Voel jij je gesteund?
En zo niet, kijk daar dan eens naar…
Is het echt zo dat je niet gesteund wordt? Laat je het wel toe? Heb je er vertrouwen in dat je gesteund wordt? Door het leven, door anderen? Door een onzichtbare hulptroepen, die altijd paraat staan om ons te helpen, maar die we niet fysiek kunnen waarnemen? Wel voelen trouwens, als we ons daarvoor openstellen.
Stel dat het niet over die andere mensen gaat, maar over jouzelf en jouw eigen gevoel. Kun je voorbeelden zien en voelen van momenten waarop je wel gesteund werd en wordt? Kun je misschien ook zien dat de keren dat je dacht van niet, het gevoel had dat je niet begrepen werd, er misschien wel pogingen werden gedaan in jouw omgeving om jou te bereiken? Kan je zien dat je soms zelf de deur gesloten hield? Bang dat anderen jou tot iets probeerden te pushen waar je zelf niet achter stond bijvoorbeeld? Dat is een gesloten reactie, het ego. Het ego is per definitie altijd in verzet. Niemand kan je tot iets dwingen, dus daar hoef je niet bang voor te zijn. Maar waar komt jouw ‘nee’ vandaan? Waar komt jouw wantrouwen vandaan?
Het is altijd oud en het is maar een reactie. Want zou iemand precies het tegenovergestelde zeggen, zou je misschien nog steeds ‘nee’ zeggen. Het is projectie, altijd. Daarom wil ik je het volgende meegeven:
Alles is voor jou en niks is tegen jou.
Als je nu eens overstapt op vertrouwen? Dan zal er een wereld voor je opengaan. Want je eigen vertrouwen maakt dat je situaties anders kunt bekijken en kunt zien hoe goed mensen het bedoelen. En als ze je niet begrijpen, willen ze je misschien wel begrijpen, geef ze die kans. Ons eigen gevoel van ‘aangevallen worden’ kan leiden tot bevestiging daarvan, dat is dan onze eigen waarneming van een bepaalde situatie. Het is jammer voor de ander, want die voelt zich dan ook verkeerd begrepen. En zo begrijpen we elkaar soms helemaal verkeerd, terwijl het net zo goed anders kan.
Het hart openen, waar we het allemaal wel makkelijk over hebben en wat we ook allemaal wel weten is iets anders dan naar buiten toe gericht zijn en maar zorgen en aandacht geven aan de problemen of toestanden van een ander. Je hart openen is zelfs het omgekeerde: Het toelaten, voor jezelf. Ontvangen. Kunnen ontvangen. Bereid zijn het te vertrouwen. En vertrouwen op jezelf vooral, dat als jij jezelf trouw bent, wat ook in je hart aanwezig zijn betekent, dat je ook kunt vertrouwen op anderen.
Openheid, bereidheid, daarin vind je je kracht. Dat is wat mensen dan over het algemeen ‘kwetsbaar’ noemen. Dan wordt dat een ‘hoog goed’: kwetsbaar durven zijn. Ik noem het liever geen kwetsbaarheid, want ook dat kan al snel weer een kunstje worden en het is een misvatting: Je bent dan niet kwetsbaar, je bent dan juist sterk. Eerlijkheid is sterk. Dat muurtje bouwen rondom je hart is misschien wat ‘sterk’ lijkt, maar dat is in feite zwak. Waartegen moet je je beschermen? Tegen die mooie ziel die je bent? Tegen die liefdevolle en unieke ZELF, die je bent? Waarom zou je die zo waardevolle Zelf af moeten schermen? Waarom zou je je licht moeten dimmen? En dan vervolgens in de schaduw van je muurtjes moeten gaan leven? Kom maar tevoorschijn… en zie eens hoe mooi het is in het licht. Het is juist het licht dat jou beschermt, niet het donker. De liefde, niet de afscherming van het oordeel. Het oordeel is het muurtje.
Ik ben in mijn leven tegen heel wat muurtjes opgelopen en ja, dat is behoorlijk frustrerend. Het is frustrerend om verkeerd begrepen te worden, het is frustrerend als je goede bedoelingen in twijfel worden getrokken. Maar we hoeven onszelf dan nog niet in twijfel te gaan trekken, we hoeven niet mee te gaan doen met het bouwen van muurtjes. Als ik op het muurtje van een ander stuit dan kan ik twee dingen doen: Ofwel automatisch mee verharden en ook een muurtje bouwen of me op dat moment bewust worden van de keuze die ik heb. Ik kan gaan hameren en blijven kloppen op dat muurtje van een ander, maar dat zal alleen de muur maar versterken. Of ik laat het en verzacht zelf. Als ik die egomuurtjes van anderen mijn zicht niet laat beperken, kan ik er dwars doorheen kijken en hoef ik me daardoor niet te laten intimideren. Dat kan alleen als ik in mijn kracht aanwezig blijf. En die kracht is geen muurtje dus, maar die kracht is de oneindige ruimte van het hart, die in verbinding blijft staan met anderen, ondanks alle verschijningsvormen. Laat je dus niet van de wijs brengen door al die muurtjes en breek vooral je eigen muurtjes af. Dat is wat we ervan kunnen leren. En o, wat een prettiger leven zullen we dan hebben. Want dan laten we het toe. Eerst van binnenuit dus en dan zie je het effect in de buitenwereld: Het komt allemaal naar je toe….. alles. Alles wat je nodig hebt en nog veel meer zelfs.
Verzachting hebben we nodig in de wereld en dat begint in onszelf.
Ben je bereid om je oude verhaal te doorbreken en de kunst te leren verstaan van het verzachten en jezelf een ander verhaal te vertellen? Wees welkom in mijn boek…. in mijn hart. Want ik heb het met liefde geschreven.
EERHERSTEL. EERHERSTEL van wie wij werkelijk zijn. Eerherstel van onszelf is ook eerherstel van de ander. Eerherstel van de Liefde, die alle muurtjes vanzelf afbreekt…