Hier alvast even een terugblikje op zondag. Maandagochtend, ik zat nog bij te komen van alle ervaringen en indrukken… Met recht een kijkje achter de schermen. Al die vlogs bij elkaar (ook allemaal terug te vinden op één pagina, hier) vertellen een verhaal van de totstandkoming van iets nieuws. Het plan ontvouwt zich, terwijl we bezig zijn. Daar was deze Happy View dag ook een voorbeeld van.
Filmmateriaal en foto’s van de dag zelf komen nog. Ook die kunnen zich weer als intenties verspreiden, iedereen is uitgenodigd mee te wervelen… Het zijn de combinaties die het zo fantastisch maken. Intenties, gecombineerd met Ho’oponopono, met mantra’s, met de boodschap van de bijen (hoe werken die samen? precies…) en dan die derwisjdans, die zowel bevrijding in zich heeft als verspreiding. Laat het maar de wereld over waaien…. die nieuwe wind!
Het waait hard vandaag. het is ijskoud. Maar de warmte komt van binnenuit, vanuit ons hart. Dat is de warmte die we mogen verspreiden en waarin toch geen terughoudendheid past? Waar zouden we bang voor moeten zijn? We weten toch dat dat de enige weg is, die toekomst heeft? De enige weg die iets moois creëert, iets nieuws, iets vrolijks en vreugdevols? Waarom zouden we ons inhouden? Waarom zouden we niet laten zien wie we werkelijk zijn? Als we dat samen doen, de krachten bundelen, open staan voor elkaar en voor samenwerking en ‘Ja’ zeggen tegen nieuwe kansen en mogelijkheden, die zich aandienen, moet je eens zien hoeveel kracht dat heeft! ‘Perfect love casts out fear…..’ zei White Bull. het is of het een of het ander, liefde en angst gaan niet samen.
“Het is een soort van dronken zijn,” zei ik tegen Jeanne, die ons de derwisjdans voordeed, waarna we hem ook zelf konden gaan oefenen met een paar eenvoudige aanwijzingen. Dronkenschap, zo voelde het, ook de volgende dag nog. En misschien nog steeds wel… Maar toch ook helemaal aanwezig zijn tegelijkertijd. Ideeën buitelen over elkaar heen, nieuwe mogelijkheden dienen zich aan, ik laat het allemaal bezinken, gooi hier en daar wat visjes uit en schrijf alle nieuwe plannen op, die rond dansen…
Nu begrijp ik waarom Rumi daar steeds over schreef, over die dronkenschap. Lyrische gedichten zijn het… over wijn ook. “Dronken van Liefde,” zei Jeanne. Ja, inderdaad. Daar had hij het over. Dronken van Liefde! De Liefde die de mens overstijgt, de alomvattende Goddelijke Liefde, die een en al vreugde is!
Een gedicht van Rumi:
Dronken van Liefde
Door jouw liefde
is al mijn nuchterheid verdwenen.
Ik verkeer in een roes
van waanzinnige liefde.
Ik ben zo beneveld
dat ik niet meer weet wie ik ben.
Ik ben zo dronken
dat ik de weg naar huis ben kwijtgeraakt.
In de tuin
zie ik alleen jouw gezicht.
Bomen en bloemen
verspreiden louter jouw geur.
Dronken van liefdesextase
kan ik niet langer
dronkaard en drank,
minnaar en geliefde
onderscheiden
Rumi