“Je bent slechts één gedachte verwijderd van alles (wat je maar wenst…),” kwam net in mij op en dat is een heel interessant gegeven. Stel je eens voor: Alles is er al. Alles wat je maar wenst is er al. Ben je al. Is beschikbaar. Is voor handen.
Er staat alleen maar een gedachte tussen jou en wat je werkelijk bent, je Ware Zelf, je Goddelijkheid, tussen jou en je natuurlijke staat van zijn, wat alles in zich heeft, is. Alles is er al. Het is slechts een gedachte die ons in de weg staat, àls ons iets in de weg staat.
Let go…
Alles, werkelijk alles, heeft te maken met wat je gelooft. Maar wat is ‘geloof’? Iets geloven is slechts een gedachte die zich herhaaldelijk herhaalt. Een idee dat zich stevig heeft genesteld in je beleving en zichzelf dan ook waar maakt. Maar je kunt ook al je gedachten en overtuigingen onder de loep nemen en je afvragen of ze je wel dienen. En dan kun je ze oprekken, verruimen, beter voelende gedachten ‘nemen’, zodat je je ook anders gaat voelen. En als je dat dan maar genoeg herhaald, heb je weer een nieuw geloof… 😉
Je kunt jezelf bijvoorbeeld vertellen: “Alles wat ik wens is er al.” Dan krijg je misschien onmiddellijk te maken met het ego, dat zegt: ‘O ja, waar dan?’ Het ego houdt zich liever bezig met wat er ontbreekt. Op die manier houdt-ie jou bezig. En gevangen. Gevangen in ‘onwaarheden’, die je dan gaat geloven. Het is slechts een kwestie van opletten. Opletten welke verhalen die mind steeds weer maakt. Als je niet oplet, word je makkelijk meegesleurd in al die verhalen…
Als je ze loslaat, laat gaan, voelt dat in eerste instantie wellicht alsof je geen houvast meer hebt. Want dat zal het wel zijn, waarom we al die ‘verhalen’ maken, het is een vorm van houvast. Je kunt je ermee identificeren en dat is overzichtelijk. Want hoe zou je kunnen begrijpen dat je een onuitputtelijke bron bent? Dat alles mogelijk is? Dat kan de mind niet begrijpen… en dus pakt-ie graag iets vast om zich aan vast te houden, om het in te kaderen, te vangen en te kunnen beheersen. Het is trouwens ook een van zijn geliefde bezigheden om te kijken wie of wat hij de schuld kan geven, van beperkingen, van onvrede of van gebrek aan vrede, vreugde, geluk of Liefde.
Stel je eens voor dat er niemand schuldig is, jijzelf ook niet. Kan je je daar iets bij voorstellen? Mooi zo! In dat licht verdwijnen alle verhalen… dat lost werkelijk iets op. Er is niets fout. Er is niets mis. Alles is ‘bedacht’… en toont zich zoals het is bedacht. Slechts een gedachte. Dus… eigenlijk niets!
Wat gebeurt er als we de gedachte loslaten? Als we ons niet langer identificeren met al die gedachten en met wie we dachten dat we waren of moesten of wat er zou moeten?
Lukt het je om de Stilte daarachter te vinden? Lukt het je om jezelf een ander verhaal te vertellen? Of zelfs helemaal geen verhaal?
Als je een andere situatie wenst, als je ‘oplossingen’ wenst, dan is dit de oplossing: Laat al je (oude) gedachten erover los. Dan kan alles zich herstellen. In de Goddelijke perfectie.
Vertel jezelf een ander verhaal… Want het is slechts jouw vastgeroeste verhaal dat de beweging naar meer Liefde tegenhoudt en beperkt.
Meer Liefde lost alles op. Sta jezelf toe dat het zichzelf regelt en herstelt. Geef die ‘ene gedachte’ maar opdracht om te vertrekken. Want die ‘ene gedachte’ is slechts een gedachte, je kunt er een drempel van maken of een hele hoge berg. Wat je maar wilt… En dus kan die ‘ene gedachte’ ook zo verdwijnen in het Licht, in het veld van de Liefde. In dat wat je werkelijk bent, vind je geen blokkades of moeilijkheden, beperkingen of belemmeringen. Daar is alles.
Alles is er al. Sta het jezelf toe.
Ja, dat kan ook bij Leven en welzijn. ‘To die before you die‘, wordt het wel genoemd, maar zo moeilijk is het niet, zo dramatisch is het ook niet. Alleen alles wat je denkt en gelooft maakt er een heel drama van. Overbodig. Let go…..
Bij deze een uitnodiging in het Veld van de Liefde.
Dat veld roept. Het roept ook jou. Welkom….