Wat mij regelmatig verbaast is dat mensen iets ‘zweverig’ noemen, terwijl ze het niet begrijpen. Het wordt mij veel te makkelijk geroepen, als een soort diskwalificatie van dat wat voor mij en vele anderen juist essentieel is.
Deze keer ging het bijvoorbeeld over Yin en Yang. Het kan natuurlijk, dat iemand niet begrijpt wat daarmee bedoeld wordt, maar het is – volgens mij – toch echt heel concreet uit te leggen. Het is zelfs oeroude wetenschap, het gaat over de balans, het evenwicht, in onszelf en in de wereld. Als we het over twee hersenhelften hebben, is het dan niet ‘zweverig’? Dat is precies hetzelfde. Diezelfde mensen kunnen zich dan wel boos maken over ambtenaren en instanties, macht en dat er bijvoorbeeld niet geluisterd wordt naar mensen die in een wijk wonen, terwijl men ondertussen in de beleidsplannen de mond vol heeft over participatie. Op papier wel, in de praktijk niet. ‘Ze’ hebben geen idee waar het over gaat. En dat is nou net wat ik ook bedoel: Er kan van alles bedacht worden, rationeel, met die ene hersenhelft, maar wat dan wel eens ontbreekt is betrokkenheid, creativiteit, ruimte voor eigen initiatieven, verbinding, gevoel.
Als ik het over het evenwicht in de wereld heb en over de balans in onszelf, gaat het ook daarover. Stel je hebt een heel goed idee, een creatief plan, een enthousiast gevoel, dan ‘stroomt’ het als het ware, nietwaar? De inspiratie, de energie, het is voelbaar. Om het daadwerkelijk in de praktijk te brengen heb je dat nodig, dat ideetje is als een zaadje wat aandacht nodig heeft, wat gevoed wil worden met jouw eigen positieve gevoel erover. Intentie en attentie, dat doet het zaadje groeien.
Nu kan het ook gebeuren dat je gaat twijfelen, bezwaren gaat bedenken, je van de wijs laat brengen door anderen, die zeggen ‘dat kan niet’ of ‘dat mag niet’ of ‘je weet niet waar je aan begint’ of… door de herinnering aan je eigen tegenslagen uit het verleden. Als er in jou een gevoel leeft dat je altijd tegengewerkt wordt, dat het moeilijk is, als je bang bent voor mislukkingen, als de herinnering aan voorgaande mislukkingen nog pijn doet, als je twijfelt aan jezelf, als je je laat afleiden door wat er in de wereld gebeurt, als je je laat ontmoedigen, dan krijgt het zaadje niet de voeding die het nodig heeft. Een plantje wil schoon water krijgen, eventueel met de juiste voedingsstoffen, het wil in vruchtbare aarde vallen, op beton is het een stuk moeilijker groeien.
Zo simpel en zo concreet is het. En wij zijn zelf degenen die onze eigen zaadjes voeden of vergiftigen, waardoor ze wel of niet kunnen ontspruiten. Alles hangt van onszelf af, of wij ergens in geloven, welke aandacht wij ergens aan geven. Als je in het wilde weg maar wat zaadjes rondstrooit en er daarna niet meer naar omkijkt, voed je het ook niet echt met jouw positieve aandacht. Focus, liefde en vertrouwen, dat heb je nodig. Als je een kind op de wereld zet en je geeft het geen aandacht en geen gezond voedsel, je spreekt er niet liefdevol tegen, maar je negeert het of scheldt het uit, wat zou er dan van dat kind terecht komen? En hoe kan dat kind dan ooit vertrouwen krijgen in zichzelf en z’n eigen doelen en dromen?
Nu is er een ding wat wij mensen als groot voordeel hebben en dat is dat we dit kunnen waarnemen. Het is de vraag of we dat doen, dat wel, maar het kan. We kunnen zien hoe het werkt, wat wel en wat niet werkt. We kunnen het zelf ontdekken. We kunnen leren van wat er mis ging in het verleden, we kunnen onszelf ontwikkelen. En daar gaat het nou precies om. Dat we naar binnen keren (yin) om het vervolgens naar buiten toe (yang) neer te zetten met de juiste aandacht en voeding. Zo binnen, zo buiten. Als je ergens vertrouwen in hebt, is de kans van slagen een stuk groter. Als je jezelf betwijfelt, bekritiseert, voortdurend negatief ’toespreekt’ of er niet in gelooft, kan je het wel schudden. Je bent dan aan het vechten met de bierkaai. De bierkaai is de buitenwereld, die slechts reageert op jouw binnenwereld. Die binnenwereld op orde hebben, opruimen, schoonvegen, oude pijn verwerken bijvoorbeeld, is nodig om weer nieuwe, verse, frisse energie toe te laten in jezelf en van daaruit opnieuw te creëren. Je hebt jezelf nodig.
En dat evenwicht in onszelf hebben we nodig voor evenwicht in de wereld. Het heeft helemaal geen zin om met van alles in de buitenwereld het gevecht aan te gaan. Ook dat is een vorm van aandacht, die averechts werkt, want wat groeit er dan? Je onvrede, dat waar je nou net zoveel bezwaren tegen hebt, waar je boos over bent, wat je vindt dat er ontbreekt. Je zal er alleen maar meer van krijgen als je daar je focus op gericht heb. Van mij mag het hoor, dat mensen dit ‘zweverig’ noemen, maar wat missen ze dan veel. Wat missen ze dan het essentiële van zichzelf, in zichzelf, waarmee ze zoveel mogelijkheden hebben om er iets van te maken, iets wat mooier, prettiger, waardevoller en liefdevoller is dan wat er tot nu toe is gecreëerd.
Daarom heb ik dus een boek geschreven. Wat niet voor niets ‘Een nieuw begin’ heet. Het is niet bedoeld voor sceptici, ook niet voor mensen die niet naar zichzelf wensen te kijken, zeker niet voor diegenen die alles wat riekt naar spiritualiteit belachelijk maken. Het is er alleen voor hen die bereid zijn om anders te kijken. Want je hebt nu eenmaal bereidheid nodig. Afwijzing van dit soort zaken, is afwijzing van jezelf, van wie je werkelijk bent. Dat mag, dat mag iedereen zelf weten. Maar daar bescherm ik mijn ‘plantje’ liever tegen. Wie bloemetjes wil zien is welkom.
Wie zichzelf in ere wil herstellen ook. Het vraagt om een keuze, zoals alles in het leven om een keuze vraagt. Wie wil je zijn? Wat wil je creëren? Aan welke wereld wil je bijdragen?