Ga!

Voortdurend worden we gevoed met wijsheden, antwoorden en inspirerende inzichten. Wie zich iets afvraagt, hoeft alleen maar om zich heen te kijken. ‘Geen wolkje aan de lucht,’ zag ik bijvoorbeeld gisteren en dus maande ik mijn mind – die uit verveling wel eens geneigd is wolkjes te gaan bedenken –  tot stilte. Hoe lang hou jij het vol, het besef dat er helemaal niks aan de hand is? Vreemd toch eigenlijk, dat we daar moeite voor moeten doen? Dat het bedenken van ‘problemen’ zo makkelijk en vanzelf gaat? En dus ook het creëren van problemen, want zo werkt dat. Je bedenkt ze en ze gebeuren vanzelf als je even niet oplet.

Als ik in gesprek ben met mensen die ‘problemen’ zien, pak ik wel eens een kopje of een glas erbij dat voorhanden is en dan zeg ik: Dit is de situatie. Het is gewoon een kopje (of een glas), meer niet. Nu kunnen we erover gaan twisten of het een theekopje is of een koffiekopje, maar dat maakt voor dat kopje niks uit. Het kopje blijft het kopje. Als jij het een probleem noemt, maak jij er een probleem van. Snap je? Dat doe je zelf. Het wil niet zeggen dat het ook zo is. Maar het wordt vanzelf jouw waarheid. Omdat het zich vanzelf bewerkstelligt. Het is wat je manifesteert. Dus… als je je bewust wordt van het feit dat je manifesteert, met je eigen gedachten, dan ga je inzien dat alles je eigen invulling is. De situatie is neutraal. Een kopje. Het is gewoon wat het is. En daar kun je je eigen werkelijkheid van maken. Dat doen we dus ook. Voortdurend.

Het blijft opletten dus, zorgen dat je dit blijft inzien en het is handig om er op tijd bij te zijn. Voordat zich hele verhalen gaan ontspinnen in de mind, die een eigen leven gaan leiden. Want hele verhalen zijn moeilijker af te breken, vooral als ze maar herhaald blijven worden en al helemaal als dat al jarenlang een repeterende gedachtegang is. Dan zijn het overtuigingen geworden, waarin je zelf gevangen zit. Dat gebeurt ongemerkt.

Zolang dat behulpzame, positieve verhalen of overtuigingen zijn, is daar niks mis mee natuurlijk, daar hebben we alleen maar voordeel van. Dat is dus precies wat we in de gaten moeten houden. Daar hebben we sturing voor nodig. Je kunt de mind beter niet zomaar z’n gang laten gaan, maar het is handiger om hem richting te geven. Want  de mind is behoorlijk slim en onverbeterlijk in z’n streven steeds weer iets nieuws te bedenken. Daarom heb ik er een uitdaging van gemaakt slimmer te zijn dan mijn mind en hem ‘af te richten’. Zoals je ook een hond de baas moet zijn, wil je goed en harmonieus met ‘m kunnen samenleven. Ik geef de mind graag hele moeilijke opdrachten: ga maar zoeken. Dat vindt-ie leuk en ik ook. Zo komen we samen een heleboel te weten. Geen uitdaging is ons te groot.

En zo worden we dus voortdurend gevoed met wijsheden, antwoorden en inspirerende inzichten. Op kwesties, waarvan we nog niet eens wisten dat het kwesties waren, komen al van alle kanten antwoorden. De laatste tijd gaat dat steeds over ‘DOEN!’ Over stappen zetten dus. Over niet twijfelen, maar gaan. ‘Ga!’ vatte een succesvol ondernemer tijdens een congres van de week zijn motto samen. ‘Beter op je bek gaan, dan het niet geprobeerd hebben.’ Overal word je wijzer van. Over het algemeen houden we ons teveel in, zijn we bang, twijfelen we te lang en bekritiseren we onszelf teveel (hè mind?). Als je het niet weet, of je weet nog niet precies waar het heengaat, of het wel gaat lukken, begin dan toch gewoon. Want als je geen stap zet, weet je zeker dat het niks wordt. En wat je nu nog niet weet is welke nieuwe inzichten die ene stap je brengt: nieuwe ideeën, de volgende stap dient zich vanzelf aan. Het creëert zichzelf.

Zo gaat het ook met schrijven. Ik begin en de volgende zin komt vanzelf. Ik bedenk niet eerst alles en ga dan pas schrijven. Toevallig wist ik deze keer al wel wat ik wilde delen, namelijk de tekst die op mijn theezakje stond en die ik zo raak vond. Precies het antwoord op een kwestie, die nog niet aan de orde is, maar wel alvast de vragen beantwoord, die zouden kunnen oprijzen:

‘Paths are made by walking,’ stond er op m’n theezakje.