Hee, het lijkt wel spoorzoekertje…! Ik wandel naar een winkel iets verderop dan normaal om verse broodjes te halen en onderweg kom ik om de zoveel meter een wit veertje tegen. Wouw! Dankjewel universum voor de bevestiging. “Vertrouwen…” zeggen de veertjes. Ik heb net weer een slagje geleverd met mezelf. Het stukje ego dat veiligheid zocht – misschien wel geborgenheid, maar misschien zelfs wel om zich te kunnen verstoppen. Die veiligheid vind je op een andere plek dan je denkt. Die is er wel, maar niet in de vorm van een ‘zekerheid’ in de wereld. Logisch, want niets in de wereld is blijvend. Alles is maar een vertoning, een weerslag, een vorm waarin iets zich vertoont, een spel zelfs, golven in de zee. Wie je werkelijk bent is die zee, de diepte van de oceaan, niet alleen die golf.
Maar die diepte is zo diep, de oceaan is oneindig, ongelimiteerd, grenzeloos en daarin bevindt zich zoveel Liefde, zoveel Kracht, daar lijk je dan soms in te kunnen verdrinken, misschien is dat wel de angst en de reden waarom we proberen ons ergens aan vast te grijpen. Waarom het ego zich probeert vast te grijpen.
“Beloon aub nooit mijn ‘kleine zelf’,” schreef ik vanmorgen aan een Geliefde. Daarmee nam ik zelf het ego de wind uit de zeilen. Best eng, maar o, wat voelde dat goed. Met andere woorden: ‘Trap er niet in als ik me probeer te verschuilen, als ik me zielig voordoe, als dat ‘draakje’ tracht jou te vermurwen, van je stuk probeert te krijgen, te manipuleren of een beroep doet op je stoere mannelijkheid om mij te ‘redden’… Dat is jouw verantwoordelijkheid niet, laat je er niet door misleiden! Pak je lichtend zwaard op en maak korte metten met die draak, het ego. Blijf stevig staan, in je Ware Kracht en laat je Licht en je Liefde al die donkerte verdrijven. Val niet voor de angst, geef hem geen macht.’
Natuurlijk, ik zeg dat tegen mezelf. Alles wat je tegen een ander zegt, zeg je eigenlijk tegen jezelf. Het voelt bevrijd, het voelt Licht en okee, laat het er maar Zijn, die Kracht. Die overweldigende Kracht, die de Liefde is en het in zich heeft om alles te transformeren. Als je in je Licht aanwezig blijft, kan niets je meer omver blazen. Dat is een zekerheid, die je niet kùnt vastgrijpen. Wees comfortabel met die ruimte, met het Licht, met het ‘niet-weten’ ook.
“Ik heb geen bescherming meer,” zei ik van de week ook. Dat is wat onveilig voelde. “Moet dat dan?” vroeg hij. Tja… Goeie vraag. Waartegen eigenlijk? Waarom zou je je moeten beschermen? Daarmee doe je dan juist de deuren weer dicht. Het lukt niet meer om de deur te sluiten. Maar is dat erg? Het Licht en de Liefde stromen en willen doorstromen. Waar zou je dan nog bang voor moeten zijn?
Het is overweldigend soms, dat is het. Maar tegelijkertijd zo mooi, zo enorm verrijkend. Met weinig moeite transformeer ik van alles voor iedereen. Ik sta versteld en geloof het zelf bijna niet als ik de resultaten verneem. “Niet over nadenken, gewoon laten gebeuren…” zeg ik tegen mezelf. Ik ben het aan het leren. Om er geen ‘ego’ meer aan te verbinden. Niet ‘ik’ doe dat, ik ben alleen maar de poort, de rietstengel waardoor het stroomt. Ik richt mijn aandacht als een laserstraal en ‘dwing’ situaties zich daarmee op te lossen, zich te transformeren, te bewegen. Ik ‘speel’ ermee, ik oefen en ik zie tot mijn verbazing hoe makkelijk het is! Wouw!
En er kan niets misgaan, want de Waarheid overstijgt elke onwaarheid. Als er iets niet met een geheel zuivere intentie – vrij van ego – gebeurt, dan heeft dat onmiddellijk een weerslag op mijzelf: Dan wordt dat in mij eerst gezuiverd en ondertussen vindt het Licht toch z’n weg wel. In elke situatie. Niet altijd op ‘mijn’ manier of zoals ik dat misschien zou wensen, maar het is ook niet aan mij om de uitkomst te bepalen. Alles wat er gebeurt is altijd ten dienste van iedereen, van het hoogste, voor ons hoogste goed. Ergens Licht en Liefde naartoe sturen betekent dat het zichzelf kan gaan oplossen. Zoals wolkjes die verdwijnen. Daar hoef ik me verder helemaal niet mee te bemoeien. Maar ik kan en mag er wel op vertrouwen dat dat altijd op de beste manier gebeurt. Alles klopt altijd.
Dan nu jij, lieve lezer. Bij deze stuur ik je – bij wijze van proef – nu Licht en Liefde in de situatie die dat het hardste nodig heeft voor jou. Ik vraag je: Mag het zich oplossen? Want als jij ‘ja’ zegt, kan het in beweging komen. Sta je de situatie toe zichzelf op te lossen? Ga dan een beetje achterover leunen en laat het toe. Laat het gebeuren. Vertrouw… Blijf in je hart aanwezig.
Ik voel de behoefte om iedereen die dat wil zelf krachtige energetische tools te leren en daarom heb ik een aantal bijeenkomsten op touw gezet. Het gaat niet alleen over de tools – ook over bekrachtiging, weten wie je bent en jezelf in ere herstellen. Weten waartoe je in staat bent, hoe je dingen makkelijker kunt oplossen. Het gaat over samenwerken met de Divine, durven, tevoorschijn komen en kiezen voor een Lichter Leven. Voor Leven in Liefde. Als je er aan toe bent, van harte welkom.