede. Stop als je enige stress, zorg of onvrede voelt. Je voornaamste taak is om je relaxed en goed te voelen, afgestemd op wie je bent en wat je wilt, wat goed voelt dus. Dus? Ja, dus. Want wie je bent is wie je bent als je gewoon lekker jezelf bent, zorgeloos, genietend en blij. Dat je het effe weet…! Trouwens, waarom zou je jezelf tot iets anders dan dat bombarderen? Waarom zou je jezelf willen identificeren met een zorgelijk type? Of een ongelukkig, ontevreden persoon? Dat ben je niet van nature, je kunt het hooguit jezelf wijsgemaakt hebben.

Dus: onze taak is om goed voor onszelf te zorgen. Om ons vooral goed te voelen. Daar is helemaal niks asociaals aan, want als jij in harmonie bent, is je omgeving dat ook. Daar hoef je niks voor te doen, je krijgt het automatisch teruggespiegeld. Is dat niet geweldig? Onvrede en negativiteit houden geen stand in jouw nabijheid. Maak je dus vooral niet druk over hoe en wat anderen doen, want tja… als je je daar aan gaat ergeren of denkt dat je er wel afhankelijk van bent… dan heeft het wel invloed op je.

Zie je, het is allemaal niet zo zweverig, het is gewoon logica. Net zoiets als natuurkunde. De weten van het universum zijn heel logisch, logischer dan onze gedachten doorgaans zijn.

Je kunt nu zelf conclusies trekken. Waar besteed je je tijd en je aandacht aan? Waar hou je je mee bezig? Heb je de focus goed afgestemd? Laat je je meeslepen door van alles en ben je gericht op anderen, wat zij vinden of wat je denkt dat zij zouden moeten doen of wat je denkt dat anderen vinden dat jij zou moeten doen? Of blijf je goed bij jezelf?

Een ding zal ik je verklappen: Met heel hard werken bereik je niet hetzelfde als wat je bereikt door relaxed te blijven en te vertrouwen. Je welzijn is belangrijker dan wat dan ook. De rest volgt… vanzelf!

We hebben een boek in de maak dat gaat over hoe we het tij kunnen keren. In juni verschijnt het. Het is niet de bedoeling dat ik er nu al over uit de school ga klappen, maar in grote lijnen kan ik wel iets vertellen.

Als er allerlei ontwikkelingen zijn, die niet te stuiten blijken, technisch, economisch en wereldwijd, kan je twee dingen doen: Proberen zaken terug te draaien, het oude bekende in stand te houden, je verzetten tegen dat wat je niet kan overzien of begrijpen, maar ontwikkelingen hou je nu eenmaal niet tegen. Je kunt ze beter onder ogen zien en meebewegen. De mogelijkheden zien en er op een constructieve manier in mee gaan. Je eigen denkkaders wat oprekken en er je voordeel mee doen. Kijken hoe het voor iedereen tot voordelen kan leiden.

Neem nou ‘werk’. Wij weten niet beter of ‘werk’ is het doel. Je kunt daar je vraagtekens bij plaatsen. Is de mens bedoeld om te werken? Zou dat werkelijk de bedoeling zijn? En kijk eens naar het verschil in werk hier of in in een land als India. Wij kunnen hier nog aardig kiezen waar we plezier aan beleven en ons ontwikkelen, ik denk dat ontwikkelen wel de bedoeling is trouwens. Maar mensen die 10 uur op een dag zware arbeid verrichten en vroeg versleten zijn, wat was hun doel in het leven? Overleven? Natuurlijk, ook dat kan een les zijn, hoe je dan toch de moed erin houdt en doorgaat. Maar stel al dat zware werk kan door machines en computers verricht worden, wat dan? Zouden al die mensen dan opeens niets meer verdienen? Gaat het om verdienen? Of gaat het er om dat wij voor iedereen een leven mogelijk maken waarin voldoende voedsel, onderdak en veiligheid gegarandeerd is? Is het niet veel logischer dat we aan ieders belang denken en niet alleen aan eigen winst?

Om het allemaal goed te hebben, zullen we rekening moeten houden met alles en iedereen. Vooral ook met de aardbol zelf. De natuur, de dieren, schoon water, frisse lucht, de nieuwe technologische mogelijkheden bieden nu de gelegenheid om hier prioriteit aan te geven. Het inzicht begint te komen. Het houdt geen stand om niet in het algemeen belang te denken. Dat is kortzichtig en zal nergens toe leiden. Het belang van de een is ook het belang van de ander. De wereld verandert, er is een enorme revolutie aan de gang. Er breekt een nieuw tijdperk aan.

Het vraagt van ons allemaal een omslag in ons denken. Niet alleen van die ‘happy few’, die helemaal niet zo happy zijn lijkt me, die nu nog profiteren van de enorme ongelijkheid, die geen stand kan houden (ga maar na, het einde is in zicht), maar ook van al die mensen die nu zeggen het beste voor te hebben met de planeet, maar ondertussen dagelijks de mensheid veroordelen en wangedrag verwijten. Daar schiet je niks mee op. Ook dat is een vorm van vervuiling! Dat is wat we nu te leren hebben.

Wij zijn de mensheid, wij kunnen nu de omslag maken. Dat begint niet bij een ander, dat begint in je eigen manier van denken en praten. Aan doemdenkers en zwartkijkers hebben we niks. Als je echt iets wilt bijdragen, zeg dan dat het de goeie kant op gaat, focus op wat er goed gaat, juich de nieuwe mogelijkheden toe en hou op met negatief doen en doemdenken. Echt, lieve mensen, alles begint in gedachten, in woorden, wij kunnen nu beginnen het verschil te maken. Je kunt niet strijden en vechten en zeggen dat je het beste wilt voor de wereld, maar ondertussen zo negatief denken over de wereld, dat helpt helemaal niks. Oordelen helpen niet. De positieve richting inslaan begint in jezelf. Geef alle aandacht aan dat wat je toejuicht, wat je wenst, waar je blij mee bent. Zie alvast die ideale wereld voor je. Roep voor mijn part heel hard van de daken hoe prachtig de aarde is, wat een wondermooie wereld we hebben. Voel liefde voor alles wat leeft. Focus op het beste, het mooiste, op alle positieve ontwikkelingen. Op die manier draag je meer bij dan je voor mogelijk houdt.

Het nieuwe wat we te leren hebben is dat wij creëren, niet alleen in onze handelingen, de letterlijke arbeid, maar al in de geest. In hoe wij praten, hoe wij denken, hoe positief we gestemd zijn, daarin ligt de kracht. En ik zal je vertellen: De positieve kracht is sterker. Als je dat eens zou ontdekken… zou het proces nog veel sneller gaan. Laten we juichen bij elke stap in de goeie richting! En vooral niet vergeten dat het in onszelf allemaal begint!

Waarom doen wij niet allang en alleen wat onze ziel wenst? Waarom moeten we het daar überhaupt over hebben? Waarom ben jij niet allang een zanger, een kunstenaar, een levensgenieter, wat je trouwens al bent natuurlijk, maar waarom vraagt het eerst zo’n overduidelijke keuze? Waarom vertrouwen wij niet simpelweg op het geschenk dat we zomaar gekregen hebben, ons eigen leven, onze talenten, onze gaven? Waarom nemen we het niet vol dankbaarheid aan en doen we het geen recht door er helemaal niet aan te twijfelen, maar het gewoon uit te voeren, te leven? Wie zijn wij om te twijfelen of het wel goed is? Wie zijn wij om onszelf af te keuren? Hoe halen we het in ons hoofd om te denken dat zo’n Goddelijk geschenk niet waardevol is voor onszelf en de wereld? We hoeven in feite alleen maar te genieten en ons te verwonderen over dat wat door ons heen wil worden gemanifesteerd. Waarom zouden we daar bang voor zijn? Welke goede reden is daarvoor? Geen een! 

 

Hemelvaart en bevrijdingsdag, ze vallen samen. En dat klopt wel.

Bevrijding is iets anders dan vrijheid. Er komt energie vrij bij bevrijding. Ik hoorde het Ali B zeggen van de week en dacht: ja, die energie is krachtig, vol vreugde, transformerend. Bevrijding barst van de energie, juist omdat-ie eerst onder druk heeft gestaan.

Alles leidt altijd naar bevrijding, alles wil naar vrijheid bewegen. Volgens mij is dat een universele wet. Om het vast te zetten moet je moeite doen, actie ondernemen, om iets vast te houden ook. Het vraagt inspanning. Laat je het los beweegt het vanzelf. En heb je een pingpongballetje bijvoorbeeld onder water gehouden, floept-ie met des te meer kracht naar boven, de lucht in, als je hem los laat. Hoe lang je hem hebt vastgehouden onder water maakt niet uit.

Vrijheid kost geen inspanning, bevrijding is loslaten en vasthouden is inspanning. De vrijheid, die zo vanzelfsprekend is, ja, onze natuur is, wordt pas gekend als we de onvrijheid gevoeld hebben. Onvrij voelt niet fijn. Daar wil je je van bevrijden. Kost dat geen moeite? Nee, niet als je beseft dat de vrijheid in je aanwezig is. Kan je ‘m voelen? Je kunt er op elk moment, in elke situatie, naar terugkeren.

Je hebt de vrijheid om je uit te spreken. Je hebt het recht om te zijn wie je bent. Je kunt je eigen keuzes maken. Dat geeft je ook een verantwoordelijkheid voor de consequenties. Vrijheid gaat samen met verantwoordelijkheid nemen.

De discussie over vrijheid spitst zich vaak toe op de vrijheid van meningsuiting en dan ook nog de vrijheid om te beledigen. Wie zelf vrijheid wil, zal de ander ook vrij moeten laten, lijkt me. Hoezo vrijheid van meningsuiting als dat bedoeld is om anderen te beperken, de mond te snoeren, aan te vallen, te beledigen en weg te wensen? Een vrij eenzijdig begrip van het begrip vrijheid. Leven en laten leven, wil jezelf de ruimte om jouw leven op jouw manier te leven, geef een ander dan ook die ruimte. Klinkt dat niet veel logischer? Denk je dat je vrij bent als je muren om je heen bouwt en je gevangen laat houden door angst? De werkelijke vrijheid is vrij van dualiteit. Die begrijpt de logica van actie en reactie. En belangrijker nog: De werkelijke vrijheid is vrij van angst. Het is slechts de angst waarvan we ons te bevrijden hebben.

Wie leeft zonder angst, wie niet handelt, denkt of oordeelt vanuit angst, die is pas echt vrij. Dezelfde vrijheid als die er altijd is, in jezelf, die je elk moment terug kan vinden. De vrijheid in je hart, die de hemel op aarde brengt. Hemelvaart, uitstijgen boven de verschillen, de dualiteit, je niet laten verdelen door angst, jezelf trouw blijven of terugvinden, vrijheid gaat over jezelf. Het is jouw bril waarmee je de werkelijkheid aanschouwt. Hoe vrij ben jij?