Dieren zijn erg populair, het is een mode-onderwerp. In de supermarkt zag ik allerlei dieren als ‘kerstbal’ om in de boom te hangen! Niks mis met dierenliefde natuurlijk, integendeel. De dieren hebben ons een hoop te vertellen en te leren, ze zijn een heel goed voorbeeld voor ons. Als ik af en toe eens wat te onrustig ben, word ik meteen door Muni en Bliss teruggefloten. Beiden eisen dan op hun eigen (tegenovergestelde) manier aandacht op en dwingen me om even rustig te gaan zitten en tot mezelf te komen. Heerlijk. Want vanuit die rust en ontspanning gaat alles makkelijker en meer als vanzelf. Nergens voor nodig, die onrust. Je verspreidt het alleen maar als je dan doorgaat. Wat heb je daaraan?
Wat ik me vannacht ‘bedacht’ en ook aan Piek schreef: Wij gaan verder, wij zijn een soort hogeschoolwerk aan het doen. Ik bedoel: Emoties is makkelijk. Inspelen op de emoties rondom dieren is makkelijk. We zouden veel makkelijker heel veel mensen bereiken door vanuit verontwaardiging iets te organiseren. Ahum…
Zoiets als: ‘kom in actie, dit is een schande… verenig je tegen….’ en dat is nou juist wat we niet doen. Dit gaat een stap verder: Uit de strijd, naar de echte oplossing toe. En dat is een heel ander verhaal. Het gaat over onszelf. Alles gaat altijd over onszelf. Want hoe wij naar de wereld kijken… bepaalt wat we zien. Wat wij voeden met onze aandacht…En ‘waar je tegen vecht, wordt sterker.’ Vandaar dat er dualiteit bestaat en vandaar dat dualiteit nooit een oplossing is. Je overstijgt de dualiteit als je denkt in oplossingen, in samenwerking, in vrede, de eenheid ziet en ervaart (alles is een spiegel) en je richt op wat je wel wenst in plaats van op ‘wat niet’. Intenties overstijgen de dualiteit. Het is een hele handige en makkelijke methode om die stap te zetten. Het helpt iedereen.
Maar daarmee mensen bereiken die nog helemaal in de strijd zitten, gaat niet werken. Pas als ze bereid zijn tot inzicht en groei te komen, komen ze bij ons terecht. Dat bedoel ik met ‘hogereschoolwerk’.
Als wij iets organiseren rondom (het communiceren met) dieren, een cursus of een themadag, is het heel makkelijk om in te spelen op emoties en op ‘eigen’ dieren. Ook dat doen we niet, hoewel het op zich toe te juichen is dat mensen hun dieren willen leren ‘verstaan’ natuurlijk. Het gaat om veel meer: gelijkwaardigheid, dieren serieus nemen (en niet als ‘zielig’ beschouwen bijvoorbeeld), zien hoeveel je eigen houding uitmaakt, wat dieren ons te leren en te vertellen hebben en over onze eigen mogelijkheden. De mogelijkheid om te communiceren met dieren bijvoorbeeld. Dat opent een weg in jezelf, die je nog veel meer te beiden heeft. Het is de weg naar je Zelf. Je begeeft je op een terrein waarop je ook je Zelf (met hoofdletter) beter leert verstaan. Je krijgt nieuwe inzichten. Je ontdekt ook hoe je jezelf in de weg kan zitten, hoe je jezelf ondermijnt als je twijfelt en hoe je dat kunt oplossen. Je komt tot de kern. Daardoor begrijp je niet alleen jezelf en de dieren beter, maar het hele leven.
Volgende week zaterdag, 15 december, is er in Zutphen een dag over ‘dieren en emoties’, waarin we het hebben over de emoties van dieren, waarbij Piek ervaringen deelt uit de talloze gesprekken die ze inmiddels al heeft gevoerd met dieren. We hebben het ook over wat mensen zoal projecteren op dieren en de gevolgen daarvan, maar natuurlijk ook hoe je daarmee om kunt gaan op een constructieve manier. Door naar jezelf te kijken (niet te oordelen, ook niet over jezelf) en door je aandacht et richten op ‘wat wel’. Gezamenlijk gaan we ook intenties sturen voor dieren die dat nodig hebben. En dat zet zoden aan de dijk, vooral omdat we het gezamenlijk doen. Het helpt de dieren, maar ook de mensen. Welkom als je geïnteresseerd bent!
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.