Je kunt je Zelf niet kennen. Wel kan je je Zelf herkennen. Je kunt jezelf herkennen in anderen. Je kunt jezelf herkennen in alles. Maar je kunt ook kiezen! Jouw aandacht maakt uit. Waar je de aandacht op richt, maakt uit. Dat is je ‘stuur’ als het ware: Welke kant stuur je op? Daar kan je keuzes in maken. Maar dat is wel wat je je zal moeten realiseren. Dat je zelf dat stuur in handen hebt.
Daarom noemen ‘ze’ het zelfrealisatie: Het je realiseren wie je bent. Veel meer dan ‘de mind’ je doet geloven, veel meer dan je lichaam, je vorm, je emoties, je verleden, je verhaal. Dat is allemaal slechts tijdelijk en dus van voorbijgaande aard. Een beleving, een ervaring, die je opdoet. Waarom? Om je dat te realiseren misschien? Om dat te ontdekken? Hoe anders kan je er achter komen? Als je jezelf niet kunt ontdekken?
Niet voor niets is het zo’n enorme opluchting om te ontdekken wat je allemaal niet bent. Daarmee kan je je namelijk in een klap verlossen van al die verhalen, die je geloofde. Alles vertoont zich zoals je het gelooft, zoals je denkt dat het is. Want dat versterk je met je aandacht en je maakt het ‘waar’. Zo zijn we voortdurend aan het creëren, bewust en onbewust. Maar we kunnen ook ont-creëren, al die onwaarheden afbreken, ontmantelen, ongedaan maken. Door de Waarheid in te zien.
Nu is er een ‘school’ die zegt dat intenties niet nodig zijn. Daar kan ik inkomen en het kostte me ook even wat gekraak in de hersenpan om daar een goed antwoord op te vinden. ‘Vind het koninkrijk Gods’ en alles ontvouwt zich. ‘Alles is er al,’ schrijf ik zelf in mijn boek ‘Eerherstel, een nieuw begin‘ nota bene. Dat was zelfs de aanleiding.
Ja, het is zo dat als je je realiseert dat jij ‘alles’ bent, een bent met alles, alles ook helemaal perfect is zoals het is. Alles heeft dus alleen maar met onze eigen beleving, onze gedachten ergens over te maken. Die keuren iets goed of af, bepalen de ‘waarde’ ergens van, geven het bestaansrecht of niet. Er gebeurt iets en dat ‘iets’ heeft geen enkele betekenis als jij het die betekenis niet geeft.
Goed plan dus om je vooral te richten op Goed Nieuws en ‘Wat wel?’ Wat ook de conclusie van mijn boek is. Goed idee om je ‘verhaal’ te herschrijven, omdat je er dan anders naar kunt kijken. Waar je dankbaar voor bent, vermeerdert zich. Waar je je aan ergert of waar je bang voor bent, vermeerdert zich ook. Beiden zijn een vorm van aandacht en aandacht is wat iets ‘leven’ geeft. Angst is een vorm van gehechtheid aan een ‘verhaal’. Neem het waar… en je koppelt je los. Want wie is het die het waarneemt? Niet degene die er ‘in’ zit! Wie zit er wel ‘in’? Zoek die maar eens op…
Wat nou als we alle ellende in de wereld negeren? Geen aandacht meer geven? Herstelt het zich dan weer in z’n natuurlijke ‘perfectie’? Ja. En het wordt erger als we er voeding aan te geven. Als we er bang voor zijn. Maar ook door iets aan te klagen, anderen ergens de schuld van te geven, je te beklagen en je ergens slachtoffer van te voelen. Het is ook een ontkenning van onze eigen macht en kracht.
Als ik bijvoorbeeld naar een wesp kijk met bewondering en zelfs enige vertedering kan voelen, heb ik echt geen last van een wesp. Iemand die wespen beschouwt als ‘eng’ en ‘gevaarlijk’ maakt ‘oorlog’ met de wespen. Wie wild om zich heen gaat slaan, daagt agressie uit met z’n eigen gedrag. Een wesp komt en gaat weer en als je hem gewoon rustig waarneemt, is er verder niks aan de hand. Ik heb zelfs de indruk dat de wespen vriendelijk zijn tegen mij omdat ik ze voorzien heb van water. Ze hebben ook geen enkele reden om niet vriendelijk te zijn, behalve als ik ze zou gaan meppen. Actie-reactie.
Intenties zijn vanuit het hart, althans, dat is hoe wij ermee werken. Vanuit het hart creëren, iets licht geven, in het licht zetten, liefde geven, liefdevolle aandacht en het beste wensen. Secuur zijn in waar je aandacht aan besteedt en hoe. Dat gaat op een gegeven moment vanzelf. Als je de ‘onwaarheden’ niet langer erkent als ‘waarheid’, is dat in feite ook een vorm van intentie.
Bewuste intenties sturen is een instrument om de aandacht te richten. Wie geheel en al verlicht is, is in feite een zelfde instrument. Wie geheel onbewust is ook, alleen is het de vraag wat hij of zij daarmee aanricht… Want onbewust wordt de ellende versterkt, bevestigd, bevochten en gevreesd. Niks buiten jou heeft macht, behalve als je het macht geeft.
En daarom dus intenties. Het is een – makkelijk toegankelijke – vorm van je bewust zijn of worden van je mogelijkheden. Het is nuttig om het gezamenlijk te doen, omdat het de kracht versterkt. En het is van belang voor de bewustwording zelf, als we merken dat het werkt. Daarmee ontdekken we dat we zelf het instrument zijn. En dus geen slachtoffer of lijdend voorwerp. Want dat is geloven in ‘het verhaal’. Koppel je los van de verhalen, waar je onder lijdt, vertel jezelf een ander verhaal. Dat is de uitnodiging in zo’n verhaal. Ontdek hoe je jezelf eruit kunt bevrijden.
Misschien is het zo dat we nog teveel nadruk leggen op wat er in ‘de wereld’ gebeurt, wat er zich in de ‘realiteit’ die zich aan ons vertoont voordoet. Misschien is dat de ‘vergissing’, want zijn we niet per ongeluk nog van alles aan het beoordelen en veroordelen? Wie de innerlijke vrede, vrijheid en gelukzaligheid vindt, ontdekt, zich realiseert, die hoeft niet meer zo nodig van alles te veranderen, het verandert vanzelf met hem/haar mee. Wat is er nog om bang voor te zijn als je ervaart dat je Liefde bent? Als je in het veld van Liefde aanwezig bent – en dat kan op elk moment – dan is er niets anders dan dat en dat beïnvloedt vanzelf alles. Je bent Liefde, dus je verspreidt Liefde. Je bent Licht, dus je verspreidt licht. En in dat licht verdwijnt alle ‘onwaarheid’ vanzelf. Ja.
En toch zal het eerst je intentie ‘moeten’ zijn, want pas als je daar ‘JA’ tegen zegt…. maak je een keuze. Die keuze is onze vrije wil. Dat is de heilige vrije wil die we hebben. Om dat te ontdekken.
Die keuze heeft gevolgen. Ik zei ooit, bijna hardop, vanuit het diepst van mijn ziel: “Ik wil vrijheid!” en daarna begon het… alle onvrijheden lieten zich stuk voor stuk zien en ik kwam in een 8-baan terecht. Een weg terug was er niet meer. Eenvoudig was het ook niet. Als ik alles had geweten wat ik nu weet, was het een stuk eenvoudiger geweest. Daarom heb ik mijn boek geschreven…
Zowel voor mezelf als voor jou! Om het wat eenvoudiger te maken. Want in the end is het heel eenvoudig: Alles is er al!