Zwitserland stemt vandaag over het basisinkomen. Ook in Nederland gaan daarvoor steeds meer stemmen op en wordt vanuit verschillende hoeken het basisinkomen als oplossing gezien voor de toekomst. Er gaat een petitie rond en daar staan al 50.000 handtekeningen onder. Hier kan je tekenen. Zelf ben ik pas voorstander van het basisinkomen sinds ik me er goed in verdiept heb. Het levert namelijk heel veel op: vrije tijd, mogelijkheden om zinvolle bijdragen te leveren aan het geheel, meer tijd voor elkaar, zelfstandigheid, vrijheid en vooral dat het denken vanuit angst kan verdwijnen. Alle controle (op uitkeringen bv), die nu zo belemmerend werkt, kan afgeschaft worden. Als de basiskosten gedekt zijn, hoeft geld niet langer het excuus te zijn om niet te doen wat je belangrijk vindt en wat je het liefst wil. Dus het is een geweldige stap naar de ideale wereld, waarin iedereen meer tot z’n recht kan komen en waarin werk en inkomen niet meer als voornaamste maatstaf gelden om op een zinvolle manier je leven vorm te geven. Andere waarden worden belangrijk en die zijn ook belangrijker, dat vergeten we nu vaak.
In mijn beeld van ‘de nieuwe wereld’ bestaat geld helemaal niet meer, is dat geheel overbodig geworden. Dan gaat het over andere dingen: delen, geven, samenwerken, vanuit je hart leven, bijdragen aan het geheel en ‘bezit’ is iets wat wegebt, want de wereld is van iedereen, we zijn allemaal te gast en we gaan zorgvuldig, dienstbaar en dankbaar om met alles wat de wereld ons te bieden heeft. Natuurlijk zorgen we goed voor de natuur en hebben we veel respect voor dieren en planten en alles wat leeft. Het gaat niet meer om ‘ik’, maar om ‘wij’.
Want, als je kijkt naar wat mensen echt willen, wat ze het liefst zouden doen, wat hun hartenwensen zijn, waar ze naar streven, dan is dat meestal iets waarmee ze een bijdrage leveren aan de wereld. Is dat niet opvallend? Het wordt alleen 9 van de 10 keer overschaduwd door het idee van ‘geld moeten verdienen’ en/of ‘rijk willen zijn’. De vraag is waarom men rijk wil zijn en veel geld wil verdienen.
Dat kan zijn omdat men meer wil genieten van het leven, waar niks mis mee is natuurlijk. Het kan zijn omdat men geen zorgen meer wil hebben over geld, ook logisch. Het kan zijn dat men belangrijk wil zijn, mee wil tellen of macht wil hebben, maar als mensen doen wat ze kunnen en het beste uit zichzelf weten te halen, dan is die voldoening er vanzelf, daar heb je de erkenning van de buitenwereld niet meer voor nodig. Een gevoel van eigenwaarde is voor iedereen belangrijk, maar dat hoeft niet afgemeten te worden aan geld. Het gevoel ‘geslaagd’ te zijn kan op een hele andere manier bewerkstelligd worden, want als je tevreden bent met wat je doet en wie je bent en je hebt de vrijheid om dat te doen wat je echt wilt, dan voelt dat vanzelf goed en is die drang om erkenning minder. Want succesvol willen zijn, omdat dat goed voelt, waar heeft dat echt mee te maken? Ik denk met vrijheid. De vrijheid om jezelf te kunnen zijn, te doen wat jij van belang vindt en waar je blij van wordt.
We zijn natuurlijk allemaal opgezadeld met allerlei ideeën hierover, zoals dat je hard moet werken, zwoegen en doorzetten om iets te bereiken. We hebben het idee dat we moeten knokken en concurreren, ons waar moeten maken. We hebben bovendien het idee dat we afhankelijk zijn van werkgevers, overheid, klanten en wat men ervan vindt. Toch is dat niet zo, het zal alleen nog even duren voordat iedereen dat begrijpt. Want in het nieuwe tijdperk leren we meer en meer hoe we zelf creëren en hoe de buitenwereld een reflectie is van onszelf, dus dat alles in wezen gaat om onze binnenwereld. Hoe wij de wereld zien en ervaren, zo reageert de wereld op ons. En als daarin elementen aanwezig zijn, waar we last van hebben, vraagt dat ons om naar onze eigen oude overtuigingen te kijken. Als we dat gaan ontdekken, komen we er ook achter dat geld in feite helemaal geen rol speelt. Dat als je iets wilt, het een kwestie is van er in geloven, het durven, het doen en de stappen zetten op weg daar naartoe.
Veel te vaak laten mensen zich al bij voorbaat afschrikken door hun eigen idee dat iets niet kan. We zijn onze eigen belemmerende factor. Dat is de buitenwereld niet en dat is geld ook niet. We gebruiken dat – onbewust – als excuus. Het zet ons denken vast. Hoe vaak hoor je mensen niet zeggen ‘ik zou dit of dat wel willen, maar…’ en daar komt dan de beperkende factor geld om de hoek kijken. Als dat is wat je wilt, ga er dan voor, zet de eerste stap. En dan de volgende en de volgende. Het creëert zichzelf terwijl je bezig bent.
Het werkt niet als je gaat wachten tot je eerst al het beschikbare geld hebt, als je eerst alle zekerheden wilt hebben, die je ook al had toen je om die reden geen stappen durfde te zetten. Het werkt nooit uit angst namelijk. Sommige mensen hoor ik wel eens zeggen dat ze al zo lang bidden of met alle geleerde tools proberen te creëren wat ze wensen, maar dat er maar niks gebeurt. dat klopt. Je zal nooit eerst de loterij winnen en dan pas kunnen gaan doen wat je wil. Want dat is namelijk vermijdend gedrag. Het is niet geloven in jezelf. Het is geen stappen zetten. Het is uitstellen. Je kunt niet verwachten dat het van de een op de andere dag allemaal anders is.
Het begint met stappen zetten, eerst de eerste stap. Plannen maken en uitwerken. Wat kan je vandaag al doen? Het gaat erom dat je je doel voor ogen houdt en het steeds meer voor je ziet, het leuk vindt om ermee bezig te zijn, het durft, het doet, dat doet wat je aangereikt wordt. Als jij een stap zet, wijst de weg zich vanzelf. Ik spreek uit ervaring, het groeit met je mee. En het ontwikkelt zich vanzelf. Je zal je alleen niet van de wijs moeten laten brengen, je zult moeten leren je gedachten te beheersen, je kunt zien hoe angst je tegenhoudt, maar die angst kan je overwinnen. Stap voor stap.
Maar omdat het inkomen voor veel mensen nog de belangrijkste reden is om geen stappen te zetten en je ook niet kan verwachten dat iedereen opeens zomaar alles loslaat en vertrouwt op de voorzienigheid en het leven zelf, lijkt me dat basisinkomen dus een geweldige tussenfase. Dan is er geen excuus meer en kan iedereen echt z’n eigen verantwoordelijkheid gaan nemen. Alles waar je je afhankelijk van voelt is een excuus. Maar in wezen zijn we niet afhankelijk, we houden onszelf klein. Terwijl er ergens in onszelf ook een stem is die roept om lef en groei en vernieuwing.
Laatst zag ik een journaliste in Rusland die geïnterviewd werd over haar gevaarlijke werk. Of ze nooit bang was, haar voorganger was immers vermoord. “Nee. Ik ben niet bang. Doodgaan is niet het ergste wat je kan overkomen. Niet doen wat je wil doen, wat je kan doen en wat je van binnenuit voelt dat je moet doen, dat is veel erger,” zei ze.
Er is altijd een weg… maar je zal zelf de stappen moeten zetten… en ook dat is niet afhankelijk van het basisinkomen. Maar het is wel een goeie stimulans. We zullen er allemaal rijker van worden.