‘Mijn hart is vervuld met trots,’ zag ik van de week voorbij komen, het ging over een boek of een project. ‘Kan dat?’ vroeg ik me af. Kan je hart vervult zijn met trots? Het leek me heel onlogisch. Is trots niet typisch een ego-verschijnsel? Natuurlijk kan je ergens trots op zijn of trots op iemand zijn, daar is niks mis mee, dat is vreugdevol en waardevol, dankbaarheid zit er ook in, maar dan is je hart vervult met vreugde, dankbaarheid of liefde toch?
Ik dacht aan misplaatste trots. Je hebt verschillende soorten trots. Ik dacht aan vormen van trots die muurtjes optrekken tussen jou en de ander. Iemand zegt of doet iets, waardoor je bent beledigd en je sluit je af, bijvoorbeeld. Dan is trots een vorm van afwijzing. Je draagt iemand nog jarenlang iets na, dat komt ook veel voor. Mensen, familieleden bijvoorbeeld, die elkaar al jarenlang niet meer gezien of gesproken hebben, omdat er ooit iets is voorgevallen, waar men zich niet overheen wenst te zetten. Dat is ook trots. In programma’s als het familiediner valt me altijd op hoe vaak het over een klein misverstand gaat, een gevoeligheid, iets wat verkeerd is uitgelegd en waar men zich niet overheen wenst te zetten. Men wil de ander niet begrijpen en houdt stug vast aan z’n eigen gelijk. ‘Waar gaat het dan echt over?’ vraag je je af. Is het niet zinvol om je dat eens af te vragen?
Ergens in mijn boek schrijf ik: “Weet je wat het ook is? Kennelijk zoeken we altijd iets om onze ‘non-acceptatie’ op bot te vieren als we moeilijk kunnen accepteren dat het is zoals het is. Dat zie je vaak als mensen ziek worden, de dokter heeft het niet goed gedaan of het ziekenhuis heeft fouten gemaakt of iemand reageert ‘verkeerd’. We geven graag iets of iemand de schuld van ons eigen onbehagen.”
Dat is het: projectie. Iets of iemand de schuld geven van je eigen onbehagen, je eigen ontevredenheid. Daar los je natuurlijk echt helemaal niks mee op. Dat wil degene die trots is ook niet, die wil niet naar zichzelf kijken namelijk. Er bestaat een grote angst om naar onszelf te kijken. En waarom? Wat is dat voor een angst? Ik denk dat het ermee te maken heeft dat we dan bang zijn iets fout gedaan te hebben, niet goed genoeg te zijn. Bang voor afwijzing, maar ondertussen… wijzen we daarmee juist onszelf af!
Want als je een ander afwijst, sluit je voor jezelf een deur. Je maakt jezelf eenzaam op die manier. Je doet het jezelf aan, terwijl je ego ondertussen heel hard blijft roepen hoeveel gelijk je heb. Het ego is gebaseerd op angst, dat veroorzaakt afgescheidenheid. Elk karmisch patroon is gebaseerd op angst en veroorzaakt die afgescheiden beleving. Het ego doet er ook alles aan om dat in stand te houden. Maar waar ben je dan bang voor? Zou het niet veel sterker zijn en openingen bieden als je gewoon duidelijk was en het aan zou kijken? Je uitspreken, je uiten, kijken waar het over gaat, welke snaar is er in jou geraakt? Alles gaat uiteindelijk over jezelf, dat laat ik op verschillende manieren zien in dit boek. En ja, aan de hand van mijn eigen voorbeelden, ik neem mezelf onder de loep. Iedereen spiegelt je iets. Waar je je aan ergert vertelt je iets over jezelf. Het gaat helemaal niet over die ander.
Wie het aandurft om naar zichzelf te gaan kijken, wordt wijzer en ontsnapt uit z’n gevangenis. Er is maar een manier om dat constructief te doen: Zonder oordelen. Laat je oordelen los. Door je oordelen los te laten over iets of iemand of een situatie, los je alles op. Je geeft het weer ruimte om te bewegen.
Ga eens na, hoe vaak hou jij per ongeluk of expres vast aan je oordelen? En wat heb je daar aan? Hoeveel makkelijker wordt het leven niet als je ze wel kan loslaten en je er niet zo aan vastklampt? Wat heb je te verliezen?
Ik denk dat je op dit punt alleen maar iets te winnen hebt. Je hebt het nodig om jezelf niet af te keuren, om achter jezelf te gaan staan. Om je gevoelens te erkennen. Die mogen er best zijn. Maar ze worden juist ontweken door die projecterende houding en daardoor stapelen ze zich op en wordt het een enorme berg, waar je jezelf achter verschuilt. Dit veroorzaakt heel veel problemen, in het groot en in het klein. Ga maar na, waar komt het terrorisme vandaan?
Als je iemand tegenkomt met zo’n afgesloten houding, hoe ga je er dan mee om? Je wordt al snel getriggerd hetzelfde te doen, om je ook op die manier op te stellen. Dan heb je een patstelling. Iemand zal de wijste moeten zijn en zich erover heen moeten zetten. Je kunt er niet zoveel aan doen als een ander zichzelf wil afsluiten, maar je hoeft niet hetzelfde te doen. Je kunt er ook doorheen kijken. Het is altijd het beste om niet met het ego in gevecht te gaan. Niet met je eigen ego en niet met dat van een ander. Maar als jij er niet al te veel aandacht aan besteedt, heb je kans dat je daarmee het ego van die ander ook niet verder voedt en versterkt.
Nog een quote uit mijn boek: “Leven vanuit het hart, neutraliseert het ego. Het vernietigt het ego niet, dat hoeft ook niet, maar het neutraliseert wel. Het geeft kracht, het verbindt je met het Goddelijke en doet de levensenergie stromen.”
Daar gaat het om. Daar komen we steeds weer op uit. De levensenergie wil stromen, dat heb je nodig om je goed te voelen, om succesvol te zijn, om alles makkelijker te laten verlopen in je leven, meer te genieten en om gezond en vitaal te zijn.
Ik zou zeggen, let er eens op. Waar zou jij je overheen kunnen zetten? Hoeveel meer ruimte zou dat je niet geven? Hoe fijn is het niet als de levensenergie weer stroomt, als je je blij en geïnspireerd voelt? Vergis je niet, dat is je Ware zelf. Die andere, dat ben je niet, dat is maar een aangenomen houding, een masker, een blokkade, die je – misschien onbewust – hebt opgeworpen, waardoor de energie niet door kan stromen, die je juist wel nodig hebt. Het is verzet. Geef je verzet op en je kunt weer gaan leven! Kom tevoorschijn en geniet ervan!
Zo zijn er nog veel meer vormen van ‘identiteit’, die we aangenomen hebben en waarmee we onszelf flink kunnen belemmeren. Slachtofferschap bijvoorbeeld, nauw verwant aan deze vorm van trots. Waar ben je slachtoffer van als je zelf degene bent die jouw eigen leven vormgeeft? We ontmantelen het allemaal in EERHERSTEL. En zo herstellen we ons Ware Zelf in ere! Hoera! ’t Zal tijd worden! Dan heb je pas echt iets om trots op te zijn, maar dan is het niet meer nodig…
Durf je? 😉
EERHERSTEL
* Het Boek
* Eerherstel / Een nieuw begin
* Waar gaat het over?
* Een kindje