Er gebeuren bijzondere dingen! Er gebeuren natuurlijk altijd bijzondere dingen… het punt is alleen: We zien het niet altijd. Dat is jammer, want daardoor missen we veel. Laat ik een voorbeeld noemen: Laatst begon er spontaan een boodschap van Inge – van 3 jaar geleden! – af te spelen op mijn computer, die precies aansloot op waar ik op dat moment mee bezig was en dat als het ware toejuichte. Wat een stimulans!
Gisteren was ik iets heel anders aan het doen, maar opeens kon ik mijn documenten niet meer opslaan. Een ander document kwam steeds naar voren. Het was een tekst van Babaji die ik nog zou bewerken van een van de sessies van Gwendoline. Ze had het me toegestuurd naar aanleiding van de vredesmissie (zie elders op de website) en hij ging over “Eenzaamheid en Meerzaamheid”. Je zou het misschien niet zeggen, maar dat heeft alles te maken met Vrede. Ik was net bezig om iets te organiseren als vervolg. Maar eerst moest ik dus mijn computer even herstarten. Alles was snel weer op orde, maar nog steeds kwam deze tekst naar voren. ‘Laat ik die nu eerst eens gaan bewerken,’ bedacht ik me dus. En dat heb ik nu gedaan. Het wonderbaarlijke is dat hij ook precies aansluit op de vorige bespiegeling. Iedereen kan er veel aan hebben, omdat het mechanisme zo eenvoudig duidelijk wordt gemaakt.
Laat ik het even kort samenvatten: Je kunt je afsluiten of je kunt open zijn… Afsluiten gebeurt ongemerkt, door een oordeel en daarin te blijven hangen. Terwijl openheid verbinding geeft, meer mogelijk maakt en ook prettiger situaties aantrekt. De afgeslotenheid maakt ons eenzaam en somber en beperkt ons. Afgeslotenheid is eenzaam, maar niet nodig. Op het moment dat er een emotie is, kunnen we daar oordelen aan verbinden en zo bouwen we muurtjes op. Daar is moeilijk doorheen te komen voor anderen. We sluiten ons als het ware op. Het is heel normaal om zo’n emotie te hebben, zegt Babaji, zelfs om oordelen te vellen, neem het jezelf niet kwalijk, maar sluit je niet op.
“Eenzaamheid is een positie van gevangenschap, een zelf aangenomen gevangenschap die ten allen tijde te doorbreken is. Daar is het inzicht voor nodig dat je stoplichten had neergepoot in de sfeer van je eigen beleving. Herken daarom elk spontaan geuit oordeel en zet dat licht op groen.”
Hetzelfde gebeurt wanneer mensen zeggen: “Ik moet mij afschermen, ik moet mij beschermen ten opzichte van mensen die het niet goed voor hebben met mij…” Dat idee ‘Ik moet mij beschermen’, heeft hetzelfde effect als het bouwen van een mentale burcht om je heen, waarbinnen je kwaadheid, frustratie en menselijke emotie gevangen houdt. Als iemand zegt: “Ik voel mij angstig in een situatie, ik moet mij beschermen,” dan wint de angst het van die persoon. In plaats van ‘Ik moet mij afschermen’, kan die persoon beter zeggen: “Ik straal mijn wezen uit.” Zoals de stralen van de zon naar buiten stralen en niet verhinderd kunnen worden door een beetje donkerte. Het werkt helemaal op dezelfde manier, de dynamiek van het doorbreken van eenzaamheid.”
“Alles wat er gebeurt en menselijk leed veroorzaakt, kan alleen maar gebeuren vanuit hen die eenzaam zijn,” zegt Babaji. In wezen zijn wij allen één en als we ons richten op wat ons bindt, kunnen we de ‘meerzaamheid’ ervaren.”
“Richt je je focus op dat waarin allen gelijk zijn en dat wat mensen verbindt, dan kan het vuur branden en zich vermeerderen. En dan mag je misschien op je eentje ergens op een eilandje zitten, het gaat er om hoe je je mentaal met het geheel verbindt. Sta open, wees ontvankelijk. Kijk liever naar de gelijkenissen dan naar de verschillen. Zoek niet naar wat er beter moet, maar kijk naar wat er goed is en doe daar meer mee. Haal daar meer uit. Spreek bevestigend, ondersteunend, stimulerend, zowel naar jezelf toe als naar alles en iedereen, die je omringt. Leef in meerzaamheid!”
Met dank aan Gwendoline Remmerie. Het hele artikel kan je hier lezen, evenals een mooie aanvulling van Franciscus hierop.