Laatst kreeg ik de beste wensen voor 2081! Dat bedoel ik niet flauw, ik vond het echt heel erg leuk. 2081, stel je eens voor: Hoe zou de wereld eruit zien over 63 jaar? O, wat zal er veel veranderd zijn zeg, ik vermoed dat men dan meewarig terug terugblikt naar deze tijd, waarin wij nog zoveel aan het leren zijn wat tegen die tijd allemaal heel makkelijk en vanzelf gaat. “Dat was de tijd dat de mensheid wakker werd,” zal men zeggen, “Toen begon de grote verandering door te zetten.” En ja, daar zijn wij niet alleen getuige van, wij zijn de omwentelaars zelf! Wij geven de verandering vorm, door de keuzes die we maken, door de initiatieven die we nemen, door wat we steunen en door wat we wel of niet aandacht geven.
Die wens voor 2081 ging trouwens gepaard met een heel leuk bericht: “Wat leuk dat je bent gaan vloggen, zo heb ik helemaal beeld bij jou. Ik ben ook zo benieuwd naar je boek en ga het zeker bestellen. Dat wilde ik even zeggen. Ik kijk ook altijd uit naar jouw nieuwsbrief. Door mijn ongeluk en hersenletsel kom ik nergens meer, en zo blijf ik bij de tijd en in en op de wereld. Dank je wel voor het vele werk, …” (Het boek heeft ze inmiddels). Goed om te horen en goed om te weten voor mij, ze bracht me op het idee om eens een wandelingetje te filmen. Dus hier speciaal voor jou, lieve H., een stukje Utrecht in beeld gebracht. Ik filmde dit vorige week zondag, vlak na die storm:
Zo rol je dus van het een in het ander, want nu heb ik beloofd nog een keer terug te gaan naar het Nijntje-museum en jullie mee te laten genieten van de Japanse toeristen aldaar. Bovendien gaan we nog een keer de watertoren in om op een mooie heldere dag het uitzicht te filmen (en lekker te eten natuurlijk) en er staat een aanvraag uit om te gaan filmen bij SYR, het restaurant wat in samenwerking met Syrische vluchtelingen wordt gerund.
Ondertussen heb ik mijn handen vol aan Lynne Mc Taggert, waarvoor de belangstelling groot is en terecht. En we hebben een kerstboom van de brandstapel gered en in ere hersteld 😉 Ook een leuk verhaaltje, vooral omdat het leuke gesprekjes oplevert met de buren hier. “Het nieuws ligt op straat,” zei een van mijn docenten op de school voor Journalistiek steevast. Hij heeft helemaal gelijk. Ook ‘het goede nieuws’ vind je op straat. Het is namelijk maar net hoe je kijkt en wat je wilt zien. Het is maar net wat je waardeert.
Ik woonde hier al heel lang, maar iedere keer als ik buitenlandse gasten op bezoek had, realiseerde ik me hoe anders ik keek als ik met hen rondwandelde door mijn eigen omgeving. En dat is de kunst: Om te blijven kijken met ‘nieuwe’ ogen, om te blijven waarderen wat er om je heen is om van te genieten, om elke dag opnieuw het leven met een open blik tegemoet te treden. Dan is elke dag vol vreugdevolle verrassingen. Alles hangt af van hoe wij zelf kijken!
Ha die Petra,
Wat bijzonder dat je het zo oppakte van 2081!
Ook heb ik van je wandeling in de stad genoten.
Vroeger kwam ik regelmatig in Utrecht.
Je boek ben ik aan het lezen en het komt heel goed binnen,dank dank je wel.
Ik wist het, en voelde gewoon dat het mij goed zou doen en herinneren veel herinneringen die heel diep zaten die weer boven komen,heel bijzonder allemaal.
Lieve groet Hilda.
Juist uit onze verwondingen en mislukkingen
kunnen prachtige vruchten tevoorschijn komen had ik met grote letters in mijn agenda staan.
Ik weet niet van wie ik het heb…..,maar voor mij werkt het met een lach als ik aan het klungelen bent.
Goed om te horen Hilda! Dankjewel!