Gisteren was ik op een bijeenkomst waar zo’n 20 mensen 5 minuten lang het podium hadden om hun verhaal en missie te delen. Een daarvan kende ik, hij had me uitgenodigd omdat mijn boek een rol speelde in zijn verhaal. Terwijl ik naar al die mensen luisterde, tekende zich duidelijk een rode draad af.
Je kunt het eigenlijk wel raden… Elk verhaal kwam neer op ‘Hier heb ik altijd last van gehad en nu…’ Stuk voor stuk had men het ‘oude verhaal’ onder ogen gezien, aangepakt, doorgeworsteld en nu was het een missie geworden. Maak van je zwakte je kracht?
Ik denk dat het wel klopt dat je in je leven precies de lessen krijgt die je eerst onderuit slaan, maar daarna sterker maken en je bij je levensdoel brengen. De kracht haal je uit jezelf, uit het overwinnen van je moeilijkheden, van slachtofferschap naar meesterschap.
Toch vraag ik me eerlijk gezegd wel af waarom iedereen vervolgens coach moet worden. Want iedereen krijgt toch z’n eigen lessen in het leven? Waarom moeten we het zo nodig anderen allemaal vertellen, terwijl we zelf nog genoeg te doen hebben?
Natuurlijk, het is waar, hier heb ik ook over geschreven en hierover schrijf ik nog steeds. Ook ik deel mijn kennis en inzichten met ‘de wereld’. Maar het allerbelangrijkste inzicht wat ik gaandeweg heb ontwikkeld gaat een stap verder: Alles gaat over jezelf.
Hoe je de wereld waarneemt, vertelt je iets over jezelf. Welke verhalen hou je zelf in stand? Soms hou je juist oude verhalen in stand door ze te blijven herhalen. Als ik werkelijk vrij ben van mijn boosheid, onvrede, frustratie of wat dan ook, dan leef ik in een andere wereld. Dan los ik dat ‘vanzelf’ ook op voor anderen…
Dan ga ik dus feestjes organiseren, o nee, zelfs dat organiseren hoeft niet meer! Het is al feest. Come and join the party…. let’s celebrate life.
Waarmee ik dus wil zeggen: Wees niet zo gefocust op problemen, ook niet als je ze achter je gelaten hebt. Ga zingen, ga dansen, ga het vieren. Heb elkaar lief, neem de ander mee in de vreugde in plaats van maar aan de gang te blijven met het herhalen en daarmee bevestigen van wat er allemaal nog mis is.
We houden alles in stand met onze ideeën erover, door maar aan de gang te blijven met het benoemen en willen oplossen. Wat als het al is opgelost? Nu? Wat zou je dan gaan doen? 😉