Soms maakt een misverstand heel veel duidelijk. Als je er niet teveel van ondersteboven raakt en het los kan zien van je persoonlijke rol in het ‘spel’, zie je de kern van het verhaal. Zo kan je zelfs iets helpen oplossen in het totaalveld van het gezamenlijke bewustzijn.

Er was iemand, een man (dat is wel interessant in dit verband) die iets wat ik kennelijk gezegd had, had opgevat als “Ik kan je de baas zijn.” Gelukkig liet hij me dat weten. Anders was het een heel eigen leven gaan leiden wellicht. Met alle gevolgen van dien. Zoals dat wel vaker gebeurt in het leven….

“Huh? Wanneer heb ik dat gezegd? Wat zei ik dan? Waar ging het over?” Ik had geen idee. Per ongeluk had ik een snaar geraakt, maar ik was me er niet van bewust en bovendien: Ik wil helemaal niemand de baas zijn, dat kan nooit de intentie van mijn woorden zijn geweest. Ik wil wel mijn eigen baas zijn, dat is iets heel anders. En dat wens ik zelfs iedereen toe, dat ie z’n eigen baas is.

Na wat heen en weer gesteggel werd me duidelijk op welk moment dat was gebeurd. Dat diegene het zo had opgevat, dat ging over hem, dat was zijn gevoeligheid. Iets voor hemzelf om naar te kijken en te doorzien. Maar wel zeer interessant! Want…

Wat was nu het geval, hij wilde mijn Chinese dierenriemteken weten, om te kunnen inschatten welk dier ik was en of dat een dier was wat hem doorzag. Zoiets. Want er was ooit een vrouw geweest, die de enige was die dwars door hem heen keek. Zoiets dus. Ik vond dat niet zo interessant, ik vond het ook niet van belang om daarvoor mijn geboortedatum te noemen, want ik ben niet zo bezig met leeftijd, hou er niet van om in hokjes geplaatst te worden en bovendien geloof ik dat als we ons teveel aantrekken van allerlei sterrenbeelden en voorspellingen, kosmische weerberichten of karaktereigenschappen die we zouden moeten hebben vanwege de dierenriem of wat dan ook voor een systeem, dat zichzelf gaat waarmaken en belangrijker nog: Ik vind dat we zelf onze eigen verantwoordelijkheid moeten nemen en die niet moeten uitbesteden. Ik zie veel te veel afhankelijkheid van zulke zaken en het is al snel een excuus om te zeggen “ja, mijn sterren staan nu eenmaal zo…” alsof je zelf niks te vertellen heb. Niet dat er niet van alles in de lucht kan hangen, maar daar zijn we altijd nog wel zelf bij en we hebben veel meer invloed op alles, zelfs op het klimaat en de vrede in de wereld, dan we denken. Kortom, zoals je misschien allang begrijpt: Ik ben groot voorstander van het ontdekken van onze eigen kracht en mogelijkheden. Dus ik weet niet meer precies wat ik heb geantwoord, maar ik deed in elk geval niet mee aan deze poging mij in te kaderen. (Of mij de baas te zijn misschien? 😉 )

Als ik ergens dwars doorheen kijk, dan is dat omdat ik door de verschijningsvorm heen kijk, niet onder de indruk ben van uiterlijk vertoon, probeer te ontdekken waar het echt over gaat en wie iemand echt is, wat vaak schuilgaat achter bepaald gedrag. Dat is – voor alle duidelijkheid – geen manier om ‘macht’ te hebben over een ander, dat is meer een vorm van het ego niet teveel aandacht geven en me daar in elk geval niet door laten intimideren. Zo ga ik ook met mijn eigen ego om overigens, het is maar een vorm en het is fijn als ‘hij’ meewerkt, soms heeft-ie daar geen zin in, dan is-ie lastig en dan ben ik Zelf degene die ‘hem’ zal moeten doorzien.
Niet iets om bang voor te zijn voor anderen, want ik zie alleen maar iets mooiers en het meest waardevolle van je als ik zie wie je echt bent. Je hebt er meer aan dat ik daarmee communiceer dan met je ‘identiteit’ als …. vul maar in.

Ineens werd me iets helder. Want waarom werd ‘de vrouw’, laten we zeggen Eva, op een gegeven moment op vrij hardhandige wijze ondergeschikt gemaakt aan ‘de man’, laten we zeggen Adam? De oorspronkelijke Eva was ’te sterk’ voor Adam, zij werd het paradijs uitgebonjourd. Een ‘nieuwe’ Eva werd tevoorschijn getoverd uit zijn rib… ondergeschikt, gehoorzaam, bedeesd en braaf. Ik noem dat voor het gemak de ‘halve Eva’, niet in haar volledige kracht, alleen een deel van haar mag aanwezig zijn en wordt gewaardeerd. Ze mag vooral niet te sterk zijn en haar ware kracht tonen.

Er was – ooit – angst voor de macht van de vrouw. Het patriarchale tijdperk kenmerkt zich door onderdrukking van het vrouwelijke, maar meer dan dat. Macht willen hebben over anderen. Controle willen hebben. Overrulen. Het ego werd ‘de baas’. Onderdrukking van vrouwen en ‘het vrouwelijke’ – ook in onszelf, in iedereen – is al eeuwenlang aan de orde, het is vergelijkbaar met ‘de mind’ die onze eigen ingevingen, intuïtie, ons gevoel en ons enthousiasme kan onderdrukken.

Zou dat niet de wortel zijn? De oeroude angst van ‘de man’ in het algemeen, dat een vrouw hem de baas is? Betekent dat niet dat hij in wezen bang is voor zijn eigen gevoel? Zijn eigen gevoelige kant? Als zo’n prominente en machtige filmproducent een vrouw intimideert en onderdrukt, zal dat goed zijn voor zijn ego, maar is hij daarmee niet keihard zijn eigen gevoelskant aan het ontkennen en ondermijnen? Wat we een ander aandoen doen we ook onszelf aan. We zijn allemaal zowel dader als slachtoffer in het hele spel. Daar gaat het niet eens om, om dat beschuldigen, waar het volgens mij om gaat is dat we dit ontdekken in onszelf: Wat is de angst, waarvoor? We stappen allemaal wel eens ergens ‘met geweld’ overheen, over dat wat gevoeld wil worden bijvoorbeeld… De Liefde. Daar zijn we bang voor. De echte Eva was daar niet bang voor, dat was niet zozeer haar macht, maar haar KRACHT!

EERHERSTEL VOOR EVA! (Ken je die documentaire al? )
EERHERSTEL voor de Eva in onszelf: Een nieuw begin!

PS: na deze constatering was de ‘kwestie’ opgelost en… kan die zich nu ook oplossen in het veld….! Vooral als jullie ook meedoen met het rechtzetten van dit soort misverstanden 🙂