Spierpijn in mijn kuiten! Voor het eerst in mijn leven – dit leven dan 😉 – heb ik gewerveld als een derwisj! Wat een ervaring was dat. Moet je nagaan, sinds ik de eerste keer een foto zag van zo’n  draaiende wijde witte rok, raakte ik er al door gefascineerd! Ik heb er vaak naar gekeken, het gefilmd, maar ik had het nog nooit zelf gedaan. Nu dus wel. Wat sloot dat perfect aan op de onthulling van het boek! Want voor mij is het echt een vorm van vliegen, dat wervelen. En daar gaat het ook over: De bevrijding.

Letterlijk is het de bevrijding van de mind. Op het moment dat ik me realiseerde hoe fantastisch het was, dat draaien en hoe vanzelf het ging, hoe je als het waren gedraaid werd en in tijdloze dimensies rondzeefde, op dat moment… viel ik om! Zodra je mind om de hoek komt kijken, gaat het niet meer. Is dat niet boeiend?

Op een hele simpele manier maakt het duidelijk hoe het in elkaar zit. Zo simpel. De mind probeert z’n grip terug te krijgen. Steeds opnieuw. En het is een keuze, die je echt sterk moet maken om hem de baas te blijven. Ook steeds opnieuw. Let go… let go… waarnemen, maar niet in mee gaan. Maar zelfs het waarnemen blijkt dus mind te zijn. Als je echt helemaal vrij bent, denk je niet, ga je gewoon. Dan staat de tijd stil, dan ben je er tegelijkertijd ook juist helemaal, maar anders. Vrij.

Het leuke is dat die derwisjdans precies verbeeldt waar het in mijn boek over gaat. Want het mag dan een dik boek zijn, de essentie is simpel en eenvoudig. Die hele korte periode dat ik ‘het’ meemaakte, had een enorme impact. Dat is wat je noemt ‘extase’. Wouw!

Nog steeds ben ik aan het bijkomen van zondag en alles aan het laten bezinken. Er is zoveel gebeurd, zoveel op z’n plek gevallen, zoveel helder geworden ook. Alsof alle puzzelstukjes ineens in elkaar vielen.

Hier alvast een paar foto’s van het moment van de ‘onthulling’ van mijzelf met het boek. Het boek belandde in de Ho’opoponoschaal vol intenties, waar iedereen de hele dag aan bijgedragen had met het schrijven van briefjes met wensen. Voor de bijen, voor heel veel mensen die het nodig hadden, voor elkaar, voor de natuur, de wereld… De eerste resultaten kwamen me gisteren al ter ore, wonderbaarlijke ontwikkelingen! We hebben een enorme werveling in energie teweeg gebracht met elkaar. Ook al die mensen die op afstand meededen of vooraf al intenties hadden gestuurd. Laat het de wereld maar over wervelen…. en overal vrede, gezondheid, bevrijding, vrijheid en vreugde brengen! EERHERSTEL!

Hier lees je een soort verslagje van de dag met links naar de verschillende gasten en onderwerpen.

Meer foto’s en…. filmbeelden volgen nog! Hartelijk dank iedereen voor de betrokkenheid, aanwezigheid en het meedoen met het sturen van intenties!

Hallo allemaal! Verrassing voor jullie…… 😉

Een intentie voor jou in de schaal! Als abonnee geniet je volop mee…! Je kunt ook meedoen, zelf verzoekjes indienen, zelf intenties sturen, iets organiseren, want alles wat we doen helpt mee! Eerherstel, daar gaat dit allemaal over.

Er zijn vele wegen naar Rome, maar wat is nou jouw weg? Dat bepaal je zelf! Er is niet een juiste weg, de ene weg is niet beter dan de andere, we kunnen het ook niet beoordelen voor een ander, laat staan veroordelen. We hoeven het ook niet voor een ander te doen, misschien heeft de ander er wel het meeste aan als wij ons er juist niet mee bemoeien en hem of haar gewoon helemaal laten zijn zoals hij of zij dat wil.

Maar we kunnen natuurlijk wel uitwisselen, we kunnen elkaar wel motiveren en stimuleren, aanmoedigen, een handje helpen, goedkeuren en aan het lachen maken, noem maar op. In die zin gaat ‘alles’ over onszelf, wat we zien in een ander… wat we te zien krijgen, wat we willen zien, waar we last van hebben, wat we veroordelen, want wat we veroordelen in een ander, ja ja, dat vertelt ons ook iets over onszelf. In die zin denk ik dat je heel veel invloed hebt op alles, op je eigen leven en zelfs op anderen. You get what you want? Ja, maar dat willen is vaak onbewust, het heeft met onze overtuigingen te maken en we zijn niet altijd in staat die zelf te ontmantelen. Daar kunnen anderen ons dus mooi bij helpen, juist omdat ze ons onze eigen overtuigingen spiegelen.

Wat dat betreft zijn we voortdurend in een uitwisseling met elkaar en met onszelf. Dat is zo interessant! Ik zocht een antwoord op een bepaalde vraag bijvoorbeeld, terwijl ik wist dat ik het antwoord al wist, ik had het al eerder eens ontdekt, maar okee, ik vroeg het me opnieuw af en er was nog een klein elementje, een ‘missing link’ die gezien wilde worden. Dan komen er een paar reacties binnen van verschillende kanten, die gezamenlijk het antwoord laten zien. O ja…  Door het verhaal van die anderen tot me te nemen en te zien, te doorzien, te begrijpen, valt dan opeens de puzzel in elkaar. Ik snap het! En om daar dan vervolgens weer woorden aan te geven, doet er bijna afbreuk aan.

Samengevat komt het hier op neer: WIJ ZIJN OVERVLOED!

Ik ga dat nog uitleggen in een video, sterker nog, dat heb ik al gedaan. En ik voel dat het een feest is om dat verwoord te hebben en hopelijk ook een beetje voelbaar voor degenen die straks kijken naar deze video. Het grappige is dat ik al verbinding met ‘ze’ gelegd heb, terwijl niemand het filmpje nog heeft bekeken. En dat is zo grappig, toen ik mijn boek aan het schrijven was – en niemand nog iets had gelezen, gebeurde er toch ook al van alles. In ‘het veld’ is het er al en gaat het al aan het werk, de energie verspreidt zich al, de letters die geschreven zijn, creëren al – voordat er nog maar een boek gedrukt is. Dat is gaaf! En dat is dus ook waarom het zo van belang is om op je woorden te letten, om op je gedachten te letten en op je aandacht, om je ervan bewust te zijn welke kant je opstuurt.

Gisteren kwam ik een stukje video tegen dat ik vorig jaar had opgenomen, toen ik nog middenin het schrijfproces zat. Ik vertelde een goede vriend hierover, omdat hij me vlak daarvoor nog had geïnterviewd. Ik liet hem wat zien van het schrijven, wat ik aan het doen was en voor mezelf was het wel grappig om dat nu weer terug te zien. Het was een enorme flow, die ik toen voelde, ik had me een beetje afgesloten van de buitenwereld om door te kunnen gaan, geconcentreerd te blijven en me niet af te laten leiden. Enerzijds vraagt dat een enorme discipline, anderzijds was het een groot plezier. En hoewel het uiterlijk dan misschien lijkt alsof je je hebt afgesloten van de rest van de wereld, is dat dus helemaal niet zo. Toen was ik ook al bezig met nu… wat is tijd? Wat ik toen schreef, wordt nu gelezen en valt nu op z’n plek, krijgt een vervolg – bijvoorbeeld in de vorm van video’s, krijgt een vervolg, omdat anderen er op hun eigen manier iets mee doen, het toepassen of tot zich door laten dringen, of er hun eigen draai aan geven, het op hun eigen manier weer toepassen.

En ik ben nu ook weer terug bij die ene, hele bevrijdende gedachte, die ik graag met je deel: Wie zijn wij om onszelf, de energie, de flow, de creativiteit, die door ons heen wil stromen, tegen te houden? Wie zijn wij om onszelf te beperken en daarmee die Goddelijke stroom, die in ons en door ons heen z’n weg wil vinden, af te wijzen of te beperken, te bekritiseren of te belemmeren?

We zijn enerzijds misschien ‘bang’ dat het ego is om ermee tevoorschijn te komen, er blij mee te zijn, onszelf die ruimte te geven, maar zou het niet net ego zijn dat het wil beperken? Het ego is een voertuig, een middel dat wij nodig hebben om ons uit te drukken. Een vorm. De pen waarmee we schrijven, het instrument waarmee we muziek maken, het ego hebben we nodig om er vorm aan te geven, om het Goddelijke tot uitdrukking te brengen, om de alomvattende Liefde, die het Goddelijke is, in alle mogelijke vormen om te zetten, te ruimte te geven, te laten stromen, de wereld in….

En dat kan je noemen zoals je wilt, de vorm voor kiezen die je wilt, woorden aan geven, kleur aan geven, geluid aan geven, daarin zijn we vrij. Het is aan ons om te bepalen hoe we dat doen en wat we ermee doen. Ook of we dat beperken of juist niet. De vrijheid die we hebben is dat we alle mogelijkheden hebben om het zelf – op onze eigen manier – doorgang te verlenen. De wind die door de rietstengel blaast…. Zijn we dan de wind of zijn we de rietstengel? Of zoeken we de perfecte samenwerking, om het geluid van de wind zo mooi en vol en warm mogelijk te laten klinken?

Kom tevoorschijn, wees wie je bent. Laat zien wie je bent. Dat is eigenlijk het thema op onze feestelijke bijeenkomst op zondag 25 februari. Dat bedoel ik ook met Eerherstel, dat is de opdracht die ik mezelf had gegeven toen ik mijn boek schreef. En het is tegelijkertijd een uitnodiging voor anderen om tevoorschijn te komen in hun eigen Waarheid.  De Waarheid van het hart, de Waarheid van de Liefde, universele Liefde, ook de Liefde voor de natuur, voor de dieren, de schepping en voor ‘het Goddelijke’ in de mens, in onszelf.

Daarvoor hebben we die andere ‘identiteit’ niet meer nodig, die twijfelende, kritische, mopperende, terughoudende, zeurende, angstige, oordelende schaduwkant, waarmee we ons eigen Licht dimmen, waarmee we anderen op afstand zetten, muurtjes om ons heen bouwen, afstand houden, langs de kant blijven staan en vanuit een afwijzende houding het leven aan ons voorbij laten gaan, terwijl er zoveel te genieten valt.

Dan maak je eens een ‘fout’, dan maak je eens een vergissing, dan struikel je eens, dan sta je weer op en je gaat lekker verder. Het leven is bedoelt om te leven, op elk moment. Niet morgen, niet gisteren, maar nu. In het nu aanwezig zijn is in de Liefde aanwezig zijn. Dat is net zo goed de Liefde voor een zonnestraal als de Liefde voor een onbekende die je ontmoet, een glimlach, een verrassing, een kat die je een kopje komt geven of een wortel die je eet. Dankbaarheid, dat is de Liefde in wezen.

Don’t hold back, geniet ervan en zie wat er allemaal is om van te genieten. Laat je niet meer terugtrekken door al die zorgen, die de mind je steeds weer komt aandragen. Wees sterker dan dat. Want daarachter ligt jouw ware Zelf verscholen. Geef je Zelf de ruimte. En kom je Zelf meevieren als je zin hebt, we dagen je uit! Want gezamenlijk is dat dè intentie die we kracht bij gaan zetten, versterken we die eigen kracht in onszelf.

Welkom op 25 februari, maar ook welkom nu, op elk moment. Want vanuit deze Ware staat van Zijn, zijn we al verbonden, is er al Eenheid. Zelfs al hebben we elkaar nog nooit gezien! En gezamenlijk hebben we zoveel mogelijkheden om Nu die kracht van wie we werkelijk zijn te laten zien en ook aan te moedigen in elkaar en in de wereld. Daar hoef je niet zoveel voor te doen, het is een intentie. En, zoals je weet, die intentie krijgt meer en meer kracht, als je hem deelt, als we hem gezamenlijk de wereld in sturen. Dit is er een mooie dag voor, de dag van de Liefde. Beperk je Liefde niet… Don’t hold back…. Kom tevoorschijn!

Wil je je aanmelden voor 25 februari? Stuur even een mailtje: info@happyview.info

Op dit moment zijn we bezig een groepje van acht te vormen. Wil je ook meedoen, laat het even weten! Er kunnen nog een paar mensen bij. In onderstaand filmpje nog wat meer informatie (het interview met Lynne hierover is inmiddels ook ondertiteld) om je warm te maken. Prachtige ontwikkelingen staan ons te wachten…. !

Wil je meedoen, stuur dan even een mailtje: info@happyview.info

Mocht je het ontgaan zijn, hier is het hele verhaal over de kracht van gezamenlijke intenties met Lynne Taggart nog een keer (ook ondertiteld):

Vandaag deel ik graag even een mooie tekst van De Grootmoeders’ met jullie, waar Sharon Mc Erlane regelmatig mee ‘spreekt’ en die boodschappen stuurt ze door. Dit vind ik een hele mooie, het benadrukt de eenvoud. We hoeven ‘er’ niet zoveel voor te doen:

“Grootmoeders,” zei ik toen ik voor hen stond, “wat is het belangrijkste dat we vandaag kunnen doen om onszelf en anderen te helpen? Er is zoveel tumult, woede en angst in de wereld momenteel. Wat is het beste dat we kunnen doen?”

“Het is je hart dat je omhoog zal tillen”, zeiden ze. “Als je naar je hart gaat en je aandacht daar voor slechts een paar seconden houdt, zal het je omhoog tillen.” Terwijl ze hun ogen op me fixeerden zeiden ze: “Je kijkt op de verkeerde manier naar deze situatie. Je denkt dat er een soort werk voor je te doen is. Je denk dat je je hart moet verheffen, dat je ervoor moet zorgen dat je anders denkt, dat je op de een of andere manier anders moet zijn, etc. etc.” Ze schudden met hun hoofden heen en weer, heen en weer, terwijl ze geduldig naar me keken. “Zo zit het niet”, zeiden ze. “Omdat je ware aard liefde en vrede is, hoef je niet jezelf te dwingen iets te doen om je goed te voelen. Als je simpelweg je hart binnengaat en daar wacht, zul je je automatisch openstellen voor vrede en liefde. Het is hoe je gemaakt bent. Het is je natuurlijke staat van zijn.”

“Je hoeft niet te worstelen en je hoeft niet bang te zijn”, zeiden ze. “Het is de geest die dit alles fabriceert; er is geen angst en worsteling in het hart omdat het hart beter weet. Het hart kent THUIS; het is afgestemd op thuis. Dus leer je hart kennen. Het is tijd. Heb je niet genoeg jaren verspeeld aan het volgen van al die beelden in je geest? Ben je al dat haasten, achterna jagen en de teleurstellingen niet zat? Dus”, zeiden ze schouderophalend, “geef jezelf wat rust. Keer terug naar vrede.”

“Ga je hart binnen en begin van daaruit te leven. Probeer het! Denk erover na daar je thuis te laten zijn en keer dan gedurende de dag bewust terug naar je hart. Laat het je als een magneet aantrekken naar vrede en veiligheid. Rust dan in dit stille middelpunt. Je kunt altijd weer de gok wagen om met je geest er vandoor te gaan als en wanneer je maar wilt, maar tot op dit moment heb je die altijd-zoekende, altijd ontevreden geest je leven laten beheersen. Zo sterk zelfs dat je je affiniteit met vrede verloren hebt, wat je natuurlijke staat is. We dringen er nu op aan dat je daar naar terugkeert. Keer terug naar evenwicht.”

“Ga je hart binnen en rust daar. Begin ermee om te denken aan het centrum van je borstgebied en denk aan ons die je naar huis roepen. Laat jezelf dan binnenvallen. Het is als een grot of een nest in jezelf en daar zullen we je omhullen en je stabiel houden terwijl je tot rust komt. Je verdient wat rust, dus neem die. Neem die nu.”

“Als je een leven leidt dat gecentreerd is in je hart, zal dat je doen herstellen en opnieuw tot leven komen. Het zal je volledig vullen. Dan zul je de wereld iets te geven hebben.”

To Learn more about the Great Council of the Grandmothers and how towork with the Net of Light, go to www.netoflight.org
Voor meer informatie over het werk van De Grootmoeders:
– de Nederlandse website is te vinden op www.netvanlicht.nl of www.degrootmoedersspreken.nl
– de Belgische website is te vinden op www.degrootmoeders.be

Even iets heel anders: Hoe we een kerstboom hebben gered! Ik heb het altijd raar gevonden, om een boom in huis te zetten en vooral dat zo’n boom dan na de kerst weer werd afgedankt en verbrand. Voor mijn gevoel doet dat geen eer aan de boom, ook al is het nog zo gezellig voor veel mensen om een kerstboom in huis te hebben.

En nu heb ik voor het eerst van mijn leven een kerstboom! Na de kerst. Buiten. Naast de deur. Gered van de ondergang. In dit filmpje zie je mijn guerilla-buurman, die al heel veel mooie tuintjes heeft aangelegd rondom de bomen en langs de muren van z’n huis. Zo bloeit er altijd wel iets en… dat is goed voor de bijen! De bijen hebben voedsel nodig en het helpt om bloeiende planten in je tuin of in perkjes te zetten, om bloemen te zaaien, om niet alles te keurig aan te harken of te betegelen of ‘onkruid’ te wieden. Voor bijen is het geen ‘onkruid’, alles wat bloeit is voedsel! En wist je dat wilde bijen overwinteren in oud hout? Niet alleen de bijen, ook vlinders en allerlei andere insecten hebben onze aandacht en zorg nodig om te overleven. Alles begint klein, in je eigen omgeving. En alle kleine beetjes helpen…

Daarom: Deze ene kerstboom staat voor mij symbool voor wat meer respect en aandacht voor de natuur, de bomen, planten, alles wat groeit en bloeit. En daarom hebben we hem – o nee, haar… – ook een naam gegeven! 🙂

The work of your soul is not limited to the self. It is to care for all souls. For your soul realizes that there is really Only One Soul.
(Neale Donald Walsch)

Het verhaal van Lynne Mc Taggart slaat aan. Er wordt veel gekeken naar dat filmpje en gelukkig maar… want het was een hoop werk! Ik kan haar tekst inmiddels dromen, bij wijze van spreken. Helemaal niet erg, want het is inspirerend, motiverend en heuglijk nieuws. Ik hoop dat veel mensen er iets aan hebben en door geïnspireerd raken!

Sinds ik haar verhaal hoorde ben ik er inhoudelijk ook mee bezig, er vallen weer nieuwe puzzelstukjes in elkaar: Ik leg het naast alle andere puzzelstukjes, klopt het met dit en met dat? Met Abraham Hicks’ boodschap bijvoorbeeld? Daar lijkt het in eerste instantie misschien niet echt op, maar toch is dat wel zo. Bovendien past het helemaal in de lijn van mijn verhaal: Waar geef je aandacht aan?

Want het verhaal wat Lynne vertelt, wijst er op dat het zichzelf helemaal regelt als je je aandacht verlegt, als je je aandacht afhaalt van ‘het probleem’ of van ‘de frustratie’, ofwel: uit het ego stapt.
En ze heeft gelijk, het is een goeie om dan je aandacht te richten op het doel: Hoe kan ik bijdragen aan een mooiere, betere wereld, anderen helpen, wensen voor anderen en voor de wereld. Als we over onszelf heenstappen komen we op een ander level terecht. Het vertelt ook het verhaal van ‘vanuit het hart’, niet vanuit de mind wensen. Alles klopt met elkaar!

Voor iedereen die zelf graag in een groepje van 8 aan de slag wil gaan, heb ik hier nog een ‘handleiding’:

Nu met Nederlandse ondertiteling erbij: De lezing van Lynne Mc Taggart. Mocht je nou geïnspireerd zijn om deel te nemen aan zo’n ‘power of eight’ groep, kan je eens een kijkje nemen op de website van Lynne Mc Taggart: www.lynnemctaggart.com en dan zie je hoe het werkt. Je kunt je daar ook aanmelden als deelnemer.

Ik ben van plan om in een besloten groep op Facebook ook zo’n groep aan te bieden, dus als je daaraan mee wilt doen, welkom. Laat het even weten. In mijn vlogs ben ik van plan hier ook aandacht aan te besteden, omdat ook dit een mooie manier is om gezamenlijk intenties ergens op te richten. Eerder deden we dat al eens voor Lakschmi in India, dat ging over de kinderarbeid. Ik heb een plan om daar opnieuw mee aan de slag te gaan.

Van Lynne Mc Taggart leerde ik dat intenties vooral heel erg specifiek moeten zijn. Bovendien kan je het dan ook ‘meten’, ook al zijn er een heleboel meer effecten en uitkomsten dan alleen dat waar de intenties op gericht waren. Iedere deelnemer (zender) heeft ook zelf baat bij het sturen van intenties, dat is wat nu zo duidelijk blijkt uit dit hele verhaal van Lynne.

Aan het eind van deze video zie je ook welk effect het heeft in de hersens en op je zenuwgestel om je aandacht te richten op anderen. Het activeert een bepaalde zenuw, de vagus-nerve, die een hele positieve invloed heeft op je immuunsysteem. En wat er in de hersenen gebeurt als je gezamenlijk, in een groep, intenties stuurt, is vergelijkbaar met wat er in de hersenen van Boeddhistische monniken en Sufi-meesters te zien is. Dat gaat over extase… een element dat ooit bedoeld was in gebeden, vreugde… Volgens Lynne is er een verkeerde vertaling in de bijbel terecht gekomen daarover. Hierover ook meer in deze video.

Laat maar weten als je mee wilt doen of deel wilt nemen aan een groep. Dan hou ik je op de hoogte!

PS: We zullen het ook in de praktijk brengen op de bijeenkomst van om 25 februari in Utrecht bij centrum Emma. Zie hier voor meer informatie over die dag.

There it is… Het verslag van de avond met Lynne Mc Taggert in Amsterdam. Over de kracht en de effecten van intenties (wensen, gedachten, healing) en de opmerkelijke uitkomsten van het onderzoek dat Lynne deed naar het gezamenlijk intenties sturen. The Power of Eight, zo heet haar nieuwe boek in het Engels. In het Nederlands: Het intentie-effect, de power of eight. Deze lezing is een korte samenvatting van haar boek, waarin zij nog veel meer voorbeelden geeft en refereert aan de onderzoeken en wetenschappers die erbij betrokken waren. Het bijzondere van haar verhaal is dat alles gemeten is en daarmee aantoonbaar. Het effect van gezamenlijke intenties sturen naar bepaalde situaties is gemeten en opmerkelijk te noemen, aantoonbaar! Dat alleen al is heel goed nieuws. Uit haar eigen ervaringen met het werken in groepen van 8 bleek echter nog een ander effect: Het deelnemen aan het gezamenlijke intentieproject, al dan niet in groepjes van 8, had steevast een wonderbaarlijk effect op de ‘zenders’ zelf.

Dit verslag is in het Engels. De Nederlandse ondertiteling volgt later.

Voor wie zich, net als ik, afvraagt ‘Waarom 8?’, heb ik Lynne na afloop nog geïnterviewd via Skype. In het volgende deel (waar nog aan gewerkt wordt) zie je dit interview. Wordt vervolgd…