Je kunt wel iets willen en nastreven, maar als je er niet echt in gelooft, schiet het niet op. Heel veel, alle kan ik beter zeggen, blokkades hebben met jezelf te maken. Alleen zie je ze vaak zelf niet. Omdat ze nog verstopt liggen in de onbewuste lagen. Wel is het zo dat je ze – juist door iets wat je wil, hoopt te bereiken – kunt gaan zien. En zien is het halve werk. Daarna is het een kwestie van erkennen en inzien dat je eigen houding, idee, nog niet 100% ten dienste stond van dat doel. Steeds diepere lagen worden aangeboord om die barrières in jezelf op te duikelen en gedag te zeggen. Dat is een mooi proces, de moeite waard. En daarom zijn intenties zo waardevol, ze zetten dat proces in gang.
De intenties komen meestal vanuit je ziel. De ziel wil groei, vreugde, vrede, vrijheid, overvloed, vertrouwen, gezondheid, creativiteit, verbondenheid op een vrije manier, delen… Delen van vreugde, vertrouwen, overvloed, vrij delen…
Op persoonsniveau kan dan nog een hoop in de weg staan, dat kan je je voorstellen. Je niet vrij voelen om te delen, om te vertrouwen, om te geloven in het (zogenaamd) onmogelijke, twijfel aan jezelf en aan anderen, negatieve gedachten over jezelf en anderen, overtuigingen zelfs. Je krijgt ze stuk voor stuk in beeld als je vasthoudt aan je intenties, door de ziel ingegeven, het vraagt alleen wel bereidheid ze los te laten. En als je ‘het’ opeens ziet, ben je daartoe meestal wel bereid. Ook dat heeft met een intentie te maken. Verklaar je je bereid, dan gaat dat makkelijk. Hou je vast aan je oude veilige idee, omdat je denkt dat je jezelf moet beschermen of verdedigen – tegen de boze buitenwereld bijvoorbeeld – dan kan het nog wat langer duren. Hoeveel invloed je zelf hebt op het proces, weet ik niet precies. Ieder heeft z’n eigen weg te gaan. Maar het helpt om je bereid te verklaren, het helpt om op te houden met jezelf of anderen veroordelen, maar anders te kijken. Zodra je met begrip kijkt naar jezelf, geef je jezelf meer ruimte, je kan jezelf vergeven. Daardoor krijg je meer ruimte en mogelijkheden.
Een voorbeeldje: Als je enig wantrouwen koestert tegen iemand, kan het zijn dat je ongemerkt, onbewust, verwacht dat die ander zich anders gaat gedragen. Dat kan niet, want hij voldoet aan jouw idee over hem (of haar). Kan je dat inzien, dat het te maken heeft met een angst of oordeel van jezelf, dan kan je ervoor kiezen die angst – met bijbehorende oordelen – los te laten. Of je slachtofferschap, je gevoel van slachtofferschap of afhankelijkheid. Ik geloof dat die twee dicht bij elkaar liggen. Maak je je vrij, geef je die ander ook ruimte en dat kan wel eens een heel verrassend effect hebben. Je kunt meer zien, je blikveld verruimt zich als je niet meer vanuit die (oude) angst oordeelt. Als je niet bang bent, kun je bijvoorbeeld zeggen: ‘Show me the truth in this.’ Maak je geen zorgen, je angst is meestal onterecht, want de ’truth’ is vriendelijker dan onze eigen gedachten doorgaans zijn. Wees bereid om te kijken naar jezelf en om beperkende overtuigingen los te laten.
Als je intenties formuleert, wat zeer waardevol is, want het bied je deze weg, begrijp dan dat je dit proces instapt. Het is als een grote opruiming in huis, waarbij je alles oppakt en aankijkt en je afvraagt of het je nog langer dient. Zo niet, weg ermee. Onderzoek je angsten, stuk voor stuk, geen van die angsten heeft zin. Integendeel, ze beperken je en belemmeren de groei. Bovendien is het zo dat als je je eigen angst opruimt, je bij de ander ook die lading wegneemt. Van wie ‘angst’ precies is, weet ik niet, in principe niet van jou of van mij, het is meer een wolk voor de zon, die het zicht (het licht) beperkt. Dus je helpt de mensheid. Je bevrijdt niet alleen jezelf. En het leven wordt steeds leuker. Want vrij van angsten en ladingen (moeten) is het makkelijk, vrolijk en verrassend creëren.
Ik dacht net ‘waarom stuurt ze geen foto?’ toen ik een berichtje kreeg uit Italië over het weer en andere logistiek. Prompt komen er een paar leuke foto’s. Als we onszelf niet in de weg staan, worden we op onze wenken bedient!